Gercekden üzülüyorum böyle hayat hikayelerini okudukca.
Oysaki eminimki boncuk gibi bir kadinsiniz.
Bu tip insanlar düzelmiyor işte. Saygı olmadığı sürece sevgi asla yetmiyor. Icinizde hep bir kırıntı umut kalmış. Benim gözümde en tehlikeli his. Umut olduğu sürece insan devam ediyor ama dışardan bakan bir göz olarak bazi ilişkilerin cikmaz sokakta olduğu kabak gibi ortada oluyor. Bu tip insanların ruhu hasta, arada iyi oluyordu diyorsunuz, aslinda iyi değil iste. Sadece sizin kacmanizi engelliyor, yaralarinizi sarıyor ve birdahaki sefere daha cok acıtıyor. Psikolojik işkence ayni fiziksel işkence gibidir. Kurbana nefes almasi icin müddet vermek gerekir- yoksa kurban "ölür" bu insanlar size iyilik yaparken bile aslinda kötülük yapar- insan kendini sorgular...acaba benmi bu adami kışkırtıyorum diye düşüne düşüne beyini corba yapar.
Boşanmanız en hayirlisi. Kizinizla beraber gül gibi yaşarsınız. Belki az olur ama kizin şiddetin ortasinda büyümez