ikinci çocuk

Bazen kardeşin olsa da yok gibi hossedebiliyorsun,bunun icin cocuk yapilmaz...o mesuliyet,sorumsuz bakicilarla ugrasacak direnciniz varsa yapin
 
kardeş yapmayın artık çocukları el kadar bebekken kreşlere gönderiyoruz yeterince sosyalleşiyorlar zaten yalnız kalacak değil ya.
 
Buna katilmiyorum, elbette esine güvenerek bebek yapilir. Yani sonuçta o baba olmuyormu? Yoksa sadece sperm tasiyicimi bu durumda? Annelik duygululari elbette farkli olur. Sonuçta bebek 9 ay anne karninda büyüdü, fakat bir babada en az bir anne kadar çabalamali. Bir çoçuk beraber büyütülür.

Bu durumda mesela ben asla bir çoçuk yapmazdim. Babalik sorumlulugunu almiyacak bir insani baba yapmazdim. Hos beni hamileligimde, lohusaligimda felan yardim etmeyen insan, yada uykusuzluktan ölecegim anda bile benim yardima kosmayan biri ile evli bile kalmazdim, tabiki bu benim fikrim.
Siz yanlış anladınız
eşim bakacak ben rahat edicem gibi bir mantıkla yapılmaz
bakmayan da var sonuçta
tabi ki baba da bakmalı
anneye yardımcı olmalı
ayrıca bakıp bakmayacağını da çocuk olmadan öğrenemezsiniz
not:Bekara koca boşamak kolaydır
 
Siz yanlış an

ladınız
eşim bakacak ben rahat edicem gibi bir mantıkla yapılmaz
bakmayan da var sonuçta
tabi ki baba da bakmalı
anneye yardımcı olmalı
ayrıca bakıp bakmayacağını da çocuk olmadan öğrenemezsiniz
not:Bekara koca boşamak kolaydır

Bu yorumun bile o kadar çok çeliskili ki. Bir taraftan elbette baba bakacak diyorsun, diger taraftan, bakmayanda var, esim bakacak ben rahat edicem diye birsey yok felan diyorsun,.

Benim için evet, ben ve esimde beraber rahat etmeliyiz. Biz bu yola beraber girdik, sadece es degil, hayat arkadasiyiz. Bu demekki hayatta neler olursa olsun, hep daim birbirimizin yaninda olmamiz lazim, iyi günde ve kötü günde.

Ve bakmayan baba diye birsey yoktur, olmamali fakat günümüzde birçok kadin maddi, manevi duruma bakmadan bebek yapiyor. Yada evlenmenin hemen ardindan, esini dogru düzgün tanimadan bebek yapiyor. Evlilikte bir erkegin, bebege yardim edip, etmiyecegi gayet bellidir. Mesela benim esim hasta oldugumda bile bebek gibi bakar bana, yoruldugumda yemege yapar,.. aynisini tabiki bende ona yapiyorum. Ve bu sekilde, hali ve tavrindan anliyorum ki bebek oldugunda elbette yardim eder diye. Kendiside bunu sik sik dile getirir zaten.

Üstelik konu sahib geçmisten bile kocanin yardimci olmayacagini biliyor, bunu bilerek bebek yapmak, bilerek lades demektir.
 
biz üç kardeşiz ve bence kardeşlik evlenene kadar sürüyor. hepimiz evlendik. abim annemle aynı apartmanda oturmasaydı eminimki yüzünü kırk yılda bir görürdüm. ablam desem o da arada bir arar o kadar. eşim de ablasıyla görüşmüyor mesela. yani bizde kardeşlik olarak kötü örnekler olduğu için pek yanaşamıyorum ama eşim kardeş şart diyor.
 
Koruyucu aile hada evlatlık duşunebilirsiniz. Kardeş olması için aynı kandan olmasına gerek yok. Yalı kızınıza yakın bir çocuğa da annelik yapmak hem sizin hem kızınız için daha cazip olır
 
32 yaşındayım 8 yaşında bir kızım var ve 2. Çocuk fikrine hiç sıcak bakmiyordum.rahata da alismistik.çok gezen gece uyumayip tüm gün uyumayi seven heran sağı solu belli olmadan bir yaşam süren biri olduğum için,bebek artık zorlar beni yapamam gibi geliyordu.derken hamile kaldım ve dogurdum.suan 44 günlük. 44 gündür uykuyu yemek yemeyi gezmeyi ve daha birçok şeyi yapamıyorum. Fakat hergün şunu söylüyorum keşke daha önce yapsaydim çok gecikmisim öyle güzel bisey ki o.herseyi unuttum çok mutluyuz hepimiz. kızıma da bi kardes lazımmış. Ve en önemlisi ben kendimi eksik hissediyormusumda o gelince tamamlanmış gibi oldum.yorgunluk aklıma Bile gelmiyor.tek çocuk güzel ama 2 çocuk çok çok çok güzel daha farklı bir duygu muhakkak öneriyorum ben çok mutlu iki çocuk annesiyim 8 yıldan sonra.siz geç kalmayın derim.
 
Merhaba arkadaslar
37 yasindayim.bir kizim var bes yasinda.universiteden sonra master is hayati derken gec anne oldum.kizimida bu yasa zor getirdim.malum is hayati cok fazla yoruyor.bakicilarla ugrastim.esimde cok yardimci olan biri degil.bi suredir ikinci cocuk fikri var ancak cesaret edemiyorum.yine uykusuz geceler sıkıntılı zamanlar gozumde buyuyor.bi yandanda kizimi kardessiz birakmak bencillik mi olur diye dusunuyorum.yasimda ilerledi cok kararsizim . Benim durumumda olanlara soruyorum ikinci cocuk sizi zorladimi?bana fikir verirseniz cok sevinirim
Şöyle söyliiim :) 19 yaşında oğlumu kucağıma aldım 20 yaşında kızımı :) kızım daha iki haftalık yüzüne baktıkça Allah'ım bu ne kadar eşşiz bir hediye böyle diyip ağlıyorum mutluluktan :) uykusuzluk çekmiyor muyum çekiyorum oğlum da bir yaşında henüz ama bütün yorgunluklarım onlara bakınca geçiyor yaşamanın tadına varıyorum resmen :) Rabbim Ömür ve fırsat verirse yine bile düşünüyorum :)
Umarım hakkınızda en hayırlı olacak kararı verirsiniz :)
 
Maddi durumu iyi olmayana bisey diyemem ama kazanci iyi olanin tum olanaklarini tek cocuga seferber edecem diye ikinciyi dogurmamasini anlayamiyorum.. Kardes gibisi var mi? Ayni kan, ayni can.. Yarin bi gun anne babaya bisey oldugunda birbirlerine destek olacak en yakin iki insan.. Benim babam yok.. Yani var ama yok.. Bizi birakti gitti.. Hep bogazimda bi yumruk olarak kaldi babam. Uc kardesiz biz. Annem tek basina buyuttu bizi.. Kucuk kardesim ne zaman parkda babasiyla oynayan bi cocuk gorse, bakar kalirdi. Ayiramazdi gozlerini. Onun dikkatini baska yone cekmeye calisirdim hemen. Uzulmesin diye.. Annem hastalandi. Ona bisey olursa ben yasayamam diye feryat ederken ben, kardeslerim simsiki sarildi bana. Dugunumde esimin kulagina " ablami sakin uzme. Onu mutsuz gorursem neler yapabilecegimi ben bile tahmin edemiyorum diye fisildayan, yasina basina bakmadan efelenen erkek kardesim daha 17 yasindaydi... Onlar iyiki varlar.. İyiki...
Ay ağlattın beni zaten istiyordum şimdi daha çok istiyorum oğlumun kardeşini
 
Şöyle söyliiim :) 19 yaşında oğlumu kucağıma aldım 20 yaşında kızımı :) kızım daha iki haftalık yüzüne baktıkça Allah'ım bu ne kadar eşşiz bir hediye böyle diyip ağlıyorum mutluluktan :) uykusuzluk çekmiyor muyum çekiyorum oğlum da bir yaşında henüz ama bütün yorgunluklarım onlara bakınca geçiyor yaşamanın tadına varıyorum resmen :) Rabbim Ömür ve fırsat verirse yine bile düşünüyorum :)
Umarım hakkınızda en hayırlı olacak kararı verirsiniz :)
Hayırlı olsun güzelce korum sakın bunlar buyuyup yemeği tuvaleti oğrenmeden ucumcuyu yapma çok sıkıntı çekersin. 6 çocuklu benim arkadaşımın annesi ama kadım her çocuğun arasına 4 yıl koymuş peş peşe yapmamış bunları buyut sende yaparsın
 
Kızım 17 aylık şahsıma kalsa yeter ama bu bencillik olur çünkü herkesin kardeşi olmalı.iyi de geçinse kötü de olmalı
 
Bu yorumun bile o kadar çok çeliskili ki. Bir taraftan elbette baba bakacak diyorsun, diger taraftan, bakmayanda var, esim bakacak ben rahat edicem diye birsey yok felan diyorsun,.

Benim için evet, ben ve esimde beraber rahat etmeliyiz. Biz bu yola beraber girdik, sadece es degil, hayat arkadasiyiz. Bu demekki hayatta neler olursa olsun, hep daim birbirimizin yaninda olmamiz lazim, iyi günde ve kötü günde.

Ve bakmayan baba diye birsey yoktur, olmamali fakat günümüzde birçok kadin maddi, manevi duruma bakmadan bebek yapiyor. Yada evlenmenin hemen ardindan, esini dogru düzgün tanimadan bebek yapiyor. Evlilikte bir erkegin, bebege yardim edip, etmiyecegi gayet bellidir. Mesela benim esim hasta oldugumda bile bebek gibi bakar bana, yoruldugumda yemege yapar,.. aynisini tabiki bende ona yapiyorum. Ve bu sekilde, hali ve tavrindan anliyorum ki bebek oldugunda elbette yardim eder diye. Kendiside bunu sik sik dile getirir zaten.

Üstelik konu sahib geçmisten bile kocanin yardimci olmayacagini biliyor, bunu bilerek bebek yapmak, bilerek lades demektir.
Benim fikrim bu bir baba evladına kesinlikle bakmalı
bakmayan babalarda var
e ne diycez bakmayınca ben sana güvendim yaptım mı ?
bunun neresi çelişki?
sizin bekar olduğunuzu varsayarak bilemezsiniz dedim
yorumunuzu okursanız bu yazınız gibi evli olduğunuzu belirtmemişsiniz
 
İki yönünü de bildiğim için yazıyorum konunuza.
Ben tek çocuktum, üstelik babam da yoktu, yani vardı da yoktu, görüşmüyorduk. (Başka bir konuda abim diye birinden bahsetmiştim, şimdi belki ama böyle yazmıştın diyen olur, o benim, annemin maddi yönden yardım ettiği manevi abim, teyzemin oğlu)
Tek çocuk da olsa, çok çocuk da olsa herşey ebeveynde bitiyor. Hiç bir zaman bencil bir çocuk olmadım, hala da kesinlikle bencil biri değilim, hiçbir zaman kendimi yalnız hissetmedim, aksine bazı zamanlar yalnızlığı da sevdim. Benim yanımda her zaman her derdimi, her heyecanımı paylaşabileceğim bir annem vardı. Siz çocuğunuza ne verirseniz o, çocuklar tek çocuk diye veya çok çocuk diye bencil veya paylaşımcı olmuyorlar inanın.
Tek çocuk olarak büyüdüğüm için şimdi sorun bana kardeşin olmasını ister miydin diye, gerçekten bilmiyorum, %51 istemezdim, ama bu kardeş sevgisini bilmediğim için olabilir.

Öte yandan,yaş olarak hiç de geç değil, eğer biraz enerjik bir yapınız varsa 37-38 yaş birşey değil :)
ilk çocuğumu 30,5 yaşında doğurdum. Eşim de ben de 1 çocuk yeter dedik, hani farklı şartlarda olsaydı olabilirdi ama bizim için tek çocuk ideal diyerek konuyu noktalamıştık. Sonra 35 yaşındayken hamile kaldım, tek 1 günlük hata diyeceğim ama aslında öyle de değil, bir şekilde, hiç aklımızda yokken hamile kaldım işte :) Ben 36 kızım 5,5 yaşındayken oğlumu doğurdum.
Şu anda hergün ama hergün Allah'a şükrediyorum ki oğlumu bize verdi diye. Bize kalsa olmayacaktı, Allah'a bin şükür ki olmuş. İki çocuk kadar güzel birşey olmadığını düşünüyorum. Kesinlikle ve kesinlikle tavsiye ederim.

İlk başta zorluğu olmuyor mu oluyor, fakat asıl zorluk şurada oluyor:
Sizin çocuğunuz tahmin ediyorum bu sene Eylül'de okula başlayacak. 1. sınıfa başlayan çocukların ödevlerinde onlara yardımcı olmak gerekiyor. Sizden ilgi bekliyorlar. 2. sınıfta daha çok ilgiye ihtiyaçları oluyor.
Hemen yap, hemen diyenler bence bu noktayı atlıyorlar.
Tabi ki bu işler planlamayla olmuyor, ha deyince bazen hamile kalınmıyor, fakat yine de olabilecekmiş gibi denemek lazım.
Siz şimdi hamile kalsanız, tam çocuğunuzun ders yılı ortasında doğum yapacaksınız. Oysa, bence sizin doğumunuzu Haziran ve sonrasına denk getirebilecek gibi yani 1. sınıf bitimine denk gelecek şekilde denemeniz lazım. Çünkü çocuk, ödevleri gibi henüz kendisi için yeni olan şeylerle ilgilenmek zorunda kaldığında "annem bana ilgi göstermiyor" psikolojisini daha çabuk yaşıyor.
Bu arada da ilk çocuğunuzu bebek için çok iyi hazırlamanız lazım. Bunun için türlü yöntemler var, taktikler var, onları deneyebilirsiniz.

Merhaba arkadaslar
37 yasindayim.bir kizim var bes yasinda.universiteden sonra master is hayati derken gec anne oldum.kizimida bu yasa zor getirdim.malum is hayati cok fazla yoruyor.bakicilarla ugrastim.esimde cok yardimci olan biri degil.bi suredir ikinci cocuk fikri var ancak cesaret edemiyorum.yine uykusuz geceler sıkıntılı zamanlar gozumde buyuyor.bi yandanda kizimi kardessiz birakmak bencillik mi olur diye dusunuyorum.yasimda ilerledi cok kararsizim . Benim durumumda olanlara soruyorum ikinci cocuk sizi zorladimi?bana fikir verirseniz cok sevinirim
 
Kızım 3 yaşında oğlum 4 aylık.Tabiki Rabbimin izniyle büyüyecekler.Zor olduğu çok büyük bir gerçek.Ama en zoru şu ki büyük çocuğunuza hep yetmiyormuş hissi oluyor insanda.Hep bir vicdan azabı

buna da katılıyorum Hoppa
gerçek olmasa dahi, insan böyle hissediyor uzuuuuuuuuuuuunca bir süre ve bence de çok zor bir duygu. ben de çok vicdan yaptım:confused:
ama sonra, 2. çocuk 3 -3,5 yaşına gelince geçiyor Hoppa
 
kızım 9 yaşında
ben 33 :)
2. çocuğu konut kredisi bakacak kişi sıkıntısından dolay hiç düşünmeyen ben
kızımın ısrarları ve etrafımda tek çocukla kalıp pişman olan insanlar sayesinde
2. çocuğumu yaptım çok şükür.. dedim ki Allah' ım hayırlı ise sağlıklı hayırlı evlat nasip et
kızım çok mutlu.. valla bende.. bence olmalı 2. çocuk ama herkesin kendi kararı ve herşeyin hayırlısı
 
Hayırlı olsun güzelce korum sakın bunlar buyuyup yemeği tuvaleti oğrenmeden ucumcuyu yapma çok sıkıntı çekersin. 6 çocuklu benim arkadaşımın annesi ama kadım her çocuğun arasına 4 yıl koymuş peş peşe yapmamış bunları buyut sende yaparsın
Bende üç dört sene düşünmüyorum zaten Allah'ın izniyle bynlar biraz büyüsünler :)
 
birlikte büyürler lafı koca bi yalan bence anne baba çok zorlanıyo araları az olan çocukları büyütürken.çok olmasa da ALLAH verdikten sonra 4 yaş iyidir bence.
 
Ben de kardes meselesi yüzünden 3.çocuğu düşünüyorum ama bir yandan da maddi konular kafamı kurcalıyo, 4 kişilik bir aile olarak da geçiniriz evet ama standardımız bir tık düşer, ben saçını süpürge eden anne olmak istemiyorum mesela, gezmek giymek yemek içmek istiyorum, oğlum henüz 16 aylık düşünmek için daha zamanım var neyse ki
 
oglum ve esım bır bebek ıstıyor
ben ıse leyla gıbıyım
5.5 yasında oglum
goze alamıyorum hıc bıseyı suanda allahım hakkkımızda hayırlısını versın
kardes ıstıyorum ama hamıelıgı dogumu buyutmesı ooo
hazır 1 yasında gelse dırek kabulum ama
 
X