kızlar şimdi tuhaf bir durumdayım.
Ben evime taşınalı 1 yıl oldu. Yan dairemde yaşıtım bir arkadaşım var.Ve yine oğlumla yaşıt kızı var.
Kayınvalidesi ile yaşıyor. Kayınvalidesi çalışıyor, kendisi evde.
Ben de çalışıyorum oğluma annem bakıyor. Gün içinde annem çağırırsa gelir kahve içer gidermiş.Yani koca kışş oğlumda evde yalnız sıkılıyor,onun kızı da ama hani sizin oğlan gelsin oynasınlar falan yokk. Akşam ben eve geliyorum. Hooopp kapı çalar kızı ile kahve içmeye gelir.
Bazen her gün bazen gün aşırı. Annemle kızı çözemedik. Annemde dedi ki belki benden çekiniyordur. Senin gelmeni bekliyordur. Ok. bana da mantıklı geldi.
H.sonu ben evde olduğumda da iki hafta bizdeysek bir hafta yarım st onlardayız en fazla.
Ben gösterdiğim samimiyetin karşılığını göremeyince kendimi biraz geri çekmek istedim.
Tam bu dönemde kızın annesinin kanser olduğu ortaya çıktı.Bu arada 6 aylık hamileydi kendisi.
Annemle çok üzüldük. Her şekilde destek olduk.
Neticede 2 ay sonra doğumuna 3 hafta kala annesini kaybetti.
Hep destek olmaya çalıştım. Elimden geleni yaptım.Yeni doğacak bebeğin kıyafetlerini belki 100 parça vardı.Yıkadım ütüledim. Sen uğraşma dedim. Doğum yapacağı hafta, oğlum geniz eti ameliyatı oldu.
Hastanedeyken aradı. Ama 5 dk da olsa geçmiş olsuna gelmedi. Ben çok kırıldım.
Doğum yaptıktan sonra ne olursa olsun 5 dk göreyim diye oğlumla gittik. Ayak üstü gördük. Kayınvalidesi temizlik yapıyordu. Oturmadım bile hemen bebeği gördüm gözün aydın dedim eve gecerken onun kızı ve benim oğlum ağladılar oynamak istediler. Kayınvalidesine ver istersen yağmuru oynasınlar bizde dedim. Yok götürme senin oğlan yeni ameliyat oldu enfeksiyon falan olabilir dedi.
Peki ozaman dedim. Evime geçtim. Şimdi bu olaydan sonra 1 ay geçti. Hiç gitmedim. Parkta bahcede kayınvalidesi ile karşılaşınca konuşuyoruz. Kız zaten bebek olduğundan dışarı çıkmıyor göremiyorum onu.Normalde başka biri olsa ,görüşmem bi daha. Ama annesini yeni kaybetti ve lohusa. Kayınvalidesi işteyken bütün gün evde yalnız. Bi kere bebeğini yıkarken yardım istedi yardımcı oldum döndüm eve.
Annem doğum hediyesini alalım bebegini görmeye gidelim diyor. Ben hiç içimden gelmese de gitmem gerektiğini düşünüyorum.Yani zor gününde yalnız bırakmış gibi oldum.
Öte yandan da içim buruk. Ben mi abartıyorum. Yanlış mı düşünüyorum. Yorumlarsanız sevinirim.Teşekkürler şimdiden.sevgiler hepinize..
