- 14 Ekim 2016
- 7.045
- 47.493
Elbette yok neden olsun ki? 19 Mayıs Üniversitesi. Samsun. 19yaşımdayken. 2007 senesinde başladı :)
Elbette yok neden olsun ki? 19 Mayıs Üniversitesi. Samsun. 19yaşımdayken. 2007 senesinde başladı :)Merhaba baska bir konuda hikayenizi okudum. Böyle güzel bir aşk hikayesi içimi ısitti dogrusu. Nerede gecti bu guzel ask hikayesi :) Hangi universitede yani? Merak ettim bir sakincasi yoksa yazabilir misiniz acaba :)
Anlattiklariniza cevap olarak kisa özet gececegim.
Sinsi,narsist ve manipule uzmani.
Öyle ki en hakli oldugunuz davalarda bile ben mi yanlisim? dedirtip düzeltmek adina kendiniz mücadele icine giriyorken o hayatina bakiyor ve düzeltmek adina birseyler yapmiyorsa sizin icin cok ama cok yanlis bir kisi ve iliski.
Onu neden kendi silahiyla vurmuyorsunuz??
Bahsettiğin adam tarzı aynı benim eşim. Bencil ve sadece onun dedikleri olsun o mutlu olsun. Sonuç şu an boşanma asamasindayim.
Asla değişmez bil ve o sadece kendini sever. Unut gitsin.
Hepsini okuyamadım. Normalde okurdum ama okuduğum kadarı bana yetti.
Üzgünüm ama bu adam sizi sevmiyor. Hani hep "bir erkeğin sevdiği nasıl anlaşılır" diye sorarlar ya, bence bir erkeğin sevmediğini anlamak çok daha kolaydır.
Bir erkek sevmiyorsa karşısındakine acımaz, sevmeyen bir kadına göre çok daha merhametsizdir. Siz düşünün bu adam size karşı merhametli mi diye.
Olmayacak bir şey için kendinizi boşuna yormayın.
Işte yine icraata değil, sığ ve boş laflara bakan bir ablamız daha geldi.
Şu yazdığın manas destanını ben kk için özetliyorum.
Adam beni sevmiyor. Ben peşinde koşuyorum. Onun da benim peşimden koşması icin ne yapmalıyım.
Sen onun için parmaklarını kanattın ya bunu yazarken.
O senin için bunu okumaz bile.
Eşim 10 sene peşimden koştu. Haftanin tek tatilinde (pazar) 12 saatlik yol yapıp yanıma geliyordu ve hic yatmadan geri gidiyordu.
Çok güzel değilim. Benim özelliğim ne biliyo musun:ben kendime değer veririm
Hickimse izin vermediğim sürece beni silindir gibi ezemez. Ama sen izin veriyorsun. O da eziyor.
Bu hayatta sen bile kendine değer vermezken karşında duran insandan sana değer vermesini mi bekliyorsun??
Unutmaki bir köle gibi davrandığın sürece prenses muamelesi görmeyeceksin.
Ve fazla fedakarlığın sonunda sana fazla vefasızlik olarak geri dönecek.
Şimdiden kolay gelsin.
İlişkilerde strateji aşk oyunları felan fasa fisoymuş bende toplam 99 tane ilişki ve flörtten sonra çok şükür bunu anlayabildimseven adam her halükarda seviyor yok şu şöyle oldu bu böyle oldu bahanelerinin arkasına
saklanmaya lüzum yok. Biraz daha hayat ve ilişki tecrübesi ettiğinizde anlayacaksınız işlerin nasıl ilerlediğini. Şuan ayrılayamacaksın düzelteceğine inanıyorsun ve seviyorsun çünkü ama inan bundan ne sevgili olur ne koca bundan cacık bile olmaaaaz.
Adam narsist değil. Siz kendinizi o kadar yere atmışsınız ki adam kendini yüksekte sanıyor. Bu saatten sonra da hep böyle gider.Herkese merhaba, bu konuyu açmadan önce çok düşündüm çevremdekilerden yardım almaya çalıştım fakat sanırım kimse tarafsız yaklaşmıyor. Elimden geldikçe kısa yazmaya çalışacağım. Birbirimizi çok sevdik ve aşık olduk, güzel bir başlangıç hikayemiz var. Her şey çok iyiydi derken gerek hayat şartlarımız gerek ailevi veya maddi problemlerimiz derken çok yorulduk ve ister istemez ilişkimize yansıdı. Şuanda neredeyse 2. senemiz olacak. Birbirimize çok büyük hatalarımız oldu. İlişkimiz sendelemeye başladı ve sonunda ayrılmayı düşündüğüm bir anda sevgilim benden önce davrandı tesadüfen o da düşünmüş ve ayrıldık. Son hatalarımız artık insanlık dışıydı diyebilirim. (aldatma gibi sadakatsizce hatalarımız asla olmadı)
Birbirini seven aşık olan iki insan nasıl bunları yaşayabilir inanın aklım almıyor. Kendi hatalarımı her zaman kabul edip telafisini yapmaya çalıştım. Fakat o bana bir hata yaptığında ya bir kılıf buluyor hata olmaktan çıkartmaya çalışıyor yada direkt kabul etmiyor. Olayları genelde başlatan o olduğu halde bu ilişkide günah keçisi hep benim en suçlu benim. Sürekli kılıf buluyor bi şekilde kendi yaptıklarına. Bu whatsapptan konuştuğumuzda resmen onu affetmek için uğraşan kişi bendim. Affettirmek için kendini hiç bir şey yapmadı. Neyse bi şekilde bu olaydan sonra düzeldik. Fakat yılbaşındada başka bencillikleri düşüncesizlikleri oldu ve tam ben ayrılmayı düşünürken o bana bir kusur bulup benden ayrıldı. Bugün konuştuk. hatalarını kabul etmemesi olsun görmezden gelmek istemesi olsun vb. şeyler işte. onun istediği ona tek laf edilmicek o mutlu olsun diye uğraşılcak asla olumsuz bir konu açılmıcak asla mod düşürücü bir şey gerçekleşmeyecek hayat toz pembe olacak. hatada yapsa göz yumulcak. bu sağlandığı sürece ondan iyisi yok. işte bende fazlasına göz yumamadığım için beni tam manasıyla sindirip ezemediği için kavgalarımız oluyor anlaşamamazlıklar oluyor. sadece benim çabamla olacak gibi değil benimde töleransım ve sabrım bitti ama çabam bir türlü bitmiyor ona olan sevgim bitmiyor. Artık onu serbest bırakıyorum yazmasını beklediğimi biliyor top bu saatteb sonra onda. Ben konuşunca en azından içim rahatladı acım dindi ve biraz olsun hissettim aslında gerçekten onunda bitiremeyeceğine çünkü kaçıncı ayrılışı bu artık ve hep dönüyor veya döndürtüyorum. Kaybetme korkusu hiç yok beni ve kendini beğenmişliği var. bilmiyorum yazar mı veya yazmaz mı. Bana arkadaşları,m, gerçekten bir insanın kendine bir insanın bağlı olup olmadığını anlamanın yolu onu serbest bırakmaktır eğer sana dönüyorsa bağlıdır dediler. Bende öyle yapmayı düşünüyorum. Yazsa ve konuşsak bile onun görüşelim demesini bekleyeceğim. Onun çabasını görmeye çalışacağım. Hatta bunu daha iyi yapabilmek için hemde kafamı dağıtabilmek için İstanbula gitmeyi düşünüyorum, oturduğum şehirde fazla yalnızım, orada arkadaşlarım ve ailem var. Ve en azından beni özler diye düşünüyorum. Belki özlemek ona iyi gelir duygularını tamir eder ve kendini beğenmiş tavırlarını düzeltir, benide anlamaya başlar diye umuyorum. Sizce nasıl bir yol izlemeliyim. Çağırdığında gitmelimiydim, İstanbul'a gitme konusunda yanlış mı düşünüyorum. Veya yanlış düşündüğüm bir şey var mı. Yardımınızı bekliyorum teşekkürler tüm okuyan ilgilenen arkadaşlara şimdiden. not: konu çok uzun olduğu için özetlemeye çalıştım.
Öyle zorla bizim vereceğimiz taktiklerle elde edemezsin...(karşı taraftan bahsediyorum)
Ya zaten herşeyi farkındasın ...daha neyin sonu ?onun istediği gibi biri olsam her dediğine göz yumsam benden iyisi yok benden fazlada kimseyi sevmez lakin bende hakkımı yeterince yedirdim daha fazlasına göz yumamadığım için böyle kavgalar çoğaldı ayrılmalar çoğaldı. o neden olumlu olarak değişmiyorda hep ben değişiyorum ben bunun haksızlığındayım en çok. gerek kalmamasını cok isterdim taktiğe vb. şeylere, işte kıymetimi bilmiyor böyle oldukçada bilmez o yüzden bana biraz olsun sevgisi varsa zaten bir şeyler yoluna şu saatten sonra girer eğerki yine aynı şeyler devam ederse o zaman zaten artık vazgeçerim ve anlarım idrak ederim istenilmediğimi hissetmiş olucam çünkü
merhametsiz diyemem ama merhametlide diyemiyorum işte son bir iki hareketini bekliyorum ona göre vazgeçme aşamasındayım bazı yazılan yorumlar doğruluğu ile bakış açımı çok etkiledi
İnsan her gün aynı modda olamaz.Hatalarını söylemeden duygularını belirtmeden o ilişki nasıl yürüyecek?Sevgi paylaşmak demektir.O mutlu olsun diye kendini unut o zaman.Sen onu affettikçe sadece kendini kandırırsın.Öyle bir insanla ömür geçmez.Senin kıymetini bilen ,konuşabileceğin anlaşabileceğin bir insanla mutlu olmaya çalış.Herkese merhaba, bu konuyu açmadan önce çok düşündüm çevremdekilerden yardım almaya çalıştım fakat sanırım kimse tarafsız yaklaşmıyor. Elimden geldikçe kısa yazmaya çalışacağım. Birbirimizi çok sevdik ve aşık olduk, güzel bir başlangıç hikayemiz var. Her şey çok iyiydi derken gerek hayat şartlarımız gerek ailevi veya maddi problemlerimiz derken çok yorulduk ve ister istemez ilişkimize yansıdı. Şuanda neredeyse 2. senemiz olacak. Birbirimize çok büyük hatalarımız oldu. İlişkimiz sendelemeye başladı ve sonunda ayrılmayı düşündüğüm bir anda sevgilim benden önce davrandı tesadüfen o da düşünmüş ve ayrıldık. Son hatalarımız artık insanlık dışıydı diyebilirim. (aldatma gibi sadakatsizce hatalarımız asla olmadı)
Birbirini seven aşık olan iki insan nasıl bunları yaşayabilir inanın aklım almıyor. Kendi hatalarımı her zaman kabul edip telafisini yapmaya çalıştım. Fakat o bana bir hata yaptığında ya bir kılıf buluyor hata olmaktan çıkartmaya çalışıyor yada direkt kabul etmiyor. Olayları genelde başlatan o olduğu halde bu ilişkide günah keçisi hep benim en suçlu benim. Sürekli kılıf buluyor bi şekilde kendi yaptıklarına. Bu whatsapptan konuştuğumuzda resmen onu affetmek için uğraşan kişi bendim. Affettirmek için kendini hiç bir şey yapmadı. Neyse bi şekilde bu olaydan sonra düzeldik. Fakat yılbaşındada başka bencillikleri düşüncesizlikleri oldu ve tam ben ayrılmayı düşünürken o bana bir kusur bulup benden ayrıldı. Bugün konuştuk. hatalarını kabul etmemesi olsun görmezden gelmek istemesi olsun vb. şeyler işte. onun istediği ona tek laf edilmicek o mutlu olsun diye uğraşılcak asla olumsuz bir konu açılmıcak asla mod düşürücü bir şey gerçekleşmeyecek hayat toz pembe olacak. hatada yapsa göz yumulcak. bu sağlandığı sürece ondan iyisi yok. işte bende fazlasına göz yumamadığım için beni tam manasıyla sindirip ezemediği için kavgalarımız oluyor anlaşamamazlıklar oluyor. sadece benim çabamla olacak gibi değil benimde töleransım ve sabrım bitti ama çabam bir türlü bitmiyor ona olan sevgim bitmiyor. Artık onu serbest bırakıyorum yazmasını beklediğimi biliyor top bu saatteb sonra onda. Ben konuşunca en azından içim rahatladı acım dindi ve biraz olsun hissettim aslında gerçekten onunda bitiremeyeceğine çünkü kaçıncı ayrılışı bu artık ve hep dönüyor veya döndürtüyorum. Kaybetme korkusu hiç yok beni ve kendini beğenmişliği var. bilmiyorum yazar mı veya yazmaz mı. Bana arkadaşları,m, gerçekten bir insanın kendine bir insanın bağlı olup olmadığını anlamanın yolu onu serbest bırakmaktır eğer sana dönüyorsa bağlıdır dediler. Bende öyle yapmayı düşünüyorum. Yazsa ve konuşsak bile onun görüşelim demesini bekleyeceğim. Onun çabasını görmeye çalışacağım. Hatta bunu daha iyi yapabilmek için hemde kafamı dağıtabilmek için İstanbula gitmeyi düşünüyorum, oturduğum şehirde fazla yalnızım, orada arkadaşlarım ve ailem var. Ve en azından beni özler diye düşünüyorum. Belki özlemek ona iyi gelir duygularını tamir eder ve kendini beğenmiş tavırlarını düzeltir, benide anlamaya başlar diye umuyorum. Sizce nasıl bir yol izlemeliyim. Çağırdığında gitmelimiydim, İstanbul'a gitme konusunda yanlış mı düşünüyorum. Veya yanlış düşündüğüm bir şey var mı. Yardımınızı bekliyorum teşekkürler tüm okuyan ilgilenen arkadaşlara şimdiden. not: konu çok uzun olduğu için özetlemeye çalıştım.
Ne kadar çok fedakarlık o kadar çok nankörlük diyorum başka söze gerek yok. Ölüp bitsen de bunu göstermemelisin erkekler vazgeçilmez olduğunu anladığı anda ego tatmini için herşeyi yaparlar.Bu arada benim birde almak istediğim tavsiyeler var örneğin beni kaybetmeyi her seferinde bu kadar kolay göze almaması için ne yapmalıyım, ben onun beklentilerini yerine getireceğim gibi onun da benimkileri yerine getirmesi için nasıl davranmalıyım. Fedakarlığım yine aynı ( yani fazla mı) olmalı yoksa ondan daha mı az, veya hiç sorunsuz kavgasız şekilde ondan beklediklerimi ona nasıl anlatabilirim hatalarını ona nasıl gösterip idrak etmesini sağlayıp kabul ettirebilirim, hatalarını o da benim gibi kabul etmek zorunda hissetsin istiyorum çünkü sütten çıkmış ak kaşık modunda hep kendisi. bana karşı olan artniyetini ve önyargılarını nasıl düzeltirim, geçmişte yaşanan çözülen olayları ısıtıp önüme koymaması için ne yapmalıyım. bunlardanda bahsederseniz sevinirim
Adam sana zerre değer vermiyor sen hala onun pesindesin pes yani.Nasıl ve ne şekilde başa çıktınız nasıl katlanabildiniz ve işe yarayan herhangi bir yönteminiz var mıydı. Gerçi iflah olmadığı için artık siz boşanmaya kalkmışsınız anlaşılan. Zaten bunlarda benim son çabalarım şayet barışırsak ve yine aynı şeyleri veya daha ağırlarını yaptığında mecburen bende vazgeçmek zorunda kalacağım