- 7 Mart 2010
- 28.014
- 14.080
- 46
sen sinirden hastalanıp hastaneye bile yatsan gelip orda başında konuşurdu emin ol buna
sen sinirden hastalanıp hastaneye bile yatsan gelip orda başında konuşurdu emin ol bunaBen de babamı türünün tek örneği sanıyordum. Çok kişiye anlatmam. Bazı yakın arkadaşlarımla paylaşırım konuyu. Onun dışında kapalı kutu gibiyim zaten. Ama kime anlatsam ağzı açık kalır olayları. Çünkü dışarıdan mükemmel bir aileyiz biz. hani en başta yazmışsın ya "bu hikaye ne alkolik ne dayakçı ne işsiz ne saptanmış psikolojik bozukluğu olmayan okumuş gezmiş görmüş yakışıklı maddi durumu iyi olan "kızlarıma adadım hayatımı onlar benim herşeyim" diyen bir babanın beni nasıl her gün mutsuz ettiğinin hikayesi.." diye... Okumaya başladığımda beni en çok bu cümle çekti. Babam çok kültürlü bir adam. Parası pulu var. Daha gencecik yaşında gitmediği ülke kalmamış. Emekli oldu gitti çeşme'de kendine villa aldı orda yaşıyor. Evinin önünde 2 arabası var. Bana üniversiteye başladığım gün araba aldı. Bitirdim arabamı değiştirdi. Dışarıdan nasıl gözüktüğümüzü düşünebiliyor musun? Maddi durumu kötü amcam var. Ailece görüşmüyoruz ama ben kızıyla arkadaş gibiyim sık sık buluşurum tabi akraba olduğu için anlatamıyorum iç yüzümüzü. Hep maddi sorunlar alkol kumar gibi baba problemlerini anlatıyor bana. Borç içindeler ağlıyor. Evlenemiyor. Hep bana diyor ki ne güzel arkanda dağ gibi baban senin sırtın yere gelmez. Çok şanslısın kıymetini bil bu hayatının diyor. O zaman gözlerim dolu dolu oluyor. Ona acıyıp ağladığımı sanıyor. Babam belki dağ gibi ama ben kum tanesi kadarım beni eze eze o kadar yaptı.
Boğaziçinde okudum demişsin. Benim de çekemez okulumu nedense. Hep ezer akademik hayatı. Hocalar proflar falan gerizekalıymış. Benimki de üniversiteye kayıt olmuş zamanında marmaraya. Ama gözünde yokmuş okumak. İşe atılmış. Hep bununla övünür. Ben okumadan sizin o proflardan zenginim. Üniversitede çalışıyorum asistan olarak, doktora yapıyorum. Salaklar üniversitede kalır. Piyasada iş bulamayan oralarda sürünür. Bak herkes paranın gözüne vurdu. Ya baba ben mutlu olduğum gibi yaşamak istiyorum parada pulda gözüm yok inan. Herkes zengin olmak zorunda mı? Herkes senin gibi olmak zorunda mı? Tek doğru senin yaşantın mı?
Senin yazdığın detayları az önce okudum. Umarım kalıcı olur. Bizim aramızda hiç öyle bir konuşma geçmedi şimdiye kadar. Ama yapamam sanırım. Ben çok bağımlıyım galiba ona. Beni böyle yaptı işte..
Eşim çok etkilenmiş gerçekten yazından. O şimdi dubai'de çalışıyor. Bir süredir ayrı kalmak zorunda kaldık. Kısa bir süre çalışıp biraz durumumuzu rahatlatıp dönecekti. Ama dönemedi. Orda çok güzel düzenini kurdu. İşi bırak gel diyordu uzun zamandır bana. Ama bu kadar emeğimi çöpe atıp nasıl giderim ki. Dün senin yazını gösterdiğimden beri belki 100 kere asla Türkiye'ye dönmem lütfen dubai'de yaşayalım yazmış :) Ama ben orda çalışamazsam depresyona falan girerim :)
Bebek için daha var bize. Daha evliliği bile oturtamadık baksana bir orda bir burda. Babamı henüz dede yapmayı düşünmüyorum :) O da pek istemiyor zaten. Siz daha çocuksunuz sen bebek yapsan ölür o 2 güne diyip duruyor. Senin anlattığın gibi de dibimden gitmez bebek olursa. Kaynanalık yapar :)))
Akıllı davran demişsin. Ne yapılır ki. Baba bu yani. Ne biliyim düşünüyorum ortada yaptığı elle tutulur bir şerefsizlik, namussuzluk kötülük yok. İçkisi kumarı aldatması yok. Sadece içten içe benim psikolojimi yiyip bitiriyor. Ve kendi bile bunun farkında değil belki. Babamı ne yapayım. Ne yapmam akıllılık olur inan bilmiyorum. Belki de bizim de aramızdaki kavgalar artınca şiddetlenince o görüşmeyelim dicek bana.
Bu kadar benzer bir hikaye okuyacağımı inan tahmin edemezdim, sevgiler arkadaşım :)
küs kalamıyor hemen acındırıyor kendini.. olmadı ağlıyor sarılıyor "kızım canım herşeyim" diye.. ben de uzatamıyorum.. uzatırsam daha beter hasta oluyor.. kolu uyuşuyor vs vs..
deli kavgalar ettik, mektup bile yazdım, oturdum konuşmaya çalıştım, yalvardım, anlattım..
ne olur babaannem seni nasıl üzdü sen de bize yapma dedim..
babannen beni hiç üzmediki demez mi..
ölmeden önce nefret ediyordu çok kızıyordu ama ölümünden sonra annesine toz kondurmuyor.. adeta örnek alıyor.. taklit ediyor..
Bu yazacaklarima lutfen alinmayin ya da kotuyu dile getirdin diyip kizmayin...
Oncelikle sizinki kadar abartili olmasa da ailemde benzer seyler yasadim,
Sadece baba degil ikisi birden oyle. Ama ne iliskiyi kesecek kadar cok bunaltan ne de samimi iliski kurunca sizinkine benzer laf yemedigim gun kalmayan oyle orta noktada bi halimiz var.
Ilk olarak su hastalik konusu... ailemle iyi bir iliski kuruyor gibi gozukurken icten ice uzaklasmistim diyebilirim.
Tam kendi hayatimi kurmus hatta onlar hatalarini biraz anlamis iken saglik sorunlari basladi... ve ben kendimi sebep olarak gorup herseyi biraktim... hatta dizlerinin dibine de geldim.
Tam olarak dogru olan ne emin degilim fakat su alintiladigim ilk mesajiniz veya benim vicdan yapmam vs. aslinda biz bunu zaten yapmaya megilliyiz de sebep ariyoruz gibi duruyor. Hastalikla ilgili olmak ile seviyeli iliski kurmayi dengede tutabilecekken kendi kelepcelerimizi kabul ettigmiz gibi haraket kabiliyetimizi de yine kendimiz sinirliyoruz...
Ikinci olarak babanizin 180derece degismesi... acaba dillendirmese dahi babanneniz icin olumsuz seyler dusunuyordu hatta ozgurlugu yasamini yitirmesinde mi goruyordu da sucluluk psikolojisiyle kendi dusuncelerini reddetmeye basladi diye gecti aklimdan. Boyle birsey yazdigim icin ozur dilerim...
Dolayisiyla ilk alintiladigim yorumunuzdaki gibi bizim en ufak seyde vicdan yapmamiz da belji benzer bir duygudur...
Hatta sizin yazdiklariniz kendimde bazi seyleri o kadar sorgulatti ki psikoterapiye basvurmayi dusunuyorum su an.
En azindan onlar gibi olmamak icin onlarin yasadigi hayattan farkli bir yol cizmemiz farkli davranmamiz gerektigi asikar...
Bu arada sizin konunuzu okuyana kadar ailemle ilgili kimseye bir kelime etmemistim. Hatta kendimin abarttigini dusunup kendimi sucluyor ergence dusuncelerimden oturu utaniyordum... paylasmak istedim.
Baban değişmeyecek. Sen değişmezsen hayatın da değişmeyecek. Hatta daha kötü olacak. Evladın büyüdüğünde olabilecekleri görmüyor musun?
Onun eğitimine, giyimine, arkadaşlarına da müdahale edecek. Sen dur demedikçe senin çocuğunda senin yaşadıklarını yaşayacak ya da isyankar, anne babasını güçsüz gören, sömürülmeyi hak eden zavallılar olarak görecek.
Eninde sonunda baş kaldıracaksın. Ama her geçen gün senin hayatından sağlığından, geleceğinden gidiyor.
Saygı ve sevgi hak edene verilir. Ne kadar yakının olduğunun önemi yok. Dur deme zamanın gelmiş de geçiyor.
Hemen yarın, hiç bir mazerete sığınmadan ev aramaya başlamalısın. Baban sorduğunda da gözlerinin içine bakarak seni hayatımda istemiyorum diyebilmelisin. Yoksa dünyanın öbür ucuna gitsen kurtulamazsın. Üzgünüm başka çaren yok.
babam değişmeyecek bu net.. ben değişmeliyim.. bunu deniyorum bir süredir.. ve ilk haftadan "seni görmek bile istemiyorum" dedi..
çünkü benim "hayır" demeye başlamamla babam çıldırdı..
3 sene öncesine kadar çok çok daha iyi idik.. gene kırılırdım ama geçerdi.. gönlümü alırdı vs..
ama evlendiğimden beri kafa tutuyorum ona.. özellikle kızımla ilgili.. bu yüzden ipler kopma noktasına geldi..
kafa tutamadığım tek konu ev ve eşya hakkında.. çünkü ona aitler..babaanneme olan sevgimi koz yapıyor çünkü..
ama artık bunun da önemi yok yaz sonu ona ait olan herşeyi ona verip eşyalarımızı yenileyeceğiz ne derse desin küserse küssün..
geçen yıl "ana baba olarak bizi ezemezsin o bizim kızımız biz dede olarak seni çiğnemedik hiç ama sen de bize saygı duymalısın dediğimde az kalsın beni öldürecekti.. ama taviz vermediğim tek konu bu.. kızım.. bi tek bunu başarabildim allaha şükür..
kiraya çıkmayı düşünüyoruz sürekli bu ara.. ama yine gelecek gün aşırı yine arayacak.. aradığında oluyor en büyük kavgalar.. kirada olduğumda ondan kopmuş olamayacağım.. aksine daha çok nefretle üstüme gelecek.. ben asla "hayatımda seni istemiyorum" diyemem.. görüşmeyi azaltırım taviz vermemeyi başarırırm gibi ama o lafı edemem.. hasta olduğumda ne anam ne babaannem yoktu başımda hep o vardı.. unutamam bunları..
canım alınmadım asla yazdıklarına çok içten yazmışsın ve haklısın..
hastalıkla ilgili evet.. abartıyoruz belki de.. ana babasının dizinin dibinde olmayanlar sevmiyor mu düşünmüyor mu? tabiki hayır..
ama babam için seviyorsan dizinin dibindesin.. yok ayaklarının üstünde durmak istiyorsan ana babaya vefasızsın..
artık önemsemiyorum eskisi gibi.. bana asla saygı duymadı ve duymayacak..
bunca yıl bi dediğini iki etmedim de ne oldu? yine "kötü" evlat oldum.. bari bundan sonra haksızlık olmasın bana..
beni itham ettiği gibi biri olayım da lafları boşuna yemeyeyim..
Seni borçlandırmış. Ev için, eşya için hatta hastalandığında seninle ilgilendiği için.
Ama güzel kardeşim..
Bunu bütün anne babalar yapar. Doğaldır ekstraya girmez. İyilik olsun diye değil, ileride kızımın oğlumun iplerini eline alayım diye değil. Anne baba olmanın gereğidir bu. Düşünmeden hesaplanmadan yapılır. Annesin biliyorsun.. Evladın parmağını kesse senin yüreğin dağlanmıyor mu?
Babanın davranışı normal değil, onun istediği gibi düşünüyor, onun penceresinden görüyorsun.
Allah yardımcın olsun. Ne denebilir ki başka?
Sizin kadar sabirli biri hic olmadim, hatta "var" olmayi onlarin dediginin tersini yapmakta bulmustum bir donem.Tabi dogru-yanlis kavrami da zamanla yitiriliyor boyle olunca. Onlar da bu yuzden susmayi tercih ettiler bir sure.
Olgunlasip ben daha farkli davrandikca yine eskiye donduk, bu sefer hic kimildayamaz olmustum... sonra su an sizin yazdiklariniz gibi dusunup kendi dogrularima gore bir hayat kurdum,
Genelde inandigim hicbir seyden taviz vermeyen geri adim atmayan biriyim zaten,
Onlar da bunun farkinda olduklari icin sonunda az da olsa ozelestiri yaptilar.
Tam dengede guzel bir iliski kurduk derken...
Daha sonra annemle babamin saglik durumu kotulesti, o son zamanlarda oyle de kotu boyle de kotu diyip uzak davrandigim icin kendimi sucladim, vicdan yaptim...
Simdi ben onlarin ustune dustukce onlar bunu kullaniyorlar biraz. Birakip gitmeyecegimin de farkindalar. Ama hala lafa gelince vefasiz ve nankorum...
Benimki kisir dongu gibi oldu yani.
Boyle anlattigima bakmayin bir okadar da fedakar insanlardir... yorulsam kiyamazlar ama istediklerini yapsam veya fazlasini basarsam o vakit de tatmin olmazlar.
Kendi aileleri gibi olmamaya ozen gosterirken boyle iki arada bi derede olmuslar sanirim.
Aldiginiz karara ve suanki cumlelerinize cok sevindim :)
Bunlari anlattim ki tecrubelerimizden veya onlarin hayatindaki degisimlerden kendimize "onlar gibi olmayan" bir hayat kurmanin yollarini belki daha kolay buluruz... anlatirken 3.bir gozle bakmaya baslar hatalarimizi daha net goruruz
Konuyu takipteyim... umarim her sey gonlunuzce olur.
Su noktada tek tavsiyem, kararli olun
Gerçekten ben seni anlayamıyorum.Tamam baban kötü huya sahip,size acı çektirdi.Ama neden sne kendini herkese karşı minnet duyan,ezik biri olarak hissediyorsun.Kocan çeyizini almış olabilir,yine aynı şeyi söylüyorum.Ev bu ya.3yıldır oturuyorsunuz.Kira derdi yok.Eşyayla çeyiz aynı kefeye girer mi?Eşin evi olan bir kızla evlenmiş ve onun evine yerleşmiş oldu.Olabilir.Burda sorun yok.Ama sen benim çeyizimi eşim aldı diye ona karşı kendini borçlu minnettar hissetme.İlk evlendiğinizde babaannenin evine babanın şartlarında taşınmak zorunda dğeildiniz.Evlenmişsin babanın her dediğine boyun eğmek zorunda değilsin.Evlnirken aldırmadıysa da evlendikten sonra alabilirdiniz.Napacak gelip eşyaları mı kıracak.Söylenir durur.Siz susar her dediğini yaparsanız daha çok ezer.Seni bu kadar kıran üze insana doğum gününü kutlamakihediye almak her dediğini yapmak ne kadar sağlıklı bir davranış sence.Ben yine aynı şeyi söyleyeceğim.Bu denli cefa çekiyorsanız evden neden taşınmıyorsunuz.İnsna hayata bir kez gelir.Eziyetle yaşam olmaz.canım anlatmak istediğim babamın kızı evlenirken ne bana ne kendisine 1 kuruş harcatmamış olması.. gelinlik damatlık vs geçtim çeyiz denen şeyi bile eşim yaptı.. yatak odasını eşim aldı.. zaten bana verilmiş evi bana verdiği için.. normal mi bu? insanlar evlatlarına ev alıyorlar kira mı istiyorlar.. ki biz teklif ettik.. babam ASLA dedi.. eşim erkek tarafına düşeni yapsa daha ucuza gelirdi onun için.. babamın durumu çoook iyi.. buna rağmen "evi" kullanarak elini cebine atmadı.. benim maaşımı da elimden aldı.. bana da aldırmadı..
eşya almak istedik ama babaannemin cenazesi ile düğünün arası 3 ay bile değildi.. 1 aydır nişanlıydık daha yeni bakmaya başlamıştık.. HAYIR dedi.. bildiğin HAYIR.. biraz üstelesek düğünü de sildirteceksiniz bana dedi.. hiç mi acıma saygınız yok dedi.. babaannenin güzelim mobilyaları niye batıyor size dedi.. aileler birbirine girecekti.. resmen kaçtık eşimle.. sustuk.. ablamı 10 yıllık sevgilisinden ayırmış biri babam.. "eşya" için değmez sonra hallederiz acısı hafiflesin dedik.. ama olmadı.. inada bindirdi babam.. tapu benim üstüme değil.. babam asla yapmaz öyle birşey.. ben de teklif etmem.. onun üzerine olsun yeterki mutfağa aldığım çöpü 3 yıldır kafama kakmasın.. susmuyor, unutmuyor..
herşey en seviyesiz noktaya gesin ozaman..abla kardeş ilişkinizde,babakız ilikinizde,anne evlat ilşkinizde..korkutuyor sizi aslında okadar güçlü değil..canım haklısın babamın normal olmadığı aşikar ama benim yapabileceklerim de sınırlı..
babam "a kızım görüşmeyelim dedi tamam" diyecek adam değil..
ölene kadar peşimi bırakmaz.. hergün daha bir nefretle düşer peşime..
zaten kötüyüm daha kötü olayları ne kadar kaldırabilirim bilmiyorum..
ya çok daha hasta ederse beni o zaman..
çok güzel demişsin.. babam yaptığı her iyilikle "iplerimizi elinde tutma" amacı peşinde..
ablam "o hasta idare edicez babamız" diyip duruyor.. ona da demediğimi bırakmadım babama da..
2 gündür aramıyorum.. yarın gelecekmiş.. ne yapayım.. nereye kaçayım.. 2 semt öteye gitsem gelmeyecek mi kapıma..
aramayacak mı hergün.. torun bahanesi ile eşimi arıyor hergün artık.. küstüm ne oldu?
gitmiyor arkadaşım gitmiyor..
ve en acısı "ben bunu hakedecek ne yaptım" diyor??? son tartışmamız dışında geçmişte yaptıklarını hatırlamıyor bile.. şaşkın..
annem yalvarıyor bak mahvedecek hepimizi alttan al diye.. annem 69 yaşında.. atacak onu evden ilk iş.. ima etmiş bile..
anlıyorum dışarıdan bakınca "çek git" demek en doğrusu ama 18 yaşında değilimki bavulumu alıp gideyim.. o zaman çok daha kolaydı..
kızım 2 gündür dede? diyor.. neden aramadı hala çocuk bile anlıyor.. sıkıştım..
babama evet ama hem anneme hem babama hem ablama hem doğmamış yeğenime veda edemiyorum canım ne yapayım?
huyum kurusun böyleyim..
Gerçekten ben seni anlayamıyorum.Tamam baban kötü huya sahip,size acı çektirdi.Ama neden sne kendini herkese karşı minnet duyan,ezik biri olarak hissediyorsun.Kocan çeyizini almış olabilir,yine aynı şeyi söylüyorum.Ev bu ya.3yıldır oturuyorsunuz.Kira derdi yok.Eşyayla çeyiz aynı kefeye girer mi?Eşin evi olan bir kızla evlenmiş ve onun evine yerleşmiş oldu.Olabilir.Burda sorun yok.Ama sen benim çeyizimi eşim aldı diye ona karşı kendini borçlu minnettar hissetme.İlk evlendiğinizde babaannenin evine babanın şartlarında taşınmak zorunda dğeildiniz.Evlenmişsin babanın her dediğine boyun eğmek zorunda değilsin.Evlnirken aldırmadıysa da evlendikten sonra alabilirdiniz.Napacak gelip eşyaları mı kıracak.Söylenir durur.Siz susar her dediğini yaparsanız daha çok ezer.Seni bu kadar kıran üze insana doğum gününü kutlamakihediye almak her dediğini yapmak ne kadar sağlıklı bir davranış sence.Ben yine aynı şeyi söyleyeceğim.Bu denli cefa çekiyorsanız evden neden taşınmıyorsunuz.İnsna hayata bir kez gelir.Eziyetle yaşam olmaz.
babanın akıl hastanesine yatırılmaya ihtiyacı var kızlarına sapıklık derecesinde takıntısı var zira...Allahım affetsin onu bu mübarek günlerde...hiç bana darılma
eşini ezmiş bence..taşınsaydın kesinlikle karışamazdı..şu anda size verdiği büyük nimetin farkında..bunuda yanınıza kar bırakmayacak tabiiki..ağzınızdan burnnuzdan getirecek..elinde değil çünki huzursuz insan olması..eşimin teyzesi kiracısını çıkarıp buyrun oturun demişti.. eşim istemese de ben olabilir demiştim.. eşim kiralık ev istiyordu.. ama dedim ya babannemi kaybedince babam illa bu evde oturulacak dedi.. aksini kabul etmedi.. mecburen tamam dedik.. sonrasında eşya almayı bırak evdeki halının yerini değiştirmemiz sorun oldu.. öyle söylenme sonra susma gibi değil.. masa örtüsü alsam kavga çıkardı..
eşime minnettar olduğum konu hala babama karşı bir kötü söz söylememiş olmasıdır sadece.. çeyiz konusunda minnetim yok.. sadece babamın "zaten benim olan" "babaannemin bana bıraktığı" evi bize hediye edip 1 kuruş harcamaması.. ve bize de harcatmaması.. babaannemin cenazesinden dönüşte yatak odamız gelmişti.. başka zaman olsa söyleyeceğimiz varsa bile sustuk acılı diye.. ama hala aynı..
keşke gelip eşyaları kırsa:) yapmıyor sadece sürekli ve sürekli surat asıyor.. eşyaya kızıp susup başka konularda sinirini belli ediyor.. "alamazsınız" demeden almaya lanet ettiriyor.. "nasıl bilirsen öyle yap" diyip çekip gidiyor.. 2 gün sonra sudan sebepten azarlıyor..
hediye almasak da kızar:) herşeye kızar..
canım "evden taşın" diyorsun tamam ama taşınsam birşey değişmeyecek.. açık net söyledi zaten.. "dünyanın öbür ucuna gitseniz ben babayım benden kaçacak yer yok" "torunumu ne zaman istersem görürürm engelleyemezsin" benim sorunum taşınsam mı taşınmasam mı değil.. nasıl beni üzmemesini sağlayabilirim.. nasıl idare edebilirim.. 2 gün aramadım konuşmak istemedim.. gelmeyeceğiz dedim.. ertesi gün koştu geldi "canım kızım" diyip sarıldı..
benim derdim yeni eşya falan da değil.. o ufacık halıyı yüzüme vurmasa yeter.. eşimi aramış "ben bi kere sana "benim evimde oturuyorsun" dedim mi?" demiş.. sadece var olanı atıp yenisini almanıza boşa para harcamanıza kızıyorum demiş..
"beni kırdığını" asla kabul etmiyor.. etkiye tepki idi onlar diyor.. sen beni kırıyorsun asıl diyor.. ne var anlaşamayacak diyor.. vs vs.. konuyu tıkıyor..
Bu kadar eziyet olur mu ya arkadaşım o evden taşının olmazsa oturdugunuz evi kiraya verin böyle olmaz o cani Rabbim vermis neden eziyet ediyorsunuz caniniza anlamis degilim bu kadae iyi niyetli olursaniz hep ezilen siz olursunuz
Allah yardimciniz olsun
evet sorunları var muhakkak.. eşim de diyor "hasta ile kötüyü ayırmak lazım ona göre davranmalı" diye.. kötü değil belki ama hasta.. hayatta başka hiçbirşeyi yok.. olmasına da izin vermedi zaten.. tek meşgalesi kızları.. onların hayatları.. darılmadım sana canım.. sağol zaman ayırdın..
eşini ezmiş bence..taşınsaydın kesinlikle karışamazdı..şu anda size verdiği büyük nimetin farkında..bunuda yanınıza kar bırakmayacak tabiiki..ağzınızdan burnnuzdan getirecek..elinde değil çünki huzursuz insan olması..
kötülükte var canım biarz kendi babam içinde geçerli..kötülük derken bencil olmalarından bahsediyorum..yaptığı herşeyin farkında kesinlikle ama onun kişiliği bu ..bencil ve huzursuz..neden daireyi üstünüze vermiyor..ablanızada versin ..ne vericekse..vermezzzz..neden ozaman mesafenizide koyarsınız çünki..bunu biliyor aslında tahammül edilmez olduğunu..