Merhabalar benim derdim kayınbiraderimin bebeğimi çok kıskanması ve bu durumun beni endişelendirmesi. Kayınbirader diyince öyle koca adam zannedilmesin, kendisi 7 yaşında ilkokul birinci sınıfa gidiyor, eşimle aralarında 20 yaşa yakın fark var. Çok sonra doğduğu için ortamda hep en küçük olmaya alışmış bir çocuk. Kayınpederim de bir kaç yıl önce vefat etti, bir de babasız kaldığı için annesi ve çevresi iyice üstüne düştü. Aslında genel olarak iyi niyetli ve çok zeki bir çocuk ama bu saydığım nedenlerle bir o kadar da şımarık.
Benim bebeğim ise 7 aylık, ailenin her iki taraftan da ilk torunu bu nedenle biraz kıymetli. Başlarda bir sorun yoktu, eşimi baba figürü gibi gördüğü için onu biraz kıskanıyordu sadece bebekten. Ben de bir arada olduğumuz zamanlarda eşimi kardeşi ile birebir ilgilenmeye teşvik ederek çözmüştüm bu sorunu.
Şimdi eşim askere gitti, bu nedenle kayınvalidem sık sık oğluyla birlikte bana geliyor güya yardıma ve bu durum benim kabusum olmuş durumda. Çocuk her geldiğinde evdeki tüm eşyalara saldırıyor, inanılmaz gürültü yapıyor, seveceğim diyerek bebeği hırpalamaya çalışıyor, kedimi hırpalıyor vs. Her gelişlerinde komşulardan şikayet alıyoruz. Annesi de durumun hiç farkında değilmiş gibi hareket ediyor, ama yani görmezden gelmesi aymazlık seviyesinde. Mesela çocuk açıkaça diyor ki "Anne bebeği bırak şimdi ben seninle oyun oynamak istiyorum", annesinin cevabı "Hayır bebek çok tatlı ben onu sevmeye geldim çok özledim, gel sen de sev." Sonra çocuk gelip ağlatana kadar sıkıştırıyor bebeğimi, resmen oyuncak muamelesi yapıyorlar. Yanında çocuğun duyacağı şekilde bağıra bağıra "Ay torunum çok tatlı çok başka benim oğullarım bu kadar tatlı değildi bebekken" gibi şeyler diyor. En son dayanamadım, "Anne Ahmet seni pek paylaşmak istemiyor galiba, bebek biraz bende dursun" dedim. İnanılmaz şaşırmış gibi tepki gösterdi, sonra da alındı, ben çok utandım oğlum böyle şeyler yapamaz falan dedi. Ama asla çocuğu uyarmıyor, kıskandırmaktan kaçınmıyor. Şimdi önümüz bayram, her gün bende olacaklar ne yapacağımı şaşırdım. Çocuğa kızamıyorum, zaten babasız, annesinin de psikolojisi çok iyi değil, yaşı da kıskanmaya müsait bir yaş. Kayınvalidem desen aslında cahil de değil, üni mezunu kariyer sahibi bir kadın ama yani bu duruma olan tutumu çok yanlış. Kendisi normalde çok iyi niyetli, bu olaylardan bağımsız çok iyi geçiniriz birbirimizi severim, o kızım yavrum güzelimden başka laf söylemez, ben hep annecim derim saygıda kusur etmem falan ama bu konuda gerçekten fikirsiz davranıyor. Biraz da alıngan bir insan ve kariyerinden dolayı her şeyi ben bilirim havasında bir insan, ciddi ciddi bu konuda uyarsam çok alınacağına eminim. Mw yapmalıyım?