merhabalar herkese
arkadaşlar biliyorum uzun ama lütfen bi akıl verir misiniz ?
eşimin kardeşi şzfrn hastası, erkek 30 yaşında. k.p. yok, k.v. geçen yıl vefat etti. kendi evleri var memleketlerinde, bütün abiler okumuş maddi durumları iyi. birde görümcem var. şimdi bunlar kardeşlerini evde tek bırakmak istemiyorlar. dönüşümlü bizlerde kalsın özellikle de çalışan gelinler zaten gündüz yok onlarda daha çok kalsın düşünceleri var. bakıcı şefkat göstermez deyip bunu da istemiyorlar. şimdi yıllardır görümcemin evine gitmemiş bunlar, görümcem sürekli geldiği için bizlere... 3 ay kardeşine zor baktı. şimdi ben çalışmıyorum şuan, 2 buçuk yıllık evliyim çocuk yok daha maalesef. ben eşimle bu konular yüzünden çok tartışıyorum, çünkü ben evdeyken de bize gelmesi gerektiğini, bakmak zorunda olduğumu görümcem hep aşılıyor. eşim bunu istemiyor ama beni anneme gönederip 1 ay kardeşini getirmek istiyor. ben bunu kabul edemem. orası benim evim müsait değilse evim gelmesin o zaman. 3 insan var ona bakacak şuan. eşim arada gidiyor zaten görmeye. benim daha yuvam oturmadı bebek problemleriyle boğuşuyorum dertliyim çok. şimdi;
ilk sorum ben 1 ay gidip, kardeşinin bize gelmesi (görümcem bende gelirim diyor (K.V. ) gibi davranıyor). doğru mu ? yapayım mı ? yoksa bu bana yapılan bir haksızlık mı ?
2. sorum ben sırf bu yüzden çalışmak istemiyorum, yüksek lisans yapıyorum, deli gibi çalışmak istiyorum aslında güzel bir mesleğim var, ama ben çalışınca 3 ay bizde kalacak. ben tamam gündüz yokum ama akşam eve geldiğimde rahat edemeyeceğim ve huzurum olmayacak. daha bebek yok sonuçta hamile olucam, yatmak istiycem, duygusal olucam, karnım burnumda nasıl hareket etçem ? çalışmak benim de hakkım. ama bu böyle belki yıllarca devam edicek. nasıl sa kalacak yer var deyip bakmayacaklar çaresine. siz ce çalışayım mı ? 3 ay kalması sizce doğru mu ? yıpratıcı mı olur ?
