Merhaba bayanlar bugün ağlamaktan helak oldum kendimi çok kötü hissediyorum. Baştan anlatayım 26 yaşındayım 1 yıllık evliyim iyi bir isim iyi bir maaşım var çok şükür. 3 yıl önce eşimle tanıştım 1 yıl nişanlı kaldık. Bu zamana kadar eşime ve ailesine maddi manevi her konuda yardımcı oldum. Eşimden para istediklerinde ben eşime atiyodum o ailesine gönderiyordu. 1 yıl düğün borcu ödedik bilezikler haricinde her şeyi verdim borç kapansin diye. Kayınpederim vefat etti borcu bize kaldı bileziklerimi verdim. Kv ve kaynım vefattan sonra alışsınlar yalnız kalmasınlar diye alıp evimize getirdik başka bir ile. Yani anlayacağınız her türlü fedakarlığı çoğu kişinin yapmayacağı şeyi yaptım. Hani bir laf vardur ya ben bu insana ne iyilik yaptım da bana bu kötülüğü yaptı diye. Bugün bunu daha iyi anladım. 1 aydır aynı evde yaşıyoruz. Yatak odama izinsiz girip çıkmalar, afedersiniz tuvalette su kullanmamak, çıktıktan sonra el yıkamamak... titiz bir insan olduğumdan bunlar bana aşırı batıyor. Evde sürekli gereksiz sevgi patlamaları, öpücükler sarılmalar havada uçuşuyor. Sanki birbirlerini yıllardır görmüyorlarmış gibi.. sinir oluyorum. Bi rahatsızlığım olsa kimse nasıl oldun diye sormuyor. Ama herkes birbirinin rahatsızlığıyla yakından ilgileniyor. Kendimi kendi evimde misafir gibi hissediyorum. Kaynım yemekte çok seçicidir nerdeyse hiçbişey yemez ona özel ayrı yemekler pişirilir. Borç ödüyoruz para yetmiyor bizimki her haftasonu ailesini gezmeye götürüyor. Geçen yıl beni hiç götürmezdi. Evet gelelim bugünkü konuya. Kahvaltı yapıyoruz annesi oğluna bal kaymak sürdü bana da sen de ister misin dedi. Ben de yok dedim. Eşim o kibarliktan anlamaz dedi. Dumur oldum. Bu kibarlık mı niye durduk yere laf sokuyosun ne alaka dedim. Cevap vermedi konu kapandı ama yüzüm düştü bir kere. Sonra misafir gelecekti hazırlık yapıyordum esim ve kaynım gezmeye gidecekti istersen anneni de götür evde canı sıkılıyo dedim esim yanlış anladı. Kv içerde ağlamaya başladı huzursuzluk veriyorum keşke gelmeseydim felan dedi. Eşim de kalk anne gidiyoruz sen de gel dedi. Sen olene kadar benimlesin dedi. Bana döndü senin evini bilmem naparim ben senin derdini biliyorum kendi anana böyle yapmazsın felan demeye başladı. Ben de iyi bisey söylemiştim ne var bunda bu kadar alinganlik iyi bisey değil annemin aglamasina da anlam veremedim iyi tamam bundan sonra hiçbir konuda fikir belirtmem napiyosaniz yapın sonra ben kötü oluyorum dedim. Çıktılar. O kadar zoruma gitti o kadar ağladım ki ya ben 3 yıldır bu aileye çalışıyorum maaşımı olduğu gibi veriyorum bileziklerimi vermişim evime alıp misafir etmişim. Eşimdeki bu nankörlüğü anlayamıyorum. Sonra kv tekrar geldi gitmemiş esim kapıdan zorla bana sarıldı öptü felan ama kalp kırıldı bi kere. Ve bazı şeyler koptu. Ben eşime hicbir şekilde yaranamıyorum. Fedakarlık yaptikca yıpranan ben oluyorum. Boşanmayı düşünüyorum. Bir ömür ben bu adamı çekemem. Çocuk da yok. Yaşamak istemiyorum artık öyle sıkıldım öyle bunaldim ki. Çözüm önerilerinizi bekliyorum.
