- 22 Temmuz 2022
- 5
- -4
- 1
- 26
- Konu Sahibi Morgabriel
- #1
Merhaba arkadaşlar,çok zorlu bir dönemden geçiyorum.Hem sağlık sorunları hem de psikolojik sorunlar yaşıyorum size bir konuda danışacağım lütfen kırıcı yorum yapacak arkadaşlar yazmasın.Psikolojik olarak çökmüş haldeyim uzatmadan lafa girmek istiyorum.
Öncelikle ben sevgisiz büyüyen bir çocuğum.Hep şiddet gördüm ne annemden ne babamdan sevgi gördüm.Çocukluğuma dönüp baktığımda hiç sevgi ile ilgili birşey hatırlamıyorum tek hatırladığım şiddet
Sevgi sözcüğü ailemden duymadım ben söylediğim zaman ise hep dalga geçildi ve bu konu yüzünden başkasına sevgimi gösterirken aşırı utanıyorum.
Sevgilim ve ben öğrenciyiz ve uzak mesafe ilişkisi yaşıyoruz.Güzel giden bir ilişkim vardı.Sevgilim bana kimseden görmediğim sevgi ve ilgiyi gösterdi resmen ailem yerine koymuştum fakat ben küçükken yaşadığım tramvaylardan dolayı bana gösterdiği kadar sevgi gösteremedim.Ben sınava hazırlandığım için işe girmedim bu sene.Herşey yolunda giderken mayıs ayında erkek arkadaşım çok sevdiği akrabaları 2 gün ara ile vefat etti(onlarla büyüdüğü için çok yıprandı).Ailesine çok bağlı ve bu ölüm haberleri resmen onu başka birine dönüştürdü.Bir yanda sınavım bir yanda erkek arkadaşım beni çok yıprattı.Tabi ki o dönem sınavıma daha çok ağırlık verdim ama erkek arkadaşımı da ihmal etmedim.Aramızda bir soğukluk oldu.
Erkek arkadaşım 1 ay önce işe girdi.Konuşma saatlerimiz çok çok azaldı.Benim pek arkadaşım yok ve ailemle olan sıkıntılarımdan dolayı gün içinde çok yalnız kalıyorum,konuşacak kimsem yok.Sınav sonucum beklediğim gibi gelmedi depresyona girdim.Şuan da yaşadığım şehirde değilim köy gibi bir yerdeyim kafamı dağıtamıyorum.Sevgilimin bana ilgisi azaldı,işten gelince kendi yaptığı şeyleri anlatıyor büyük bir hevesle fakat sıkılıyorum ama hevesini de kırmak istemiyorum.Konuşma sırası bana geldiği zaman uykusu geliyor üzülüyorum.Benimle ilgilenmesini istiyorum bunu ona söyledim.Kendisi bana ‘sevildiğimi hissetmiyorum’ dedi.Ona yaşadığım tramvaları tekrar anlattım.Gerçekten kolay değil.Hareketlerimden sevgimi çok belli ediyorum fakat sözlü şekilde ne diyeceğimi bilemiyorum ve çok çekiniyorum.Tamir işinde çalışıyor ve mola saati yok yemek saati ise işlerin yoğunluğuna göre değişiyor çok yoğun çalışıyor.İş saatlerinde yazmıyor.Geldiği zaman ise taş çatlasın 3 saat anca konuşuyoruz.Arkadaşlar ben mi çok takıntı yapıyorum bilmiyorum lütfen içimi rahatlatın kimseye danışamıyorum.Tek istediğim eski ilgisi fakat ne kadar söylesem de tartışsam da olmuyor.Bu durum normal mi lütfen kırıcı olmadan yorum yapın çok kötüyüm
Öncelikle ben sevgisiz büyüyen bir çocuğum.Hep şiddet gördüm ne annemden ne babamdan sevgi gördüm.Çocukluğuma dönüp baktığımda hiç sevgi ile ilgili birşey hatırlamıyorum tek hatırladığım şiddet
Sevgi sözcüğü ailemden duymadım ben söylediğim zaman ise hep dalga geçildi ve bu konu yüzünden başkasına sevgimi gösterirken aşırı utanıyorum.Sevgilim ve ben öğrenciyiz ve uzak mesafe ilişkisi yaşıyoruz.Güzel giden bir ilişkim vardı.Sevgilim bana kimseden görmediğim sevgi ve ilgiyi gösterdi resmen ailem yerine koymuştum fakat ben küçükken yaşadığım tramvaylardan dolayı bana gösterdiği kadar sevgi gösteremedim.Ben sınava hazırlandığım için işe girmedim bu sene.Herşey yolunda giderken mayıs ayında erkek arkadaşım çok sevdiği akrabaları 2 gün ara ile vefat etti(onlarla büyüdüğü için çok yıprandı).Ailesine çok bağlı ve bu ölüm haberleri resmen onu başka birine dönüştürdü.Bir yanda sınavım bir yanda erkek arkadaşım beni çok yıprattı.Tabi ki o dönem sınavıma daha çok ağırlık verdim ama erkek arkadaşımı da ihmal etmedim.Aramızda bir soğukluk oldu.
Erkek arkadaşım 1 ay önce işe girdi.Konuşma saatlerimiz çok çok azaldı.Benim pek arkadaşım yok ve ailemle olan sıkıntılarımdan dolayı gün içinde çok yalnız kalıyorum,konuşacak kimsem yok.Sınav sonucum beklediğim gibi gelmedi depresyona girdim.Şuan da yaşadığım şehirde değilim köy gibi bir yerdeyim kafamı dağıtamıyorum.Sevgilimin bana ilgisi azaldı,işten gelince kendi yaptığı şeyleri anlatıyor büyük bir hevesle fakat sıkılıyorum ama hevesini de kırmak istemiyorum.Konuşma sırası bana geldiği zaman uykusu geliyor üzülüyorum.Benimle ilgilenmesini istiyorum bunu ona söyledim.Kendisi bana ‘sevildiğimi hissetmiyorum’ dedi.Ona yaşadığım tramvaları tekrar anlattım.Gerçekten kolay değil.Hareketlerimden sevgimi çok belli ediyorum fakat sözlü şekilde ne diyeceğimi bilemiyorum ve çok çekiniyorum.Tamir işinde çalışıyor ve mola saati yok yemek saati ise işlerin yoğunluğuna göre değişiyor çok yoğun çalışıyor.İş saatlerinde yazmıyor.Geldiği zaman ise taş çatlasın 3 saat anca konuşuyoruz.Arkadaşlar ben mi çok takıntı yapıyorum bilmiyorum lütfen içimi rahatlatın kimseye danışamıyorum.Tek istediğim eski ilgisi fakat ne kadar söylesem de tartışsam da olmuyor.Bu durum normal mi lütfen kırıcı olmadan yorum yapın çok kötüyüm
