- 15 Şubat 2015
- 13.312
- 46.902
-
- Konu Sahibi altayinannesi
- #41
Teşekkür ederim guzel dilekleriniz icin. Rehberlik ile gorusmek mantikli olur
Sizinde başınız sağ olsun, Allah babacığınıza rahmet eylesin. Dediğiniz gibi okula gitmek arkadaşlarının babalarını görmek falan tetiklemiş olabilir belki. Psikolojik desteği önerince mantıksız tepkiler veriyor kayınvalidem, ama belki ona duyurmadan okul rehberlik servisi ile görüşebilirim, belki onlardan gelirse daha makul yaklaşabilir.
Ben de kötü niyetli bulmadım konu sahibini. Bebeğini korumakta da haklı, çözüm aramakta da. Konu sahibinin durumunda zamana bırakmak iyi bi seçenek, Ahmet'in de alışması için zaman gerekiyor çünkü çok yoğun bi kıskançlık söz konusu . Gide gele törpülenir, içine atamıyor demek ki . Diğeri de daha bebek , emecek uyucak kalkacak iki çıngırak salla bi hoppala tamam. Sadece bebeği sıkıp ağlatmasına izin vermeyin, orda sevmek istiyorsun biliyorum ama bu kadar sert seversen canı acır gibi aynalama yapın. Sorunu çözecek olan kişi kayınvalide burda ama yapmıyosa da siz müdahil olun. Annenin birincil görevi bebeği her türlü tehlikeden korumak çünkü diğer görevler sonra gelir . Biz kimseyi kontrol edemiyoruz malesef ama bebeğinizi korumanızı söyleyen hormonlarınızı ve içgüdülerinizi de kv için bastırmayın.Bence iyiniyetlisiniz. Buradaki kirıcı yorumlara bakmayın zamanla dızelir. Sizinki 2 yasına gelince deli gibi oyun oynamak isteyecek. Amcası oyun oynayacak vakit gecirdikce sevecek sevdikçe kıskançlık azalacak. Kotüniyetli olsanız esinizle beraberken kardeşinle ilgilen demezdiniz zaten.
Çok teşekkür ederim yorumunuz için, dediğiniz gibi yapmak sanırım en gerçekçi ve mantıklı çözüm olacak. Bir süre onların bana gelmesi yerine ben kayınvalideme gitmeyi düşünüyorum bebekle birlikte, hiç olmazsa kedi ve komşular gibi başka endişelenmem gereken faktörler olmaz, durumun gerginleştiğini hissedersem de bir şeyler uydurup kalkabilirim kimseyi kırmadan. Belki Ahmet de kendi ortamında daha rahat hissedecektir.Ben de kötü niyetli bulmadım konu sahibini. Bebeğini korumakta da haklı, çözüm aramakta da. Konu sahibinin durumunda zamana bırakmak iyi bi seçenek, Ahmet'in de alışması için zaman gerekiyor çünkü çok yoğun bi kıskançlık söz konusu . Gide gele törpülenir, içine atamıyor demek ki . Diğeri de daha bebek , emecek uyucak kalkacak iki çıngırak salla bi hoppala tamam. Sadece bebeği sıkıp ağlatmasına izin vermeyin, orda sevmek istiyorsun biliyorum ama bu kadar sert seversen canı acır gibi aynalama yapın. Sorunu çözecek olan kişi kayınvalide burda ama yapmıyosa da siz müdahil olun. Annenin birincil görevi bebeği her türlü tehlikeden korumak çünkü diğer görevler sonra gelir . Biz kimseyi kontrol edemiyoruz malesef ama bebeğinizi korumanızı söyleyen hormonlarınızı ve içgüdülerinizi de kv için bastırmayın.
Ben onu kayınvalidemin bebeğime olan yaklaşımını anlatmak için söylemiştim, yoksa tabi her annenin çocuğu kendisine en kıymetli tabi ki. Bu durumda ne yapacağımı bilemem de biraz durumun absürtlüğünden, hani normal kayınbirader olsa koca adam çıkışırsın, kardeş olsalar anne sensin arayı bulursun, kuzen olsalar kardeşinle konuşursun rahat rahat ikaz edersin anasını ya da babasını, konu komşu olsa iletişimi kesersin, bizdeki durum hiç biri değil"Benim çocuğum çok kıymetli,her iki tarafın da ilk torunu."Bu cümleden sonrasını okumadım.Bizler de sokaktan topladık çocuklarımızı zaten.Kayinbirader deyince de,kazık kadar bir herif canlandı gözümde ayrıca,7 yaşında kayinbirader mi olur ?
O zaman şöyle düşünün,bu kayinbiraderBen onu kayınvalidemin bebeğime olan yaklaşımını anlatmak için söylemiştim, yoksa tabi her annenin çocuğu kendisine en kıymetli tabi ki. Bu durumda ne yapacağımı bilemem de biraz durumun absürtlüğünden, hani normal kayınbirader olsa koca adam çıkışırsın, kardeş olsalar anne sensin arayı bulursun, kuzen olsalar kardeşinle konuşursun rahat rahat ikaz edersin anasını ya da babasını, konu komşu olsa iletişimi kesersin, bizdeki durum hiç biri değil
İşin komiği çocuk da farkında durumun ben amca olmak için çok genç değil miyim falan diyorO zaman şöyle düşünün,bu kayinbirader,ay kusura bakmayın gülesim geliyor.Neyse,bu çocuklar kardeş olsaydı ki,son derece muhtemel bir durum bu çünkü aralarında 7 yaş fark var sadece.Çocuk bu kıskanacak tabi ki,kardes olsaydi gene ayni srkilde kiskanacakti.Siz sadece yanliz bırakmamaya dikkat edin,alın karşınıza konuşun çocukla bir güzel.
Cocuga uzuldum. Hicbir sucu yok. Kiskancligi besleyen cahil annesi. Yazik yahu. Insan kucuk cocugunun psikolojisini boyle bozmaya ugrasir mi? Sorun cocuk degil, annesi. Onunla konusmaya calisin.Merhabalar benim derdim kayınbiraderimin bebeğimi çok kıskanması ve bu durumun beni endişelendirmesi. Kayınbirader diyince öyle koca adam zannedilmesin, kendisi 7 yaşında ilkokul birinci sınıfa gidiyor, eşimle aralarında 20 yaşa yakın fark var. Çok sonra doğduğu için ortamda hep en küçük olmaya alışmış bir çocuk. Kayınpederim de bir kaç yıl önce vefat etti, bir de babasız kaldığı için annesi ve çevresi iyice üstüne düştü. Aslında genel olarak iyi niyetli ve çok zeki bir çocuk ama bu saydığım nedenlerle bir o kadar da şımarık.
Benim bebeğim ise 7 aylık, ailenin her iki taraftan da ilk torunu bu nedenle biraz kıymetli. Başlarda bir sorun yoktu, eşimi baba figürü gibi gördüğü için onu biraz kıskanıyordu sadece bebekten. Ben de bir arada olduğumuz zamanlarda eşimi kardeşi ile birebir ilgilenmeye teşvik ederek çözmüştüm bu sorunu.
Şimdi eşim askere gitti, bu nedenle kayınvalidem sık sık oğluyla birlikte bana geliyor güya yardıma ve bu durum benim kabusum olmuş durumda. Çocuk her geldiğinde evdeki tüm eşyalara saldırıyor, inanılmaz gürültü yapıyor, seveceğim diyerek bebeği hırpalamaya çalışıyor, kedimi hırpalıyor vs. Her gelişlerinde komşulardan şikayet alıyoruz. Annesi de durumun hiç farkında değilmiş gibi hareket ediyor, ama yani görmezden gelmesi aymazlık seviyesinde. Mesela çocuk açıkaça diyor ki "Anne bebeği bırak şimdi ben seninle oyun oynamak istiyorum", annesinin cevabı "Hayır bebek çok tatlı ben onu sevmeye geldim çok özledim, gel sen de sev." Sonra çocuk gelip ağlatana kadar sıkıştırıyor bebeğimi, resmen oyuncak muamelesi yapıyorlar. Yanında çocuğun duyacağı şekilde bağıra bağıra "Ay torunum çok tatlı çok başka benim oğullarım bu kadar tatlı değildi bebekken" gibi şeyler diyor. En son dayanamadım, "Anne Ahmet seni pek paylaşmak istemiyor galiba, bebek biraz bende dursun" dedim. İnanılmaz şaşırmış gibi tepki gösterdi, sonra da alındı, ben çok utandım oğlum böyle şeyler yapamaz falan dedi. Ama asla çocuğu uyarmıyor, kıskandırmaktan kaçınmıyor. Şimdi önümüz bayram, her gün bende olacaklar ne yapacağımı şaşırdım. Çocuğa kızamıyorum, zaten babasız, annesinin de psikolojisi çok iyi değil, yaşı da kıskanmaya müsait bir yaş. Kayınvalidem desen aslında cahil de değil, üni mezunu kariyer sahibi bir kadın ama yani bu duruma olan tutumu çok yanlış. Kendisi normalde çok iyi niyetli, bu olaylardan bağımsız çok iyi geçiniriz birbirimizi severim, o kızım yavrum güzelimden başka laf söylemez, ben hep annecim derim saygıda kusur etmem falan ama bu konuda gerçekten fikirsiz davranıyor. Biraz da alıngan bir insan ve kariyerinden dolayı her şeyi ben bilirim havasında bir insan, ciddi ciddi bu konuda uyarsam çok alınacağına eminim. Mw yapmalıyım?
bebeginizi severken o cumleleri kurarsa tekrar ,hemen isi ogluna cevirin ve ona soz birakmadan o cocugu ovün,hic firsat vermeyin kv bu konuda hem sizin hem bebeginizin hemde cocugun sagligi acisindan ayrica kirmak istemiyorsunuz ama oda farkinda degil kirmadan da konusulabilir bu konularMerhabalar benim derdim kayınbiraderimin bebeğimi çok kıskanması ve bu durumun beni endişelendirmesi. Kayınbirader diyince öyle koca adam zannedilmesin, kendisi 7 yaşında ilkokul birinci sınıfa gidiyor, eşimle aralarında 20 yaşa yakın fark var. Çok sonra doğduğu için ortamda hep en küçük olmaya alışmış bir çocuk. Kayınpederim de bir kaç yıl önce vefat etti, bir de babasız kaldığı için annesi ve çevresi iyice üstüne düştü. Aslında genel olarak iyi niyetli ve çok zeki bir çocuk ama bu saydığım nedenlerle bir o kadar da şımarık.
Benim bebeğim ise 7 aylık, ailenin her iki taraftan da ilk torunu bu nedenle biraz kıymetli. Başlarda bir sorun yoktu, eşimi baba figürü gibi gördüğü için onu biraz kıskanıyordu sadece bebekten. Ben de bir arada olduğumuz zamanlarda eşimi kardeşi ile birebir ilgilenmeye teşvik ederek çözmüştüm bu sorunu.
Şimdi eşim askere gitti, bu nedenle kayınvalidem sık sık oğluyla birlikte bana geliyor güya yardıma ve bu durum benim kabusum olmuş durumda. Çocuk her geldiğinde evdeki tüm eşyalara saldırıyor, inanılmaz gürültü yapıyor, seveceğim diyerek bebeği hırpalamaya çalışıyor, kedimi hırpalıyor vs. Her gelişlerinde komşulardan şikayet alıyoruz. Annesi de durumun hiç farkında değilmiş gibi hareket ediyor, ama yani görmezden gelmesi aymazlık seviyesinde. Mesela çocuk açıkaça diyor ki "Anne bebeği bırak şimdi ben seninle oyun oynamak istiyorum", annesinin cevabı "Hayır bebek çok tatlı ben onu sevmeye geldim çok özledim, gel sen de sev." Sonra çocuk gelip ağlatana kadar sıkıştırıyor bebeğimi, resmen oyuncak muamelesi yapıyorlar. Yanında çocuğun duyacağı şekilde bağıra bağıra "Ay torunum çok tatlı çok başka benim oğullarım bu kadar tatlı değildi bebekken" gibi şeyler diyor. En son dayanamadım, "Anne Ahmet seni pek paylaşmak istemiyor galiba, bebek biraz bende dursun" dedim. İnanılmaz şaşırmış gibi tepki gösterdi, sonra da alındı, ben çok utandım oğlum böyle şeyler yapamaz falan dedi. Ama asla çocuğu uyarmıyor, kıskandırmaktan kaçınmıyor. Şimdi önümüz bayram, her gün bende olacaklar ne yapacağımı şaşırdım. Çocuğa kızamıyorum, zaten babasız, annesinin de psikolojisi çok iyi değil, yaşı da kıskanmaya müsait bir yaş. Kayınvalidem desen aslında cahil de değil, üni mezunu kariyer sahibi bir kadın ama yani bu duruma olan tutumu çok yanlış. Kendisi normalde çok iyi niyetli, bu olaylardan bağımsız çok iyi geçiniriz birbirimizi severim, o kızım yavrum güzelimden başka laf söylemez, ben hep annecim derim saygıda kusur etmem falan ama bu konuda gerçekten fikirsiz davranıyor. Biraz da alıngan bir insan ve kariyerinden dolayı her şeyi ben bilirim havasında bir insan, ciddi ciddi bu konuda uyarsam çok alınacağına eminim. Mw yapmalıyım?
Bir de bence olaya şu yönünden bakın, bu çocukların arasında 6.5-7 yaş var ve amca-yeğenler. Dünyanın çok da iyi bi yere gitmediğini de varsayarsak , düzgünce büyütülürlerse birbirlerine her daim destekçi olacak olan 2 erkek. Siz bu dünyadan ayrılsanız bile belki de ona sahip çıkacak olan kişi Ahmet olacak. Çocukluktan itibaren bağlarını sağlam kurmak iyi bi fikir olabilir.Merhabalar benim derdim kayınbiraderimin bebeğimi çok kıskanması ve bu durumun beni endişelendirmesi. Kayınbirader diyince öyle koca adam zannedilmesin, kendisi 7 yaşında ilkokul birinci sınıfa gidiyor, eşimle aralarında 20 yaşa yakın fark var. Çok sonra doğduğu için ortamda hep en küçük olmaya alışmış bir çocuk. Kayınpederim de bir kaç yıl önce vefat etti, bir de babasız kaldığı için annesi ve çevresi iyice üstüne düştü. Aslında genel olarak iyi niyetli ve çok zeki bir çocuk ama bu saydığım nedenlerle bir o kadar da şımarık.
Benim bebeğim ise 7 aylık, ailenin her iki taraftan da ilk torunu bu nedenle biraz kıymetli. Başlarda bir sorun yoktu, eşimi baba figürü gibi gördüğü için onu biraz kıskanıyordu sadece bebekten. Ben de bir arada olduğumuz zamanlarda eşimi kardeşi ile birebir ilgilenmeye teşvik ederek çözmüştüm bu sorunu.
Şimdi eşim askere gitti, bu nedenle kayınvalidem sık sık oğluyla birlikte bana geliyor güya yardıma ve bu durum benim kabusum olmuş durumda. Çocuk her geldiğinde evdeki tüm eşyalara saldırıyor, inanılmaz gürültü yapıyor, seveceğim diyerek bebeği hırpalamaya çalışıyor, kedimi hırpalıyor vs. Her gelişlerinde komşulardan şikayet alıyoruz. Annesi de durumun hiç farkında değilmiş gibi hareket ediyor, ama yani görmezden gelmesi aymazlık seviyesinde. Mesela çocuk açıkaça diyor ki "Anne bebeği bırak şimdi ben seninle oyun oynamak istiyorum", annesinin cevabı "Hayır bebek çok tatlı ben onu sevmeye geldim çok özledim, gel sen de sev." Sonra çocuk gelip ağlatana kadar sıkıştırıyor bebeğimi, resmen oyuncak muamelesi yapıyorlar. Yanında çocuğun duyacağı şekilde bağıra bağıra "Ay torunum çok tatlı çok başka benim oğullarım bu kadar tatlı değildi bebekken" gibi şeyler diyor. En son dayanamadım, "Anne Ahmet seni pek paylaşmak istemiyor galiba, bebek biraz bende dursun" dedim. İnanılmaz şaşırmış gibi tepki gösterdi, sonra da alındı, ben çok utandım oğlum böyle şeyler yapamaz falan dedi. Ama asla çocuğu uyarmıyor, kıskandırmaktan kaçınmıyor. Şimdi önümüz bayram, her gün bende olacaklar ne yapacağımı şaşırdım. Çocuğa kızamıyorum, zaten babasız, annesinin de psikolojisi çok iyi değil, yaşı da kıskanmaya müsait bir yaş. Kayınvalidem desen aslında cahil de değil, üni mezunu kariyer sahibi bir kadın ama yani bu duruma olan tutumu çok yanlış. Kendisi normalde çok iyi niyetli, bu olaylardan bağımsız çok iyi geçiniriz birbirimizi severim, o kızım yavrum güzelimden başka laf söylemez, ben hep annecim derim saygıda kusur etmem falan ama bu konuda gerçekten fikirsiz davranıyor. Biraz da alıngan bir insan ve kariyerinden dolayı her şeyi ben bilirim havasında bir insan, ciddi ciddi bu konuda uyarsam çok alınacağına eminim. Mw yapmalıyım?
Yedi yaşındaKonu sahibi kıskançlık böyle bir şey değil.
Örneğin, babaaanne torunu sevdiğinde, 7 yaşındaki oğlu kendini yerden yere atar, ağlar. Ama çocuk normal çocuk gibi "gel benle oyna" demiş. Birde 7 yaşındaki çocuktan yetişkin gibi bebek sevmesini beklemende saçma. Daha 7 yaşında. Çocuğuna şiddette göstermemiş.
7 yaşındaki çocuk için şımarık, kıskanç gibi kinli düşüncelere sahip olman senin iyi niyetli olmadığını gösterir kusura bakma. 7 yaşındaki çocuk birkaç yıl önce babasını kaybetmiş, çocuğa merhametli davranmak yerine kıskanç demek kötü düşünmek ne bileyim bana kötü geldi.
Sen iyisi kaynananla arana mesafe koy.
Yerinizde olsam kayınvalideni basbasa konusurdum sert dille degil o da farkinda degildi kendi ilk torunu olunca cok bi baska oluyor. Keske kaba davranmasaydın senin kv iyi birine gibi duruyor. Aranızda ne güzel anlaşıyormussunuz cocuklar için araniza limoni tutmayın bence basbasa bi sekil cözüm bulunur bi dahakine kendi çocuğuna dikkat eder etmezse de kendi bilecegi isMerhabalar benim derdim kayınbiraderimin bebeğimi çok kıskanması ve bu durumun beni endişelendirmesi. Kayınbirader diyince öyle koca adam zannedilmesin, kendisi 7 yaşında ilkokul birinci sınıfa gidiyor, eşimle aralarında 20 yaşa yakın fark var. Çok sonra doğduğu için ortamda hep en küçük olmaya alışmış bir çocuk. Kayınpederim de bir kaç yıl önce vefat etti, bir de babasız kaldığı için annesi ve çevresi iyice üstüne düştü. Aslında genel olarak iyi niyetli ve çok zeki bir çocuk ama bu saydığım nedenlerle bir o kadar da şımarık.
Benim bebeğim ise 7 aylık, ailenin her iki taraftan da ilk torunu bu nedenle biraz kıymetli. Başlarda bir sorun yoktu, eşimi baba figürü gibi gördüğü için onu biraz kıskanıyordu sadece bebekten. Ben de bir arada olduğumuz zamanlarda eşimi kardeşi ile birebir ilgilenmeye teşvik ederek çözmüştüm bu sorunu.
Şimdi eşim askere gitti, bu nedenle kayınvalidem sık sık oğluyla birlikte bana geliyor güya yardıma ve bu durum benim kabusum olmuş durumda. Çocuk her geldiğinde evdeki tüm eşyalara saldırıyor, inanılmaz gürültü yapıyor, seveceğim diyerek bebeği hırpalamaya çalışıyor, kedimi hırpalıyor vs. Her gelişlerinde komşulardan şikayet alıyoruz. Annesi de durumun hiç farkında değilmiş gibi hareket ediyor, ama yani görmezden gelmesi aymazlık seviyesinde. Mesela çocuk açıkaça diyor ki "Anne bebeği bırak şimdi ben seninle oyun oynamak istiyorum", annesinin cevabı "Hayır bebek çok tatlı ben onu sevmeye geldim çok özledim, gel sen de sev." Sonra çocuk gelip ağlatana kadar sıkıştırıyor bebeğimi, resmen oyuncak muamelesi yapıyorlar. Yanında çocuğun duyacağı şekilde bağıra bağıra "Ay torunum çok tatlı çok başka benim oğullarım bu kadar tatlı değildi bebekken" gibi şeyler diyor. En son dayanamadım, "Anne Ahmet seni pek paylaşmak istemiyor galiba, bebek biraz bende dursun" dedim. İnanılmaz şaşırmış gibi tepki gösterdi, sonra da alındı, ben çok utandım oğlum böyle şeyler yapamaz falan dedi. Ama asla çocuğu uyarmıyor, kıskandırmaktan kaçınmıyor. Şimdi önümüz bayram, her gün bende olacaklar ne yapacağımı şaşırdım. Çocuğa kızamıyorum, zaten babasız, annesinin de psikolojisi çok iyi değil, yaşı da kıskanmaya müsait bir yaş. Kayınvalidem desen aslında cahil de değil, üni mezunu kariyer sahibi bir kadın ama yani bu duruma olan tutumu çok yanlış. Kendisi normalde çok iyi niyetli, bu olaylardan bağımsız çok iyi geçiniriz birbirimizi severim, o kızım yavrum güzelimden başka laf söylemez, ben hep annecim derim saygıda kusur etmem falan ama bu konuda gerçekten fikirsiz davranıyor. Biraz da alıngan bir insan ve kariyerinden dolayı her şeyi ben bilirim havasında bir insan, ciddi ciddi bu konuda uyarsam çok alınacağına eminim. Mw yapmalıyım?
Dikkatimi çeken tek şey şurası oldu..Aslında genel olarak iyi niyetli ve çok zeki bir çocuk ama bu saydığım nedenlerle bir o kadar da şımarık.