- 9 Ocak 2012
- 14.968
- 28.776
- 798
olaylar şöyle gelişti;Ben konuda takıldığım nokta nasıl yani eşiniz annenize bağırdı ve anneniz kalp krizi geçirdi sonra her şey düzeldi mi?
Ben de çok zor affettim ama lohusalığım bitince eşime de biraz hak vermeye başladım. O an bebeğimi Allah bize bağışladı ama ölüyordu eşim de herkese bağırmaya başladı filan öyle bir andı. Tamamen bebeğim ölüyor psikolojisiyle yaptı evet çok yanlış ama oldu bir kere.
Bu arada doktor mama verin demesine rağmen annem sağılmış anne sütünü kolostrum diye vermek istedi, eşim mama vermek istedi olay buydu. Bebeğin şekeri kritik seviyede düştü ve bayıldı. Sonradan araştırınca böyle durumda şekeri daha çabuk yükselten mama verilirmiş eşim haklıydı o konuda.
Eşim daha olayların ikinci dakikasında annemin kötü olduğunu farkedince özür diledi zaten tamam sakinleşelim hastaneye gidelim filan dedi. Sonra anne ve babasını yolladı memlekete. Ben boşanmaya kalktım ama o istemedi anne babasına benim babama filan da ben karımı seviyorum yaptığıma pişmanım tekrar etmem dedi ikna etti beni ama ikna olmam 2 ayı buldu. Annesine de hak vermediği için ortalığı karıştırma diye olaylardan 2 gün sonra filan gönderdi işte. Aslında evden kovulmuş oldular yine yüzsüzce gelmişler
Şu an eşime söylemedim çünkü tekrar istemiyorum dersem yine kovar bunları. E çocuk var şimdi çok da mutlu duruyor babaanne ile. Annem de diyor babaannesidir yabancı kadın bakacağına onun kucağında dursun filan. Karar veremiyorum.
Yazdıklarınızı çok garip buldum , hem çok yumuşak davrandım işime geldi demişsiniz hem de kovmaktan bahsediyorsunuz. Madem eğitim olarak kaç gömlek üsttesiniz neden aile ilişkilerinizi bu kadar laçka ettiniz. Çocuk için kayınvalidenizin evde olması tabiiki iyi olabilir ama emrivaki olması kafanıza takılmış doğal olarak. Ben olsam bir süre çalışmam ‘ki öyle yaptım’ kimseye de minnet etmem.Çok uzun olacak. Olayların en başını anlatayım, 3 senelik evliyim ve 4 aylık bebeğim var. Bebeğim doğana kadar kayınvalidem ile iyi geçiniyorduk çünkü ben insanlara çok yumuşak davranan ve gerçekten hürmet gösteren biriyim. Kayınvalide ve kayınpeder ilkokul mezunu bu arada. Benim tüm kök ailem ben dahil doktora mezunu, kimisinin çift doktorası var. Eğitim farkımız var yani bu aileyle.
Ama evlendiğim günden beri hiç hissettirmedim bunu hep güler yüzlü davrandım. Fazla yumuşak davrandım o kadar ki kadın evimi kendi evi gibi kullanıyor asla ağzımı açmadım çünkü iyi niyetli yapıyor diye düşünüyordum. Mesela kafasına göre mutfağını değiştirir. Ben çalıştığım için geldiğinde bana sormaz öyle açar dolaptan çıkarır yemek yapar, kayınpeder gelir orayı burayı tamir edeceğim diye istediği gibi takılır. Hatta ebeveyn banyosunu tamir etmeye çalışırlar ben işteyken (e oha) ben yine de gönülleri kırılmasın iyi niyetle bir şeyler yapıyorlar diye hep teşekkür ederim annecim, eline sağlık babacım modundaydım. Sanki biz onların evine gitmişiz gibi davranıyorlar bize geldiklerinde. Rahat edin arkana yastık vereyim filan der kv mesela abdkshs benim evim ya hani gayet kendim yastık alabilirimçamaşır atar yıkar çıkarır katlar filan. O yüzden onlar varken özel çamaşırları saklarım. Bana gelip beyazları atıyorum var mı beyazın diyor mesela bugüne kadar normal geliyordu şimdi diyorum ki burası benim evim bu soruyu benim sormam lazım.
Tabi benim ev işi sevmeyen ve hatta nefret eden kişiliğim de buna ortam hazırladı resmen. İşime geldi yani evde işleri halleden birilerinin olması.
Sonra ben doğum yaptım. Her şey tepetaklak oldu çünkü evde hem kv hem de annem vardı. İlk kez birlikte kaldılar ve kavgalar filan oldu onları da konu açmıştım isteyen okuyabilir. Anneme bağırdı kocam, annem kalp krizi geçirdi. Ben 3 günlük lohusaydım bunlar olurken ve çok yıprandım sütüm kesildi. Şimdi kocam pişman oldu çok özürler diledi filan annem bir ara geldi bizde 1 hafta durdu öyle araları kötü değildi annem affetti. Eşim de pişmandı zaten düzeltmek için çok çabaladı geçti gitti.
Ama ben bu kayınvalide kişisini affedemedim. Hala nefret doluyum. Çünkü büyük bir hayal kırıklığı yaşattı bana. Olaylardan sonra babam gelmişti konuşmaya çok yapıcı konuştu olur böyle şeyler filan. Ama o kadın ağlayarak şikayet etti beni babama. Sonra da eşime. Benim bildiğimi bilmiyorlar ben kapıyı dinledim. Babam da söylemedi kayınvaliden bunu dedi diye. Onlara karşı ilk günden beri asla ve asla hissettirmesem bile bana eğitimi var diye bizi eziyor dedi mesela. Annem güya evi ele geçirmiş yemek yaparken kendisini yabancı hissetmiş, annem okuduğu üçüncü üniversiteden bahsedip onu ezmiş(bana anlatıyordu), annem ona hiç bir şey danışmıyormuş(neyi danışacak anlamadım zaten annem ondan kaç yaş büyük) ve son olarak bu olaylar olduğunda ben odamdan çıkmadan ağlıyordum çünkü daha sezaryen olalı 3 gün olmuş neler yaşıyorum annem yoğun bakımda filan ama bu kadın eşime gidip “benim tansiyonum 14e çıktı gelip bana geçmiş olsun demedi” diyerek küsmüş ve odama uğramadı. Bebeği alıp alıp gitti filan of hatırlamak istemiyorum.
Şu anki durumda bu kadın bana sormadan bebeğe bakayım yardım edeyim bahanesiyle bana geldi 4 ay kalacakmış. Çağırmadık eşim de çağırmadı. Kocasını da alıp gelmiş. Halbuki evde bakıcı var. Bakıcı ev işleri yapsın ama ben bebeğe bakayım diyor. Eskiden batmayan şeyler şimdi çok batıyor bakıyorum düzenim değişmiş bakıyorum yardım adı altında buzluğuma sarma doldurmuş(ben pizza dolduracağım belki sana ne yani) Yüz vermemeye çalışıyorum hatta kovacağım bunu ama annem engel oluyor. Annem diyor ki bakıcı tek duracağına babaannesiyle dursun çocuk hatrına sus diyor.
Bizim yaşadığımız şehirde hiç akrabamız filan yok, arkadaşlarım da bebeğin gelişimi için önemli babaannesiyle iletişimi olsun diyorlar.
Kendi parasını kazanan hatta istersem hem bakıcı hem yardımcı tutabilecek maddi güçteyim. Kovsam kovarım, kocamla da iki gün tartışır normale döneriz. Ama annemin bu söyledikleri kafamı karıştırıyor.
gecmis olsun, bence en zor kayinvalide tiplerinden biri... yardim ederek kontrol etmeye calisir boyleleri.Çok uzun olacak. Olayların en başını anlatayım, 3 senelik evliyim ve 4 aylık bebeğim var. Bebeğim doğana kadar kayınvalidem ile iyi geçiniyorduk çünkü ben insanlara çok yumuşak davranan ve gerçekten hürmet gösteren biriyim. Kayınvalide ve kayınpeder ilkokul mezunu bu arada. Benim tüm kök ailem ben dahil doktora mezunu, kimisinin çift doktorası var. Eğitim farkımız var yani bu aileyle.
Ama evlendiğim günden beri hiç hissettirmedim bunu hep güler yüzlü davrandım. Fazla yumuşak davrandım o kadar ki kadın evimi kendi evi gibi kullanıyor asla ağzımı açmadım çünkü iyi niyetli yapıyor diye düşünüyordum. Mesela kafasına göre mutfağını değiştirir. Ben çalıştığım için geldiğinde bana sormaz öyle açar dolaptan çıkarır yemek yapar, kayınpeder gelir orayı burayı tamir edeceğim diye istediği gibi takılır. Hatta ebeveyn banyosunu tamir etmeye çalışırlar ben işteyken (e oha) ben yine de gönülleri kırılmasın iyi niyetle bir şeyler yapıyorlar diye hep teşekkür ederim annecim, eline sağlık babacım modundaydım. Sanki biz onların evine gitmişiz gibi davranıyorlar bize geldiklerinde. Rahat edin arkana yastık vereyim filan der kv mesela abdkshs benim evim ya hani gayet kendim yastık alabilirimçamaşır atar yıkar çıkarır katlar filan. O yüzden onlar varken özel çamaşırları saklarım. Bana gelip beyazları atıyorum var mı beyazın diyor mesela bugüne kadar normal geliyordu şimdi diyorum ki burası benim evim bu soruyu benim sormam lazım.
Tabi benim ev işi sevmeyen ve hatta nefret eden kişiliğim de buna ortam hazırladı resmen. İşime geldi yani evde işleri halleden birilerinin olması.
Sonra ben doğum yaptım. Her şey tepetaklak oldu çünkü evde hem kv hem de annem vardı. İlk kez birlikte kaldılar ve kavgalar filan oldu onları da konu açmıştım isteyen okuyabilir. Anneme bağırdı kocam, annem kalp krizi geçirdi. Ben 3 günlük lohusaydım bunlar olurken ve çok yıprandım sütüm kesildi. Şimdi kocam pişman oldu çok özürler diledi filan annem bir ara geldi bizde 1 hafta durdu öyle araları kötü değildi annem affetti. Eşim de pişmandı zaten düzeltmek için çok çabaladı geçti gitti.
Ama ben bu kayınvalide kişisini affedemedim. Hala nefret doluyum. Çünkü büyük bir hayal kırıklığı yaşattı bana. Olaylardan sonra babam gelmişti konuşmaya çok yapıcı konuştu olur böyle şeyler filan. Ama o kadın ağlayarak şikayet etti beni babama. Sonra da eşime. Benim bildiğimi bilmiyorlar ben kapıyı dinledim. Babam da söylemedi kayınvaliden bunu dedi diye. Onlara karşı ilk günden beri asla ve asla hissettirmesem bile bana eğitimi var diye bizi eziyor dedi mesela. Annem güya evi ele geçirmiş yemek yaparken kendisini yabancı hissetmiş, annem okuduğu üçüncü üniversiteden bahsedip onu ezmiş(bana anlatıyordu), annem ona hiç bir şey danışmıyormuş(neyi danışacak anlamadım zaten annem ondan kaç yaş büyük) ve son olarak bu olaylar olduğunda ben odamdan çıkmadan ağlıyordum çünkü daha sezaryen olalı 3 gün olmuş neler yaşıyorum annem yoğun bakımda filan ama bu kadın eşime gidip “benim tansiyonum 14e çıktı gelip bana geçmiş olsun demedi” diyerek küsmüş ve odama uğramadı. Bebeği alıp alıp gitti filan of hatırlamak istemiyorum.
Şu anki durumda bu kadın bana sormadan bebeğe bakayım yardım edeyim bahanesiyle bana geldi 4 ay kalacakmış. Çağırmadık eşim de çağırmadı. Kocasını da alıp gelmiş. Halbuki evde bakıcı var. Bakıcı ev işleri yapsın ama ben bebeğe bakayım diyor. Eskiden batmayan şeyler şimdi çok batıyor bakıyorum düzenim değişmiş bakıyorum yardım adı altında buzluğuma sarma doldurmuş(ben pizza dolduracağım belki sana ne yani) Yüz vermemeye çalışıyorum hatta kovacağım bunu ama annem engel oluyor. Annem diyor ki bakıcı tek duracağına babaannesiyle dursun çocuk hatrına sus diyor.
Bizim yaşadığımız şehirde hiç akrabamız filan yok, arkadaşlarım da bebeğin gelişimi için önemli babaannesiyle iletişimi olsun diyorlar.
Kendi parasını kazanan hatta istersem hem bakıcı hem yardımcı tutabilecek maddi güçteyim. Kovsam kovarım, kocamla da iki gün tartışır normale döneriz. Ama annemin bu söyledikleri kafamı karıştırıyor.
doktor mama verin demisse muhtemelen bebek hipoglisemik oldugu icindir. normalde mama verin demezler ama sizde farkli durum olmus. yani o durumda kesinlikle esiniz hakli. hos esin hakli olmasa bile bu anne babanin verecegi karar. ananne ya da babannenin degilBence o durumda tıp eğitimi almamış herkes anne sütü varken mama vermezdi ya. Ben de vermek istemedim zaten. Eşim de şeker meker bildiğinden değil doktor mama dedi diye ısrar etti.
Evet o olaydan sonra tavır alındı zannedilecek ama zaten o olaydan sonra irrite olmaya başladım yoksa beni rahatsız etmiyordu.Keşke en baştan izin vermeseydiniz. Şimdi ne deseniz o olaydan sonra tavır aldığınız düşünülecek. Öyle ya da böyle bir şekilde sınır koymanız lazım. Kovmak olmaz sonuçta eşinizin annesi. Ama evde kaldığı sürece sınırları net koyun. Çamaşırlarıma dokunulmasın rahatsız oluyorum dersiniz mesela ...
Bebeği ben de bakıcıyla tek bırakmaktansa babanne olmasını tercih ederim. Kötü örnek olacak ama arkadaşım bebeğinin bir sürü fotosunu bakıcı telefonunda gördü. Sıkıntılı süreç yaşadı bir sürü ....
Konuda ben şu kısma da takıldım. Anneniz okuduğu ünileri sorulmadan mı anlatıyor? Üni şuan her köşede olan bir binaya dönüştü. Belli başlı üniler ve o ünilerdeki bazı bölümler hariç çoğu sertifika programı gibi.doktora yapmak da günümüzde evrildi . Gerçekten yanlış anlamayın ben de eğitimi önemserim. Tüm hayatım eğitimle geçti. Ama ben 2 dk muhattap almayacağım prof da tanıdım.
Zor süreçler yaşamışsınız. Kendinize yapılsa affedersiniz belki de işte anneye yapılınca unutmamanız da normal. Kolaylıklar diliyorum
Valla ben olsam kovarım. Çocuğumun böyle bir babaanne ile iletişimi olmasada olur bence. Gündüz gelip akşam evine gidecek olsak hadi gene neyse ama 4 ay birlikte yaşamak hiç hoş değil bence.Çok uzun olacak. Olayların en başını anlatayım, 3 senelik evliyim ve 4 aylık bebeğim var. Bebeğim doğana kadar kayınvalidem ile iyi geçiniyorduk çünkü ben insanlara çok yumuşak davranan ve gerçekten hürmet gösteren biriyim. Kayınvalide ve kayınpeder ilkokul mezunu bu arada. Benim tüm kök ailem ben dahil doktora mezunu, kimisinin çift doktorası var. Eğitim farkımız var yani bu aileyle.
Ama evlendiğim günden beri hiç hissettirmedim bunu hep güler yüzlü davrandım. Fazla yumuşak davrandım o kadar ki kadın evimi kendi evi gibi kullanıyor asla ağzımı açmadım çünkü iyi niyetli yapıyor diye düşünüyordum. Mesela kafasına göre mutfağını değiştirir. Ben çalıştığım için geldiğinde bana sormaz öyle açar dolaptan çıkarır yemek yapar, kayınpeder gelir orayı burayı tamir edeceğim diye istediği gibi takılır. Hatta ebeveyn banyosunu tamir etmeye çalışırlar ben işteyken (e oha) ben yine de gönülleri kırılmasın iyi niyetle bir şeyler yapıyorlar diye hep teşekkür ederim annecim, eline sağlık babacım modundaydım. Sanki biz onların evine gitmişiz gibi davranıyorlar bize geldiklerinde. Rahat edin arkana yastık vereyim filan der kv mesela abdkshs benim evim ya hani gayet kendim yastık alabilirimçamaşır atar yıkar çıkarır katlar filan. O yüzden onlar varken özel çamaşırları saklarım. Bana gelip beyazları atıyorum var mı beyazın diyor mesela bugüne kadar normal geliyordu şimdi diyorum ki burası benim evim bu soruyu benim sormam lazım.
Tabi benim ev işi sevmeyen ve hatta nefret eden kişiliğim de buna ortam hazırladı resmen. İşime geldi yani evde işleri halleden birilerinin olması.
Sonra ben doğum yaptım. Her şey tepetaklak oldu çünkü evde hem kv hem de annem vardı. İlk kez birlikte kaldılar ve kavgalar filan oldu onları da konu açmıştım isteyen okuyabilir. Anneme bağırdı kocam, annem kalp krizi geçirdi. Ben 3 günlük lohusaydım bunlar olurken ve çok yıprandım sütüm kesildi. Şimdi kocam pişman oldu çok özürler diledi filan annem bir ara geldi bizde 1 hafta durdu öyle araları kötü değildi annem affetti. Eşim de pişmandı zaten düzeltmek için çok çabaladı geçti gitti.
Ama ben bu kayınvalide kişisini affedemedim. Hala nefret doluyum. Çünkü büyük bir hayal kırıklığı yaşattı bana. Olaylardan sonra babam gelmişti konuşmaya çok yapıcı konuştu olur böyle şeyler filan. Ama o kadın ağlayarak şikayet etti beni babama. Sonra da eşime. Benim bildiğimi bilmiyorlar ben kapıyı dinledim. Babam da söylemedi kayınvaliden bunu dedi diye. Onlara karşı ilk günden beri asla ve asla hissettirmesem bile bana eğitimi var diye bizi eziyor dedi mesela. Annem güya evi ele geçirmiş yemek yaparken kendisini yabancı hissetmiş, annem okuduğu üçüncü üniversiteden bahsedip onu ezmiş(bana anlatıyordu), annem ona hiç bir şey danışmıyormuş(neyi danışacak anlamadım zaten annem ondan kaç yaş büyük) ve son olarak bu olaylar olduğunda ben odamdan çıkmadan ağlıyordum çünkü daha sezaryen olalı 3 gün olmuş neler yaşıyorum annem yoğun bakımda filan ama bu kadın eşime gidip “benim tansiyonum 14e çıktı gelip bana geçmiş olsun demedi” diyerek küsmüş ve odama uğramadı. Bebeği alıp alıp gitti filan of hatırlamak istemiyorum.
Şu anki durumda bu kadın bana sormadan bebeğe bakayım yardım edeyim bahanesiyle bana geldi 4 ay kalacakmış. Çağırmadık eşim de çağırmadı. Kocasını da alıp gelmiş. Halbuki evde bakıcı var. Bakıcı ev işleri yapsın ama ben bebeğe bakayım diyor. Eskiden batmayan şeyler şimdi çok batıyor bakıyorum düzenim değişmiş bakıyorum yardım adı altında buzluğuma sarma doldurmuş(ben pizza dolduracağım belki sana ne yani) Yüz vermemeye çalışıyorum hatta kovacağım bunu ama annem engel oluyor. Annem diyor ki bakıcı tek duracağına babaannesiyle dursun çocuk hatrına sus diyor.
Bizim yaşadığımız şehirde hiç akrabamız filan yok, arkadaşlarım da bebeğin gelişimi için önemli babaannesiyle iletişimi olsun diyorlar.
Kendi parasını kazanan hatta istersem hem bakıcı hem yardımcı tutabilecek maddi güçteyim. Kovsam kovarım, kocamla da iki gün tartışır normale döneriz. Ama annemin bu söyledikleri kafamı karıştırıyor.
Bebeğin sana ihtiyacı var ona değil.Bakıcı ev işleri yapsın ama ben bebeğe bakayım diyor
Bu konuda bende öyleyim. Kendimize çekidüzen vermeliyiz. Kv gerek yokTabi benim ev işi sevmeyen ve hatta nefret eden kişiliğim de buna ortam hazırladı resmen
Neden duyar kasayım yahu. Siz tüm dünyada istisnasız tüm eğitim almamış insanları bir yere koyuyorsunuz . Yani yazdıklarınıza bakınca sizde çok empati yapıyor gibi gözükmüyorsunuz. Cahil insan ile kötü insanı ayırmak önemli bence . Yani insanın gelişim göstermesi , eğitim görmesi kaniksanmayacak bir nokta zaten . Siz baya eğitim almamış insanları maymunlarla kiyasliyorsunuz . Egitim görmeniz neyi değiştirmiş oluyor ki ? Kendinizi nasıl başka insanlardan üstün tutabilirsiniz ? Eğitim hakkı her şeyden önce eşit değil . Ayrıca hayat sadece iyiye, kötüye veya cahile değil herkese zamanla öğretir.Cahil empati kuramaz Kir Papatyasi, cahil bencildir, cahil karsi tarafa ne yasattigi tartamaz, anlamaz gonul mu kirmis, yoksa arzusunu mu yerine getirmis sadece ayirt edemez bunu. Ilkel guduleriyle hareket eder, dan dun davranir.
Bunlari hepimiz cok iyi biliyoruz, cahilin iyisi var mi var, ama o da bir sekilde yokluk yasayarak iyilesmistir.
Cahilden iyilik gordum diyenlerin kastettigi cahiller de emin ol, kotulugu gore gore yasaya yasaya degismislerdir.
Gereksiz yere duyar kasıyoruz su anda, gerceklerden bahsetmek suc mu?
Kayınvalidenin sizinle o kadar uzun süre kalması iyi değil, kesinlikle buna izin vermemelisin, bakıcı ile büyüyen bebekler var hır gürden iyidir , eşinizin ailesi ile mesafeli olun , suç sizde o kadar çok sınırsız davranmışsınız ki kadın evinizi dingonun ahırına çevirmiş, resmen evinizde at koşturuyor, okurken bile cinnet geçirdim, taviz vermeyin ve evine gönderin bu kadını...Çok uzun olacak. Olayların en başını anlatayım, 3 senelik evliyim ve 4 aylık bebeğim var. Bebeğim doğana kadar kayınvalidem ile iyi geçiniyorduk çünkü ben insanlara çok yumuşak davranan ve gerçekten hürmet gösteren biriyim. Kayınvalide ve kayınpeder ilkokul mezunu bu arada. Benim tüm kök ailem ben dahil doktora mezunu, kimisinin çift doktorası var. Eğitim farkımız var yani bu aileyle.
Ama evlendiğim günden beri hiç hissettirmedim bunu hep güler yüzlü davrandım. Fazla yumuşak davrandım o kadar ki kadın evimi kendi evi gibi kullanıyor asla ağzımı açmadım çünkü iyi niyetli yapıyor diye düşünüyordum. Mesela kafasına göre mutfağını değiştirir. Ben çalıştığım için geldiğinde bana sormaz öyle açar dolaptan çıkarır yemek yapar, kayınpeder gelir orayı burayı tamir edeceğim diye istediği gibi takılır. Hatta ebeveyn banyosunu tamir etmeye çalışırlar ben işteyken (e oha) ben yine de gönülleri kırılmasın iyi niyetle bir şeyler yapıyorlar diye hep teşekkür ederim annecim, eline sağlık babacım modundaydım. Sanki biz onların evine gitmişiz gibi davranıyorlar bize geldiklerinde. Rahat edin arkana yastık vereyim filan der kv mesela abdkshs benim evim ya hani gayet kendim yastık alabilirimçamaşır atar yıkar çıkarır katlar filan. O yüzden onlar varken özel çamaşırları saklarım. Bana gelip beyazları atıyorum var mı beyazın diyor mesela bugüne kadar normal geliyordu şimdi diyorum ki burası benim evim bu soruyu benim sormam lazım.
Tabi benim ev işi sevmeyen ve hatta nefret eden kişiliğim de buna ortam hazırladı resmen. İşime geldi yani evde işleri halleden birilerinin olması.
Sonra ben doğum yaptım. Her şey tepetaklak oldu çünkü evde hem kv hem de annem vardı. İlk kez birlikte kaldılar ve kavgalar filan oldu onları da konu açmıştım isteyen okuyabilir. Anneme bağırdı kocam, annem kalp krizi geçirdi. Ben 3 günlük lohusaydım bunlar olurken ve çok yıprandım sütüm kesildi. Şimdi kocam pişman oldu çok özürler diledi filan annem bir ara geldi bizde 1 hafta durdu öyle araları kötü değildi annem affetti. Eşim de pişmandı zaten düzeltmek için çok çabaladı geçti gitti.
Ama ben bu kayınvalide kişisini affedemedim. Hala nefret doluyum. Çünkü büyük bir hayal kırıklığı yaşattı bana. Olaylardan sonra babam gelmişti konuşmaya çok yapıcı konuştu olur böyle şeyler filan. Ama o kadın ağlayarak şikayet etti beni babama. Sonra da eşime. Benim bildiğimi bilmiyorlar ben kapıyı dinledim. Babam da söylemedi kayınvaliden bunu dedi diye. Onlara karşı ilk günden beri asla ve asla hissettirmesem bile bana eğitimi var diye bizi eziyor dedi mesela. Annem güya evi ele geçirmiş yemek yaparken kendisini yabancı hissetmiş, annem okuduğu üçüncü üniversiteden bahsedip onu ezmiş(bana anlatıyordu), annem ona hiç bir şey danışmıyormuş(neyi danışacak anlamadım zaten annem ondan kaç yaş büyük) ve son olarak bu olaylar olduğunda ben odamdan çıkmadan ağlıyordum çünkü daha sezaryen olalı 3 gün olmuş neler yaşıyorum annem yoğun bakımda filan ama bu kadın eşime gidip “benim tansiyonum 14e çıktı gelip bana geçmiş olsun demedi” diyerek küsmüş ve odama uğramadı. Bebeği alıp alıp gitti filan of hatırlamak istemiyorum.
Şu anki durumda bu kadın bana sormadan bebeğe bakayım yardım edeyim bahanesiyle bana geldi 4 ay kalacakmış. Çağırmadık eşim de çağırmadı. Kocasını da alıp gelmiş. Halbuki evde bakıcı var. Bakıcı ev işleri yapsın ama ben bebeğe bakayım diyor. Eskiden batmayan şeyler şimdi çok batıyor bakıyorum düzenim değişmiş bakıyorum yardım adı altında buzluğuma sarma doldurmuş(ben pizza dolduracağım belki sana ne yani) Yüz vermemeye çalışıyorum hatta kovacağım bunu ama annem engel oluyor. Annem diyor ki bakıcı tek duracağına babaannesiyle dursun çocuk hatrına sus diyor.
Bizim yaşadığımız şehirde hiç akrabamız filan yok, arkadaşlarım da bebeğin gelişimi için önemli babaannesiyle iletişimi olsun diyorlar.
Kendi parasını kazanan hatta istersem hem bakıcı hem yardımcı tutabilecek maddi güçteyim. Kovsam kovarım, kocamla da iki gün tartışır normale döneriz. Ama annemin bu söyledikleri kafamı karıştırıyor.
Kaynanadan anne , gelinden de kız olmaaazzzz...Bana karşı tavırları eskisi gibi. Eskiden de kızıymışım gibi davranırdı işte kaynanalık yapmazdı.
Aslında beni en çok bu yaraladı zaten ondan hiç beklemiyordum annem yerine koymuştum aramız çok iyi zannederken o içinde neler neler tutmuş ilk fırsatta alakasız bir tartışma sonrasına kustu hepsini. İşte 3 ay önce elim kanamıştı gelip bakmadı bana, beni dışladı annesi gelince filan aslı astarı olmayan şeyler uydurdu çok kırıldım çünkü beklemiyordum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?