ilk defa intihari bile düsünüyorum, benim yerimde olsaniz ne yapardiniz?

Kutupyildizi86 .!.:

Herkese merhaba, cok büyük bir cikmazin icindeyim lütfen yorumlarinizi esirgemeyin. Bu mu derdin yani demeyin, su an icinde bulundugum psikoloji cok cok kötü. Ben on senedir yurtdisinda yasiyorum Türkiyede meslegim ögretmenlikti burda meslegimi icra etmek icin 5 yila yakin caba harcadim; dil kurslarina gittim, üniversitede dersler aldim, ödevler hazirladim, sunumlar falan, cok zorli yollardan gectim. Neyse gerekli dersleri gectim bitirdim. Burda okullarda ögretmen olarak calisabilmen icin 2 sene staj yapman gerekiyor, bana stajimi yapabilcegim bir okul verdiler (Türkiyenin fen lisesi seviyesinde). Staj su sekilde oluyor tek basina normal ögretmen gibi derse giriyorsun, ayda iki kere müfettis gelip derslerini kontrol ediyor, sana düzeltmen gereken yerleri falan söylüyor, ayda iki kere müfettis icin 10 sayfalik ders raporu hazirliyorsun, yani cok mesakatli seyler anadili olanlar bile zorlaniyor bu sürecte, benim icin cok daha zor geciyor. En önemli sorunda ögrencilerin cok zeki olmasi, seviyelerinin cok yüksek olmasi, hatalarimi hemen yüzüme söylemeleri ve bütün bunlarin benim özgüvenimi yerle bir etmesi. Hergün okula aglayarak gidiyorum, cok mutsuzum, sevmiyorum yaptigim isi. Üstüne üstlük okulda tek yabanci benim, dislaniyor gibi hissediyorum psikolojim gercekten yerle bir oldu ama bu iki seneyi atlatirsam cok iyi bir maas, cok iyi sartlar beni bekliyor ama tabi ki uzun bir süre yine cok zor olcak. Siz olsaniz bu sekilde devam edermiydiniz birakip daha az maasli, sartlari daha az iyi olan bir is mi yapardiniz? Aileme anlatiyorum tabi calismak zor geldi degil mi, evde oturmak daha kolay falan diyorlar, sinir ediyorlar beni, kimse destek olmuyor. Ben cok büyük bir cikmanizin icindeyim. Bir yandan bu meslege 10 yildan fazla zamanimi verdim, diger yandan intihari düsüncek kadar mutsuzum. Yas 36.

Genişletmek için tıkla...

Findikkurdu85 .!.:

Dur bir canım ne intiharı.
O kadar emek vermişken biraz dişini sıkıp sabretsen canım.
Psikolojik destek alabilirsin.
Ailenin dediklerine takılma.

Genişletmek için tıkla...

Kutupyildizi86 .!.:

Herkese merhaba, cok büyük bir cikmazin icindeyim lütfen yorumlarinizi esirgemeyin. Bu mu derdin yani demeyin, su an icinde bulundugum psikoloji cok cok kötü. Ben on senedir yurtdisinda yasiyorum Türkiyede meslegim ögretmenlikti burda meslegimi icra etmek icin 5 yila yakin caba harcadim; dil kurslarina gittim, üniversitede dersler aldim, ödevler hazirladim, sunumlar falan, cok zorli yollardan gectim. Neyse gerekli dersleri gectim bitirdim. Burda okullarda ögretmen olarak calisabilmen icin 2 sene staj yapman gerekiyor, bana stajimi yapabilcegim bir okul verdiler (Türkiyenin fen lisesi seviyesinde). Staj su sekilde oluyor tek basina normal ögretmen gibi derse giriyorsun, ayda iki kere müfettis gelip derslerini kontrol ediyor, sana düzeltmen gereken yerleri falan söylüyor, ayda iki kere müfettis icin 10 sayfalik ders raporu hazirliyorsun, yani cok mesakatli seyler anadili olanlar bile zorlaniyor bu sürecte, benim icin cok daha zor geciyor. En önemli sorunda ögrencilerin cok zeki olmasi, seviyelerinin cok yüksek olmasi, hatalarimi hemen yüzüme söylemeleri ve bütün bunlarin benim özgüvenimi yerle bir etmesi. Hergün okula aglayarak gidiyorum, cok mutsuzum, sevmiyorum yaptigim isi. Üstüne üstlük okulda tek yabanci benim, dislaniyor gibi hissediyorum psikolojim gercekten yerle bir oldu ama bu iki seneyi atlatirsam cok iyi bir maas, cok iyi sartlar beni bekliyor ama tabi ki uzun bir süre yine cok zor olcak. Siz olsaniz bu sekilde devam edermiydiniz birakip daha az maasli, sartlari daha az iyi olan bir is mi yapardiniz? Aileme anlatiyorum tabi calismak zor geldi degil mi, evde oturmak daha kolay falan diyorlar, sinir ediyorlar beni, kimse destek olmuyor. Ben cok büyük bir cikmanizin icindeyim. Bir yandan bu meslege 10 yildan fazla zamanimi verdim, diger yandan intihari düsüncek kadar mutsuzum. Yas 36.

Genişletmek için tıkla...

Kutupyildizi86 .!.:

Herkese merhaba, cok büyük bir cikmazin icindeyim lütfen yorumlarinizi esirgemeyin. Bu mu derdin yani demeyin, su an icinde bulundugum psikoloji cok cok kötü. Ben on senedir yurtdisinda yasiyorum Türkiyede meslegim ögretmenlikti burda meslegimi icra etmek icin 5 yila yakin caba harcadim; dil kurslarina gittim, üniversitede dersler aldim, ödevler hazirladim, sunumlar falan, cok zorli yollardan gectim. Neyse gerekli dersleri gectim bitirdim. Burda okullarda ögretmen olarak calisabilmen icin 2 sene staj yapman gerekiyor, bana stajimi yapabilcegim bir okul verdiler (Türkiyenin fen lisesi seviyesinde). Staj su sekilde oluyor tek basina normal ögretmen gibi derse giriyorsun, ayda iki kere müfettis gelip derslerini kontrol ediyor, sana düzeltmen gereken yerleri falan söylüyor, ayda iki kere müfettis icin 10 sayfalik ders raporu hazirliyorsun, yani cok mesakatli seyler anadili olanlar bile zorlaniyor bu sürecte, benim icin cok daha zor geciyor. En önemli sorunda ögrencilerin cok zeki olmasi, seviyelerinin cok yüksek olmasi, hatalarimi hemen yüzüme söylemeleri ve bütün bunlarin benim özgüvenimi yerle bir etmesi. Hergün okula aglayarak gidiyorum, cok mutsuzum, sevmiyorum yaptigim isi. Üstüne üstlük okulda tek yabanci benim, dislaniyor gibi hissediyorum psikolojim gercekten yerle bir oldu ama bu iki seneyi atlatirsam cok iyi bir maas, cok iyi sartlar beni bekliyor ama tabi ki uzun bir süre yine cok zor olcak. Siz olsaniz bu sekilde devam edermiydiniz birakip daha az maasli, sartlari daha az iyi olan bir is mi yapardiniz? Aileme anlatiyorum tabi calismak zor geldi degil mi, evde oturmak daha kolay falan diyorlar, sinir ediyorlar beni, kimse destek olmuyor. Ben cok büyük bir cikmanizin icindeyim. Bir yandan bu meslege 10 yildan fazla zamanimi verdim, diger yandan intihari düsüncek kadar mutsuzum. Yas 36.

Genişletmek için tıkla...

Amy lee .!.:

O kadar emek vermişim hicbir yere gitmezdim. Elbette zamanla her şey rayına oturur
Su akar yolunu bulur hic merak etmeyin.
Sdece biraz daha zaman ve sabir.
Emeklerinizi tek hamlede asla çöpe atmayın !!!

Genişletmek için tıkla...

NevcaN09 .!.:

Birileri seni sevmiyor dışlıyor diye ne münasebet hayallerden o kadar çabadan vazgeçmek sakın haaaa zirvede hep yalnız olursun unutma sakın vazgeçme kolay gelinmiyolar bi yerlere yedirme hakkını

Genişletmek için tıkla...

Kutupyildizi86 .!.:

Herkes bunu diyor ama iki sene hergün agladiginizi düsünün. Oturur mu zamanla rayina? Baslangicta mi böyle acaba Türkiyede calisirken böyle sorunlarim olmamisti, simdi cocukalrin karsina cikmaktan korkuyorum, hata yapcam, gülcekler diye.

Genişletmek için tıkla...

Kutupyildizi86 .!.:

Herkes bunu diyor ama iki sene hergün agladiginizi düsünün. Oturur mu zamanla rayina? Baslangicta mi böyle acaba Türkiyede calisirken böyle sorunlarim olmamisti, simdi cocukalrin karsina cikmaktan korkuyorum, hata yapcam, gülcekler diye.

Genişletmek için tıkla...

Kutupyildizi86 .!.:

Vazgecmek üzereyim, cok kararsizim tek basima takiliyorum zaten kocaman okulda, nerden tutsam elimde kaliyor, tek avuntum iyi bir gelecek.

Genişletmek için tıkla...

Arya_Stark01 .!.:

Türkiyede liseliler, stajyerlere dahami iyi davrandiğini düşünüyorsun? Bu evrensel birşey. Stajyerkere genelikle öğrenciler daha relax.

O sinif hakimiyeti kurmak sana kaldi. Onun için zaten staj var. 2 seçeneğin var, ya kendine aciyarak birşey yapmazsin ve onca emeğin boşa gider.

Yada iyi bir psikologa gidersin, özgüvenin üzerine çalişirsin. Hatalarini düzeltmeye çalişirsin. Sana yanlişlarin anlatildiğinda, bunu bir darbe yerine, o yanlişlari düzeltmek için bir şans olarak görürsün.

Seçim senin.

Genişletmek için tıkla...

uyelikadi .!.:

Psikolojik destek alırsanız bence zaman içinde ağlamalarınız da azalacaktır. Güzel şeylere giden yol maalesef kolay olmuyor. Bu zamana kadar çok zorlu bir eğitimden geçmişsiniz, emek vermişsiniz. Demek ki akıllı ve çalışkan bir kadınsınız. Stajı neden yapamayasınız ki? Öncelikle bir psikologla görüşün, devamı çorap söküğü gibi gelir. Başarılarınız için tebrik ederim. Emin olun kendinize güvenirseniz daha fazlasını da yapabilirsiniz.

Genişletmek için tıkla...

Kutupyildizi86 .!.:

Düsündüm psikologa gitmeyi ama staja ara vererek gitmek istiyorum ama staja ara verirsen sogur geri dönmezsin diyorlar, baslamisken bitir diye öneriyorlar ama bu demek oluyor ki özgüvenim yerlerdeyken bir süre daha cocuklarin karsina cikacagim. Hatalarim söylendiginde sans olarak göremiyorum iste, eksik hissediyorum.

Genişletmek için tıkla...

Kutupyildizi86 .!.:

Herkese merhaba, cok büyük bir cikmazin icindeyim lütfen yorumlarinizi esirgemeyin. Bu mu derdin yani demeyin, su an icinde bulundugum psikoloji cok cok kötü. Ben on senedir yurtdisinda yasiyorum Türkiyede meslegim ögretmenlikti burda meslegimi icra etmek icin 5 yila yakin caba harcadim; dil kurslarina gittim, üniversitede dersler aldim, ödevler hazirladim, sunumlar falan, cok zorli yollardan gectim. Neyse gerekli dersleri gectim bitirdim. Burda okullarda ögretmen olarak calisabilmen icin 2 sene staj yapman gerekiyor, bana stajimi yapabilcegim bir okul verdiler (Türkiyenin fen lisesi seviyesinde). Staj su sekilde oluyor tek basina normal ögretmen gibi derse giriyorsun, ayda iki kere müfettis gelip derslerini kontrol ediyor, sana düzeltmen gereken yerleri falan söylüyor, ayda iki kere müfettis icin 10 sayfalik ders raporu hazirliyorsun, yani cok mesakatli seyler anadili olanlar bile zorlaniyor bu sürecte, benim icin cok daha zor geciyor. En önemli sorunda ögrencilerin cok zeki olmasi, seviyelerinin cok yüksek olmasi, hatalarimi hemen yüzüme söylemeleri ve bütün bunlarin benim özgüvenimi yerle bir etmesi. Hergün okula aglayarak gidiyorum, cok mutsuzum, sevmiyorum yaptigim isi. Üstüne üstlük okulda tek yabanci benim, dislaniyor gibi hissediyorum psikolojim gercekten yerle bir oldu ama bu iki seneyi atlatirsam cok iyi bir maas, cok iyi sartlar beni bekliyor ama tabi ki uzun bir süre yine cok zor olcak. Siz olsaniz bu sekilde devam edermiydiniz birakip daha az maasli, sartlari daha az iyi olan bir is mi yapardiniz? Aileme anlatiyorum tabi calismak zor geldi degil mi, evde oturmak daha kolay falan diyorlar, sinir ediyorlar beni, kimse destek olmuyor. Ben cok büyük bir cikmanizin icindeyim. Bir yandan bu meslege 10 yildan fazla zamanimi verdim, diger yandan intihari düsüncek kadar mutsuzum. Yas 36.

Genişletmek için tıkla...