kitap bloğumdan taze çıkmış bir paragrafı yazayım bende,
Ayşe Kulin'in Umut adlı eserinden.
Ayşe Kulin'in dedesi Zeki Salih Kulinoviç'in sesinden...
"Kendini yeniden ispat edecek,yeniden alışacaktı.yeni komşuları Zeki Salih'in topraklarından sökülmüş herhangi bir muhacir değil ,bir soylu olduğunu hiç bilmeyecekler,bir türlü düzeltemediği şivesine gülecekler,bir yerde çalışmıyor olmasını kınayacaklar,Osmanlıca yazıyı bilmemesini cahilliğine yoracaklar ve onu boş gezenin boş kalfası zannedeceklerdi.Onun bir Boşnak beyi olduğunu,beylerin iş tutmayıp arazilerinden gelen itatla geçindiklerini ve tarlalarını süren yüzlerce köylüyü de ayrıca geçindirdiklerini,Boşnak beylerinin sadece aralarında kullandıkları alfabeyle okuyup yazdıklarını,bu yazıyla Balkanların en güzel şiirlerini ve en mükemmel tarihini okuduklarını,cahil olmadıklarını hiçbir zaman bilemeyeceklerdi.Zaman içinde en azından iyi bir insan olduğunu öğreneceklerdi belki ama bu yeterli miydi?Saraybosnadaki evini boşaltırken , memleketinde gördüğü saygıyı ,yeni vatanında göremeeceğini tahmin ediyor ama önemsemiyordu.Çünkü o ailesiyle İstanbula doğru yola çıkarken,hala Balkanların efendisiydi Osmanlılar "