Benim de annem kanserdi. Süreç içinde çok stresliydim. Depresyon, mide sorunları (midem çok çok kötüydü), egzema, diş gıcırdatma gibi pekçok fiziksel sorun yaşadım. Kanser korkusu bende de vardı habire doktora gidiyordum bana da mı bi şey oldu diye. Ama bunlar olurken büyük oranda, ne kadar başarabildim bilmesem de tabi, çevreme yansıtmadım diye düşünüyorum. Çoğu zaman düşünmemeye çalıştım. Tavsiyem babanıza destek olmanız. Düşünmeyi erteleyin, ne yapabilirim diye düşünün bence. Beslenme kanser hastaları için çok önemli, yiyebileceği yemekler yapabilirsiniz. Güzel şeyler anlatabilirsiniz o kendini iyi hissettiğinde. Hastalıgını sürekli hatırlatmak da yanlış, hiç olmamış gibi davranmak da. Ama ameliyat ihtimali varsa bu çok iyi bi şey çoğu hastanın ameliyat ihtimali bile olmuyor. Bunlaru yaparken kendinizi de ihmal etmeyin. Sosyalleşin, gezin hava alın kendinize de zaman ayırın. Bir dengede götürmeye çalışın. Bazen düşünmeyin. Hayat kısa ve hepimiz zor zamanlar yaşıyoruz, üzüldüğünüz gün de olur elbet ama diğersi gün güçlü durun. Bırakın hayat kendi akışında aksın. Kendinize ve sevdiklerinize değer verin ama hastalık hastası olmayın. Ben de öyleydim ve bu iyi bi şey değil.