Her şeye tamam ama, eşinizin babasının kendi oğlunun evine misafir olarak bile gidememesi tatsız bence.Ben bunu kendi evliliğimde çok düşündüm.
Hatta 2 erkek çocuk annesiyim, bende mi öyle olacağım diye çok korkular yaşıyorum dönem dönem.
Bence evlatlarına olan bağımlılıktan kaynaklı.
Gözleri görmüyor hiç bir şeyi.
Benim kayınvalidem sorunlu bir insan gerçekten.
Eşim de bunun çok farkında.
Ben elimden gelen iyi niyeti gösterdim hep, her şeylerine elimden geldiğince de koştum.
Bir eltim var, benden çok önce evlenmiş, o benden beter şeyler yaşamış.
O da örnek oldu bana, ne yapmamam gerektiği konusunda ve ne kadar sınır koymam gerektiği konusunda.
Koyduğum sınırlara rağmen yeri geldi beni kendi evinde yok saydı, yeri geldi tüm geniş ailenin oturduğu sofrada beni yok saydı.
Ha ben pabucuma bastırmam, yok sayanı doğmamış sayarım, o kadar da inatçıyımdır ve belli ederim tavrımı.
Ama gelinen nokta, ben tamamen koptum onlardan, duygusal bağım kalmadı.
Eşimin durumları anlaması, aslında benim art niyet beslemediğimi, saygı duyulmak istediğimi anlaması çok zaman aldı.
İlk 5 sene anlaşılmak ile mücadele verdim, bir gün anlamıyorsan çık hayatımdan sana da ihtiyacım yok zaten dedim.
Bir o zaman toparladı kendini, aslında konunun annesi olmadığını anladı, konu eşin destek vermesi.
Yapılan ve söylenenleri görmesi, bir dur demesiydi.
Onu anladı ama annecilik var ya ruhunda, bunu yenemedi.
Oturduğumuz semtten taşınmaya karar verdik 2. hamileliğimde, annemin oturduğu semte geleceğiz.
Yapmadığını bırakmadı kayınvalidem, ne ardımdan konuştuğu kaldı ne önümden.
Bende eşime anlatıyorum durumu anlamıyor, haklı buluyor, boşver diyor.
Attım kapının önüne, git dedim annene istemiyorum bana destek olmayan kocayı.
Annene git ve onda kal ve benim seni attığımı boşanacağımı söyle ve annen demezse sana "ben sana demiştim oğlum bu evlilikten hayır gelmez, bu kadından sana eş olmaz" diye benim adım Cihandan değil dedim.
1 gün kaldı annesinde, ertesi gün evin önünde araba içinde yatmış, bir sonraki gün geldi kapıya, haklısın özür dilerim diye.
Bu bizim kırılma noktamız oldu zaten.
Anladı aslında benim derdim ne anası ne babası, iki tatlı dil bir güler yüz ile ben yaşarım.
Ne kimseden beklentim var, ne de kimsenin beni poh pohlamasına ihtiyacım var.
Tek derdim huzur.
Onu da vermiyorlar zaten, ayda yılda bir görüşüyoruz, yetiyor herkese.
Ama çocuklarım mesela çok sever babaannelerini ve dedelerini, ben de cesaretlendiririm onları bu konuda.
Bilinçli bir insanım, ama benim gözümde hiçler.
Ona rağmen tatillerde çocuklarımı kalmaları için gönderirim onların evine (aynı şehirde olmamıza rağmen).
Ben gitmem evlerine, çok ayda yılda bir, işte bayram olucakta anca.
Bana davet etmem, kıymet bilmeyenlere benim evimde yer yok.
En son eşim dedi maç izlemeye çağırayım babamı, gelsinler yemek yeriz.
Dedim beni sokma bu strese, hiç dedim içimden gelmiyor.
Sen istersen al çocuklarını istediğin zaman git onlara, istediğin kadar dur, hiç rahatsız olmam.
Çocuklar için iyi bile olur, ama eve çağırma, yeter salak yerine konduğum, bu kadar saygının bitmesi hiç iyi birşey değil dedim.
O günden beri teklifte etmez.
Benim kaynanam da benim evime gelemez. Doğru dursaydı bu duruma kimse düşmezdiHer şeye tamam ama, eşinizin babasının kendi oğlunun evine misafir olarak bile gidememesi tatsız bence.
Çağıracağım zaten ama ilk onlar mı çağırsın yoksa ben mi ona karar verememiştim. Biraz gıcık ettiler çünkü beni.cagir kiz eline mi yapisir?
o kadar 12 kisilik takim almissindir kullanırsın işte:)
Önce onlar davet etmeli bırak kim ne derse desin. "Bizde adet bu. El öpmeye çağırmadınız siz de" der geçersin.Çağıracağım zaten ama ilk onlar mı çağırsın yoksa ben mi ona karar verememiştim. Biraz gıcık ettiler çünkü beni.Kendi evlerine sadece nişanlımı davet ediyorlar. Oda 5 kere çağırıyorlarsa birinde gidiyor. Beni hiç çağıran yok, çift olarak davet eden yok. Birkaç kere benim ki söyledi gel sende diye. Beni çağıran olmadı dedim gitmedim. Hani ona da söylememişler Umay’da gelsin gibi gibi. İlla özel arayıp davet etsinlerde dediğim yok. Durum böyle olup birde sürekli evime davet bekledikleri için içten içe bende böyle bir karar aldım şimdi. Hele ben bi göreyim onların evini, bi misafirleri olayım. Sonra ben onlara çok güzel masalar da kurarım zaten, güler yüzümü de eksik etmem hiç
Bebeğim bunu yapan görümce ve kaynım. Onlara el öpmeye gitmem herhaldeÖnce onlar davet etmeli bırak kim ne derse desin. "Bizde adet bu. El öpmeye çağırmadınız siz de" der geçersin.
Bence çağırmalılar ya bizde abi abla bunlara gidiliyor el öpme değil de işte evli çifti ilk onlar davet eder. Gerçi biz gidemedik ama bizim durumlar karışıkBebeğim bunu yapan görümce ve kaynım. Onlara el öpmeye gitmem herhalde
Bende onları bekleyeceğim valla, görümcem zaten üç günde bir sinirlerimi hoplatıyorBence çağırmalılar ya bizde abi abla bunlara gidiliyor el öpme değil de işte evli çifti ilk onlar davet eder. Gerçi biz gidemedik ama bizim durumlar karışık
Senin görümce bence çağırmayacakBende onları bekleyeceğim valla, görümcem zaten üç günde bir sinirlerimi hoplatıyor
Kesin çağıracak kesin yoksa nasıl rahatça evime girip çıkabilirSenin görümce bence çağırmayacak
Bence bu 3. günü gelme adeti de saçmaymış. Bismillah evlenir evlenmez eve doluşmuş herkes bu ne ayol.Bizde gelini yoklama diye bir adet var 3.gunu akrabalardan bir büyük birseyler yapıp yeni evli cifti ziyaret eder bir ihtiyac varmı diye sorar yarım saat oturur kalkar.
Benim kayın ailesi bu olayı yanlış anlamışlar galiba çoluk çocuk maaile (gorumcelerin eşleri yoktu sadece tam 6 irili ufaklı çocuk)4.gun geldiler ilk akşama kadar evin içine etti çocuklar gittiler.ertesi gün kp sabahın 8 inde geldi sonra karini arası sende gel diye 2 gün sonra yemege geldiler birde ise baslayacagim günün aksami aramışlar 3 gün sonra idi galiba gitti eşim rapor aldı.evliligimin en nefret dolu hatırlamak istemediğim zamanlari.balayina gitse idim keşke diyorum hep
Beni nişanlıyken çaya yemeğe kim çağırdıysa ona göre çağıracağım herkesi diyemiyor musun? Hem bal gibi mesafe hem de herkesin yaptığını yüzüne çarpma. Yalnız lafını söylerken hem azıcık gülme kahkaha arası bir şey ekle özellikle görümceye tensel temas azıcık elinle dokunŞimdi kızlar,
Dert değil ama kafama takıldı. Evlendiniz, balayından döndünüz. Ne kadar süre sonra görümce/elti/ hala /teyze gibi yakın akrabaları yemeğe çağırdınız?
İlk onlar mı sizi evine davet etti yeni evli çift olduğunuz için yoksa siz mi onları çağırdınız?
Normalde bunu hiç düşünmezdim fakat 1 yıl nişanlılık süresince ne görümcem, ne eltim bir kere bırakın yemeği çaya bile çağırmamış olmalarına rağmen sürekli “ee artık evlenince bizi yemeğe alırsınız, kahvaltıya alırsınız” gibi duyuruyorlar. Elti değil gerçi, kaynım ve görümce diyor. Eltim selam vermiyor bana
Kendileri bir çaya bile davet etmemişken nişanlılık boyunca, acaba ilk onların mı davet etmesini mi beklesem diyorum.
Kendim ağırladıktan sonra zaten özellikle çağırmayı düşünmüyorum kimseyi tekrardan yemeğe. Çalışıyorum zaten, öyle sürekli sürekli yemekli misafir ağırlayamam.
Sonuç olarak, ilk onların mı çağırmasını bekleyeyim? İlk ben çağıracak olursam evlendikten ne kadar süre sonra çağırmam uygun olur.
Herkesin dinamiği, günlük yaşantısı mutlaka çok farklı. Herkes kendine uygun olanı yapmıştır. İkili ilişkilere göre de değişir bu durum. Ben genel olarak yüz göz olmamaya dikkat ederek belli bir mesafede sağlıklı bir iletişim kurmaya çalışıyorum. Bayıldığım insanlar değiller (çok farklı yapılarımız var) ama “aman yüzlerini asla görmeyim” de demem.
Azıcık tensel temasBeni nişanlıyken çaya yemeğe kim çağırdıysa ona göre çağıracağım herkesi diyemiyor musun? Hem bal gibi mesafe hem de herkesin yaptığını yüzüne çarpma. Yalnız lafını söylerken hem azıcık gülme kahkaha arası bir şey ekle özellikle görümceye tensel temas azıcık elinle dokun
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?