- 26 Kasım 2010
- 393
- 7
- 96
Aşağıdaki videoyu izleyerek sitemizi ana ekranınıza web uygulaması olarak nasıl kuracağınızı öğrenebilirsiniz.
Not: Bu özellik bazı tarayıcılarda mevcut olmayabilir.
ümidinizi kırmayın,gün doğmadan neler doğar derler...Az önce eşim geldi, daha sakin görünüyordu. Oturduk konuştuk kısa bir süre. Fazla alttan alıp özürler dilemedim. Sadece yaşananların karşılıklı hatalar sonucu olduğunu, bu sevginin böyle bitmemesi gerektiğini, ama bu noktadan sonra eğer hala çok da kararlıysa hayırlısı neyse o olmasını, gerekirse ayrılığın ölüm olmadığını söyledim. Ben de gayet sakin konuştum. Sonra sarıldım, kafanı dinlemek istiyorsan dinle ama ayrılık uzadıkça güven iyice sarsılır, gittikçe geç kalmış oluruz dedim. Eşyalarını toplarken içeride ağlamaya başladı. Sarıldı öptü, üzgün görünüyordu. Ama sonuçta yine de aldı ufak bir çanta ve gitti. Ben elimden geleni yaptım, gururumu ezdirmeden, eğer bir adım gerekiyorsa bunu da yaptım. Artık kendisi bilir, yoruldum ben de. Ben artık aramayacağım, mesaj atmayacağım. Çok geç olmadan aklı başına gelir inşallah. Gelmezse de ayrılmamız daha hayırlı olur zaten. Ama benim üzüldüğüm nokta, o da ağlıyor, o da seviyor, ben de seviyorum. Sevgi tek başına yetmez belki doğru. Ama büyük bir sevgiye rağmen ayrılmak da çok zor geliyor. Bana dedi ki "Biz baştan hata yaptık o kadar çok kavga ederek. O kadar kavga etmeseydik keşke. Ama belki de çok geç." Bunları söyleyip gitti. Ben ne yapayım daha?
Az önce eşim geldi, daha sakin görünüyordu. Oturduk konuştuk kısa bir süre. Fazla alttan alıp özürler dilemedim. Sadece yaşananların karşılıklı hatalar sonucu olduğunu, bu sevginin böyle bitmemesi gerektiğini, ama bu noktadan sonra eğer hala çok da kararlıysa hayırlısı neyse o olmasını, gerekirse ayrılığın ölüm olmadığını söyledim. Ben de gayet sakin konuştum. Sonra sarıldım, kafanı dinlemek istiyorsan dinle ama ayrılık uzadıkça güven iyice sarsılır, gittikçe geç kalmış oluruz dedim. Eşyalarını toplarken içeride ağlamaya başladı. Sarıldı öptü, üzgün görünüyordu. Ama sonuçta yine de aldı ufak bir çanta ve gitti. Ben elimden geleni yaptım, gururumu ezdirmeden, eğer bir adım gerekiyorsa bunu da yaptım. Artık kendisi bilir, yoruldum ben de. Ben artık aramayacağım, mesaj atmayacağım. Çok geç olmadan aklı başına gelir inşallah. Gelmezse de ayrılmamız daha hayırlı olur zaten. Ama benim üzüldüğüm nokta, o da ağlıyor, o da seviyor, ben de seviyorum. Sevgi tek başına yetmez belki doğru. Ama büyük bir sevgiye rağmen ayrılmak da çok zor geliyor. Bana dedi ki "Biz baştan hata yaptık o kadar çok kavga ederek. O kadar kavga etmeseydik keşke. Ama belki de çok geç." Bunları söyleyip gitti. Ben ne yapayım daha?
Az önce eşim geldi, daha sakin görünüyordu. Oturduk konuştuk kısa bir süre. Fazla alttan alıp özürler dilemedim. Sadece yaşananların karşılıklı hatalar sonucu olduğunu, bu sevginin böyle bitmemesi gerektiğini, ama bu noktadan sonra eğer hala çok da kararlıysa hayırlısı neyse o olmasını, gerekirse ayrılığın ölüm olmadığını söyledim. Ben de gayet sakin konuştum. Sonra sarıldım, kafanı dinlemek istiyorsan dinle ama ayrılık uzadıkça güven iyice sarsılır, gittikçe geç kalmış oluruz dedim. Eşyalarını toplarken içeride ağlamaya başladı. Sarıldı öptü, üzgün görünüyordu. Ama sonuçta yine de aldı ufak bir çanta ve gitti. Ben elimden geleni yaptım, gururumu ezdirmeden, eğer bir adım gerekiyorsa bunu da yaptım. Artık kendisi bilir, yoruldum ben de. Ben artık aramayacağım, mesaj atmayacağım. Çok geç olmadan aklı başına gelir inşallah. Gelmezse de ayrılmamız daha hayırlı olur zaten. Ama benim üzüldüğüm nokta, o da ağlıyor, o da seviyor, ben de seviyorum. Sevgi tek başına yetmez belki doğru. Ama büyük bir sevgiye rağmen ayrılmak da çok zor geliyor. Bana dedi ki "Biz baştan hata yaptık o kadar çok kavga ederek. O kadar kavga etmeseydik keşke. Ama belki de çok geç." Bunları söyleyip gitti. Ben ne yapayım daha?
matahari önceki konunu çok iyi biliyorum...
eşinin zaten bu yaptığı ilk değil ki son olsun...
o kadar çok ayrılıp barışıyorsunuz ki...
eşin o kadar özgür davranıyor ki...
hala bitirememiş olmana çok ama çok şaşırıyorum...
bir erkeğin bunca hata yapıp hala kabul edilebilmesine de şaşırıyorum...
sizin ilişkiniz çok farklı...
önceki konunda da aynı şeyi söylemiştim...
ben özgür olmak istiyorum diyen bir adamdan ne yaparsan yap aile babası olmaz bence.
hakkınızda hayırlı olsun kızma bana düşüncelerim için![]()
katılmıyorumKeskelerı bırakalım sımdı bır kenara.
Bence esınızı aramalısınız.
Onu cok sevdıgınızı, kıskandıgınızı, evlılıgınızı bır anlık ofke ıle bıtırmek ıstemedıgınızı soylemelısınız.
Ve sızde ıs e-maıllerıne bakmaktan vazgecmelısınız.
Baksanız dahı ıs geregı yazısmaları normal, bunu kabul etmelısınız.
Dılerım hakkınızda hayırlısı olur.
katılıyorumesin tamam dese tekrar barıssanız bu flortlesmeleri unutacakmısın bence bunu kendine bir sormalısın unutmak istiyorum elimde degil diyorsanda belkide psikolojik yardımda alabilirsin bu konuda cunku bu olay iyice takıntı halini alır ve her soyledigin altında birseyler ararsın gene aynı sorunlar cıkar ortaya....bence sen suan kendini dusunmelisin biraz hangi sekilde mutlu olurum diye....
katılmıyorumaramayın,sakinleşmesini bekleyin,saat başı seni seviyorum msj. atın...böylece sakinleşecektir,ve olumsuz kesin düşünceleri belki bu yüzden şüpheye düşmesine neden olacaktır...
katılıyorumne yaparsan yap, elinde kanıt olmasa bile bazı şüphe kırıntıları asla ama asla yok olmuyor.sen yrn barışsan 2hafta sonra yine içinde kuşkular olacak.
biz kadınız yapımız bu:26::26::26::26:
ii yapmışsın---eşinin üstüne gitme o dönsün sakın ezilme özür dileme hata onda aaaaa delirdim nedir bu erkeklerden çektiğimiz yaaaAz önce eşim geldi, daha sakin görünüyordu. Oturduk konuştuk kısa bir süre. Fazla alttan alıp özürler dilemedim. Sadece yaşananların karşılıklı hatalar sonucu olduğunu, bu sevginin böyle bitmemesi gerektiğini, ama bu noktadan sonra eğer hala çok da kararlıysa hayırlısı neyse o olmasını, gerekirse ayrılığın ölüm olmadığını söyledim. Ben de gayet sakin konuştum. Sonra sarıldım, kafanı dinlemek istiyorsan dinle ama ayrılık uzadıkça güven iyice sarsılır, gittikçe geç kalmış oluruz dedim. Eşyalarını toplarken içeride ağlamaya başladı. Sarıldı öptü, üzgün görünüyordu. Ama sonuçta yine de aldı ufak bir çanta ve gitti. Ben elimden geleni yaptım, gururumu ezdirmeden, eğer bir adım gerekiyorsa bunu da yaptım. Artık kendisi bilir, yoruldum ben de. Ben artık aramayacağım, mesaj atmayacağım. Çok geç olmadan aklı başına gelir inşallah. Gelmezse de ayrılmamız daha hayırlı olur zaten. Ama benim üzüldüğüm nokta, o da ağlıyor, o da seviyor, ben de seviyorum. Sevgi tek başına yetmez belki doğru. Ama büyük bir sevgiye rağmen ayrılmak da çok zor geliyor. Bana dedi ki "Biz baştan hata yaptık o kadar çok kavga ederek. O kadar kavga etmeseydik keşke. Ama belki de çok geç." Bunları söyleyip gitti. Ben ne yapayım daha?
katılıyorumbence en dogrusunu yaptin. artik bisey yapma. dik dur,guclu ol...arama sorma...eger gercektn seviyorsa gelir mutlaka gelir. eger gelmessede hayirlisi buymus de. kendine yeni bi yol ciz. ve sakin uzulme.Allah sabir versin
Wenars'çım kızmıyorum sana, neden kızayım, doğru söze ne denir... Gerçekten bizim ilişkimiz çok farklı. Ben çevremde çok ilişki gördüm, ayrılıklar gördüm, böyle saçma olaylar yaşayan görmedim. Gerçekçi olmam gerek, ikimizin de çok hatası var. Biraz inatçı karakterlerimiz, biraz tecrübesizlik. İkimizin de evlenmeden önce uzun süreli ilişkilerimiz olmadı. Karşı cinsle iletişim kurmayı doğru dürüst öğrenmeden ve çok kısa bir flört döneminden sonra evlendik. Karakterler de zıt olunca böyle sürekli ayrılıp barışan saçma sapan bir çift olduk. Kim ister ki böyle huzursuz bir ilişkiyi. Sevgili olsak çoktan bitmişti. Ama evliliği yıkıp atmak zor. Sevgi olmasa, duygular ölmüş olsa ben de mantıklı bakacağım. Ama olmuyor işte, mantık uçup gidiyor. Toplamda 2,5 yıl birlikteliğimiz var. 1,5 yılı evli geçti. Evlendiğimizden bugüne gelene kadar pek çok sorunu da çözdük. Son dönemde yani son aylarda artık biraz rayına oturmuştu, eski sorunları aşmıştık. Daha iyi iletişim kurmaya başlamıştık. Tek sorun güvensizlik kalmıştı. Kısacası bu ilişkiye inanılmaz emek harcadık. İkimiz de bir anlamda "yontulduk", nasıl daha uyumlu olacağımızı sonunda öğrenmeye başlamıştık. Şimdi emekleri çöpe atmak zor geliyor.
katılmıyorum
katılıyorum
katılmıyorum
katılıyorum
ii yapmışsın---eşinin üstüne gitme o dönsün sakın ezilme özür dileme hata onda aaaaa delirdim nedir bu erkeklerden çektiğimiz yaaa
katılıyorum
ya canım benimde hikayem güvensizlik üzerine sana özelden mj atıcam okursan sevinirim neler çekiyorum bide beni dinle ders çıkar daha ne kötü olay yaşayanlar varmış diye yolluyorum şimdi![]()
teşekkür ederim canım ya öteki mjımıda yanıtlarsan sevinir birazdan eşim gelicek 1de geliyor ozamana kadar zamanım var ,,Okudum canım, cevap da yazdım sana.
Bence ben yapmam gerekeni yaptım. Sonuçta eşim hatalı ama ben de çok üstüne gittim, ona kırıcı şeyler söyledim. Onun alttan almasına izin vermedim. İlk kavga ettiğimizde telefonda "bir daha bu eve gelme" bile dedim ki, malesef bunu ona daha önce de çok söylemişimdir. Yani ben de sinirlerime hakim olamadım. O da aşırı inatçı ve gururlu biri. Eğer bir adım bekliyorsa ben yapmam gerekeni yaptım. Karşılıklı hatalı davrandığımızı, gereksiz yere basit bir tartışmayı yine boşanma noktasına getirdiğimizi, böyle severken bitmesini istemediğimi söyledim. Ama çok kararlıysa nasıl biliyorsa öyle yapmasını da ekledim. Yani ona ayrılmamak için yalvarmaya da niyetim olmadığını gösterdim. Şimdi zamana bırakmak en doğrusu. Onun da tavırları, sarılması, ağlaması bunu gösteriyor bence. Çok sinirliyse kafasını dinlesin. Ben de ona karşı sinirliyim, ben de kırıldım sonuçta. Belki biraz ayrı kalmamız daha doğru şu an için. O yüzden eşyalarını alıp kapıdan çıkmasına izin verdim, gitme demedim, aksine "otur kafanı dinle, sadece çok geç olmasın" dedim. Ama bundan sonra aramam. Yapmam gereken bu bence. Sizin önerileriniz var mı?
Wenars'çım kızmıyorum sana, neden kızayım, doğru söze ne denir... Gerçekten bizim ilişkimiz çok farklı. Ben çevremde çok ilişki gördüm, ayrılıklar gördüm, böyle saçma olaylar yaşayan görmedim. Gerçekçi olmam gerek, ikimizin de çok hatası var. Biraz inatçı karakterlerimiz, biraz tecrübesizlik. İkimizin de evlenmeden önce uzun süreli ilişkilerimiz olmadı. Karşı cinsle iletişim kurmayı doğru dürüst öğrenmeden ve çok kısa bir flört döneminden sonra evlendik. Karakterler de zıt olunca böyle sürekli ayrılıp barışan saçma sapan bir çift olduk. Kim ister ki böyle huzursuz bir ilişkiyi. Sevgili olsak çoktan bitmişti. Ama evliliği yıkıp atmak zor. Sevgi olmasa, duygular ölmüş olsa ben de mantıklı bakacağım. Ama olmuyor işte, mantık uçup gidiyor. Toplamda 2,5 yıl birlikteliğimiz var. 1,5 yılı evli geçti. Evlendiğimizden bugüne gelene kadar pek çok sorunu da çözdük. Son dönemde yani son aylarda artık biraz rayına oturmuştu, eski sorunları aşmıştık. Daha iyi iletişim kurmaya başlamıştık. Tek sorun güvensizlik kalmıştı. Kısacası bu ilişkiye inanılmaz emek harcadık. İkimiz de bir anlamda "yontulduk", nasıl daha uyumlu olacağımızı sonunda öğrenmeye başlamıştık. Şimdi emekleri çöpe atmak zor geliyor.
teşekkür ederim canım ya öteki mjımıda yanıtlarsan sevinir birazdan eşim gelicek 1de geliyor ozamana kadar zamanım var ,,
bu arada en ii olanı yapmışsın bekle zamana bırak artık üzülme hep dik dur başkada çaremiz yok zaten ezilmeyelimmmm![]()
Cevap yazdım canım.
Bence erkekler biraz güçlü duruşu olan kadınlara daha çok saygı duyuyorlar zaten.
Bu sitede daha önce açtığım konulardan eşimle olan sorunlarımı bilenler vardır. En son boşanmanın eşiğinden dönmüştük ve son birkaç aydır her şey yolunda gidiyordu. Eşimle daha önce 3 hafta kadar bir ayrılık yaşamıştık. Daha sonra barıştığımızda ayrı kaldığımız dönemde yüzeysel de olsa aldatıldığımı öğrendim. Eşim işyerinden iki bayanla mesajla ve maille flörtleşmiş ama olay bu aşamada kalmıştı. Sonrasında tekrar barıştık ve eşim aramızda geçen sorunları ve özellikle bu ayrılık esnasında yaptığı hatayı unutturmak için gerçekten çok çaba harcamaya başladı. Çok pişman olduğunu söylüyordu ve hiç olmadığı kadar ideal bir eş olup çıktı. Ev işlerinde yardım etmeye, ben ne istiyorsam ona göre hareket etmeye başladı. Buraya kadar sorun yok. Ama sorun benim içimde yaşadıklarımla ilgiliydi. Son birkaç aydır eşim ilişkimizi düzeltmek için ne kadar uğraşırsa uğraşırsın ben onun flörtleşme hatasını unutamadım. Kendimi tutamayıp yüzüne vurdum, hep bu yüzden huzursuzluk çıkmaya başladı. Belki bana kızacaksınız ama ilişkilerde güven bir kere sarsıldı mı yerine konmuyor maalesef. Onun düzeltme çabaları, melek halleri bana çok yapmacık gelmeye başladı, çok soğudumu hissediyordum. En doğrusu ya affetmeyip kestirip atmak ayrılmak ya da madem affettim eskiyi unutup hiçbir şey olmamış gibi davranmaktı bunu da biliyorum. Ama ne ayrılmayı ne de affetmeyi beceremeyip arada kaldım. Çünkü ne olursa olsun onu hala seviyorum ve ayrılmak istemiyorum. Onun da beni sevdiğini biliyorum. Sevmese her şeyi düzeltmek için neden çaba göstersin, neden alttan alsın? Ama güvensizlik, geçmişte olanları sindirememek bütün bunlar psikolojimi çok yıprattı. Bir türlü güvenemediğim için onun telefonunu, iş mailini hep karıştırmaya başladım. Çok yanlış yaptım ama içimdeki şüphe yüzünden kendime hakim olamadım. Dün gece mailinde daha önce yine mailde flörtleştiği bir bayanla sadece iş üzerine bir yazışmasını gördüm. Eşim çalıştığı yerde yönetici, bu yüzden ister istemez hala bu bayanlarla iletişim içinde olmak zorunda. Bu da beni daha çok rahatsız ediyor zaten ama işyerinden ayrılma yeni iş bulma şansı olmadığını bildiğimden elimden bir şey gelmiyor. Neyse, tamamen işle ilgili bir maildi, hiçbir flört ya da arkadaşça bir yazışma yoktu. Ama o an çok kötü hissettim o bayanla bir şekilde tekrar diyalogta olması sinirimi bozdu. Aradım ve aklıma takıldı, sen daha önce mailleştiğin bu iki bayandan herhangi biriyle sadece iş amaçlı da olsa diyaloğa giriyor musun? diye sordum. Eğer doğruyu söyleseydi, sadece iş amaçlı yazıştığını söyleseydi, sorun olmayacaktı ama yalan söyledi, hiç irtibata geçmediğini söyledi. Birkaç kez ısrar ettim ama yalan söylemeye devam etti. Ben de delirdim ve mailine baktığımı yazıştığını bildiğimi söyledim.
Bana çok masum bir iş yazışması olduğunu, olayın uzamaması için yalan söylemek zorunda kaldığını söyledi. Ama zaten güvenim daha önce yaptıkları yüzünden sarsılmış, bir de bana yalan söylemesi beni maalesef çıldırttı ve çok büyük bir kavga çıktı. Sonrasında artık bıktığını, evliliği kurtarmak için aylardır çok çaba harcadığı halde benim bunu görmediğimi, paranoyakça davrandığımı vs söyledi. Şimdi eve gelmiyor, arkadaşında kalıyor ve yine ayrılmak istediğini söylüyor. Ne yapacağımı bilmiyorum. Bir taraftan haklı, kendimi kontrol edemedim ve güvensizliğim, kıskançlığım yüzünden çok üstüne gittim. Öte yandan böyle kestirip atması da beni üzüyor. Açıkçası ayrılmak istemiyorum ama gururum daha fazla kırılsın da istemiyorum. Şu an boşanmaya çok kararlı gözüküyor, eşyalarını evden alacakmış ve dava açacakmış. Nasıl düzeltebilirim, ne yapmam gerek, yoksa artık pes etmeli miyim bilmiyorum. Ama şu an evliliğimi bitirmek çok zor geliyor çünkü maalesef hala çok seviyorum onun da beni sevdiğini ama öfkeden böyle davrandığını biliyorum.
Çok mutsuz ve çaresiz hissediyorum, bana bir fikir verirseniz, yol gösterebilirseniz çok sevinirim. İki gündür üzüntüden ne yemek yiyebiliyorum ne uyuyabiliyorum. Kendimi tutup onun mailine bakmasaydım ya da hadi baktım akıllı davranıp hemen hesap sormasaydım keşke. Sonrasında kavganın büyümesi ve ayrılık boyutuna gelmesi de benim hatam. Artık çok mu geç düzeltmek için? Ne olur bir şeyler yazın, bu pazar gecesinde evde yapayalnızım ve üzüntü içindeyim.
seviyorum dediğin zaman zaten bütün yollar tıkanıyor canım.
eşini her defasında gözyaşlarıyla affetmen, eşinin devamlı seni o evde yalnız bırakmaları, evde gecelerce ağlamaların...
eşin seni seviyor buna inanıyorum ama siz birbiriniz için doğru insan mısınız bu da var..
neden gözü başka kadınlara kayıyor? yalnış hatırlamıyorsam çiçek falan da göndermişti bir kadına...
bunları neden yapıyor seni seviyorsa...
sen güvenmemekte sonuna kadar haklısın...sana bu tartısmayı haksız yere çıkarmışsın diyecek tek kişi yoktur bence.
eşin her işe gittiğinde acaba o kadınlarla konusuyor mu diye kurarak hayat geçmez ki...
1.5 senelik evliliğinizin içinde o kadar çok gariplikler var ki...
hiçbir zaman normal bir evli çift olmamışsınız...
işine gelmediği her an bavulunu alıp giden bir eş var...ve gecelerce evde tek başına ağlayan bir kadın...
umarım bu defa eşin hatalar yapmaz...
umarım bu defa son olur ve eşinle çok mutlu olursunuz canımm![]()
yanı ne yazacagımı bılemedım ama haklıyken haksız duruma düşmüşsünüz..bu da cok kotu bır durum.. allah yardımcın olsn ..
canım öncelikle senin adına çok üzüldüm.haklısın senin yerinde kim olsa aynısını yapardı hatta belki daha fazlasını.seviyorsan bişey diyemem elbetteki.ama sakın özür dileme ve onu arama.bu eşinin yaptıklarını önemsemediğin aksine ona çıkıştığın için suçlu olduğunu gösterir.suçsuzken suçlu durumuna düşersin.senin tek yapacağın şey eşin eve geldimi geçin oturun hiç kızmadan bağırmadan ona düşüncelerinizi söyleyin(sensiz olamam,seni çok seviyorm,yaşayamam gibilerinden cümleler asla kurmayın ki bu ona muhtaç olduğunuzu ortaya koyar.eşinize böyle bi koz vermeyin)yaptıklarının telafisinin çok zor olduğunu aynı şeyi sizin yaptığınızda nasıl bi tepki vereceğini sorun.bu evliliğe bir şans daha veriyorum ben ama sana karşıda ilk zamanki güvenim yok.güvenin kazanılması zordur.bunu göze alıyorsan zamanla atlatacağımızı düşünüyorum.ama yok ben eskisi gibi olalım dersen bununda imkansız olduğunu bilmeni isterim gibilerinden konuş.umarım hakkında hayırlısı olur canım.ama arkadaşların dediği gibi sevmek hiçbişeyi çözmez ne yazıkki.öenmli olan bu yapılanları unutucakmısınız.yoksa unutmuş gibi yapıp kendi kendinizimi bitireceksiniz.
büyük konuşmak istemem ama eşim böyle bişey yapsa onu affedeceğimide sanmıyorum.bayanlar yapsa hiçbirzaman affedilmiyor ama erkekler yapınca affediliyor.yuvam dağılmasın o olmasın bu olmasın.bi kadın ihanet edemezse erkekte edemez.kaldıki sen eşini seviyorsun gözün ondan başkasını görmüyorken eşin nasıl olurda seni severken başkalarıyla flörtleşebiliyor anlamış değilim.kusura bakma sadece bu durumla ilgili değil ama erkeklere çok kızıyorum.hep yap et sonrada affetmesini bekle.birde utanmadan evi terket.sanki altadan bayanmış gibi..bu adaletsize çok kızıyorummmm.
Malesef böyle bir adaletsizlik var... Ben bu olayı ilk öğrendiğimde de sonrasında da eşime bunu sordum, sen olsaydın ne yapardın diye. Affetmeyeceğini söyledi zaten. Ama affederse de bir daha konusunu açmazmış yani net bir karar verirmiş, benim gibi arada kalmazmış. Bu konuda haklı ama biz erkekler gibi değiliz işte. Onlar kadar net hareket edemediğimizden böyle duygusal davranıyoruz, arada derede kalıyoruz.
Bu gece eşim eşya almaya geldi ve aynı senin söylediğin tarzda konuştum. "Sensiz olamam, ölürüm" vs asla demedim. Sadece yaşananların ikimizi de yorduğunu, ayrılacak bile olsak ikimizin de bu kadar ağır bir kavgayı ve kırıcı sözleri haketmediğini, birbirimizden nefret etmemize gerek olmadığını söyledim. "Ayrılacaksak bile düşman olmayalım, eğer sevgi varsa böyle harcanmaması gerek belki bitmemeli çaba gösterip başarabiliriz ama yine de ayrılmamız hayırlıysa o zaman gerekenleri yaparız. Çok sinirliysen-ki ben de öyleyim-ikimiz de kafa dinleyelim ama zaman aleyhimize işler ve biter haberin olsun" dedim. O da söylediklerimi dinledi, sonra "hayır kesin ayrılalım" filan demedi, tamam dedi, çıkıp gitti ağlayarak. Eğer gurur yapıyorsa bile ben bir adım atmalıydım, en azından sakin davrandım, söylediğim kırıcı şeylerden dolayı üzüldüğümü bilmesini istedim. Ama artık o adım atmalı.
sen üstüne düşenden fazlasını yapmışsın arkadaşım dahada üstüne düşme.zaten evlilik senin zorlamanla kurtulcaksa hiç kurtulmasın daha iyidir.seviyorsa.pişmansa mutlaka dönüp gelicektir.özür dileyipte kendine çeki düzen vericektir.ama sende hemen değişmiş gibi yapma kavga gürültü yapma fakat herzaman aklında olduğunuda sezdir.ayağını denk alsın.hakkında herşeyin hayırlısı olsun şimdi zor durumda olan sensin..unutup geçmişi geleceğe bakabilecekmisin???sana bi tavsiye çocuk yoktu sanırım.uzun bi süre yapma arkadaşım.eğer eşin bunu tekrarlarsa çocukda girmesin işin içine sonra olan onlara oluyor.bi süre zorlanıcaksın ama düzelir sonunda herkes.allah kalın kafalı kocanada akıl fikir versinde kıymetini bilsin bundan böyle.
Asla çocuk düşünmüyorum. Zaten herşey güllük gülistanlık olsaydı da maddi vs şartlar yüzünden uzuuun bir süre düşünmem.
Yazdıkların çok mantıklı. Ben de doğru davranmışımdır inşallah. Eğer pişmansa geri gelir zaten, ama bir şekilde artık böyle kafasına estiği anda çekip gidemeyeceğini de artık öğrenmesini istiyorum. Bir de dün çok kararlı gözüküyordu, pazartesi avukatla konuşacağım, hemen dava açacağım filan diyordu ama ben onda o cesareti görmüyorum. Bunu daha önce de iki kere yaşadık, hep geri adım attı, ne istediğini bilemiyor, karakterli davranamıyor. Ailesine söylememiş, birkaç gün erkek arkadaşında kalacakmış. Ailesinin şimdilik durumu bilmesini istemiyormuş, hatta bu akşam babam bize yemeğe gelmişti, bana mesaj attı, "babana söyleme, benim de işim çıktığını söylersin" dedi. Eğer çok kararlıysa neden ailelerden gizliyor, neden arkadaşlarında kalıyor? Ben de zamana bıraktım bakalım, bir yerde de kader bazı şeyler. Birkaç gün geçsin, herhalde netleşir durum. İkimiz de sakinleşmiş oluruz. Yalnız erkek arkadaşında kalmasından rahatsızım. En yakın arkadaşı, bekar evi değil, arkadaşı ailesiyle yaşıyor ama arkadaşı çok sorumsuz bir insan. Sürekli de başka başka kızlarla gezip tozan bir tip malesef. Bana karşı davranışları düzgün, ben bu arkadaşından hiç yanlış bir davranış görmedim, bana hep iyi davranır ama yine de o arkadaşında kalması beni rahatsız ediyor. Çünkü eşim arkadaşlarına fazlasıyla önem veren, onlardan çok etkilenen bir insan. Pişman olup barışmak isteyecekse özür dileyecekse bile o sorumsuz arkadaşı onun aklına girebilir, "boşver salla gitsin, zaten matahari hep üstüne geliyordu, özgürlüğünü yaşa" vs diyip eşimi etkileyebilir. Ha böyle şeylerden etkilenecek bir insansa eşim zaten ben boşa uğraşıyorumdur. Ama yine de böyle saçma insanlardan etkilenmesini de istemiyorum.