Merhaba arkadaşlar. Aslında uzun zamandır olan bir konu ama artık dayanamadığım ve fikir almak istediğim için yazıyorum.
Ailemle her zaman sorunlu bır ılıskımız vardı, birbirleri arasında sürekli tartışır kavga ederlerdi. Annem aşırı toksik , kendi istekleri ve beklentileri dışında hiçbir fikri kabul etmeyen sevgisini gösteremeyen biri. Sağlık sektöründe çalışıyordu ve bu onu cok yıprattı surekli hasta olacağız , kanser olacağız düşünceleri var . İstediğimiz yemekleri yiyemezdik bile. Ve hep gergin, sürekli eleştirir, bir yere gittiğimizde sürekli sen bu hareketi yaptın arkandan güldüler sen şöyle dedin arkandan ne basit kız diyorlar vs diyor. Durumun tam tersı olduğunu bılıyorum herkes benı aılede ornek gosterır keske cocuklarımız senın kadar iyi, becerikli, saygılı olsa sabırlı olsa derler. Ama ıste ozguvenımın dusmesı ıcın ne gereklıyse annem hepsini yapardı. Tüm hayatım onu memnun etmeye calısmakla geçti. 3 üniversite bitirdim Türkiyenin en iyi şirketlerinde çalışıyorum annem bunları beğenmez sen basitsin, insanların eline bakıyorsun vs diye bunları bile eleştirirdi. Dışarıya çıkarken başımda bekler makyajıma ne kadar beyaz yaptın bulent ersoya dondun vs derdı
hayatımın en basıt anlarından tutan her alanda eleştirir yanında yaptığımız her hareketı kaydeder ve eve gecınce kucumser eleştirirdi. Her neyse bir şekilde psıkolojımı guclu tutmaya calısarak, kendımı geliştirmeye çalışarak aştım. Okulumu bitirdim çalıştım kendı arabamı aldım , aileme tek bir masraf ettirmeden evlendim, düğünümü yaptım. Çok şükür herkesin takdir ettiği bir evim, düzenim çalışma hayatım, evlilik hayatım var.
Ama hala bitmedi.
Annem ve babam sürekli kavga edıyor, annem her babamla olan kavgasında benı arayıp saçma sebeplerle kavga çıkarıyor sinirini benden çıkarıyor. Moralimi bozuyor. Eşimle güzel bir hafta sonu geçireceğiz diyelimki tam kahvaltı yaparken arıyor moral bozuyor kavga cıkarıyor benim o günüm kötü geçiyor. Misafirim var diyelimki her gün misafir mi çağrılır yorulursun onlar senı çağırsın diye karışıyor. Nargile bazen arkadaşlarımız geldiğinde yapıyoruz duydu evinde nargile içiremezsin eviniz kafe mi niye yapıyorsun diyor. Yüksek bi katta oturuyorum birden evime gelip eşime burdan taşının deprem olacak sen ıstıyorsun dıye kızım burda oturuyor bencilsin cok yuksek burası ya bır sey olursa dıye eşimle tartışıyor. Bensiz ailecek hiçbir şey yapamıyorlar alışmışlar benım evı ıdare etmeme. Markete gıdecekken babam benı arıyor hep beraber markete gıdelım dıyor ne alaka artık ben ayrı evım dediğimde suçlu oluyorum. Annem ev bakmaya gıdecek benı arıyor gel bakalım baban goturmuyor dıye. Babam onunla gezmıyor dolasmıyor bırlıkte bır sey yapmıyorlar dıye sureklı benden talep edıyor her seyı ki ben çok vicdanlı biriyim ve annemın soylemesıne gerek olmadan zaten dısarı cıkarıyorum gezdırıyorum evıme davet edıyorum ama yok market alısverıslerıne dahı ben bakayım ıstıyorlar. En üzüldüğüm şeyse bir kız kardeşim var ve onu o evde onlarla yalnız bıraktığım ıcın kendımı kotu hıssedıyorum. Evlendim tabiki böyle olacak ama yinede onun için çok üzülüyorum. Evime çok çağırmak istemıyorum çünkü evimdeki sessizliğe bile özeniyor. Öyle aradayımki ne yapacağımı bilmiyorum. Mutlu olsunlar hayatıma müdahil olmasınlar istiyorum. Ama olmuyor. Annem ve babam alışmış ne yaparlarsa yapsınlar bari kardeşim mutlu olsun dıyorum. Ama daha küçük ve bi kaçış yolu yok. Eşimlede aram bozulmaya başladı. İlk zamanlar çok sabırlı ve anlayışlıydı ama. Artık annemın benı buraya gotur şurdan al demesınden, babamın hadi markete gidelim demesinden, annemin evimize gelip kavgalar çıkarmasından , tam güzel bir şey yapacakken bir telefonla moralimin tüm gün bozulmasından şikayet etmeye başladı. Anneme bunu anlatıp biraz anlayış beklediğimi söylediğimdede manipülasyona gidiyor ' ay o da niye karışıyor milletin annesi babası gibi hastanelerde peşimizde mi koşturuyoruz , al pamuklara sor kocanı niye karışıyormuş diye . Çok bunaldım.
