- 14 Nisan 2012
- 11.496
- 21.254
Kısacası kendine bir robot arıyor desenize.
Kendinizden bu denli ödün verebilecek misiniz?
Bu kadar değeriniz yok mu sahiden?
hatalarını kabul etmemesi olsun görmezden gelmek istemesi olsun vb. şeyler işte. onun istediği ona tek laf edilmicek o mutlu olsun diye uğraşılcak asla olumsuz bir konu açılmıcak asla mod düşürücü bir şey gerçekleşmeyecek hayat toz pembe olacak. hatada yapsa göz yumulcak.
Daryana, sevgi >her şey. Egolar, narsistlikler falan tırı vırı. Konuşma tarzın hep; “değişmeden olmaz. Ama nolur değişsin nolur” mizacında. Senin sevgin her şeyden büyük. Ama bu adamın ki değil. Maksimum değiştim der ama değişemez. Çünkü; ondan vazgeçemeyeceğini, senin mizacının onun bu umursamaz ve sert tavrını kabullenebildiğini biliyor. Değişmez. Bazı insanlar çektiği acıyla varlar, o acı gidince boşluğa düşüyorlar. Sen o boşluktan korkuyorsun biraz bence. Boşver ya, yürüyorsun yürüyorsun vardığın bi nokta yok. Neden, ne amaçla var bu ilişki? Evlensen evlenilmez, sevsen sevilmezsin, cinsellik desen adam zaten ruhsuz sana ne vaad edebilir? Boş zaman kaybı.Sanırım acı ama gerçek bu gerçekten sevgime sahip çıkma konusundaki hırsım ve inatçılığım beni işte böyle bir konuma düşürdü ve yaşadıklarımı başkası yaşasa bende kim bilir ne akıllar verirdim kurtulsun diye. aslında vermek istediğim tek imaj, kendini düzeltmeden benimde daha fazla bir şey yapamayacağıma yapsamda sağlıklı olmayacağına o yüzden düşünmen gerektiğini anla artık gibiydi. vazgeçemediğimi zaten bir şey gerekmeksizin biliyorki... asıl mesele şu ki ayrılığı kabul ettim hazmedip sindirmeye çalışıyorum ve bunu er geç başardığımda onun içinde çok geç olursa dönüşü olmayabilir eğerki sevdiği halde kendi egosunu tatmin etmek içinse bu rahatlık nasılsa daryana bana aşık diyeyse zaten eğer barıştığımızdada benzer şeyler yaşarsam bu son çünkü bu sefer uğruna savaşacağım bir sevgi kalmaz sevilmediğime tamamen artık ikna olmuş olurum
Daha 20 yaşında bu çileyi niye çekiyorsunuzHerkese merhaba, bu konuyu açmadan önce çok düşündüm çevremdekilerden yardım almaya çalıştım fakat sanırım kimse tarafsız yaklaşmıyor. Elimden geldikçe kısa yazmaya çalışacağım. Birbirimizi çok sevdik ve aşık olduk, güzel bir başlangıç hikayemiz var. Her şey çok iyiydi derken gerek hayat şartlarımız gerek ailevi veya maddi problemlerimiz derken çok yorulduk ve ister istemez ilişkimize yansıdı. Şuanda neredeyse 2. senemiz olacak. Birbirimize çok büyük hatalarımız oldu. İlişkimiz sendelemeye başladı ve sonunda ayrılmayı düşündüğüm bir anda sevgilim benden önce davrandı tesadüfen o da düşünmüş ve ayrıldık. Son hatalarımız artık insanlık dışıydı diyebilirim. (aldatma gibi sadakatsizce hatalarımız asla olmadı)
Birbirini seven aşık olan iki insan nasıl bunları yaşayabilir inanın aklım almıyor. Kendi hatalarımı her zaman kabul edip telafisini yapmaya çalıştım. Fakat o bana bir hata yaptığında ya bir kılıf buluyor hata olmaktan çıkartmaya çalışıyor yada direkt kabul etmiyor. Olayları genelde başlatan o olduğu halde bu ilişkide günah keçisi hep benim en suçlu benim. Sürekli kılıf buluyor bi şekilde kendi yaptıklarına. Bu whatsapptan konuştuğumuzda resmen onu affetmek için uğraşan kişi bendim. Affettirmek için kendini hiç bir şey yapmadı. Neyse bi şekilde bu olaydan sonra düzeldik. Fakat yılbaşındada başka bencillikleri düşüncesizlikleri oldu ve tam ben ayrılmayı düşünürken o bana bir kusur bulup benden ayrıldı. Bugün konuştuk. hatalarını kabul etmemesi olsun görmezden gelmek istemesi olsun vb. şeyler işte. onun istediği ona tek laf edilmicek o mutlu olsun diye uğraşılcak asla olumsuz bir konu açılmıcak asla mod düşürücü bir şey gerçekleşmeyecek hayat toz pembe olacak. hatada yapsa göz yumulcak. bu sağlandığı sürece ondan iyisi yok. işte bende fazlasına göz yumamadığım için beni tam manasıyla sindirip ezemediği için kavgalarımız oluyor anlaşamamazlıklar oluyor. sadece benim çabamla olacak gibi değil benimde töleransım ve sabrım bitti ama çabam bir türlü bitmiyor ona olan sevgim bitmiyor. Artık onu serbest bırakıyorum yazmasını beklediğimi biliyor top bu saatteb sonra onda. Ben konuşunca en azından içim rahatladı acım dindi ve biraz olsun hissettim aslında gerçekten onunda bitiremeyeceğine çünkü kaçıncı ayrılışı bu artık ve hep dönüyor veya döndürtüyorum. Kaybetme korkusu hiç yok beni ve kendini beğenmişliği var. bilmiyorum yazar mı veya yazmaz mı. Bana arkadaşları,m, gerçekten bir insanın kendine bir insanın bağlı olup olmadığını anlamanın yolu onu serbest bırakmaktır eğer sana dönüyorsa bağlıdır dediler. Bende öyle yapmayı düşünüyorum. Yazsa ve konuşsak bile onun görüşelim demesini bekleyeceğim. Onun çabasını görmeye çalışacağım. Hatta bunu daha iyi yapabilmek için hemde kafamı dağıtabilmek için İstanbula gitmeyi düşünüyorum, oturduğum şehirde fazla yalnızım, orada arkadaşlarım ve ailem var. Ve en azından beni özler diye düşünüyorum. Belki özlemek ona iyi gelir duygularını tamir eder ve kendini beğenmiş tavırlarını düzeltir, benide anlamaya başlar diye umuyorum. Sizce nasıl bir yol izlemeliyim. Çağırdığında gitmelimiydim, İstanbul'a gitme konusunda yanlış mı düşünüyorum. Veya yanlış düşündüğüm bir şey var mı. Yardımınızı bekliyorum teşekkürler tüm okuyan ilgilenen arkadaşlara şimdiden. not: konu çok uzun olduğu için özetlemeye çalıştım.
Bu kadar ayrılmalı barışmalı ilişkiden kimseye bi fayda gelmez.. Daha bu genç yaşta uyum sağlayamadığın, sürekli sorun yaşadığın bi ilişkiyi neden sürdürürsün ki? Sevmediğini itiraf etmez kimse kolay kolay karşıdaki anlasın diye bekler genelde.. Ama bizim cici kızlarımız illa ağzından sevmiyorum lafını duyacak.. Öyle bişey yok canım kardeşim.. Zaten tavırları ve kaybetmekten korkmayışı sevgisizliğinin altına imza atıyo adamın. Kendi yoluna bak.. Sana değer kıymet veren insanları al hayatınaHerkese merhaba, bu konuyu açmadan önce çok düşündüm çevremdekilerden yardım almaya çalıştım fakat sanırım kimse tarafsız yaklaşmıyor. Elimden geldikçe kısa yazmaya çalışacağım. Birbirimizi çok sevdik ve aşık olduk, güzel bir başlangıç hikayemiz var. Her şey çok iyiydi derken gerek hayat şartlarımız gerek ailevi veya maddi problemlerimiz derken çok yorulduk ve ister istemez ilişkimize yansıdı. Şuanda neredeyse 2. senemiz olacak. Birbirimize çok büyük hatalarımız oldu. İlişkimiz sendelemeye başladı ve sonunda ayrılmayı düşündüğüm bir anda sevgilim benden önce davrandı tesadüfen o da düşünmüş ve ayrıldık. Son hatalarımız artık insanlık dışıydı diyebilirim. (aldatma gibi sadakatsizce hatalarımız asla olmadı)
Birbirini seven aşık olan iki insan nasıl bunları yaşayabilir inanın aklım almıyor. Kendi hatalarımı her zaman kabul edip telafisini yapmaya çalıştım. Fakat o bana bir hata yaptığında ya bir kılıf buluyor hata olmaktan çıkartmaya çalışıyor yada direkt kabul etmiyor. Olayları genelde başlatan o olduğu halde bu ilişkide günah keçisi hep benim en suçlu benim. Sürekli kılıf buluyor bi şekilde kendi yaptıklarına. Bu whatsapptan konuştuğumuzda resmen onu affetmek için uğraşan kişi bendim. Affettirmek için kendini hiç bir şey yapmadı. Neyse bi şekilde bu olaydan sonra düzeldik. Fakat yılbaşındada başka bencillikleri düşüncesizlikleri oldu ve tam ben ayrılmayı düşünürken o bana bir kusur bulup benden ayrıldı. Bugün konuştuk. hatalarını kabul etmemesi olsun görmezden gelmek istemesi olsun vb. şeyler işte. onun istediği ona tek laf edilmicek o mutlu olsun diye uğraşılcak asla olumsuz bir konu açılmıcak asla mod düşürücü bir şey gerçekleşmeyecek hayat toz pembe olacak. hatada yapsa göz yumulcak. bu sağlandığı sürece ondan iyisi yok. işte bende fazlasına göz yumamadığım için beni tam manasıyla sindirip ezemediği için kavgalarımız oluyor anlaşamamazlıklar oluyor. sadece benim çabamla olacak gibi değil benimde töleransım ve sabrım bitti ama çabam bir türlü bitmiyor ona olan sevgim bitmiyor. Artık onu serbest bırakıyorum yazmasını beklediğimi biliyor top bu saatteb sonra onda. Ben konuşunca en azından içim rahatladı acım dindi ve biraz olsun hissettim aslında gerçekten onunda bitiremeyeceğine çünkü kaçıncı ayrılışı bu artık ve hep dönüyor veya döndürtüyorum. Kaybetme korkusu hiç yok beni ve kendini beğenmişliği var. bilmiyorum yazar mı veya yazmaz mı. Bana arkadaşları,m, gerçekten bir insanın kendine bir insanın bağlı olup olmadığını anlamanın yolu onu serbest bırakmaktır eğer sana dönüyorsa bağlıdır dediler. Bende öyle yapmayı düşünüyorum. Yazsa ve konuşsak bile onun görüşelim demesini bekleyeceğim. Onun çabasını görmeye çalışacağım. Hatta bunu daha iyi yapabilmek için hemde kafamı dağıtabilmek için İstanbula gitmeyi düşünüyorum, oturduğum şehirde fazla yalnızım, orada arkadaşlarım ve ailem var. Ve en azından beni özler diye düşünüyorum. Belki özlemek ona iyi gelir duygularını tamir eder ve kendini beğenmiş tavırlarını düzeltir, benide anlamaya başlar diye umuyorum. Sizce nasıl bir yol izlemeliyim. Çağırdığında gitmelimiydim, İstanbul'a gitme konusunda yanlış mı düşünüyorum. Veya yanlış düşündüğüm bir şey var mı. Yardımınızı bekliyorum teşekkürler tüm okuyan ilgilenen arkadaşlara şimdiden. not: konu çok uzun olduğu için özetlemeye çalıştım.
Ben sizi anladım da siz benim demek istediklerimi anlamıyorsunuz sanki.
Neden onu ikna etmeye çalışıp, bunu söyletmeye çalışıyorsunuz ki?
Boş bir çaba içerisindesiniz. Size de hak veriyorum insan kendisi yaşayınca, durumun içinde olunca bunu idrak edemiyor galiba.
Kısacası kendine bir robot arıyor desenize.
Kendinizden bu denli ödün verebilecek misiniz?
Bu kadar değeriniz yok mu sahiden?
Daryana, sevgi >her şey. Egolar, narsistlikler falan tırı vırı. Konuşma tarzın hep; “değişmeden olmaz. Ama nolur değişsin nolur” mizacında. Senin sevgin her şeyden büyük. Ama bu adamın ki değil. Maksimum değiştim der ama değişemez. Çünkü; ondan vazgeçemeyeceğini, senin mizacının onun bu umursamaz ve sert tavrını kabullenebildiğini biliyor. Değişmez. Bazı insanlar çektiği acıyla varlar, o acı gidince boşluğa düşüyorlar. Sen o boşluktan korkuyorsun biraz bence. Boşver ya, yürüyorsun yürüyorsun vardığın bi nokta yok. Neden, ne amaçla var bu ilişki? Evlensen evlenilmez, sevsen sevilmezsin, cinsellik desen adam zaten ruhsuz sana ne vaad edebilir? Boş zaman kaybı.
Bu kadar ayrılmalı barışmalı ilişkiden kimseye bi fayda gelmez.. Daha bu genç yaşta uyum sağlayamadığın, sürekli sorun yaşadığın bi ilişkiyi neden sürdürürsün ki? Sevmediğini itiraf etmez kimse kolay kolay karşıdaki anlasın diye bekler genelde.. Ama bizim cici kızlarımız illa ağzından sevmiyorum lafını duyacak.. Öyle bişey yok canım kardeşim.. Zaten tavırları ve kaybetmekten korkmayışı sevgisizliğinin altına imza atıyo adamın. Kendi yoluna bak.. Sana değer kıymet veren insanları al hayatına
Adamlar kendini belli ettiği halde iyi birisi seviyorum vazgecemiyorum oluyör. Evlenincede sevgiliyken çok iyiydi şöyleydi böyleydi gostermedi bu kötü huylanirini deniliyor. Böyle adam ne seviyo ne deger veriyo kimse aşk acisindan ölmüyor canım millet evlat acisina alisiyorki siz aşk acisinami alisamicaksiniz.
Evet öyledir ama umarım biran önce istediginiz gibi olur ama hiç öyle gozukmuyoSorun aşk acısı yaşamak ayrılık acısı yaşamak değilki sorunum ilişkimi toparlamak ilişkinin güzel olduğu dönemlere geri dönebilmek. Acıyı zaten yaşadım daha öncede bu tarz acılar yaşadım üstesinden gelemeyeceğim bir şey değil fakat benim canımı en çok sıkan haksızlığa uğramak sevgimin suistimal edilmesi ve artık kendimi özel hissetmemen. eskiden bana sağladığı ne kadar iyi huy varss hepsini geri çekti
Merhaba baska bir konuda hikayenizi okudum. Böyle güzel bir aşk hikayesi içimi ısitti dogrusu. Nerede gecti bu guzel ask hikayesi :) Hangi universitede yani? Merak ettim bir sakincasi yoksa yazabilir misiniz acaba :)Işte yine icraata değil, sığ ve boş laflara bakan bir ablamız daha geldi.
Şu yazdığın manas destanını ben kk için özetliyorum.
Adam beni sevmiyor. Ben peşinde koşuyorum. Onun da benim peşimden koşması icin ne yapmalıyım.
Sen onun için parmaklarını kanattın ya bunu yazarken.
O senin için bunu okumaz bile.
Eşim 10 sene peşimden koştu. Haftanin tek tatilinde (pazar) 12 saatlik yol yapıp yanıma geliyordu ve hic yatmadan geri gidiyordu.
Çok güzel değilim. Benim özelliğim ne biliyo musun:ben kendime değer veririm
Hickimse izin vermediğim sürece beni silindir gibi ezemez. Ama sen izin veriyorsun. O da eziyor.
Bu hayatta sen bile kendine değer vermezken karşında duran insandan sana değer vermesini mi bekliyorsun??
Unutmaki bir köle gibi davrandığın sürece prenses muamelesi görmeyeceksin.
Ve fazla fedakarlığın sonunda sana fazla vefasızlik olarak geri dönecek.
Şimdiden kolay gelsin.