Valla o onların terbiyesizliği. Ben İstanbul'a ilk geldiğimde yer verirdim bi amca kızdı bana otur kızım sen genç kızsın diye

Şimdi bakıyorum hepsi benden sağlam yaşlıların. Yorgun argın o kadar yol tepmişken bazen sırf oturmak için bir sonraki otobüsü bekliyorum. Kalkıp da kimseye yer verme mecburiyetinde değiliz. İşin cılkını çıkardılar artık. Bu nezakettir, görgü kuralıdır ama İstanbul gibi şehirde nezaket ve görgü mü kalmış acaba. Etraf sapık dolu ayakta durmak da cabası. Mecbur değiliz kimseye yer vermeye.
Ben bir kere oturuyorum nasıl yorgunum bi teyze geldi başımda dikiliyor günden dönmüş telefonda konuşuyor duyuyorum

kapattı gözlerimin içine bakıyor yer vereyim diye hiç keyfimi bozmadım sonra çocuklu bir bayan bindi 3-4 yaşlarında kızıyla kadın akbil basarken minik kızın demirlere sıkıca bir tutunuşu vardı ki

Ben de kalktım onlara yer verdim o teyze bakışlarıyla beni dövdü minik kız ise bana bakıp teşekkür edip göz kırptı

Çok mutlu olmuştum. Neyse uzattım bayaaa