Zaten şuan beni tutan kitaplar o kadar seviyorumki okumayi onlar olmasa bilmem napardim
Zaten şuan beni tutan kitaplar o kadar seviyorumki okumayi onlar olmasa bilmem napardimPsikolojiniz daha fazla yıpranmadan kendinize hobiler edinin kpss kpss iş iş diyerek kendinizi tüketmeyin. Kaç saatleri arası çalışıyorsunuz bilmiyorum ama mesela iş sonrası evde yapabilecek aktiviteler sunun kendinize. Mesela kitap okumak, film dizi izlememek birşeyler üretmek odanıza girin açın müziği dans edin mesela. Azıcık nette takılın arkadaslarınızla sohbet edin, görüşün etkinlikler düzenleyin.
Sizi bence bu kpss olayı bitirmiş. İşinizi sevmiyor olabilirsiniz ve su an bir seçenek yoksa aktiviteleri yaratın kendinize. Zaman varsa spora gidin mesela spor danslarına katılın.
Malesef canım başka yapcak birşey yokBen de bu yol mobbinge maruz kaldım. Sizi anlıyorum. Ama işten çıkmayı hiç düşünmüyorum. Bir arkadaşım başka iş bulma ümidi ile istifa etti. Piyasada iş yok. Şu an keşke bırakmasaydım diyor. Açıkçası kim işine mutlu Mesut gidiyor ki. Çoğu kişi aynı. İş dışında sosyalleşmeye çalışın. Kimse olmasa da hafta sonu oturup bir cafede kahve keyfi yapın. Napalım yaşamak için çalışmak zorundayız ama işten kalan zamanlar da kendimizi onarmalıyız. Yapabileceğimiz tek şey bu.
Aslında yer değişikliği yapma şansim var küçük bir ilçedeyim ile geçebilirm çok yoğun olur iş ama deneyim bi diyorum biraz cesaret lazim bana sanırımO işteki verim süresini doldurmuşsunuz. 7 yıl aynı iş yerinde mutlu kalmak için çok uzun süre maalesef. Çaktırmadan iş bakın. Bu durumu avantaja çevirin. 7 yıl o alanda tecrübeniz var.
Ah bulsaam hemen kaçicamGüzelim saglik mi önemli iş mi insan mutlu olmadığı yerde çürür gider başka iş ara bulunca işi bırak
Malesef durum bu ama sıkıntılı bir işyeri rahat verseler ah idare ederimde işyerimde bi pskopat var onla uğraşiyorum32 yaşında koskoca eli ayağı tutan kadınsın tabi çalışman gerekecek.Yattığım yerden birileri baana baksın mantığını hiç anlamıyorumm zaten.Kpss saplantısıda çok saçma atanamazsan atanamazsın herkes memur olmak zorunda mı?şu an bir işin var ve dört elle sarılman lazım.
Geçmek veya geçmemek sizin elinizde. Ama kariyer fırsatı varsa değerlendirmek, değişiklik iyi olabilir.Aslında yer değişikliği yapma şansim var küçük bir ilçedeyim ile geçebilirm çok yoğun olur iş ama deneyim bi diyorum biraz cesaret lazim bana sanırım
canım o psikopatlar heryerde var,gözünükuşlağını kapatıp çalışacaksın,herkes öyle yapıuyoruMalesef durum bu ama sıkıntılı bir işyeri rahat verseler ah idare ederimde işyerimde bi pskopat var onla uğraşiyorum
Kenarda köşede birikim var mıEvet işe gitmek istemiyorum ben ya nefret ediyorum 7 yıldır ayni işteyim kpss kazanamadim 85 e kadar çıktım olmuyor olmuyor çalişmak zorundayım işten çıkamam çıksam evde napicam diyorum depresyona girerim iyce yaş oldu 32 çıksam başka iş bulamam beni iyce nefret ettiren işyerimde uğradığım haksızlıklar bir nevi mobbing .Kızlar kafayi yemek üzereyim napicam bilmiyorum ağzimi açsam ailemle paylaşmak istesem susda çalış diyorlar ay çığlık atmak istiyorum:) derdimi paylaşacağım kimse yok hoş gerçi anlatsam kim ne yapsin bana işten çıkcak olsam büyük risk alıp bulamam artı babam bana para vermez biliyorum ya benim çalişmam sağliğimdan olacak kadar önemlimi bilmiyorumki biriyle evlilik için görüşecek olsam işimi soruyor karşi taraf ya ben anlamadimki bu ne iş muhabbeti işim olmasa ben ölmem mi gerekecekti kafamda deli sorular sanırım pskolojim bittisaçma sapan yazmış olabilirim kusura bakmayın normal değilim bu sıralar
Ne güzel yazmişsiniz teşekkür ederim .Benim üzüldüğüm asla işimi savsaklamam mükemmel şekilde yapmaya gayret ederim zaten iş anlaminda değil farkli bir şekilde benimle uğraşmayi basariyorlar neden niçin yapiyorlar ben bulamıyorum düşünüyorum. Bazen diyorumki ben neden çalişiyorum çalişmazsam boş durmayi sevmiyorum keske diyorum param olsaymiş veya farkli imkanlar olsaymiş birilerine yardim etseymişim hep böyle olsaymiş ama hayal işte :)18 yaşımdan beri çalışıyorum, çok zor ortamlarda çalıştım, bazen aynı düşüncelerle bunalıp işten ayrılırdım ama sonrası daha kötü oluyor, evde boş oturmak iş bulamamak aile ve çevre baskısı, birileriyle tanıştırılmadan önce işinin ve hatta maaşının sorulması beni de çok yaralıyordu ama maalesef artık durum bu, erkeğin işi sorulurdu şimdi bayanın işi de soruluyor. ben fabrika ortamlarında çalışıyordum asgari ücretten bile daha düşük bir miktara, baskı mobing hepsinin en şiddetlisi vardı. ama hiç bir iş ortamında sizi pamuklara sarmayacaklar bunu kabullenin. insanın olduğu her yerde zorluğu yaşayacaksınız. yarı özel yarı devlet olan bir yerde çalışıyormuşsunuz bence şanslısınız. bi süre izin kullanın kafanızı dinleyin, işten ayrılınca da en fazla onbeş gün kafa dinler sonra iş bulamayınca pişmanlıktan bugününüzü ararsınız. eğer özelde bir yerde sevdiğim bir iş bulurum kafam rahat olur diye bir güveniniz varsa tabi bu da bi seçenek ama dediğim gibi bulunduğunuz her ortamda insanların tarzı ve tavrı farklı olmayacak.
Beni durduranda bu babam beni açta açlikta birakmaz ama asla para çikaripta bana para vermez 10 lira bile vermez biliyorumBu devirde maalesef tek maaşla geçim olması imkansız hem evlilik için iş sormaları önemli değil ki kendiniz için çalışın işten ckip babadan ne kadar para isteyebilirsiniz?Çalışırken başka işler bakabilirsiniz garanti olursa çıkarsınız.
Onuda yaptim ama hiç işe yaramadı geriye dönmek daha zor geliyorSadece çok yorulmuşsunuz.
Bi süre izin kullanıp kafa toplayamazmısınız
Özelde durumlar malum çok zor .işim çoğu insanin girmek istediği yer fakat bana bi huzur verilmedi beni bunlar bunaltti çaba konusuna gelince bi kez daha başladım kpss ye bakalim ne olcak puanla çagran yerler oldu fakat malesef ÇagrilmadimNe iş ile mesgulsun bilmiyorum ama en önce kendine güven biraz. Çok dolmuşsun, bunalmışsın belli ama bu kadar karamsar ve ümitsiz olma. 32 yasında olman baska bir iş bulamayacagın anlamına gelmiyor. Çalışmadan ve baskasının eline bakmadan hayatını idame ettirebilecek bir öz sermayen yok ise, çalışmak durumundasın.
Çalışmaya devam et ve iş bak, yeniliklere açık ol. Değer görmediğin bir yerde, huzursuz çalışmak elbette çok zor.
Kendine inan, onu yapamam bunu yapamam, iş bulamamların arkasına sığınırsan bastan yenilgiyi kabul etmiş olursun, hiç birşey yapmadan aynı yerde durup bişeylerin değişmesini beklemekte çok manasız olur. Bazıları şanslıdır, bazıları şansını kendi yaratır. Eğer bişeyler değişsin istiyorsan bi adım atmalısın.
zaten kimse işini iyi yapmadığı için uğraşmıyorlar, istersen mükemmel ol insanlar takacak bi kulp söylecek laf bulurlar. özeldeyken bi baltaya sap olamayacak beş kuruş ederi olmayan kompleksli patronların lafları mı dersin, haset ego krizinden sana sataşan çalışanlar mı dersin hepsine alışmıştım, kendini ezdirmek değil ama edebini koruyan her zaman kazanır. sonra memur oldum kamu kurumuna geldim, aman Allahım bu ne kibar insanlar herkes birbirine ne kadar saygılı,sevecen diyordum ki...bir baktım odadan kim çıksa az önce canım cicim diyenler başlıyor arkasından saydırmaya :) odadan çıktığımda benim hakkımda da konuşacaklar diye odadan çıkmaya çekinir oldumNe güzel yazmişsiniz teşekkür ederim .Benim üzüldüğüm asla işimi savsaklamam mükemmel şekilde yapmaya gayret ederim zaten iş anlaminda değil farkli bir şekilde benimle uğraşmayi basariyorlar neden niçin yapiyorlar ben bulamıyorum düşünüyorum. Bazen diyorumki ben neden çalişiyorum çalişmazsam boş durmayi sevmiyorum keske diyorum param olsaymiş veya farkli imkanlar olsaymiş birilerine yardim etseymişim hep böyle olsaymiş ama hayal işte :)
Emin ol yalnız değilsin. Hepimiz aynı problemi yaşıyoruz. Bende 3 yıldır kpss çalışıyorum evde. Işte bulamadım. Dışarı çıksam insanlar sürekli atanıp atanmadığımı sorup duruyor. Bunalımdayım 3 aydır ne telefonumu açıyorum ne de dışarı çıkıyorum. Geçenlerde bir dışarı çıktım. Komşumuz çok şaşırdı sen ne zaman eve geldin diyor. Meğer bunlar benim 3 aydır istanbul da olduğumu düşünmüşler. Ne yaparsın bilmiyorum ama senin adına çok üzüldüm. Umudum kalmadı ama belki bir gün atanmak nasip olur.Evet işe gitmek istemiyorum ben ya nefret ediyorum 7 yıldır ayni işteyim kpss kazanamadim 85 e kadar çıktım olmuyor olmuyor çalişmak zorundayım işten çıkamam çıksam evde napicam diyorum depresyona girerim iyce yaş oldu 32 çıksam başka iş bulamam beni iyce nefret ettiren işyerimde uğradığım haksızlıklar bir nevi mobbing .Kızlar kafayi yemek üzereyim napicam bilmiyorum ağzimi açsam ailemle paylaşmak istesem susda çalış diyorlar ay çığlık atmak istiyorum:) derdimi paylaşacağım kimse yok hoş gerçi anlatsam kim ne yapsin bana işten çıkcak olsam büyük risk alıp bulamam artı babam bana para vermez biliyorum ya benim çalişmam sağliğimdan olacak kadar önemlimi bilmiyorumki biriyle evlilik için görüşecek olsam işimi soruyor karşi taraf ya ben anlamadimki bu ne iş muhabbeti işim olmasa ben ölmem mi gerekecekti kafamda deli sorular sanırım pskolojim bittisaçma sapan yazmış olabilirim kusura bakmayın normal değilim bu sıralar
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?