- 7 Eylül 2011
- 3.252
- 46
- 363
- 35
Herkese merhaba.
İçinden çıkamadığım defalarca intiharı düşündüğüm bir derdin içine düşmüş durumdayım. 4 yıl önce 8.5 aylık bebeğim karnımda öldü ve sezeryan ile doğum yaptım. Eşyalarını herşeyini hazır etmiştim. Ama kaybettim bebeğimi. Büyük bir boşlukla işe girdim. Depresyonun en dibindeydim. Kafamı boşaltmak için işe girdim. Ve o dönem çalıştığım işyerinde üretim müdürü olarak gelen kişiye resmen aşık oldum.
Olmuyordu sürekli aklıma geliyordu çıkmıyordu kafamdan beynimden. Fake bir hesap açıp kendimi bekar olarak tanıtıp konuşmaya başladım aynı işyerinde olduğumuzu bilmiyordu. Daha sonra benim kim olduğumu öğrendi. Ben kovulacağımı beklerken o beni çağırıp terfi alıcağımı söyledi. Ben işyerinden çıkmak istedim ama eşim kabul etmedi. Mecburen o utançla çalışmaya devam ettim. Ama ona karşı duygularım hiç bitmiyordu. İnanın ne yaptıysam onu unutamadım. Bu şekilde 2 yıl çalışmaya devam ettik. Ne ben ne de o aramızda geçen şeyleri işe yansıtmadık. Ama o onu unutmama hiç izin vermedi. Olur olmadık yerlerde beni savunması bana karşı konuşması bakışı gülümsemesi hep farklıydı. Ben birazda iş için hak ne ise onu savunurdum ve çok tartışırdık. Ama arkadaşlarım bile onun bana karşı davranışlarının hep farklı olduğunu söylerdi.
2 yıl sonra işyeri Manisa'ya taşındı. O da evini götürdü. Evlenmişti zaten. Ben her gün onu görmeyeceğim diye seviniyordum. Çünkü unutucaktım. Ama yapamadım hiç unutmadım. Sürekli rüyamda görüyordum onu. Hep aklımda. En son rüyamda gördüm ve ağlayarak uyandım. Ne olursa olsun bu akşam yazıcam ona dedim yazdım da. Psikiyatriye gidip antidepresan kullanıyorum zaten. Konuştu benimle o gece sabah 4 e kadar konuştuk. Onu sevdiğimi ve unutamadığım anlattım. Ve biz buluştuk. Ve o an ki duygu ile el ele tutuştuk. Bundan sonra birlikteyiz dedi bana. Ve dudağımdan öptü beni. Çok şaşırmıştım. Ondan istediğim yardım çağrısı fiziksel temasla sonuçlandı.
Sonra ne oldu beyfendi eve gidince pişman oldu. Yaptığımızın yanlış olduğunu söyledi. Ben ve duygularım darma duman. 2 kere intihara kalkıştım. Ama olmadı. Şu an onun yaptığı çok zoruma gidiyor. Resmen beni kullandı. Ve ben hala onu deli gibi seviyorum. Lütfen yardım edin bana nasıl unutucam ben onu. Güya benim tedavi sürecim bitene kadar bana destek olucak. Hergün konuşuyoruz ama sanki benimle zoraki konuşuyor. Unutmak istiyorum hayattan zevk alamıyorum. Sürekli ölümü düşünüyorum ama onu da yapamıyorum...
İçinden çıkamadığım defalarca intiharı düşündüğüm bir derdin içine düşmüş durumdayım. 4 yıl önce 8.5 aylık bebeğim karnımda öldü ve sezeryan ile doğum yaptım. Eşyalarını herşeyini hazır etmiştim. Ama kaybettim bebeğimi. Büyük bir boşlukla işe girdim. Depresyonun en dibindeydim. Kafamı boşaltmak için işe girdim. Ve o dönem çalıştığım işyerinde üretim müdürü olarak gelen kişiye resmen aşık oldum.
Olmuyordu sürekli aklıma geliyordu çıkmıyordu kafamdan beynimden. Fake bir hesap açıp kendimi bekar olarak tanıtıp konuşmaya başladım aynı işyerinde olduğumuzu bilmiyordu. Daha sonra benim kim olduğumu öğrendi. Ben kovulacağımı beklerken o beni çağırıp terfi alıcağımı söyledi. Ben işyerinden çıkmak istedim ama eşim kabul etmedi. Mecburen o utançla çalışmaya devam ettim. Ama ona karşı duygularım hiç bitmiyordu. İnanın ne yaptıysam onu unutamadım. Bu şekilde 2 yıl çalışmaya devam ettik. Ne ben ne de o aramızda geçen şeyleri işe yansıtmadık. Ama o onu unutmama hiç izin vermedi. Olur olmadık yerlerde beni savunması bana karşı konuşması bakışı gülümsemesi hep farklıydı. Ben birazda iş için hak ne ise onu savunurdum ve çok tartışırdık. Ama arkadaşlarım bile onun bana karşı davranışlarının hep farklı olduğunu söylerdi.
2 yıl sonra işyeri Manisa'ya taşındı. O da evini götürdü. Evlenmişti zaten. Ben her gün onu görmeyeceğim diye seviniyordum. Çünkü unutucaktım. Ama yapamadım hiç unutmadım. Sürekli rüyamda görüyordum onu. Hep aklımda. En son rüyamda gördüm ve ağlayarak uyandım. Ne olursa olsun bu akşam yazıcam ona dedim yazdım da. Psikiyatriye gidip antidepresan kullanıyorum zaten. Konuştu benimle o gece sabah 4 e kadar konuştuk. Onu sevdiğimi ve unutamadığım anlattım. Ve biz buluştuk. Ve o an ki duygu ile el ele tutuştuk. Bundan sonra birlikteyiz dedi bana. Ve dudağımdan öptü beni. Çok şaşırmıştım. Ondan istediğim yardım çağrısı fiziksel temasla sonuçlandı.
Sonra ne oldu beyfendi eve gidince pişman oldu. Yaptığımızın yanlış olduğunu söyledi. Ben ve duygularım darma duman. 2 kere intihara kalkıştım. Ama olmadı. Şu an onun yaptığı çok zoruma gidiyor. Resmen beni kullandı. Ve ben hala onu deli gibi seviyorum. Lütfen yardım edin bana nasıl unutucam ben onu. Güya benim tedavi sürecim bitene kadar bana destek olucak. Hergün konuşuyoruz ama sanki benimle zoraki konuşuyor. Unutmak istiyorum hayattan zevk alamıyorum. Sürekli ölümü düşünüyorum ama onu da yapamıyorum...
