• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

İşe gitmek istemiyorum:(

Psikolojiniz daha fazla yıpranmadan kendinize hobiler edinin kpss kpss iş iş diyerek kendinizi tüketmeyin. Kaç saatleri arası çalışıyorsunuz bilmiyorum ama mesela iş sonrası evde yapabilecek aktiviteler sunun kendinize. Mesela kitap okumak, film dizi izlememek birşeyler üretmek odanıza girin açın müziği dans edin mesela. Azıcık nette takılın arkadaslarınızla sohbet edin, görüşün etkinlikler düzenleyin.
Sizi bence bu kpss olayı bitirmiş. İşinizi sevmiyor olabilirsiniz ve su an bir seçenek yoksa aktiviteleri yaratın kendinize. Zaman varsa spora gidin mesela spor danslarına katılın.
Zaten şuan beni tutan kitaplar o kadar seviyorumki okumayi onlar olmasa bilmem napardim
 
Ben de bu yol mobbinge maruz kaldım. Sizi anlıyorum. Ama işten çıkmayı hiç düşünmüyorum. Bir arkadaşım başka iş bulma ümidi ile istifa etti. Piyasada iş yok. Şu an keşke bırakmasaydım diyor. Açıkçası kim işine mutlu Mesut gidiyor ki. Çoğu kişi aynı. İş dışında sosyalleşmeye çalışın. Kimse olmasa da hafta sonu oturup bir cafede kahve keyfi yapın. Napalım yaşamak için çalışmak zorundayız ama işten kalan zamanlar da kendimizi onarmalıyız. Yapabileceğimiz tek şey bu.
Malesef canım başka yapcak birşey yok :( kitap okumaya verdim kendimi çok severim okumayı ama işte bazen sanırım bi patlama noktasi olurya o andayim demek
 
O işteki verim süresini doldurmuşsunuz. 7 yıl aynı iş yerinde mutlu kalmak için çok uzun süre maalesef. Çaktırmadan iş bakın. Bu durumu avantaja çevirin. 7 yıl o alanda tecrübeniz var.
 
O işteki verim süresini doldurmuşsunuz. 7 yıl aynı iş yerinde mutlu kalmak için çok uzun süre maalesef. Çaktırmadan iş bakın. Bu durumu avantaja çevirin. 7 yıl o alanda tecrübeniz var.
Aslında yer değişikliği yapma şansim var küçük bir ilçedeyim ile geçebilirm çok yoğun olur iş ama deneyim bi diyorum biraz cesaret lazim bana sanırım
 
32 yaşında koskoca eli ayağı tutan kadınsın tabi çalışman gerekecek.Yattığım yerden birileri baana baksın mantığını hiç anlamıyorumm zaten.Kpss saplantısıda çok saçma atanamazsan atanamazsın herkes memur olmak zorunda mı?şu an bir işin var ve dört elle sarılman lazım.
Malesef durum bu ama sıkıntılı bir işyeri rahat verseler ah idare ederimde işyerimde bi pskopat var onla uğraşiyorum
 
Aslında yer değişikliği yapma şansim var küçük bir ilçedeyim ile geçebilirm çok yoğun olur iş ama deneyim bi diyorum biraz cesaret lazim bana sanırım
Geçmek veya geçmemek sizin elinizde. Ama kariyer fırsatı varsa değerlendirmek, değişiklik iyi olabilir.
 
Malesef durum bu ama sıkıntılı bir işyeri rahat verseler ah idare ederimde işyerimde bi pskopat var onla uğraşiyorum
canım o psikopatlar heryerde var,gözünükuşlağını kapatıp çalışacaksın,herkes öyle yapıuyoru
 
18 yaşımdan beri çalışıyorum, çok zor ortamlarda çalıştım, bazen aynı düşüncelerle bunalıp işten ayrılırdım ama sonrası daha kötü oluyor, evde boş oturmak iş bulamamak aile ve çevre baskısı, birileriyle tanıştırılmadan önce işinin ve hatta maaşının sorulması beni de çok yaralıyordu ama maalesef artık durum bu, erkeğin işi sorulurdu şimdi bayanın işi de soruluyor. ben fabrika ortamlarında çalışıyordum asgari ücretten bile daha düşük bir miktara, baskı mobing hepsinin en şiddetlisi vardı. ama hiç bir iş ortamında sizi pamuklara sarmayacaklar bunu kabullenin. insanın olduğu her yerde zorluğu yaşayacaksınız. yarı özel yarı devlet olan bir yerde çalışıyormuşsunuz bence şanslısınız. bi süre izin kullanın kafanızı dinleyin, işten ayrılınca da en fazla onbeş gün kafa dinler sonra iş bulamayınca pişmanlıktan bugününüzü ararsınız. eğer özelde bir yerde sevdiğim bir iş bulurum kafam rahat olur diye bir güveniniz varsa tabi bu da bi seçenek ama dediğim gibi bulunduğunuz her ortamda insanların tarzı ve tavrı farklı olmayacak.
 
Evet işe gitmek istemiyorum ben ya nefret ediyorum 7 yıldır ayni işteyim kpss kazanamadim 85 e kadar çıktım olmuyor olmuyor çalişmak zorundayım işten çıkamam çıksam evde napicam diyorum depresyona girerim iyce yaş oldu 32 çıksam başka iş bulamam beni iyce nefret ettiren işyerimde uğradığım haksızlıklar bir nevi mobbing .Kızlar kafayi yemek üzereyim napicam bilmiyorum ağzimi açsam ailemle paylaşmak istesem susda çalış diyorlar ay çığlık atmak istiyorum:) derdimi paylaşacağım kimse yok hoş gerçi anlatsam kim ne yapsin bana işten çıkcak olsam büyük risk alıp bulamam artı babam bana para vermez biliyorum ya benim çalişmam sağliğimdan olacak kadar önemlimi bilmiyorumki biriyle evlilik için görüşecek olsam işimi soruyor karşi taraf ya ben anlamadimki bu ne iş muhabbeti işim olmasa ben ölmem mi gerekecekti kafamda deli sorular sanırım pskolojim bitti :KK43:saçma sapan yazmış olabilirim kusura bakmayın normal değilim bu sıralar:KK43:
Kenarda köşede birikim var mı
Kendine hesap aç orada biriktir
Bir de sizin firmanın rakip firmalarını bir araştır bir yandan internetten başka iş bal
 
Bu devirde maalesef tek maaşla geçim olması imkansız hem evlilik için iş sormaları önemli değil ki kendiniz için çalışın işten ckip babadan ne kadar para isteyebilirsiniz?Çalışırken başka işler bakabilirsiniz garanti olursa çıkarsınız.
 
18 yaşımdan beri çalışıyorum, çok zor ortamlarda çalıştım, bazen aynı düşüncelerle bunalıp işten ayrılırdım ama sonrası daha kötü oluyor, evde boş oturmak iş bulamamak aile ve çevre baskısı, birileriyle tanıştırılmadan önce işinin ve hatta maaşının sorulması beni de çok yaralıyordu ama maalesef artık durum bu, erkeğin işi sorulurdu şimdi bayanın işi de soruluyor. ben fabrika ortamlarında çalışıyordum asgari ücretten bile daha düşük bir miktara, baskı mobing hepsinin en şiddetlisi vardı. ama hiç bir iş ortamında sizi pamuklara sarmayacaklar bunu kabullenin. insanın olduğu her yerde zorluğu yaşayacaksınız. yarı özel yarı devlet olan bir yerde çalışıyormuşsunuz bence şanslısınız. bi süre izin kullanın kafanızı dinleyin, işten ayrılınca da en fazla onbeş gün kafa dinler sonra iş bulamayınca pişmanlıktan bugününüzü ararsınız. eğer özelde bir yerde sevdiğim bir iş bulurum kafam rahat olur diye bir güveniniz varsa tabi bu da bi seçenek ama dediğim gibi bulunduğunuz her ortamda insanların tarzı ve tavrı farklı olmayacak.
Ne güzel yazmişsiniz teşekkür ederim .Benim üzüldüğüm asla işimi savsaklamam mükemmel şekilde yapmaya gayret ederim zaten iş anlaminda değil farkli bir şekilde benimle uğraşmayi basariyorlar neden niçin yapiyorlar ben bulamıyorum düşünüyorum. Bazen diyorumki ben neden çalişiyorum çalişmazsam boş durmayi sevmiyorum keske diyorum param olsaymiş veya farkli imkanlar olsaymiş birilerine yardim etseymişim hep böyle olsaymiş ama hayal işte :)
 
Bu devirde maalesef tek maaşla geçim olması imkansız hem evlilik için iş sormaları önemli değil ki kendiniz için çalışın işten ckip babadan ne kadar para isteyebilirsiniz?Çalışırken başka işler bakabilirsiniz garanti olursa çıkarsınız.
Beni durduranda bu babam beni açta açlikta birakmaz ama asla para çikaripta bana para vermez 10 lira bile vermez biliyorum
 
Ne iş ile mesgulsun bilmiyorum ama en önce kendine güven biraz. Çok dolmuşsun, bunalmışsın belli ama bu kadar karamsar ve ümitsiz olma. 32 yasında olman baska bir iş bulamayacagın anlamına gelmiyor. Çalışmadan ve baskasının eline bakmadan hayatını idame ettirebilecek bir öz sermayen yok ise, çalışmak durumundasın.
Çalışmaya devam et ve iş bak, yeniliklere açık ol. Değer görmediğin bir yerde, huzursuz çalışmak elbette çok zor.
Kendine inan, onu yapamam bunu yapamam, iş bulamamların arkasına sığınırsan bastan yenilgiyi kabul etmiş olursun, hiç birşey yapmadan aynı yerde durup bişeylerin değişmesini beklemekte çok manasız olur. Bazıları şanslıdır, bazıları şansını kendi yaratır. Eğer bişeyler değişsin istiyorsan bi adım atmalısın.
Özelde durumlar malum çok zor .işim çoğu insanin girmek istediği yer fakat bana bi huzur verilmedi beni bunlar bunaltti çaba konusuna gelince bi kez daha başladım kpss ye bakalim ne olcak puanla çagran yerler oldu fakat malesef Çagrilmadim
 
Çalışmak her türlü sıkıntı, özelde de olsan devlette de fark etmez. Ben devlet memuruyum, 5 yıldır devlette çalışıyorum, 7.5 senelik de iş deneyimim var. İlk defa bir iş yerimde bu kadar sıkıntılı süreçlerle uğraşıyorum; iş arkadaşımın mobbing ine maruz kaldım ve idare de ondan yana oldu. Demek istediğim devlet de olsa özel de, sorunlu insan her yerde... imkanın varsa yer değişikliği vs yaparsın. Yoksa mecbur kulaklarını tıkayacaksın... 😔
 
az sayıda insan işe gitmekten mutludur.keşke herkes o şanslı az sayıda azınlıktan olsa.kısacası sevin yada sevmeyin maddi durumunuz el vermiyorsa gitmek zorundasınız.tek yapabileceğiniz şey bu sürede yeni iş görüşmelerine gitmek ve kafanıza yatan bir yer olursa şansınızı denemek.kpss tekrar deneyebilirsiniz isterseniz buda bir seçenek.evlilik konusunda iş soruluyor,artık kimse aşırı kıskanç veya zengin değilse karım çalımasın demez ülkenin durumu ortada artık çalışan kadın ön planda.
 
Ne güzel yazmişsiniz teşekkür ederim .Benim üzüldüğüm asla işimi savsaklamam mükemmel şekilde yapmaya gayret ederim zaten iş anlaminda değil farkli bir şekilde benimle uğraşmayi basariyorlar neden niçin yapiyorlar ben bulamıyorum düşünüyorum. Bazen diyorumki ben neden çalişiyorum çalişmazsam boş durmayi sevmiyorum keske diyorum param olsaymiş veya farkli imkanlar olsaymiş birilerine yardim etseymişim hep böyle olsaymiş ama hayal işte :)
zaten kimse işini iyi yapmadığı için uğraşmıyorlar, istersen mükemmel ol insanlar takacak bi kulp söylecek laf bulurlar. özeldeyken bi baltaya sap olamayacak beş kuruş ederi olmayan kompleksli patronların lafları mı dersin, haset ego krizinden sana sataşan çalışanlar mı dersin hepsine alışmıştım, kendini ezdirmek değil ama edebini koruyan her zaman kazanır. sonra memur oldum kamu kurumuna geldim, aman Allahım bu ne kibar insanlar herkes birbirine ne kadar saygılı,sevecen diyordum ki...bir baktım odadan kim çıksa az önce canım cicim diyenler başlıyor arkasından saydırmaya :) odadan çıktığımda benim hakkımda da konuşacaklar diye odadan çıkmaya çekinir oldum :halay:dedikodu laf hiçbir yerde bitmiyor, sen işini yapacaksın önüne bakacaksın, hayatı bu kadar takarsak hiçbir yerde mutlu olamayız
 
Evet işe gitmek istemiyorum ben ya nefret ediyorum 7 yıldır ayni işteyim kpss kazanamadim 85 e kadar çıktım olmuyor olmuyor çalişmak zorundayım işten çıkamam çıksam evde napicam diyorum depresyona girerim iyce yaş oldu 32 çıksam başka iş bulamam beni iyce nefret ettiren işyerimde uğradığım haksızlıklar bir nevi mobbing .Kızlar kafayi yemek üzereyim napicam bilmiyorum ağzimi açsam ailemle paylaşmak istesem susda çalış diyorlar ay çığlık atmak istiyorum:) derdimi paylaşacağım kimse yok hoş gerçi anlatsam kim ne yapsin bana işten çıkcak olsam büyük risk alıp bulamam artı babam bana para vermez biliyorum ya benim çalişmam sağliğimdan olacak kadar önemlimi bilmiyorumki biriyle evlilik için görüşecek olsam işimi soruyor karşi taraf ya ben anlamadimki bu ne iş muhabbeti işim olmasa ben ölmem mi gerekecekti kafamda deli sorular sanırım pskolojim bitti :KK43:saçma sapan yazmış olabilirim kusura bakmayın normal değilim bu sıralar:KK43:
Emin ol yalnız değilsin. Hepimiz aynı problemi yaşıyoruz. Bende 3 yıldır kpss çalışıyorum evde. Işte bulamadım. Dışarı çıksam insanlar sürekli atanıp atanmadığımı sorup duruyor. Bunalımdayım 3 aydır ne telefonumu açıyorum ne de dışarı çıkıyorum. Geçenlerde bir dışarı çıktım. Komşumuz çok şaşırdı sen ne zaman eve geldin diyor. Meğer bunlar benim 3 aydır istanbul da olduğumu düşünmüşler. Ne yaparsın bilmiyorum ama senin adına çok üzüldüm. Umudum kalmadı ama belki bir gün atanmak nasip olur.
 
8 yıllık tazminatiniza yazik ya. Bence yakmayin.
Ben her maasimin 3te biri kadar bir parayi
doviz yapip kenara atiyorum.
Ki zor gunler icin. Ya da yarin bir gün isten cikarsam beni aylarca idare etsin diye.
siz de oyle yapin. Calismayinca size para vermeyecek bir babaya da para odemeyin eger veriyorsaniz. Eve belli bir miktar yatırım yapin ustune karismayin.
hic yoktan sizi birkaç ay idare edecek birikiminiz olur. Isten pat diye ciksaniz yenisini bulana kadar insan gibi yasarsiniz kimseye muhtac olmadan
 
Back
X