Merhaba. Eşim ve ben memuruz. İkimizin de ailesi burada değil. Bir çocuğumuz var ve çocuğumuzu görümcem bakıyor. Bulunduğumuz ilçede yaşıyor. Bazı konularda aynı görüşte olmasak da bazen anlaşamasak da çok iyi insandır. Bazen ben bazen o görmezden gelir. Birbirimizin kalbini kırmaktan uzak dururuz. Ama burası çok küçük ve sağlık imkanı bakımından çok yetersiz bir ilçe olduğundan ve de merkeze çok uzak bir ilçe olmasından dolayı buradan tayin istemeyi düşünüyoruz. Ama evlenmeden önce iki aileye de aynı uzaklıkta bir şehirde duralım, diyen adam şimdi tutturmuş ailemin şehrine gideceğiz, diye. Ailesi çok kalabalık. Oraya tatile gittiğimizde bile asla ve asla biz birbirimize vakit ayıramıyoruz. Ailesi çok iyi insanlar. Seviyorum onları. Onlar da beni severler lakin Ailesi çok kalabalık ve eşime cok düşkün. Sürekli beraber olmak istiyorlar. Özellikle annesi. Her yere beraber gitmek, her seyi beraber yapmak istiyor. Yürüyüş yapsak sormadan geliyor. Asla hayır demiyor. O da ailesine çok düşkün. Oraya gittiğimizde haftada üç gün gideriz vs demeye başlamıştı bile. Ki sadece ailesi değil bütün akrabaları orada. Sürekli ziyaret halindeler. Ve sürekli karşıdaki kişinin de ziyaretini bekliyorlar. Gitmeyene küsüyorlar. Dedikodusunu yapiyorlar sonra yine görüşüyorlar. Bazilari gerçekten içten bazıları cok yapmacık. Ben ise zaten çalışıyorum. Kendime de vakit ayırmak isterim tabi ki. Oraya taşınirsak kendimize vakit ayiramayacagiz. Benim ailem çok küçük bir aile. Bu yüzden ortada bir şehre taşınalım diyorum. İstediğimizde haftasonlari da uğrayabiliriz. Bu defa da, çocuğa kim bakacak ben asla bakıcıya vermem, diyor. Çocuk üç yaşında. Kreşe de verilir, diyorum. Herkesin çocuğu nasıl bizimki de öyle. Bu yüzden büyük tartışma yaşadım. Bazen esimi kırmak istemiyorum. Bir deneyeyim diyorum. Bazen de ya bu yüzden aramız açılırsa diye de endişeleniyorum. Bu konu hakkında sizin de düşüncelerinizi merak ediyorum.
