- 22 Ekim 2017
- 7.788
- 17.123
- 248
- 37
Ne münasebet canım hiç mi aile yanına ziyarete gidemeyeceksiniz? Valla eşiniz de ne emmeye ne gömmeye geliyor. Kusura bakmayın hanımlar az üslup kaçtı da
Ne münasebet canım hiç mi aile yanına ziyarete gidemeyeceksiniz? Valla eşiniz de ne emmeye ne gömmeye geliyor. Kusura bakmayın hanımlar az üslup kaçtı daDoğru diyorsunuz fakat benim ailemin yanına gidişim ona göre onu terkedişim. Bir kere yaptım, burnumdan getirdi, bizimkilere yansıtmamak için kırk takla attım. Ailem bilse tüm bu yaşadıklarımı tek dakika durutmazlar beni burda. İş boşanmaya gelince dedğim gibi bana etmeyeceği kalmaz.
Şu ara bunları düşünmemeliydim ya ben, off
İlk çocuğum, Allah'ım bize onların kardeşlerini nasip etsin. Ama evliliğini gözden geçir canim. Böyle zamanlarda anlıyor insan evliliğinin yolunda olup olmadığını. Böyle acılı zamanlarda eşler birbirine destek vermeyecekse yaralar beraber sarilmayacaksa bırak mutlu günlerde beraber yasanmasinAmin inşallah hayırlısı neyse o olsun. Ben de uyuyamıyorum geceleri. Yanımda kocam yatarken ağlayamıyorum da. Evlat acısı, sabırla ilgili dini videolar izliyorum, bu forumda benimle aynı acıyı yaşayanların paylaştıklarını okuyorum, bi nebze tek olmadığımı bilmek rahatlatıyor, ama keşke hiçbir anne bu acıyı yaşamak zorunda kalmasaydı keşke. Ateş düştüğü yeri öyle bir yakıyor ki malesef.
Başka çocuğunuz var mı bilmiyorum ama tez zamanda Rabbim meleğinizin kardeşini göndersin size, ve hayırlı bir şekilde bana da
Teşekkür ederim. Amin inşallah doğru kararı ni cesaret veririm. Aslında iyiliğine de iyi bir adam sanmıştım ki baba olunca bir bütün oluruz. Ama çocuk konusu ve hatta ben olunca iş, dedğiniz gibi merhameti sevgisi yok. Yaşım geçiyor diye korkuyorum. Bencillik mi bilmiyorum ama boşan yeni biriyle tanış evlen derken 40ı bulursam diye korkuyorum. Böyle bir evliliğe çocuk getirmek daha mı ciddi problemlere yol açar o da var bir tarafta tabi.Alın eşyalarınızı ailenizin yanına gidin.
Böyle bir süreçte bir de kayinvalide gönlü mu eyleyeceksiniz?
Eşiniz çocuk istemiyormuş, kayıplara da üzülmüyor belki ki. Böyle bir adamdan çocuk için ısrar etmekte doğru gelmedi bana açıkçası. Merhameti yok size karşı.
Ailenizin yanında kafanızı dinleyip, doğru kararlar verirsiniz sonrasında inşallah.
Başınız sağolsun.
Amin çok sağolun. Nasıl canım acıyor, nasıl nefesim kesiliyor, kalbim nasıl yerinden çıkacak gibi atıyor anlatamam size.
Kaynana dediğiniz gibi iyi niyetli belki ama bu zamanda diline sahip olamayacaksa hiç bir zaman destek olmasın. Oğluyla bir olup üstüme geldikçe ben çok üzülüyorum.
Ben tekrar tüp bebek tedavi sürecine girmeyi kendi adıma söyleyeyim düşünürüm. Çünkü yaşım da geç olmadan anne olmayı çook istiyorum. Evladımın hasreti özlemi belki biraz hafifler böylelikle. Büyük konuştuğum çoğu şey başıma geldi ama evlat edinmeyi düşünmem. En azından bu adamla evliyken. Çünkü kendi çocuğunun kaybına bile üzülemeyen adamın başkasının biyolojik çocuğuna babalık edebileceğine inanmıyorum. Bir de tedavi de olsa hamile kalabiliyorum şükür. Belki tedavide pgt ya da belki daha iyi bir doktor kontrolünde sağlıkla kucağıma alabilirim diye ümit ediyorum.
Amin çok sağolun. Artık ben kendimden şüphelenmiştim acımı yaşamamam mı gerekiyor diye bunlar böyle üstüme geldikçe. İnanın içim darmadağın biriktim doldum şimdiden. Allahım bu insanların içine merhamet versin tez zamanda.Canım benim… Çok üzüldüm çok…Allah bebeğini cennete yerleştirdi orda seni bekliyor inşallah. Ağlaman, acılanman çok normal. Şuanda eşinin tavırlarını göz ardı et. Senin gerekirse ağlayarak haykırarak içinden akıtman lazım. Eşinin tavırları konusunu sonra konuşuruz. Gerekirse psikolojik yardım al. Hiç kimse için numara yapma lütfen. Acını yaşa ve bebeğimi uğurla. Allah yardımcın olsun.
Evet bir de bu var, bu acımla boğuşurken bir de boşanma psikolojisi(ki normal sancısız bir boşanma da olamayacak) kaldırabilir miyim bilmiyorum. Nefes alabilmek istiyorum şuan sadeceBence boşanma şu zamanın konusu değil. Evet belki gerekli ama şu anın konusu sizin acınızı yaşamanız. Herşeyi aynı anda yapmanız beklenilemez.
Amin çok sağolun. Dua edin nolur benim için. Rabbim selamete çıkarsın beni. Tükeniyorum..Güzel kardeşim, rabbim sana merhamet etsin, etsin de etrafındakilere de merhamet versin. Sen çok kıymetli bir annesin, senin yüreğin rabbimin nazargahı.. usulünce anlamıyorsa kocan, Allah’ın helalıdır ayrılın. Kimsenin acınıza saygı duymaması kadar kötüleşeceği bir durum yoktur.
Ben oğlunun cenazesi daha yeni kalkmış anneye “sus sus tek evlat sende mi var” diyeni duydum. Toplumumuz iyi günde de kötü günde de ne diyeceğini bilemiyor. Allah yar ve yardımcınız olsun, rabbim gönlünüze ferahlık versin.
Neler neler benim dilime geliyor da yutuyorum, ah..zor bir adamlayım malesef. Sıkıştım kaldımNe münasebet canım hiç mi aile yanına ziyarete gidemeyeceksiniz? Valla eşiniz de ne emmeye ne gömmeye geliyor. Kusura bakmayın hanımlar az üslup kaçtı da
Tehditkar bir insan. Evliliğim öncesi beraber flört dönemimiz oldu, ben ailemden ayrı şehirdeydim bekarken de işim dolayısıyla. Evlenmeden başımı öne eğecek bir şey yapmadım ama özellikle babama evlenmeden bir yıl önce görüştüğümüzü beraber geçirdiğimiz zamanı anlatmakla tehdit ediyor. Özellikle babam bu konuda çok hassas, duyarsa kalbine iner. E durum böyleyse niye görüştüm ettim, hata mı evet belki ama tanımam lazımdı, sevmiştim de. Hoş tanıyamamışım o ayrı. Buna ilaveten mal paylaşımı vs konusunda da çirkinleşecek onu da biliyorm, gerçi malda mülkte gözüm de kalmadı o ayrı.Oncelikle basin sag olsun, yazin icimi yakti gecti, aglayarak okudum.
Ama yapmayacagini birakmaz dedigin nedir? Ortada col cocuk yok en fazla napabilir? Bence ailenin yanina git ve emin ol
Orda durdukca daha dibe cokeceksin. Boyle heriflerw sperminede sanada diyesim geliyor
Bizim söyleyeceğimiz çoğu şeyi siz söylemişsiniz.Aslinda yapılması gereken şey ortada .Kızlar dayanamıyorum artık, kimseler anlamıyor beni etrafımda. Buradan anlayan duyan birileri olur umarım çığlıklarımı.
Yaklaşık 7 yıldır evliyim, 35 yaşına dayandım. Hep çocuk sahibi olmayı istedim, eşim ilk başlarda buna yanaşmadı. Sonra tamam dedi bu sefer de hamile kalamadım. Kendimce ne kürler vitaminler kullandım aylarca. Ardından sperm problemi olduğunu öğrendik ve tüp bebek tedavisi gördük. Embriyolarımız oldu şükür 4 sefer transfer oldum. Rahim kalınlaşması problemi de yaşadım transferlerde. Neler neler denedim. Artık olduğu kadarıyla deyip transferler yapıldı. İlk denemede tutmadı. 2. denemede pozitifi gördük, havalara uçtum. Ama çok kısa sürdü, ertesi testte değerim yükselmedi yani kimyasal oldu. 3. denemede yine pozitifi gördük. Değer yükselir mi yükselmez mi derken kalp atışını duyduk ama 8.haftada malesef kalbi durdu miniğimin. Kahroldum. Son embryomuz kalmıştı umutsuz bi şekilde onunla 4.denememizi yaptık ve yine pozitifi gördük. Korku ve endişe hep oldu ama tüm kontroller çok iyi gitti. Oğlummm deyip her gün şükredip dualarla yattım kalktım. Hayaller kurdum. Onunla konuştum, ninniler dinlettim. Eşimse hamilelik döneminde çok üzdü beni. Bana ne zaman bağırsa benim canım oğlum tekmeleriyle “anne buradayım ben, sen üzülme” derdi sanki. Yaşadığım şehirde yalnız sayılırım. Akraba eş dost çevremin çoğu başka şehirde. Kısacası oğlum benim gerçekleşmiş hayalim, kabul olunmuş duam, yaşama sevincim, hatta en yakın dostum olmuştu. Gebeliğimin 6.ayını tamamlamak üzereyken dahası her şey yolundayken oğlumun hareketini hissetmedim bir gün. Önceki akşam kıpır kıpırdı halbuki içimde. Yüreğime bir sızı düştü akşama kadar bekledim ve acile gidelim dedim. O ultrason ekranında kuzumu öylece hareketsiz görmek ve doktordan “malesef” kelimesini duymak hayatımın en büyük travması oldu. İnanamadım. Benim canımın canı melek olmuştu. Her şeyim hayatım yine yarım kaldı. Verilen ilaçlarla ertesi günü doğum yaptım. Onca acıya rağmen bomboş kalmıştı kucağım. Evladımı göstermediler bile. Ve diğer gün benim meleğimin o minik bedenini benim hayatımla beraber toprağın altına koydular. Ne özlüyorum onu bir bilseniz!!!
Bu kabusun üzerinden henüz 20 gün geçti. Acım çok taze. 20 yıl geçse de unutabileceğim bir şey değil. Ve dahası acımı yaşamama izin vermiyorlar. Eşim ilk bir haftadan sonra bana anlayış göstermemeye başladı. “Yeter be, bi tek çocuğunu kaybeden sensin değil mi. Yetti artık üzülüp durduğun. Sen acıdan beslenmeyi seviyorsun, sanki bilmiyorum seni. Bahanen de hazır üzülmeye. Git at kendini aşağıya dayanamıyorsan. Zaten sana çocuk falan da yok, tedaviye de bi daha başlarsam hadi bakalım görürsün.” Bu cümleleri duyuyorum. Halbuki yıllardır ne uğraş verdim, neler yaşadım ve ne kadar istediğimi kendisi biliyor en iyi. Annesi de güya bize destek olmak için yanımıza geldi geçen hafta. O da benim acıma anlayış ve saygı göstermiyor. Yok hayata dönmeliymişim, bu böyle olmazmış. Ki böyle dediği için zaten onunlayken içime içime ağlıyorum belli etmeyeyim, yine eleştirilmeyeyim diye bişeylere tutunuyorum. Yemekler pastalar yapıyorum, onunla aptal aptal diziler izleyip yorumlar yapıyorum, beraber yürüyüşlere çıkıyorum. Bunlara rağmen ‘bu böyle olmaz hayata dönmelisin” diye azar işitiyorum kadından sırf ben bu ara hamile ya da bebek görmek içimi acıtıyor dedim diye. Eşimin yanındayken de tutuyorum kendimi. İçime içime ağlıyorum. Bağrıma bir taş oturmuş durumda şuan.
Ne yapacağımı bilmiyorum. Ailemle konuşsam zaten onlar da kahroldular benim bu kaybıma. Daha fazla onları da üzmek istemiyorum. Bikaç arkadaşımla telefonda konuşuyorum gizlice odaya kapanarak anca. Bu da bir yere kadar. Artık nefes alamıyorum sanki sıkıştım kaldım. Kaynana falan bi tarafa da eşim dediğim adamın bu tavırları beni kahrediyor. Zerre anlayışı, merhameti dahası sevgisi yok bana karşı. Hala niye duruyorum burda onu da bilmiyorum. Aslında biliyorum çünkü evli olduğum adam boşanmayla çirkinleşecek karakterde bir adam. Böyle bir adamdan çocuk istemek bile başlı başına bir hata. Onu da biliyorum. Hayatıma son versem diyorum inancım dikiliyor karşıma. Ecelimle ölsem diye dua etmeye başladım artık, hem meleğime kavuşurum hem bu insanlardan kurtulurum böylelikle diye.
Bana bir şey söyleyin nolur. Evladımın acısı, meleğimin hasreti her gün büyüyor içimde. Ve ben böyle yanarken tek gözyaşı dökmeme dahi izin yok deyim yerindeyse. Söyleyin ben şimdi ne yapayım?
Siz bu adamdan hala çocuk düşündüğünüz için ailenizin yanına gidemiyorsunuz tabi bizde boşuna git diyoruz.
Bu kadar laftan sözden, kötü muamele den sonra hala ışık yanmadiysa sizde ne desek boş.
Eşinizle annesinin gönlü nasıl istiyorsa öyle davranmayan devam edin
Işık yandı yanıyor da. Sadece şu ara bu acımın üstüne boşanma(ayrılmak yalnızlık değil kastım, sancıı geçmesi) ile baş edecek gücü bulamıyorum. İlla ondan çocuğum olsun evli kalayım değil derdim. İçimde yarım kalmış bir özlem var. Çocuğum olmasa da ölecek değilim tabi hayat devam edecek. Niyetim burda kimseye bana laf anlattırıp kendi bildiğimi yapmaya devam etmek değildi. Ben mi yanlış anlıyorum, sineye mi çekmeliyim sadece bunu paylaşmak, içimi dökmek ve fikir almak istedim.Başınız sağolsun. Peki neden sizi anlamayan bir insanla yola devam etmek için bu kadar ısrar ediyorsunuz?
İnsan imtihan için bu hayata gönderildi. Benim bakış açım bu. Evladınız kaybetmeniz intihan. Buna sabır göstermek gerekiyor. Ama bazı şeyler imtihan değil..kötü koca mesela. O tercih.
Aminn.. çok doğru diyorsunuz. Sağolsun burda bana yazan herkes de. Ben sağlıklı düşünemediğim bir dönemdeyim şuan. Gücüm hiç bir şeye yok. Onunla olmaya da yok o ayrı. Doğru kararı verdirsin Rabbiimİlk çocuğum, Allah'ım bize onların kardeşlerini nasip etsin. Ama evliliğini gözden geçir canim. Böyle zamanlarda anlıyor insan evliliğinin yolunda olup olmadığını. Böyle acılı zamanlarda eşler birbirine destek vermeyecekse yaralar beraber sarilmayacaksa bırak mutlu günlerde beraber yasanmasin
Soylerse soylesin yaniTehditkar bir insan. Evliliğim öncesi beraber flört dönemimiz oldu, ben ailemden ayrı şehirdeydim bekarken de işim dolayısıyla. Evlenmeden başımı öne eğecek bir şey yapmadım ama özellikle babama evlenmeden bir yıl önce görüştüğümüzü beraber geçirdiğimiz zamanı anlatmakla tehdit ediyor. Özellikle babam bu konuda çok hassas, duyarsa kalbine iner. E durum böyleyse niye görüştüm ettim, hata mı evet belki ama tanımam lazımdı, sevmiştim de. Hoş tanıyamamışım o ayrı. Buna ilaveten mal paylaşımı vs konusunda da çirkinleşecek onu da biliyorm, gerçi malda mülkte gözüm de kalmadı o ayrı.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?