bunu söylemek çok zor arkadaşlar. hatta kendime bile söylediğimde utanıyorum bazen. kendimden nefret ediyorum ama elimde değil çok seviyorum. bir kaç aydır biriyle beraberim. liseden beri sevdiğim biri ve bi gün yeniden karşıma çıkcağını, çıksada onu hala unutmamış olcağımı düşünmemiştim ama çıktı ve ben hala unutmamışm. o kadar seviyorum ki ona "hayır" demek benim için hayatımdaki en zor şey. sorun ise onun evli olması. evli olduğunu bile bile kabul ettim ve eğer bir gün hayatımdan çıkarsa naparım bilmiyorum. böyle devam etmek de çok ağırıma gidiyor. her sabah bugün bu işi bitiriyorum diye uyanıp sonra bu düşünceyi aklımın en derinlerine itiyorum. bana kızmayın lütfen. kimseyle paylaşamıyorum bunu. içimde tutmaktan perişan oldum. birileriyle paylaşmam gerekiyodu:çok üzgünüm: