33 yasinda bir hata ile ailemin israri sonucu boyle bir gorucu usulu gorusme yaptim. Sirf annem sussun diye. Maddi durumu cok iyi, bizim memleketlimiz, bulundugumuz yerde taninan insanlar falan filan anlatip durdular.
1 kere bulustum yok icim almadi. 2. Bulustum cocuk bana ilgili ama hemen evlilige yonelik konusuyor. Ben flort istiyorum, gezmek istiyorum, cocuk direkt yuzukleri takalim oyle zaten birbirimizi daha yakindan tanimak icin zaman bulmus oluruz diyor. En sonunda yapamadim. Ne icim isindi ne kafalarimizin uyustugunu dusundum. Ben yapamayacagim dedim.
Bu olaydan 4. 5 ay sonra esim cikti karsima. Daha ilk gordugumde dedim ben bu cocugu tavlar, evlenirim. O kadar bayildim yani. Zaten is geregi ayni yerdeydik. Once arkadas olduk, sonra sevgili sonra gerisi geldi evlendik. Annem evlenme karari aldigimda' ben baski yaptim diye mi evleniyorsun kizim, bak sen bana bakma, evlenmem zorunda da degilsin, iyice dusun' dedi. Ama hic alakasi yok gercekten severek evlendim.
35 yasinda evlendim, kismetse 1 aya bebegimiz olacak. Hicbir sey icin gec degil. Sakin ama sakin baskiyla hareket etmeyin. Kendinizi zorlamayin. 29 yasta kritik falan degil, kim demisse halt etmis. Yavas yavas icin isinir diyenlere de cok inanma. Vardir istisnalar ama kimsenin icinin almadigi adama evlenince asik oldugunu duymadim acikcasi. Birakin zaten o insani bulunca anliyorsunuz, farkediyorsunuz, 'iste o' diyorsunuz.