- 1 Aralık 2015
- 2.329
- 1.502
- 63
ben anne babaniz yerine olsam onu evden kovardim
ben anne babaniz yerine olsam onu evden kovardimBiz de iki kardesiz, benden 3 yas kucuk erkek kardesim var. Zerre kardesligini gormedim. Cocukluktan beri surekli kavga ederiz, haydi o kucukluktu, ikimiz de sucluyduk, buyuyunce gecer degil mi? Ama asla oyle olmadi, buyudukce kavgalarimiz da buyudu. Ben bayan duygusalligi ile ona ablalik yaptim, ya da yapmaya calistim ama kiymet bilmedi, zaten anlayisli biri de degil. Benden once ise basladi(memur) ama 5 kurusunu gormedim. Etrafina cok comerttir, taa koydeki akrabalari toplar yemege goturur, surekli etrafina birseyler ismarlar, mahallenin cocuklarina harcliklar dagitir, akrabalara para verir, surekli millete hediyeler alir ama bana 5 kurusluk ne hediyei vardir bugune kadar, ne de dogru duzgun birsey ismarlamisligi (tum aileyle birlikte gittigimiz 2-3 yemek haric) Sadece dugunumde bir bilezik takti, bir de bebegime yarim altin ile uc elbise aldi o kadar. Hic unutmam, nisanli oldugum sene mecburen babamlar bizden ayri 2 ayligina koye gitmislerdi, babam da zaten kardesim calisiyor, maasli diye bana para birakmadi. Ben utana sikila para istedim kardesimden 50 tl verdi. O parayla mutfak alis verisi yapip, misafirlere birseyler almistim ve o gun bitti o para. 1 hafta kadar sonra yine kardesimden istedim utana sikila, soylene soylene 100 tl verdi. Kendime hicbirsey almiyorum ama arkadaslari davet ediyorum, yemege icmeye para bitiyordu. 2-3 hafta kadar sonra yine istedigimde deliler gibi bagirdi bana. Biz 50 tl ile bir ay geciniyorduk sen ne aliyorsun gibisinden ama oyle boyle degildi bagirmasi. Zaten utana sikila istiyorum, alttan aliyorum, annem-babam yok, kardes kardes gecinelim istiyorum ama iki- uc kurus para icin resmen kavga cikariyordu. Ben istemiyorum senin parani dedim, bir yerden bulup o verdigi paralari da suratina carptim ve aldi o paralari. Dugunumde zerre yardimi olmadi. 3 senedir evliyim, bu sene bebegimle gittim, esimin yaninda ses etmiyor ama esim yokken, annemle konusuyorken (tartismiyorduk, normal annemle konusuyorduk), onunla hic alakasi yok, dondu bana hakaret etti (salak, okuz, gerizekali vs) Dayanamadim, sinirim tepeme cikti, duzgun konus dedim, daha da artirdi bagirmasini, hakaretini. Ben de o anki sinirle dayanamadim, sensin gerizekali, salak vs dedim (cok afedersiniz) Kucagimda bebegim var, kalkti suratimi eliyle kapti, tirnaklariyla parcaladi. O gunden beri konusmuyorum, gelirken vedalastim mecbur ailem uzulmesin diye bir de bayramda mecburen bayramlastim. Allah kimseye boyle kardes vermesin. Yarari hic yok, zarari cok.
Oğlum 4 yaşında anaokuluna gidiyor. 2. Çocuk istiyorum ama psikolojik olarak yetebileceğimi düşünmüyorum. Kilomu da verdim diyetisyen miden tuttu oğlumun öğretmeni ne kadar sen 2 çocuk bakabilirsin diyor yada çevremdeki herkes. Ama ben korkuyorum. 2016 da bir hamilelik oldu oldu olmadı sanırım yapmam. Çünkü 31 yaşıma giricem zaten. YaŞ ta benim için sorun. Annem le arada yaş farkı çok çünkü sorun oluyor. Oğlum da 27 yaşındaydım. Onunla beraber kaydiraktan kayıp Salıncağa bindim ama sanırım Arık bunları yapamayacak kadar büyük hissediyorum. Gerçi bir abisi olacak bunları yapan. Isin en vahimi oğlum kardeş istiyor. O istedikce bende sürekli bu konuyu düşünüyorum şu ara ama guvenemiyorum kendime. Bir kağıt kalem alıp olumlu olumsuz olabilecek herseyi yazmayı düşünüyorum sayfayi ikiye bölerek. İlk iki yıl çok zor olacak eminim buna ama.Ya derdim bu, bu aralar.
İlk doğumumdan önce en az 3 çocuk derdim belki 4 bile olabilir.
Doğumdan sonra eşim de ben de 2 bize yeter dedik :)
Ama yaşları yakın olsun istemiştim, oğlum 2 yaşına yaklaşırken hamile kaldım isteyerek. Ancak düşükle sonuçlandı. O zaman hala çok istiyordum 2. çocuğu. Doktoruma korunmak istemediğimi söyledim, sen bilirsin dedi.
Ama düşük o kadar da kolay değilmiş. Hem fiziki hem manevi olarak zor oldu benim için.Ve artık isteğimi kaybettim ve 2. çocuğu erteledim.
Şimdi tamamen bu planımı iptal mi etsem diye düşünüyorum
Çocuğum 2 yaşında ve 2 yaş sendromu mudur nedir, ailecek çok zorluyor bizi. Bir de kreşe başladı, çok seviyor okulu ama evde huysuz.
2. çocuk için maddi kaygım yok manevi kaygım var. İyi bir anne olmaya çalışıyorum herkes gibi elbette ama çok sabırlı birisi değilim mesela. Çocuktan sonra kendi kendime telkinde bulunarak biraz geliştirdim kendimi ama hala bazen çabuk parlayabiliyorum. Eşim çok daha sabırlıdır ama o bile 2 yaş sendromunda sakin kalamıyabiliyor.
O da benim kadar çocuk isteyen biri idi, o da şu an tek çocukla mı kalsak diyor.
Konuma herkes yorum yapsın lütfen, ama özellikle tek çocuklu arkadaşlar pişmanlar mı mutlular mı yazarlarsa sevinirim.
Yaş farkı hiç istemiyorum. Yani maksimum 4 yaş olsun aralarında diyorum. O yüzden aslında stresliyim. Hani hemen karar vermeliymişim gibi. Çünkü huyumdur, çocuğa karar vericem de aylar önceden fiziki hazırlıklarımı tamamlıcam da, işte folik asittir kilo vermedir vitamin depolamadır :) İşte bunları yaptım ikinci hamileliğimde ama unuttuğum kısım kendimi psikolojik olarak hazırlamakmış.
Of of diyerek bitireceğim.
Bende tek çocuğum gerçi üvey abim ablam var. Ama eşimin 3 kardeşi var. O düğün de 1 inin bile ne maddi ne manevi nede bir işin ucundan tutmak gibi bir yardımı oldu. Evlendik düğün parasını biliyorlar hemen biri kirasını çıkarma derdine düştü. Sürekli onlara bir destek olma zorunlulugu. Ablamla uveyiz aynı evde buyumedik zaten yegenim benle yaşıt ama i bile eşimin öz kardeşlerin den çok yardım etti.Anne degilim ama tek cocugum.
Bütün hayatim boyunca hep rahat yaşadım. Her istedigim makul ölçülerde alındı. Kardeş sıkıntısı abi, abla korkusu turevleri yaşamadım. Ailenin gözdesi oldum(tabi bunda annemin diger cocuklarinin ölmesi benim hayatta kalmam rolu var)
Bu açıdan her şey güzel.
Ama benim paylaşma duygum yoktur mesela. Bir kardeşim olmadığı icin paylaşmak nedir bilmem. Birine bir kiyafetimi, bir esyami versem icim icimi yer. Zor bir karakterim herkesle arkadaşlık kurmam bu nedenle hayatim boyunca bir noktada yalnız hissettim kendimi. Bir derdin olur arkadasa anlatilmayacak, haliyle annene de anlatamazsin e kardes? Yok.
Bir yere gideceksin kafana gore, kardesin olsa ikilemez belki ama arkadas her zaman her firsatta gelmiyor.
Bunlar zor kısımları.
Ben en cok düğün sırasında zorlandim. Benim yardima ihtiyacim oldugunu gozumun icine bakip anlayacak bir kardesimin olmamasi cok zoruma gitti. Bundan sonra belki daha cok ihtiyaç duyacagim malum evlilik sorunlari her ailede oluyor ama anlatacak bir kardesim yok.
Bu nedenle bir kardes yapın. Geçte olsa yapin.
2 yas sendromunu geçirsin biraz. Yoksa cok zorlanirsiniz. Bu dönemde kardesi her cocuk kabul etmeyebiliyor.
Ya derdim bu, bu aralar.
İlk doğumumdan önce en az 3 çocuk derdim belki 4 bile olabilir.
Doğumdan sonra eşim de ben de 2 bize yeter dedik :)
Ama yaşları yakın olsun istemiştim, oğlum 2 yaşına yaklaşırken hamile kaldım isteyerek. Ancak düşükle sonuçlandı. O zaman hala çok istiyordum 2. çocuğu. Doktoruma korunmak istemediğimi söyledim, sen bilirsin dedi.
Ama düşük o kadar da kolay değilmiş. Hem fiziki hem manevi olarak zor oldu benim için.Ve artık isteğimi kaybettim ve 2. çocuğu erteledim.
Şimdi tamamen bu planımı iptal mi etsem diye düşünüyorum
Çocuğum 2 yaşında ve 2 yaş sendromu mudur nedir, ailecek çok zorluyor bizi. Bir de kreşe başladı, çok seviyor okulu ama evde huysuz.
2. çocuk için maddi kaygım yok manevi kaygım var. İyi bir anne olmaya çalışıyorum herkes gibi elbette ama çok sabırlı birisi değilim mesela. Çocuktan sonra kendi kendime telkinde bulunarak biraz geliştirdim kendimi ama hala bazen çabuk parlayabiliyorum. Eşim çok daha sabırlıdır ama o bile 2 yaş sendromunda sakin kalamıyabiliyor.
O da benim kadar çocuk isteyen biri idi, o da şu an tek çocukla mı kalsak diyor.
Konuma herkes yorum yapsın lütfen, ama özellikle tek çocuklu arkadaşlar pişmanlar mı mutlular mı yazarlarsa sevinirim.
Yaş farkı hiç istemiyorum. Yani maksimum 4 yaş olsun aralarında diyorum. O yüzden aslında stresliyim. Hani hemen karar vermeliymişim gibi. Çünkü huyumdur, çocuğa karar vericem de aylar önceden fiziki hazırlıklarımı tamamlıcam da, işte folik asittir kilo vermedir vitamin depolamadır :) İşte bunları yaptım ikinci hamileliğimde ama unuttuğum kısım kendimi psikolojik olarak hazırlamakmış.
Of of diyerek bitireceğim.
Ya derdim bu, bu aralar.
İlk doğumumdan önce en az 3 çocuk derdim belki 4 bile olabilir.
Doğumdan sonra eşim de ben de 2 bize yeter dedik :)
Ama yaşları yakın olsun istemiştim, oğlum 2 yaşına yaklaşırken hamile kaldım isteyerek. Ancak düşükle sonuçlandı. O zaman hala çok istiyordum 2. çocuğu. Doktoruma korunmak istemediğimi söyledim, sen bilirsin dedi.
Ama düşük o kadar da kolay değilmiş. Hem fiziki hem manevi olarak zor oldu benim için.Ve artık isteğimi kaybettim ve 2. çocuğu erteledim.
Şimdi tamamen bu planımı iptal mi etsem diye düşünüyorum
Çocuğum 2 yaşında ve 2 yaş sendromu mudur nedir, ailecek çok zorluyor bizi. Bir de kreşe başladı, çok seviyor okulu ama evde huysuz.
2. çocuk için maddi kaygım yok manevi kaygım var. İyi bir anne olmaya çalışıyorum herkes gibi elbette ama çok sabırlı birisi değilim mesela. Çocuktan sonra kendi kendime telkinde bulunarak biraz geliştirdim kendimi ama hala bazen çabuk parlayabiliyorum. Eşim çok daha sabırlıdır ama o bile 2 yaş sendromunda sakin kalamıyabiliyor.
O da benim kadar çocuk isteyen biri idi, o da şu an tek çocukla mı kalsak diyor.
Konuma herkes yorum yapsın lütfen, ama özellikle tek çocuklu arkadaşlar pişmanlar mı mutlular mı yazarlarsa sevinirim.
Yaş farkı hiç istemiyorum. Yani maksimum 4 yaş olsun aralarında diyorum. O yüzden aslında stresliyim. Hani hemen karar vermeliymişim gibi. Çünkü huyumdur, çocuğa karar vericem de aylar önceden fiziki hazırlıklarımı tamamlıcam da, işte folik asittir kilo vermedir vitamin depolamadır :) İşte bunları yaptım ikinci hamileliğimde ama unuttuğum kısım kendimi psikolojik olarak hazırlamakmış.
Of of diyerek bitireceğim.
Ya derdim bu, bu aralar.
İlk doğumumdan önce en az 3 çocuk derdim belki 4 bile olabilir.
Doğumdan sonra eşim de ben de 2 bize yeter dedik :)
Ama yaşları yakın olsun istemiştim, oğlum 2 yaşına yaklaşırken hamile kaldım isteyerek. Ancak düşükle sonuçlandı. O zaman hala çok istiyordum 2. çocuğu. Doktoruma korunmak istemediğimi söyledim, sen bilirsin dedi.
Ama düşük o kadar da kolay değilmiş. Hem fiziki hem manevi olarak zor oldu benim için.Ve artık isteğimi kaybettim ve 2. çocuğu erteledim.
Şimdi tamamen bu planımı iptal mi etsem diye düşünüyorum
Çocuğum 2 yaşında ve 2 yaş sendromu mudur nedir, ailecek çok zorluyor bizi. Bir de kreşe başladı, çok seviyor okulu ama evde huysuz.
2. çocuk için maddi kaygım yok manevi kaygım var. İyi bir anne olmaya çalışıyorum herkes gibi elbette ama çok sabırlı birisi değilim mesela. Çocuktan sonra kendi kendime telkinde bulunarak biraz geliştirdim kendimi ama hala bazen çabuk parlayabiliyorum. Eşim çok daha sabırlıdır ama o bile 2 yaş sendromunda sakin kalamıyabiliyor.
O da benim kadar çocuk isteyen biri idi, o da şu an tek çocukla mı kalsak diyor.
Konuma herkes yorum yapsın lütfen, ama özellikle tek çocuklu arkadaşlar pişmanlar mı mutlular mı yazarlarsa sevinirim.
Yaş farkı hiç istemiyorum. Yani maksimum 4 yaş olsun aralarında diyorum. O yüzden aslında stresliyim. Hani hemen karar vermeliymişim gibi. Çünkü huyumdur, çocuğa karar vericem de aylar önceden fiziki hazırlıklarımı tamamlıcam da, işte folik asittir kilo vermedir vitamin depolamadır :) İşte bunları yaptım ikinci hamileliğimde ama unuttuğum kısım kendimi psikolojik olarak hazırlamakmış.
Of of diyerek bitireceğim.
Ya ben? Ya ben?
Sen benden de öncesin doğruYa ben? Ya ben?
Ya ben? Ya ben?
Evet ikinciyi doğursam paçayı yırtarım o defteri kapatırım yanibu paçayı yırtmak mı oluyor :)
zor kararlar,
aman aman,
çok gittim geldim tek çocuk fikrine.
şimdi de işler baya yolunda gidiyor, tam zamanıymış gibi hissediyorum.
Evet ikinciyi doğursam paçayı yırtarım o defteri kapatırım yani
Şimdi bile kapatırdım da işte ileriyi düşününce kardeş büyük nimet diyorum
İyi yaptın boşver
Bana da birgün deli cesareti gelirseinşallah
Korununca daha çabuk oluyomuşikinciyi yaptım kurtuldum olacak mı acaba.
o zaman da nasıl korunurum derdi olacak, şimdi de korunsan bile en azından bir tane kredin var.
ama o zaman?!?!?!
tüm korunma yöntemleri ile silahlanmak gerek
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?