Aynı kardeş sorumluluğu alan ablayım bende. Bende ev işinden falan nefret ederim mecburiyetten yapıyorum işte. Bütün günü çocukla teyzesini yalnız bırakmıyorum ki mesela küçük bi örnek duş alabilmem gerektiğinde, hastaneye gitmem gerektiğinde gibi. Bırakıp evden çıkıyorsam çoğunlukla uyku saatine denk getiriyorum zaten. Ayrıca kardeşimde çalışıyor olsa yardım isteyebileceğim başka bir Allah kulu da yok.
Kardesinize karşı olan öfkeniz çocukken mecbur kalıp baktığınızda annenize bir şey dememiş olmanızdan dolayı içinde biriken duygulardan olabilir mi ?
Ama kardeşinizin suçu yokki bunu kendi istemedi
Ben ilk kız kardeşimin herşeyiyle ilgilenirdim duşu giyimi vs herşey yani annem bir emzirdi o kadar diyeyim diğerinde de aynı
Sonuç ne mi ? Kız kardeşim benden nefret ediyor ve bunu 17 18 yasimdan beri defalarca duydum
En son boşanıp aile evine gittiğimde gelinlerimize diğer yeğenlerime hediye almış bana ve çocuğuma almamıştı çocuğum çok ağlamıştı
Bende neden çocuğa almadın oda yeğenin dedim
-seni de çocuğunu da sevmiyorum dedi gelinlerimizin anne babamın kardeşlerimin yanında
Gözlerimden yaşlar cisim gibi akmaya başladı
-Neden ne yaptım ki dedim seni ben büyüttüm , ne anneme ne babama itiraz etmedim önüme konana razı oldum sizden senden birşey istemedim.ki sadece sevgi istedim dedim
- aynı anne babadan olduk diye seni sevmem zorunda değilim dedi
Babam ve annemde hiç cevap vermediler niye çünkü ben kimim ki ?
İşleri olduğunda ise koştukları hiç birşey vermedikleri biriyim
Ama o evin göz bebeği bir kere okumuş paralı ve dominant ve kıymetli
Bu olayın ardından evlendim zaten
Sığınak olarak gördüğüm baba ocağı cehenneme dönmüştü çünkü
O kadar zor zamanlardı ki hala içim yanıyor