- 22 Şubat 2018
- 225
- 269
- 18
Babaları ölmedi ondan boşandınız sadece, o yüzden yeni eşinize baba demeleri kadar saçma birşey olamaz abi demeleri lazım ki baba figürü kafada karışmasın, otorite kaynağı belli olsun, derim ben.
İkinci olarak büyük konuşmayayım ama ben evlenmeyi düşünmezdim, arkadaşlık tabiki yaşanır ama çocukların büyümesini beklerdim kendi hayatımı yaşamak için. Şimdi çocuklar yeni figüre alışamayacaklar ergenlik dönemlerinde arada kalacağım falan derken kendim yaşlanırım. Bu kadar stres yaşamayı istemezdim sanırım.
Ama sizin de mutlu olmaya hakkınız var. Gireceğiniz yolda yaşayacaklarınız tamam veya devam kararınıza bağlı
Tabii ki düşündük ve üzerine defalarca konuştuk, ben iki çocuğumun üzerine hem psikolojik hem fiziki olarak bu durumu kaldıramayacağımı açık açık söyledim defalarca.Bence evlilik için acele etmeyin şu an duygusal boşlukta olduğunuz için es Ada'yı size mükemmel görünüyor da olabilir zaten çok yeniymiş daha .
Pek çok artı ve eksisi olabilir . Ama ben biraz daha zamana bırakmanızı öneririm zira Çocuklarınız daha çok küçük .
Mesela önceki evliliğinden çocuğu yoksa bu evliliğinden çocuk sahibi olmak isteyebilir bunu hiç düşündünüz mü ?
Tabii ki düşündük ve üzerine defalarca konuştuk, ben iki çocuğumun üzerine hem psikolojik hem fiziki olarak bu durumu kaldıramayacağımı açık açık söyledim defalarca.
Kaladı ki hadi ben üstesinden geldim diyelim, ama çocuklarımın bu durumda yıpranacağına eminim bu kötülüğü onlara kesinlikle yapamam.
Eski eşimle diyaloğumuz çok sağlam, bazen onunla konuşurken de söylüyorum, evlenebilirsin bu senin seçimin ama rica ediyorum çocuk düşünmeyen biri olsun diyorum :) üzerime vazifeymiş gibi.
Ki ben bunu vazife biliyorum :)
Bu gercekten sizin üzerinize vazife değil :) çocuk sahibi olmak anne Baba'nın tercihi onun yerine çocuk sahibi olsan bile bı çocukları eksik bırakmamak şartıyla diyebilirsiniz . Daha mantıklı olurTabii ki düşündük ve üzerine defalarca konuştuk, ben iki çocuğumun üzerine hem psikolojik hem fiziki olarak bu durumu kaldıramayacağımı açık açık söyledim defalarca.
Kaladı ki hadi ben üstesinden geldim diyelim, ama çocuklarımın bu durumda yıpranacağına eminim bu kötülüğü onlara kesinlikle yapamam.
Eski eşimle diyaloğumuz çok sağlam, bazen onunla konuşurken de söylüyorum, evlenebilirsin bu senin seçimin ama rica ediyorum çocuk düşünmeyen biri olsun diyorum :) üzerime vazifeymiş gibi.
Ki ben bunu vazife biliyorum :)
Demeyin oyle :)Tabii ki düşündük ve üzerine defalarca konuştuk, ben iki çocuğumun üzerine hem psikolojik hem fiziki olarak bu durumu kaldıramayacağımı açık açık söyledim defalarca.
Kaladı ki hadi ben üstesinden geldim diyelim, ama çocuklarımın bu durumda yıpranacağına eminim bu kötülüğü onlara kesinlikle yapamam.
Eski eşimle diyaloğumuz çok sağlam, bazen onunla konuşurken de söylüyorum, evlenebilirsin bu senin seçimin ama rica ediyorum çocuk düşünmeyen biri olsun diyorum :) üzerime vazifeymiş gibi.
Ki ben bunu vazife biliyorum :)
Konuyu o kadar okunaklı ve güzel anlatmışsın ki , aslında sırf bu eğitim seviyesinden bile çok fazla akıla ihtiyacın olmadığı kanaatindeyim ...
Gelelim cevabına ;
Bana göre tabiki....
evet çocukların küçük ama bu senin bahsettiğin gibi bir dezavantaj değil , ayrıca erkek arkadaşının çocuksuz olduğunu düşünürsek +1 le başlamış oluyorsun konuya . Pedagog kısmı işin en mantıklı yanı ki bunu da hesaplamışsın zaten. Senin çocukların anlattığın , boşandığın adamla büyüselerdi çok mu sorunsuz hayat yaşayacaklardı ? Bahsettiğin profilde bunun cevabı hayır olmalı .
İkinci bir şansı hak eden tüm kadınlar gibi önüne bakmalısın . Abi ya da baba hakettiği değere göre yerini çocukların belirler zaten .
Mutluluklar diliyorum sana ...
3 4 yaşındaki çocuklarla yeni yuva kurmak bence 13 14 yaşlarında çocuklarla yuva kurmaktan daha kolay
Ve es adayı daha küçükken çocuklar aynı evde yaşamaya başlayacakları için, sahiplenmesi de daha kolay olacaktır gibi görünüyor
Gerçekten güveniyorsanız, tanımak için biraz daha zaman verin birbirinize ve evlenin
Bence çocukları olan bir kadınsanız evlilik fikrini uzatabildiğiniz kadar uzatın
Gerçi küçük diyoruz sonra ergen diyeceğiz sonra ünv sonucu gelsin öyle diyeceğiz yani doğru zaman ne zaman bilmiyorum ama çocuklar olunca hayatınızı yaşayın diyemiyorum
Tabii ki düşündük ve üzerine defalarca konuştuk, ben iki çocuğumun üzerine hem psikolojik hem fiziki olarak bu durumu kaldıramayacağımı açık açık söyledim defalarca.
Kaladı ki hadi ben üstesinden geldim diyelim, ama çocuklarımın bu durumda yıpranacağına eminim bu kötülüğü onlara kesinlikle yapamam.
Eski eşimle diyaloğumuz çok sağlam, bazen onunla konuşurken de söylüyorum, evlenebilirsin bu senin seçimin ama rica ediyorum çocuk düşünmeyen biri olsun diyorum :) üzerime vazifeymiş gibi.
Ki ben bunu vazife biliyorum :)
Demeyin oyle :)
Esimin eski esiyle saygi cercevesinde bir iliskimiz var , ama boyle birsey dusunse ve soylese iliskimiz bozulurdu ve su anki huzurumuzu yasayamazdik
Biz evlenir evlenmez hamile kaldim ben , buna kimsenin hele ki eski eslerin karismaya kesinlikle haklari yok
Hiç sorun yaşadınız mı aynı eve girdikten sonraSizin adınıza çok sevindim büyük sıkıntılardan sonra yeniden heyecanlanabilmek çok güzel.Bende kızım 8 yaşındayken ikinci evliligimi yaptım çok şükür mutluyum iyi anlaşıyorlar hatta tekrar çocugum oldu kardeşlik bağı da oluştu müdehaleye ihtiyaç duymadan.Baba demesini hiç istemedim kızımdan çünkü her ne kadar kızımı hiç arayıp sormasa da bir babası var.Dilerim evlilige karar verirseniz çok mutlu olursunuz.
Ben evlenmezdim çok küçükler çünkü eşiniz ilgi bekleyecek oğullarınız yaşları gereği yoğun yakınlık isteyecek,eğer çok sizi istiyorsa ilkokul çağına kadar beklesin sevgiliniz,çocukluk çağı hastalıkları biter kendi sosyal çevreleri olur,uyku saatleri düzene girer ve artık tam çocuk olurlar,benim kızım beş yaşında dün gece yine dörtte koynumuzdaydı korktum dedi ve geldi mesela bu kısacık Durumu bile tolere edebilir mi vs vs. Çok küçük çocuklarınızÇocuklarım 3 ve 4,5 yaşındalar, ayrılalı 2 yıla yakın oldu yaklaşık 7-8 aydır da bu ilişkinin içindeyim.
Yok uzerime alinmadim :) sadece yanlis buldum ve dile getirdim bunuMilana22 aldığın karar senin hayatın için belki en doğru karardır, bu durumu sen kaldırabilirsin, takdir ederim ama ben bu durumu degrade edebilecek biri değilim, hele ki eski eşim bu dengeyi sağlayabilecek bi adam hiç değil.
Şuan bi ilişkisi yada evliliği olsa böyle bir cümle elbette kurmam, sonuçta artık kendi hayatı ve kendi kararları.
Ama diyorum ki; "rica ediyorum seçimlerini ona göre yap"..
Ben ricamı yaparım ama tabiiki bunun kararını o verecek.
Ben yalnızca yaşabileceklerimizi hatırlatmakla ve uyarmakla mükellefim yalnızca.
He diyorsaki ben bunun üstesinden gelebilirim, çocuklarımı da eksik bırakmam saygı duyarım.
Lütfen üzerine alınma :) üzülürüm.
Merhabalar. Öncelikle Allah evlatlarınızı size bağışlasın. Bence çocuklarınız çok küçük. Eşinizle iletişim probleminiz dışında boşanma sebebiniz neydi okumadım. Yeni evleneceğiniz kişinin sonradan kötü olmayacağı garantisi yok. Çocuk olmasa derdim aşkı bulana kadar isterseniz 10 kere evlenin ancak sanırım sizin yerinizde olsam gerek ailenterapisti gerek psikolojik yardım vs ile eski eşe şans verirdim. Neticede en kötüsü, küçük çocuğunuz 3 yaşında olduğuna göre 3.5 yıl önce kocanıza aşıktınız. Belki eski eşiniz de değişmiştirBoşandım, biri 3 biri 4,5 yaşında iki de oğlum var geçmiş evliliğimden.
Vurmalı, kırmalı bitmedi evliliğim aksine yürümeyeceğini ve mutlu olmadığıma net karar verdiğim gün çocuklarımı alıp çıktım hayatından.
Bu kararı verene kadar çok düşündüm, çok sabrettim düzelmesi için de elimden geleni yaptım sanıyorum bundan sebep o kapıyı kapattığım günden bugüne kadar eski eşimin (halen devam eden) dön ısrarlarına hiç kulak asmadım.Belki bi şans verseydim toparlanabilirdik bilmiyorum ama güvenimi geçmişte o kadar kırmıştı ki, böyle bir riski göze alamadım.
Boşanmaya kesin kararlı olduğum için, blöflük bi durum olmadığı için kendime ve çocuklarıma bi hayat kurmuştum artık, kuyruğunu indirdiğinde, gururu bi kenara bıraktığında gerçekten herşey için çok geçti.
İlk ayrıldığımda "eşek gibi döneceksin babaevinde 2 çocukla yapamazsın,beni boşayamazsın sen" diyen adam boşandıktan sonra ayaklarıma kapanmaya başladı, hala ısrarları devam ediyor.
Bunlardan bağımsız olarak apayrı bi konu var kafamı karıştıran;
Bi kaç ay önce bi proje için bir araya geldiğim, hemen hemen aynı tarihlerde eşlerimizden boşandığımız, üst düzey bi memurla tanıştım.Zekası ve bakış açısı, projeyi sahiplenişi falan bende gizli bir hayranlık uyandırdı, uzun bir zaman birlikte aynı iş üzerinde çalıştık ve çok da güzel bir iş çıkardık ortaya.
Zaman içerisinde bana karşı olan ilgisini belli etmeye başladı.
Ben de boş olmadığım için ilgisine karşılık verdim ve şuan maaşallahlık bir ilişkimiz var.
14 senelik bir evlilik yapmış ve bu evlilikten çocuğu olmamış.
İşi, çevresi, ailesi gerçekten çok nüfuzlu insanlar.
Herşeyi konuşabildiğim, paylaşabildiğim, akıl alabildiğim en önemlisi empati gücü çok yüksek ve gayet anlayışlı biri ve bunlar beni çok cezbediyor.
Elebette birbirimizi tanıyabilmek için çok fazla zamana ihtiyacımız var ama çok kuvvetli bir şekilde evlenmeyi istiyor, çocuklarımın evlenmemeiz durumunda etkilenmemesi için daha şimdiden pedagoglarla görüşüyor, planlar yapıyor vs.
Ben böyle şeylere gerçekten alışkın değilim, eski eşimle iletişim problemimiz o kadar üst düzeydeydiki, bu yaşadıklarım gerçek olamazmış, bi hayalin ruyanın içindeymişim, bi erkek bu kadar ruha dokunamaz, bu kadar halden anlayamaz, bu kadar değerli hissettiremez diye düşünüyorum çoğu zaman.
Velhasılı, olası bir evlilik kararında çocuklarıma nasıl yaklaşmam gerektiğini, onlara durumu nasıl anlatacağımı bilemiyorum.(çocuklarımın ikisi de henüz çok küçükler)
Yaşadığım olaylar (boşanmak) onların seçimi olmadığı halde bizim yaptığımız hataların ceremesini zaten hayatları boyunca çekecekler, bu yüzden bir hata daha yapmak istemiyorum.
İkinci evlilik yapmak, çocuklu bir kadın için doğru mu?
Bunu nasıl yapabilirim, eski eş muhtemelen duruma aydığında çirkinleşecektir, çocuklarımı bana silah olarak kullanacaktır, onları bu süreçten an az hasarla nasıl çıkarabilirim.
Çocuklar yeni ebeveynine (abi mi? baba mı? buna çocuklarım karar verecek) alışabilecekler mi?
Beni dışlarlar mı? suçlarlar mı?
Milyonlarca soru..
Çok korkuyorum çocuklarımın olumsuz olarak zerre kadar etkilenmesinden.
Daha önce yaşayan, çocuklarıyla ikinci evliliğini yaşayan hemcinslerimden tecrübelerini paylaşmalarını rica ediyorum.
Teşekkür ederim şimdiden, fikirleriniz için.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?