merhaba hanımlar, başlıktan anlaşılacağı üzere ben şuan ikinci üyelikle konu açıyorum. (bir adminimizin izniyle) yeni üyelik alamadım eski bir üyeliğim varmış eski mail adresime kayıtlı ondan yazmaya karar verdim. şimdiden , zaman ayırıp da okuyan herkes; hakkınızı helal edin zira uzun olacak..
aslında uzun yazıp sıkmak da istemiyorum ama bu bi nevi içimi dökmek olacak.. merak etmeyin elimden geldiğince noktalamalara ve paragraflara uyarak yazacağım..
şimdi esas sorunuma gelelim , benim sorunum eşim. yani aslında sorunu olan ben değilim. çünkü çok uğraşıyorum düzelsin diye. ama olmuyo artık ben de inceldiği yerden kopsun diyorum ama o incelen yer neresi işte onu bilemiyorum.. ya da kopacağı zaman ne yapmak lazım..
baştan anlatmaya çalışayım.
eşimle arkadaş ortamında tanıştık ben yanlız yaşıyodum, bi süre sonra aynı eve çıktık. aradan altı ay geçtikten sonra da evlendik. ailem ailesi , herşey iyiydi başta çünkü ben kimseden hiçbi şey istemedim. ne ailemi zora sokmak ne de onun ailesini.. ama benim ailem nerden baksanız 20 milyar masraf yapmışlardır ki elde yok avuçta yok hallerinde bile.. ama şimdi görüyorum ki ne büyük hata etmişim o taraftan istememekle.. bebeğim var şimdi onların bi çorabı yok çocuğun ayağında.. ama sorsan ölürler özledik diye ağlarlar (kv)
ben hazırlık aşamasında zahmet olmasın masraf çıkmasın diye evlendiğimizde eski koltuklarımızda oturmayı düşünürken eşimin ailesi ev eşyalarını yenilediler. yani varmış da yokmuş. bi de ben ne istersem istiyim eşim ödeyecekti, eşime acıdığımdan istemedim çok şey.. üç bilezik takıcaktı ailesi iki bilezik takıldı ama inanın yoktu gözümde hala da yok. bilezik mi istiyorum elim ayağım tutuyo çalışır alırım kendime.
ama eşim.. sanki ailesi mükemmelmiş de benim ailemde problem varmış gibi konuşur oldu kavgalarda , sırf beni yaralamak için..
annesi babası ; vizyonsuz görgüsüz insanlar. hakaret için söylemiyorum hakikaten öyleler adap yok görgü yok utanmak yok.. evlerinde bi kap yemek pişmez herkes ne bulursa yer hazır söylenir falan, pazar market görülmez, misafire yemek saatinde de gelseler aç mısın denir ki gelen aç değilim desin de bi çayla geçiştirilsin diye, küçük bi çocuk var evde (kv torun bakıyor) evin heryerinde sigara içilir çocuğun yanında içki içilir bi an deli gibi şımartılır bi an sonra dövülür sonra tekrar çağırılıp öpülür, çocuğun psikolojisi de normal değil yani.. bir sürü şey var daha ama konu uzar.. ama tabi ki eşime göre mükemmeller..
hadi öyle olsunlar tamam mükemmel senin ailen kabul edelim, benim aileme neden çamur atıyosun ? tek bi neden var biz nişanlıyken annemlere giderdik bazen oturmaya bi seferinde babam gidip yatak odasına yattı beli ağrıyodu diye. bu sebep. o zamanki olayı şimdi kavgalarda açıyo nasıl bırakmış damadını salonda öyle. yahu adam hasta.. senin baban gibi ayağını uzatıp senin yanında mı yatsaydı ?
neyse benimle olan sorunlarına geleyim..
unutkanmışım... evet var bende unutkanlık deli gibi hem de.. en basiti gözüme gözlük taktığımı unutup ararım etrafta siz ordan hesab edin.. ama bu bir kişilik bozukluğu mudur yahu siz söyleyin bana.. gerizekalılık mıdır ? "insan bile değilsin , anne olamazsın" laflarını hak etmek midir ?
dayağı hak ediyomuşum... "ben sana ne yaptım ne dedim ki bu kadar bağırıyorsun ne bu öfken" demem bile dayak sebebi ona göre.. evet malesef ki var öyle bir huyu da.. ve evet kahretsin ki ilk yaptığında (ki öyle bi tokat da değildi morluklar şişlikler şeklinde) annemin evine gittiğimde dönmemeliydim biliyorum aptallık bende.. hamileyken bile yaptı şimdi çocuğum kucağımdayken bile yapıyor.. ben hak etmiş miyim dayağı ?
annesiyle telefonda tartışır gelir benden alır hıncını... babasının borçları yüzünden sinirlenir gelir benden çıkarır hıncını.. bebeğim küçükken gazlı bi bebekti ona sinirlenir bi problem var diye bağırır çağırır benden çıkarır yine...
şimdi ki yeni modası da "al pılını pırtını , defol babanın evine git" cümlesi oldu.. ve; annenle anlaşamıyyosun ondan ayrı eve çıkmışsın kimse sevmiyo seni oraya da sığamazsın bana mecbursun lafları.. öyle kanıma dokunuyo ki..
boşanma davası açsam bebeğimle nereye gidicem ? eşim haklı bi konuda evet annem arkamda olmaz çünkü bana kızgındı zamanında ayrı eve çıktığım için. şimdi bazen anlıyo görüyo ki kavga etmişiz, diyo ki bana ben x'i tanımam seni bilirim bana asilik ettin şimdi kocana da ediyosundur.. halbuki yapmıyorum yemin ederim.. ben ya ben.. dışardan görenin imrendiği ben.. öyle ezildim sindim ki..
tek kelime cevap vermediğim zamanlar oldu odadan çıkıp başka odaya gittiğim.. ama yine aynı yine aynı.. kavgaların sonu dayak hırpalama "seni boşıycam ananın evine gidiceksin" oluyo.. tamam git dava aç adliye orada diyorum sen gidiceksin bu evden sen dava açıcaksın diyo..
eskiden çocuğunu al git derdi çarşamba günü olan kavgada çocuğu bile hak etmiyosun sen onu da alıcam dedi.. çocuğu hak etmemek nasıl bi cümledir Allah aşkına söyleyin benim içim gidiyo oğluma saçının teli incinse ben ölüyorum.. nasıl alabilir oğlumu benden ?
seni sevmiyorum ölene kadar da sevmiycem dedi.. sevme senin sevgine muhtaç değilim ben dedim..
sevgiye muhtaçmışım işte en son kavgada bunu söyledi.. ailemden ondan arkadaşlarımdan kimseden sevgi görmemişim.. hak da etmiyomuşum zaten belki içinizden bana salaksın sen diyen çıkacak ama inanın dayaktan bile daha çok ağırıma gitti hala yazarken içleniyorum... belki de yaşadığım herşey toplanıp birikti de ben buna patlayıp ağlıyorum.. bilmiyorum..
eskiden barışırdık anında özür dilerdi yalvarırdı elim kırılsın kolum kopsunlar havada uçardı şimdi midem almıyo o barışmaya yeltense bile uzak tutuyorum kendimi..
ben de artık sevmiyorum sanırım... evet çok sevdim deli gibi ama bitirdi.. tüketti beni..
böyle böyle sorunlar... aklıma gelmeyen bissürü küçük şeyi büyütüp sorun yapan bi eş..
sorularınızı cevaplarım..
şimdi benim sizlere sorum.. ben ne yapayım nerden başlayayım ?
şimdiden hepinize teşekkür ederim.. hakkınızı helal edin lütfen çok uzun sıkıcı oldu..
