Biliyor musunuz çok enterasan bir şey oldu, konuyu buraya açtığımda yazarak da rahatlayabilirim diye düşünerek iş yerinde müsait bir yere geçtim ve yazdım bir şeyler. Sonra toplantıya geçmem gerekti tekrar okumak için yazdıklarımı belki eklemek istediklerim olur diye mektubu çantama attım. Tabi toplantı bitimi sonrası ben onu çantamda unuttum. Akşam eve geldim bu aksam için misafriim geleceği için hazırlık yapıyordum yardıma gelen 2 akrabam oldu eşim şarj aletimi istedi bende çantamda olduğunu söyledim ve mektubu görmüş. (bu arada inanın o kadar koşturma halindeydim ki eve geldim akrabalarım gelecek yardıma diye ortalığı vs toparladım mektubu tamamen unuttum.) Bana tabiki hiçbir şey söylemedi. Fakat günlerdir bir dengesiz ruh halim olduğunun farkındaydı. Bizim hazırlıklarımız bitince akrabalarımda gittikten sonra günümün nasıl geçtiğini neler yaptığımı vs. klasik günlük konusmalarımızı yaptık benimle paylaşmak istediğin bir şey var mı diye sordu bende anlattım mektubu gördüğünün tamamını okumadığını köşelere sıkışmış bir şey olduğu için dikkatini çektiğini ve kağıda yazmak yerine neden kendisiyle paylaşmayıp bu kadar içime attığım için biraz sitem etti. Sonra tekrar o an bana çok sinirlendiği için tamamen sinirle her şeyi çok abartarak bilerek söylediğini ve bunun inanılmaz bir pişmanlığını yaşadığını söyledi. verdiğim tepkilerin normal tepkiler olmadığını normalde böyle davranmadığım için abarttığımı gerçekten anlarsın diye düşünmüştüm ama o kadar haklısın ki ben olsam sen daha fazla büyük tepkiler verirdim sen içine atmışsın dedi. tekrar uzun bir konusma yaptık, ben o aklımda kalan neden bunu sormadım neden böyle söylemedim diye delirdiğim tüm soruları sordum, tüm kelimeleri söyledim ciddi anlamda tatmin olduğum cevapları da aldım. Bugün ciddi anlamda çok rahatlamış kafam boşalmış hissediyorum. Çok ama çok teşekkür ederim cevabınız için :)