Benim aklımdan da siz geçiyorsunuz. Sanırım kayınbabanizla yaşayan biri olarak bu yorumları yapiyorsunuz. Aslında sanırım mesele çevrede de aynı şeyleri görmek . Benim annanemin de yedi çocuğu var . Sırayla üç çocuk ona baktı . Bir dediği iki edilmeden ananem bu duruma zamanla o kadar alıştı ki (iki maaşı var bu arada gittiği evi resmen ihya ediyor) saygıdan kimse birşey demedigi için zamanla gittiği evin sahibi kendisi olduğunu düşündü . Şimdi yanında sürekli adam istiyor. Çocuklar artık çok bunaldi mesele annenin parası ,yardımı değil işte. Yasliyla yaşiyan ya da sürekli ağırlayan bilir çok çok daha fazla sıkıntı oluyor . Şimdi herkes o kadar bunaldı ki bir teyzemin yanınds ve teyzem ağır depresyonda . Aynı şeyleri eşimin ailesinde büyükannesi için yaşandı. Benim babannemde de aynı durum var. Yaşlılar alıştıkları düzenleri bırakamıyor değişmesin istiyorlar. O yüzden bir düzenin kurulması gerekiyor . Evlatların ortak sorumluluk alması gerekiyor . Allah kimseye böyle bir sınav vermesin sanırım sinanmayinca konuşmakta kolay oluyor .
Bazı yaşlılar gerçekten çekilmez oluyor tamam ama herkes bir değil, anlaşılmayan bu.
Her erkeği kocası gibi totosunu devirip yatıyor zanneden kadın "yaa kocası o kadar da iş yapmıyordur" diyor, evde babaanne, anneanne derdi çeken kayınpeder eve yapışıp kalacak sanıyor, eşinin ailesini sevmeyen ıyy kayınpeder diyor.
Ama bu konuda bu durumların hiçbiri yok.
Benim anneannem vefat edene kadar 12 sene bizimle yaşadı, gayet yaşamış bir insan olarak konuşuyorum ben mesela ve sizin ya da başka üyelerinki gibi çileli anılarımız yok. Çok da güzeldi çocukluğum.
Babam bir gün olsun of demedi, çok severdi ve çok iyi anlaşırdı anneannemle.
Anneannemin maaşı falan da yoktu, bize maddi bir faydası yoktu yani.
Anneannem yaşlı ve yorulmasın diye bizim bakıcımız da vardı her zaman. Bize baktığı için katlanılmadı(!) yani kendisine. Bakıcının başında durmuş oluyordu sadece.
Annem babam çok zengin insanlar da değiller. Standart geçinen insanlar.
Evde birinin olması her zaman yük, eziyet değil yani.
Ha ben kendi babam da gelsin bizimle yaşasın istemem şu an. Kendisi de istemez zaten.
Bu konuda da bunu isteyen bir baba yok ki.
Ya şöyle olursa korkusuyla sürekli kılıç mı kuşanalım? Her travmamızla hayatı kendimize de eşlerimize de zindan mı edelim?
Adam bocalamıştır, ne yapacağını bilmiyordur bile şu an. Zamanla oturtur düzenini. Bugün çamaşır yıkayan adam yarın evi süpürmeye de başlar.