Merhaba iki cocugum var. Birisi anaokulunda, digeri 2 yasinda. Babalarindan ayrilali 4-5 ay oldu. Bir suru kredi borcu ve iki kucuk cocukla terkedildim. Cok zor gunler gecirdim ama ailem hep destek oldu. Maasim iyi ancak 3 te 1 i krediye, geri kalanida bakici ve okul masraflarina gidiyor. Babam maddi destek oluyor sayesinde geciniyorum. Eski esten bes kurus maddi destek yok. Nafaka vermek istemedigi icin cocuklarin velayetini bana ver ama sen bak dedi. Tabiki kabul etmedim ve cekismeli dava actim. Tum haklarim icin ugrasiyorum. Ama psikolojik olarak cok yoruldum. Hayatta en cok guvendigim insan turlu turlu iftiralarda bulunuyor dava surecinde. Hic tanimadigim bir suru insana tum ozelimizi actik. Anneligim, kadinligim, insanligim mercek altina alindi sorgulaniyor. Haftada bir kere 2 saat cocuklari goren, bes kurus maddi destek vermeyen adam avukatiyla birlikte benim anneligimi sorguluyor. Ayrilmadan oncede ben tek basima baktim, hastaneye, gezdirmeye tek goturdum. Birini mememde uyuturken digerine masal okudum. Yillarca sinemaya, bir arkadasimla kahve icmeye gidemedim. Cunku eski es kisisi asla destek olmadi. Ikinci cocuk dogduktan sonra evden ve bizden elini etegini cekti. Kendini alkole ve sosyal medyaya verdi. Karsi koydum, bu duruma razi olmadim. Kavgalarla dolu 1.5 yil gecirdik. Esyalari kirdi, bagirdi cagirdi, daha cok icti. En sonunda tamamen bitti ve gitti. Ayrildigimiz ve kurtuldugum icin cok mutluyum. Ama ben cocuklarima hem anne hem baba olmusken, her turlu cocuklarim icin cirpinirken cocuklarima bakamadigimin idda edilmesi beni cok yaraladi. Ayrildiktan sonra her pazar cocuklari arabayla evine biraktim, geri aldim. Sirf cocuklarim babalariyla vakit gecirsinler diye. O ise dava dilekcesinde ayrildiktan sonra cocuklarimi gostermediler dedi. Bir insan daha ne kdr serefsizlesebilirmis gordum.15 yildir beraber oldugum adamin karaktersizligini hic gorememis olmamin aptalligi altinda eziliyorum. Sukurler olsun iyi bir meslegim, cok iyi bir ailem, arkadaslarim dostlarim var. Yinede bazen kendimi cok caresiz hissettigim anlar oluyor. Ona yillarca yaptigim fedakarliklari anlatsam yer kalmaz sayfada. Fazla fedakarlik nankorluk getirdi. Nankorlugede alistim artik umursamiyorum. Ama o karsilikli yazilan dilekcelerdeki anneligimin ve kadinligim sorgulanmasi kalbimi eziyor. Bebegimin bez bolgesi alerjik sebepli mantar oldu, doktor doktor gezdim care bulmak icin. O ise oturdugu yerden bez degistirmedigim ve iyi bakmadigim icin mantar oldugunu idda etti.Aileme yakin kucuk bir eve tasinacagim, cocuklarimla kucucuk ama sevimli bir hayat kuracagim. 2 yil icinde tum borclarimi bitirip feraha cikacagim. O surecte bosanmamizinda sonuclanacagini dusunuyorum. Hersey guzel olacak biliyorum. Bazen velayeti onun aldigina dair ruyalar goruyorum, kan ter icinde uyaniyorum. Biliyorum sansi cok az, ama ufacik bir ihtimal bile uykularimi kaciriyor. Whats app ta cocuklarin ikisini birlikte getirme bakamiyorum yazisi var. Yani 2 saat bile cocuklarina bakamayan bir adam. Ztn velayeti alsada bakmayacagini, sadece nafaka vermek istemedigini bana acikca beyan etti. Cok cikmaza girdigi zmnlar intihar etmekle ilgili paylasimlar yapiyor. Bu seferde cocuklarim babasiz kalacak diye uykularim kaciyor. Bazi ruyalarimda ailesiyle gelip evimi yagmaliyorlar, babasi ustume esyalar firlatiyor. Bazi ruyalarimda ailesinin evinde babasi ustume yuruyor, evden kovuyor ve cocuklarimi alamiyorum. Gun icinde cok iyiyim ama ruyalarima engel olamiyorum. Sanirim cocuklar icin dimdik ayakta guclu dururken kendi duygularimi hep arkaya attim. Durusmada sahitleri olacakmis, baska ne iftiralara maruz kalacagimi dusundukce kalbim sksyr. Ilahi adalet var ve Allah hep iyinin yaninda biliyorum. Ama yinede korkularimi atamiyorum. Ayrildigima birgun bile pisman olmadim, hatta enerjim yukseldi, evliyken uzerime sanki ölü topragi atilmisti. Ama bu cekismeli ayrilik sureci beni yordu. Haksiz iftiralara ugramak ruhumu incitti. Hersey gececekmi gercekten, birgun gercekten mutlu, ic huzuru olan bir insan olacakmiyim bende?Kac yilda gececek? Cocuklarim eksik kalirmi, mutsuz olurmu?