İki çocuğumla, ikinci evlilik fikri?

PabucumunNicki .!.:

Cocuk en fazla 2 yasina kadar anneyle yatmali daha fazlasi kendisine zarar.Herkes yerini yatagini odasini benimsemeli o bir birey ve ozel alani olmali.

Genişletmek için tıkla...

Özel alanı var kimseyi sokmaz çocuğun varmı bilmiyorum o işler kitaba göre olmaz biz böyle mutluyuz

Konuyu okudum da bence önce boşanma nedeninden emin olun bence gerçekten söylediği sebepten mi bitmiş evlilik?
boşanma evrakını gördünüz mü?
neler yazıyor?
savunmadan bahsediyorsun ama bu net boşanma sebebi olarak kayıtlara geçmiş mi?

ikincisi çocuğu olmadığı için o da çocuk isteyebilir ama en iyi erkek de neden 2 çocuğun sorumluluğunu almak istesin?
zor yani. el adamı sonuçta. dışarıda iyi ama evde nasıl olacak?
ben hiçbir erkeğe güvenmem hele çocuk varsa hiç güvenemem. sana iyi görünür ama evde canavar kesilir. çocuklar küçük derdi tasası bol olur. yarın sıkılıp da kaçmak ister mi?

bir de ortalık sapık dolu.
ben olsam 2 çocuğumu elin adamıyla aynı eve sokmam. o pis bir şeyler yapar diye değil ama yapmayacağının garantisi var mı?
kimler sapık çıkıyor da yani..

DRNNFRYSMN .!.:

Özel alanı var kimseyi sokmaz çocuğun varmı bilmiyorum o işler kitaba göre olmaz biz böyle mutluyuz

Genişletmek için tıkla...

Cocugum yok ama kitaba gore anlatmiyorum cevremde ki sagliksiz ozguvensiz cocuklara gore anlatiyorum.
Tabiki kendin bilirsin ben uyarmak istedim zararini.

dashboard .!.:

Boşandım, biri 3 biri 4,5 yaşında iki de oğlum var geçmiş evliliğimden.
Vurmalı, kırmalı bitmedi evliliğim aksine yürümeyeceğini ve mutlu olmadığıma net karar verdiğim gün çocuklarımı alıp çıktım hayatından.
Bu kararı verene kadar çok düşündüm, çok sabrettim düzelmesi için de elimden geleni yaptım sanıyorum bundan sebep o kapıyı kapattığım günden bugüne kadar eski eşimin (halen devam eden) dön ısrarlarına hiç kulak asmadım.Belki bi şans verseydim toparlanabilirdik bilmiyorum ama güvenimi geçmişte o kadar kırmıştı ki, böyle bir riski göze alamadım.
Boşanmaya kesin kararlı olduğum için, blöflük bi durum olmadığı için kendime ve çocuklarıma bi hayat kurmuştum artık, kuyruğunu indirdiğinde, gururu bi kenara bıraktığında gerçekten herşey için çok geçti.
İlk ayrıldığımda "eşek gibi döneceksin babaevinde 2 çocukla yapamazsın,beni boşayamazsın sen" diyen adam boşandıktan sonra ayaklarıma kapanmaya başladı, hala ısrarları devam ediyor.

Bunlardan bağımsız olarak apayrı bi konu var kafamı karıştıran;
Bi kaç ay önce bi proje için bir araya geldiğim, hemen hemen aynı tarihlerde eşlerimizden boşandığımız, üst düzey bi memurla tanıştım.Zekası ve bakış açısı, projeyi sahiplenişi falan bende gizli bir hayranlık uyandırdı, uzun bir zaman birlikte aynı iş üzerinde çalıştık ve çok da güzel bir iş çıkardık ortaya.
Zaman içerisinde bana karşı olan ilgisini belli etmeye başladı.
Ben de boş olmadığım için ilgisine karşılık verdim ve şuan maaşallahlık bir ilişkimiz var.
14 senelik bir evlilik yapmış ve bu evlilikten çocuğu olmamış.
İşi, çevresi, ailesi gerçekten çok nüfuzlu insanlar.
Herşeyi konuşabildiğim, paylaşabildiğim, akıl alabildiğim en önemlisi empati gücü çok yüksek ve gayet anlayışlı biri ve bunlar beni çok cezbediyor.
Elebette birbirimizi tanıyabilmek için çok fazla zamana ihtiyacımız var ama çok kuvvetli bir şekilde evlenmeyi istiyor, çocuklarımın evlenmemeiz durumunda etkilenmemesi için daha şimdiden pedagoglarla görüşüyor, planlar yapıyor vs.
Ben böyle şeylere gerçekten alışkın değilim, eski eşimle iletişim problemimiz o kadar üst düzeydeydiki, bu yaşadıklarım gerçek olamazmış, bi hayalin ruyanın içindeymişim, bi erkek bu kadar ruha dokunamaz, bu kadar halden anlayamaz, bu kadar değerli hissettiremez diye düşünüyorum çoğu zaman.

Velhasılı, olası bir evlilik kararında çocuklarıma nasıl yaklaşmam gerektiğini, onlara durumu nasıl anlatacağımı bilemiyorum.(çocuklarımın ikisi de henüz çok küçükler)
Yaşadığım olaylar (boşanmak) onların seçimi olmadığı halde bizim yaptığımız hataların ceremesini zaten hayatları boyunca çekecekler, bu yüzden bir hata daha yapmak istemiyorum.

İkinci evlilik yapmak, çocuklu bir kadın için doğru mu?
Bunu nasıl yapabilirim, eski eş muhtemelen duruma aydığında çirkinleşecektir, çocuklarımı bana silah olarak kullanacaktır, onları bu süreçten an az hasarla nasıl çıkarabilirim.
Çocuklar yeni ebeveynine (abi mi? baba mı? buna çocuklarım karar verecek) alışabilecekler mi?
Beni dışlarlar mı? suçlarlar mı?
Milyonlarca soru..
Çok korkuyorum çocuklarımın olumsuz olarak zerre kadar etkilenmesinden.
Daha önce yaşayan, çocuklarıyla ikinci evliliğini yaşayan hemcinslerimden tecrübelerini paylaşmalarını rica ediyorum.
Teşekkür ederim şimdiden, fikirleriniz için.

Edit: hemen evlenmek gibi bir fikrim yok arkadaşlar, böyle bir kararı alabilmem için en az 2 yıla ihtiyacım var zaten.

Genişletmek için tıkla...

Karşındakinin insandan iyice emin ol arastir biraz ilk önceliğin o adamın çocuklarına iyi davranmasi olsun es bulunur ama cocuk asla

İçine sindiyse gelecek görüyorsan evlen. Çocuklara iyi davranacak bir adama benziyor.
Yalnız ömür geçmez, şans her zaman kapına gelmez.

PabucumunNicki .!.:

Cocugum yok ama kitaba gore anlatmiyorum cevremde ki sagliksiz ozguvensiz cocuklara gore anlatiyorum.
Tabiki kendin bilirsin ben uyarmak istedim zararini.

Genişletmek için tıkla...

Çocuğun olmadığı belli..
Bende derdim aman şöyle olsun falan ama olunca değişiyor ve çok özgüvensizlik sosyal birisi çevremde böyle büyüyen dolu hepsi çok mutlu..

Cok olgun birine benziyorsunuz. Bosanali kac yil oldu? Simdiki tanistiginiz kisi ayrilmis acaba gercekten aldatildigi icinmi?
Neler duyoruz sonrasinda. Evlenmeden önce duygulara kapanip sonrasi hüsran.

2 cocugunuzda cok kücükmüs. Ama ben bir anne olarak erkek evladi olarak sadece cocuklarin gelecegi icin arik kendimi adardim. Yagmurdan kacarken sonra dolunaya yakalanmayiniz. Simdi düzenli bir hayatiniz varsa ve gelecegi görmeden niye riske atasiniz kendinizi? Biliyorsunuzki evlilik sadece basta güzel ve sonrasinda her zaman esler arasinda problemler yasaniyor. Sonra 2 ci evliliginde pismanligini cekersiniz ve daha zor kalkarsiniz ayaga. Egerki gercekten vaz gecemeyeceginiz biri ise, o zman bi istihare namazi kiliniz. Ama bir kere degil bi kac kere kilin Allah insllh dogru yolu size gösterir. Hem cocuklariniz icin hem kendiniz icin hayirlisini Allahtan isteyiniz. Sonrasinda Allah pismanlik yasatmasin.

DRNNFRYSMN .!.:

Çocuğun olmadığı belli..
Bende derdim aman şöyle olsun falan ama olunca değişiyor ve çok özgüvensizlik sosyal birisi çevremde böyle büyüyen dolu hepsi çok mutlu..

Genişletmek için tıkla...

Cevrende buyuyenler sana normal gelmis.
Sen simdi bir pedegoga falanda cocugun var mi diye sorarsin :)

dashboard .!.:

Boşandım, biri 3 biri 4,5 yaşında iki de oğlum var geçmiş evliliğimden.
Vurmalı, kırmalı bitmedi evliliğim aksine yürümeyeceğini ve mutlu olmadığıma net karar verdiğim gün çocuklarımı alıp çıktım hayatından.
Bu kararı verene kadar çok düşündüm, çok sabrettim düzelmesi için de elimden geleni yaptım sanıyorum bundan sebep o kapıyı kapattığım günden bugüne kadar eski eşimin (halen devam eden) dön ısrarlarına hiç kulak asmadım.Belki bi şans verseydim toparlanabilirdik bilmiyorum ama güvenimi geçmişte o kadar kırmıştı ki, böyle bir riski göze alamadım.
Boşanmaya kesin kararlı olduğum için, blöflük bi durum olmadığı için kendime ve çocuklarıma bi hayat kurmuştum artık, kuyruğunu indirdiğinde, gururu bi kenara bıraktığında gerçekten herşey için çok geçti.
İlk ayrıldığımda "eşek gibi döneceksin babaevinde 2 çocukla yapamazsın,beni boşayamazsın sen" diyen adam boşandıktan sonra ayaklarıma kapanmaya başladı, hala ısrarları devam ediyor.

Bunlardan bağımsız olarak apayrı bi konu var kafamı karıştıran;
Bi kaç ay önce bi proje için bir araya geldiğim, hemen hemen aynı tarihlerde eşlerimizden boşandığımız, üst düzey bi memurla tanıştım.Zekası ve bakış açısı, projeyi sahiplenişi falan bende gizli bir hayranlık uyandırdı, uzun bir zaman birlikte aynı iş üzerinde çalıştık ve çok da güzel bir iş çıkardık ortaya.
Zaman içerisinde bana karşı olan ilgisini belli etmeye başladı.
Ben de boş olmadığım için ilgisine karşılık verdim ve şuan maaşallahlık bir ilişkimiz var.
14 senelik bir evlilik yapmış ve bu evlilikten çocuğu olmamış.
İşi, çevresi, ailesi gerçekten çok nüfuzlu insanlar.
Herşeyi konuşabildiğim, paylaşabildiğim, akıl alabildiğim en önemlisi empati gücü çok yüksek ve gayet anlayışlı biri ve bunlar beni çok cezbediyor.
Elebette birbirimizi tanıyabilmek için çok fazla zamana ihtiyacımız var ama çok kuvvetli bir şekilde evlenmeyi istiyor, çocuklarımın evlenmemeiz durumunda etkilenmemesi için daha şimdiden pedagoglarla görüşüyor, planlar yapıyor vs.
Ben böyle şeylere gerçekten alışkın değilim, eski eşimle iletişim problemimiz o kadar üst düzeydeydiki, bu yaşadıklarım gerçek olamazmış, bi hayalin ruyanın içindeymişim, bi erkek bu kadar ruha dokunamaz, bu kadar halden anlayamaz, bu kadar değerli hissettiremez diye düşünüyorum çoğu zaman.

Velhasılı, olası bir evlilik kararında çocuklarıma nasıl yaklaşmam gerektiğini, onlara durumu nasıl anlatacağımı bilemiyorum.(çocuklarımın ikisi de henüz çok küçükler)
Yaşadığım olaylar (boşanmak) onların seçimi olmadığı halde bizim yaptığımız hataların ceremesini zaten hayatları boyunca çekecekler, bu yüzden bir hata daha yapmak istemiyorum.

İkinci evlilik yapmak, çocuklu bir kadın için doğru mu?
Bunu nasıl yapabilirim, eski eş muhtemelen duruma aydığında çirkinleşecektir, çocuklarımı bana silah olarak kullanacaktır, onları bu süreçten an az hasarla nasıl çıkarabilirim.
Çocuklar yeni ebeveynine (abi mi? baba mı? buna çocuklarım karar verecek) alışabilecekler mi?
Beni dışlarlar mı? suçlarlar mı?
Milyonlarca soru..
Çok korkuyorum çocuklarımın olumsuz olarak zerre kadar etkilenmesinden.
Daha önce yaşayan, çocuklarıyla ikinci evliliğini yaşayan hemcinslerimden tecrübelerini paylaşmalarını rica ediyorum.
Teşekkür ederim şimdiden, fikirleriniz için.

Edit: hemen evlenmek gibi bir fikrim yok arkadaşlar, böyle bir kararı alabilmem için en az 2 yıla ihtiyacım var zaten.

Genişletmek için tıkla...

Bu yazdıgım yazıyı hıc unutma bır erkek asla ve asla bu kadar düşünceli ve kibar olamaz yapıyorsa bu kesınlıkle göz boyama ve elde etme oyunudur ve ve o adam mutlaka aldatır ,evlenınce bır süre sonra gercek maskesını cıkarır .Sen hıc boşanıp ta bukadar mükemmel bır adamı bırakan kadın gördun mü ????? Tavsıyem eşine şans vermen ılerıde cok pişman olucaksın.Gözunu öyle bır boyamış ki masallahlık bır ılışkı dıyorsun ne soylerlerse soylesınler onun ıyı bırı olduguna ınanıcaksın ve hata yaptıktan sonra asla toparlanamayacaksın .

PabucumunNicki .!.:

Cevrende buyuyenler sana normal gelmis.
Sen simdi bir pedegoga falanda cocugun var mi diye sorarsin :)

Genişletmek için tıkla...

Yok odtüde okuyor satranç turnuvaları ama gidiyor progpyonel yüzücü kendini haklı çıkarmaya adına gereksiz iddialaşmaevet sorarım küçücük bebeğe otizm tanısı koydular geri dediler çocuk baş mühendis şuan tanımadığın insanlar hakkında gizliden hakaret etme yaşın küçük belli terbiyesizliğe luzum yok

Siz mutluysanız ve karsinizdakinden eminseniz anlattığınıza gore size güven vermiş bence çocukların küçük olması bir avantaj büyük olsalardı kabullenmeleri daha zor olurdu gibime geliyor tek sorun eski esiniz olabilir ama ne olursa olsun çocuklarınızı birakmayin önceliğiniz onlar olsun
Aşık olmak birinin omzuna başını guvenleme yaslamak her kadın için mükemmel bir duygu bi duyguları yaşadığınıza mutlu oldum umarım guveninizi sarmayan bir kişidir karşınızdaki...

DRNNFRYSMN .!.:

Yok odtüde okuyor satranç turnuvaları ama gidiyor progpyonel yüzücü kendini haklı çıkarmaya adına gereksiz iddialaşmaevet sorarım küçücük bebeğe otizm tanısı koydular geri dediler çocuk baş mühendis şuan tanımadığın insanlar hakkında gizliden hakaret etme yaşın küçük belli terbiyesizliğe luzum yok

Genişletmek için tıkla...

Birincisi cok yuksek ihtimal senden buyugum.
İkincisi terbiyesizlik ya da hakaret etmiyorum akilsiz olur o cocuklarda demedim sorunlu olurlar hayatla mucadeleleri zor olur dedim.

Hayat senin cevrenden ibaret degil yanlisi bu kadar savunma senelerce cocukla ayni yatakta yatmak bagimliliktir sagliksiz dusuncedir.
Cocuk ayrilmaz nedenleri vardir o ayri ama cocugumu birakip elin adamiyla mi yaticam cumlesi normal degil.

Bisey dicemde...cocuklara babalari kizsa bagirsa gerektigi yerde mudahale ediorum..zoruma gidebiliyo.. gercekten baska bi adam kizsa nolur bilmem. Gercekten dengeyi bulmak cok zor olsa gerek

PabucumunNicki .!.:

Birincisi cok yuksek ihtimal senden buyugum.
İkincisi terbiyesizlik ya da hakaret etmiyorum akilsiz olur o cocuklarda demedim sorunlu olurlar hayatla mucadeleleri zor olur dedim.

Hayat senin cevrenden ibaret degil yanlisi bu kadar savunma senelerce cocukla ayni yatakta yatmak bagimliliktir sagliksiz dusuncedir.
Cocuk ayrilmaz nedenleri vardir o ayri ama cocugumu birakip elin adamiyla mi yaticam cumlesi normal degil.

Genişletmek için tıkla...

Sorunlu değiller gayet takdir edilen sevilen insanlar valla yazdıklarından çocuk olduğunu düşündüm...
Vicdanım el vermez başka adama. Bana göre doğru sana göre yanlışsa bende küçükken annemle yattım hiçte bağımlı değilim bir ailem var çocuğun babasından başkası el adamı bana göre

dashboard .!.:

Boşandım, biri 3 biri 4,5 yaşında iki de oğlum var geçmiş evliliğimden.
Vurmalı, kırmalı bitmedi evliliğim aksine yürümeyeceğini ve mutlu olmadığıma net karar verdiğim gün çocuklarımı alıp çıktım hayatından.
Bu kararı verene kadar çok düşündüm, çok sabrettim düzelmesi için de elimden geleni yaptım sanıyorum bundan sebep o kapıyı kapattığım günden bugüne kadar eski eşimin (halen devam eden) dön ısrarlarına hiç kulak asmadım.Belki bi şans verseydim toparlanabilirdik bilmiyorum ama güvenimi geçmişte o kadar kırmıştı ki, böyle bir riski göze alamadım.
Boşanmaya kesin kararlı olduğum için, blöflük bi durum olmadığı için kendime ve çocuklarıma bi hayat kurmuştum artık, kuyruğunu indirdiğinde, gururu bi kenara bıraktığında gerçekten herşey için çok geçti.
İlk ayrıldığımda "eşek gibi döneceksin babaevinde 2 çocukla yapamazsın,beni boşayamazsın sen" diyen adam boşandıktan sonra ayaklarıma kapanmaya başladı, hala ısrarları devam ediyor.

Bunlardan bağımsız olarak apayrı bi konu var kafamı karıştıran;
Bi kaç ay önce bi proje için bir araya geldiğim, hemen hemen aynı tarihlerde eşlerimizden boşandığımız, üst düzey bi memurla tanıştım.Zekası ve bakış açısı, projeyi sahiplenişi falan bende gizli bir hayranlık uyandırdı, uzun bir zaman birlikte aynı iş üzerinde çalıştık ve çok da güzel bir iş çıkardık ortaya.
Zaman içerisinde bana karşı olan ilgisini belli etmeye başladı.
Ben de boş olmadığım için ilgisine karşılık verdim ve şuan maaşallahlık bir ilişkimiz var.
14 senelik bir evlilik yapmış ve bu evlilikten çocuğu olmamış.
İşi, çevresi, ailesi gerçekten çok nüfuzlu insanlar.
Herşeyi konuşabildiğim, paylaşabildiğim, akıl alabildiğim en önemlisi empati gücü çok yüksek ve gayet anlayışlı biri ve bunlar beni çok cezbediyor.
Elebette birbirimizi tanıyabilmek için çok fazla zamana ihtiyacımız var ama çok kuvvetli bir şekilde evlenmeyi istiyor, çocuklarımın evlenmemeiz durumunda etkilenmemesi için daha şimdiden pedagoglarla görüşüyor, planlar yapıyor vs.
Ben böyle şeylere gerçekten alışkın değilim, eski eşimle iletişim problemimiz o kadar üst düzeydeydiki, bu yaşadıklarım gerçek olamazmış, bi hayalin ruyanın içindeymişim, bi erkek bu kadar ruha dokunamaz, bu kadar halden anlayamaz, bu kadar değerli hissettiremez diye düşünüyorum çoğu zaman.

Velhasılı, olası bir evlilik kararında çocuklarıma nasıl yaklaşmam gerektiğini, onlara durumu nasıl anlatacağımı bilemiyorum.(çocuklarımın ikisi de henüz çok küçükler)
Yaşadığım olaylar (boşanmak) onların seçimi olmadığı halde bizim yaptığımız hataların ceremesini zaten hayatları boyunca çekecekler, bu yüzden bir hata daha yapmak istemiyorum.

İkinci evlilik yapmak, çocuklu bir kadın için doğru mu?
Bunu nasıl yapabilirim, eski eş muhtemelen duruma aydığında çirkinleşecektir, çocuklarımı bana silah olarak kullanacaktır, onları bu süreçten an az hasarla nasıl çıkarabilirim.
Çocuklar yeni ebeveynine (abi mi? baba mı? buna çocuklarım karar verecek) alışabilecekler mi?
Beni dışlarlar mı? suçlarlar mı?
Milyonlarca soru..
Çok korkuyorum çocuklarımın olumsuz olarak zerre kadar etkilenmesinden.
Daha önce yaşayan, çocuklarıyla ikinci evliliğini yaşayan hemcinslerimden tecrübelerini paylaşmalarını rica ediyorum.
Teşekkür ederim şimdiden, fikirleriniz için.

Edit: hemen evlenmek gibi bir fikrim yok arkadaşlar, böyle bir kararı alabilmem için en az 2 yıla ihtiyacım var zaten.

Genişletmek için tıkla...

Evlenmek zorunda deilsiniz bence de birkac yil boyle gorusmeye devam edin. Cocuklarla da tanistirin. Beraber vakit gecirin. Onlarin tanidigi biriyle evleniyor olmaniz daha kabul gorur. Ayni sekilde ailenizin de.