- Konu Sahibi Kutupyildizi86
-
- #41
Konudan bağımsız ama ben de fen lisesi mezunuyum,son sene bir hocam keyfinden ders anlatmamıştı, bir de yurtdışına bak, ayda 2 kere denetlemeye geliyorlar.
ma soruda hata yapıyorsa düzeltirler, bu Türkiye'de de böyledir.Öyle bir oturur ki...
Siz şuan mutsuz olduğunuz için zaman geçmiyor.
Ayrıca öğrencilere karşı biraz özgüvenli olmalısınız. Olmdıgınızı bildikleri icin akıllarınca sizi sürekli düzeltmeye çalışıyorlar.
Zaten siz 1-2 kere sizi duzelttıklerı zaman gülerek cevap verseniz
Ufaktan laf sokup
inanın zamanla onu da yapamayacaklar.
En büyük mesele sizin öğrencilere karşı ozguvensız olmanız
Bundan dolayı mutsuzsunuz.
Siz ne aşamalardan geçip o yere gelmişsiniz. Yabancısısınız oranın, biraz özgüvenli olun
Gerçekten zamanla düzelecek her şey yahu
Müdüre gitmisler hata yaptigim icin, müdür ama anlayisli davrandi ögretmenlerin sikayet edildigi ara sira oluyor, sizin bir de anadiliniz degil mutlaka daha fazla hatalariniz oluyordur diye ama simdi müdüre giden sinifin önüne cikmak daha da eziyet benim icin, kosullandim sonucta sinifa karsi, korkudan siniftan iceri zor giriyorum öyle bir sey:) Nasil devam eder ki bu böyle uzun süresizi korkutan şeyleri sıralayın burda beraber konuşalım. şu an gördüğüm kadarıyla: her soruyu cevaplayamamak, yetersiz olmak, dalga geçilmekten korkuyorsunuz. ben türkiyede iyi bir liseden mezun oldum. sınıfımızda dehşet ders çalışan biri vardı. sırf hoca biliyor mu diye denemek için soru sorardı. hocalar bazen bilemezdi. bazen hocalarla bilip bilmemesinden bağımsız dalga geçtiğimiz de olurdu. demek istediğim bunlar o kadar korkunç şeyler değil ki. illa ki her zaman büyük küçük olur çünkü uğraştığınız kişiler ergenler ya da çocuklar sonuçta. hangi öğretmen tamamen her şeyi biliyor ki? hiçbir insan sınırsız bilgiye sahip olamaz sonuçta. arada dalga geçebilirler, arada eksik olabilirsiniz. ana diliniz bile olmayan bir dilde ders anlatacaksınız tabi ki hatalarınız olacak. mükemmel olmak zorunda gibi hissetmeyin kendinizi. hata yapmak da en doğal hakkınız.
Saygilari azalmaz mi o zaman ögretmene karsi, yeterince bilmiyor diye.ma soruda hata yapıyorsa düzeltirler, bu Türkiye'de de böyledir.
Bence terapi alın bu konuyla alakalı. Online terapi yapan yerler de var. Yüzyüze daha etkili olur tabiMüdüre gitmisler hata yaptigim icin, müdür ama anlayisli davrandi ögretmenlerin sikayet edildigi ara sira oluyor, sizin bir de anadiliniz degil mutlaka daha fazla hatalariniz oluyordur diye ama simdi müdüre giden sinifin önüne cikmak daha da eziyet benim icin, kosullandim sonucta sinifa karsi, korkudan siniftan iceri zor giriyorum öyle bir sey:) Nasil devam eder ki bu böyle uzun süreEvet hata yapmaktan, asagilanmaktan, müdürün cagirmasindan belki en sonunda da okuldan atilmaktan korkuyorum.
Nasıl hata olduğuna bağlı, mesele dershanede bir Kimya hocamız vardı.Organik Kimya'nın temel bir formülünü bilmiyordu ama biz lisede işlem hatasını ciddi bir hata olarak görmezdik.Saygilari azalmaz mi o zaman ögretmene karsi, yeterince bilmiyor diye.
Ben Türkiye’de doğdum ve büyüdüm, sizin gibi benim de ana dilim Türkçe, Almanca’yı üniversitede öğrendim. Bölümümü Almanca/İngilizce okudum, Almanya’ya çalışmaya gittim aynı sizin gibi. Zorluklar yaşadım, konuşmaktan korktum, hata yapmaktan, dalga geçilmekten, yetersiz kalmaktan ve başarısızlıktan korktum. Bir süre yetersiz de kaldım, ana dilim olmayan bir dili konuştuğumda bile dalga da geçen oldu, bazen verilen görevi layıkıyla yerine getiremedim, çok da zorlandım;ama alıştım, uyum sağladım, iyi ki dedim. Başardım.Evet Gymnasium, iyi tahmin ettiniz. Kendimi cok yetersiz hissediyorum burda yasiyorsaniz zaten zorluk derecesini az cok tahmin edebiliyorsunuzdur. Bir de ben bu sistemde yetismedim, anadilim Türkce.
Tesekkürler ama insan huzursuz olduktan sonra 10 yili falan gözü görmüyor yasimdan dolayi da yeni seyleri kolay ögrenemiyorum artik. Bir de yasla birlikte sessiz bir insana dönüstüm fazla konusmayi sevmiyorum ama ögretmen olunca sürekli konusman, yönlendirmen gerekiyor, sanki bu meslek benim icin degilmis gibi. Bilmiyorum kafam cok karisik ;(
Ayni zorluklari yasayan birinin yazdiklari cok motive edici oluyor insallah biran önce cikarim icinde oldugum psikolojidenBen Türkiye’de doğdum ve büyüdüm, sizin gibi benim de ana dilim Türkçe, Almanca’yı üniversitede öğrendim. Bölümümü Almanca/İngilizce okudum, Almanya’ya çalışmaya gittim aynı sizin gibi. Zorluklar yaşadım, konuşmaktan korktum, hata yapmaktan, dalga geçilmekten, yetersiz kalmaktan ve başarısızlıktan korktum. Bir süre yetersiz de kaldım, ana dilim olmayan bir dili konuştuğumda bile dalga da geçen oldu, bazen verilen görevi layıkıyla yerine getiremedim, çok da zorlandım;ama alıştım, uyum sağladım, iyi ki dedim. Başardım.
Kendinizi lütfen asla küçümsemeyin, altından kalkamam diye düşünmeyin. Birçok insanın hayali, birçok insanın başarmak isteyip yapamadığı bir konumdasınız. Siz ki onca şey başarıp Almanya’da hem de bir Gymnasium’da (Almanya’da en zekilerin gittiği lise düzeyinde okullar, bizde Fen, Anadolu Liselerine denk sayılır) öğretmen olma görevine nail olmuşsunuz, demek ki zeki, çalışan ve kapasitesi yüksek birisiniz; elbette ki yetersiz olacağınız noktalar olacaktır; ama daha çok genç bir öğretmensiniz, kendi sisteminizden, kendi kültürünüzden, kendi dilinizden çok farklı bir dünyaya açılmışsınız, bunlar çok doğal ve uyum sürecinin gerektirdikleri. Alman bir öğretmen bile sizin yaşadığınız zorlukları yaşayabiliyor. Yardım almaktan asla çekinmeyin, atlatacaksınız inanıyorum. Tırnaklarınızla kazıyarak geldiğiniz bu noktada bırakmayın.
Vallahi ben sizinle gurur duydum. Herkes cesaret edemez kalkıp yurtdışında çalışmaya. Bir sürü kurs, eğitim, dersten geçmişsiniz , en zor aşama olan kabul edilmeyi geçmişsiniz. Sakın pes etmeyin, nolur.Herkese merhaba, cok büyük bir cikmazin icindeyim lütfen yorumlarinizi esirgemeyin. Bu mu derdin yani demeyin, su an icinde bulundugum psikoloji cok cok kötü. Ben on senedir yurtdisinda yasiyorum Türkiyede meslegim ögretmenlikti burda meslegimi icra etmek icin 5 yila yakin caba harcadim; dil kurslarina gittim, üniversitede dersler aldim, ödevler hazirladim, sunumlar falan, cok zorli yollardan gectim. Neyse gerekli dersleri gectim bitirdim. Burda okullarda ögretmen olarak calisabilmen icin 2 sene staj yapman gerekiyor, bana stajimi yapabilcegim bir okul verdiler (Türkiyenin fen lisesi seviyesinde). Staj su sekilde oluyor tek basina normal ögretmen gibi derse giriyorsun, ayda iki kere müfettis gelip derslerini kontrol ediyor, sana düzeltmen gereken yerleri falan söylüyor, ayda iki kere müfettis icin 10 sayfalik ders raporu hazirliyorsun, yani cok mesakatli seyler anadili olanlar bile zorlaniyor bu sürecte, benim icin cok daha zor geciyor. En önemli sorunda ögrencilerin cok zeki olmasi, seviyelerinin cok yüksek olmasi, hatalarimi hemen yüzüme söylemeleri ve bütün bunlarin benim özgüvenimi yerle bir etmesi. Hergün okula aglayarak gidiyorum, cok mutsuzum, sevmiyorum yaptigim isi. Üstüne üstlük okulda tek yabanci benim, dislaniyor gibi hissediyorum psikolojim gercekten yerle bir oldu ama bu iki seneyi atlatirsam cok iyi bir maas, cok iyi sartlar beni bekliyor ama tabi ki uzun bir süre yine cok zor olcak. Siz olsaniz bu sekilde devam edermiydiniz birakip daha az maasli, sartlari daha az iyi olan bir is mi yapardiniz? Aileme anlatiyorum tabi calismak zor geldi degil mi, evde oturmak daha kolay falan diyorlar, sinir ediyorlar beni, kimse destek olmuyor. Ben cok büyük bir cikmanizin icindeyim. Bir yandan bu meslege 10 yildan fazla zamanimi verdim, diger yandan intihari düsüncek kadar mutsuzum. Yas 36.
Biz de bir erkek ögretmeni sikayet etmistik ders anlatamiyor diye, adam sinifta aglamisti, simdi cok pisman oluyoruz ama o zaman farkli düsünüyorduk iste. Ögretmenlik zor bir meslek bütün bunlara dayanikli olman gerekiyor iste. Ben yapi olarakta hassa bir insanim, cok etkileniyorum.Hepimiz öğrenci olduk ve hemen hemen hepimizde öğretmenlerimizle alay etmişizdir. Hele bizim sınıfı anlatsam şükür edersin haline. Öğretmenimiz çok zayıf psikolojideydi ve her gün sınıfta ağlardı. Şimdi düşününce üzülüyorum ama ergen psikolojisi berbat bir şey.
Ben bu yüzden tüm öğretmenlerin psikoloji eğitimi almalarını savunuyorum.
Aynen öyle bir okul beklemistim ben de zaten, su an arastiriyorum okul degistirme imkanim varmis. Egitim bakanliginin stajylerle ilgilenen bölümde ki calisan memurda sizi yabanci kökenli cocuklarin ve ögretmenlerin oldugu okula daha uygun buluyorum diye ama beni verdiginde bu okulda acik varmis o yüzden buraya vermek zorunda kalmis. Ne yabanci ögretmen var ne de ögrenci, o bölgenin elit okulu diye geciyor zaten. insallah degistirebilirim.Farklı milletlerden öğretmenlerin olduğu bir okula geçme imkanınız var mıdır acaba? O zaman iş arkadaşlarınızla güzelce kaynaşırsınız, hem de öğrenciler yabancı öğretmene zaten alışık olmuş olurlar o tarz yerlerde.
Insan cikmazda olunca ve depresyona girince aklina her seyi getiriyorCocuklarin zeki olmasi neden sorun? Hatalarinizi ayip olmasin diye soylemeseler daha mi iyi? Bence gayey normal ve ogretmenler de hata yapabilir.
Turkiyede lise ogretmenliği yapanlar da emin olun başka başka şikayetler içindeler.
Cocuklarda bir sorun yok, siz destek almalisiniz bir an once intihar çözüm değil. Herşeye de ölmek akliniza gelmesin ya.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?