İki bebeğimle tek başıma baş edemiyorum

Yalnizbiranne

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.
Üyelik İptali
Kayıtlı Üye
11 Kasım 2019
1.484
1.503
Merhaba, bitik bir psikolojiyle yazıyorum bunları. Biri 2.5 yaşında, biri 1 yaşında iki bebeğim var. Annemin evine geldim burda kalıyorum artık. Eşimle ve ailesiyle yaşadığım sıkıntılar bitti çok şükür burda kafam rahat o yönden her gün şükür ediyorum ama annemin de öyle bir huyu var ki beni çok zor duruma sokuyor. Annem eskiden çalışmak zorunda kaldı bize o baktı sağolsun hakkını ödeyemem. Çalışmak onda alışkanlık halini aldı, şimdi 1 gün dahi evde durmuyor. Bedenini çok fazla yıpratıyorsun herkes haftada 1 2 gün izin yapıyor diyorum. Bir ay oluyor burdayım 1 gün bile evde kalmadı. Kirada 1 evi var ve 1 emekli maaşı var. 11 yaşındaki kardeşim için yetim aylığı da veriyor devlet. Çok aşırı tutumlu biri, çok bi harcaması da yok. Çalıştığı iş dışında sürekli hurda topluyor gece 11 lerde eve geliyor. Evin içi dışı tıka basa aşırı eşya dolu. Çöp ev gibi. Evin önünde 20 kadar tavuk horoz var öyle batıyor ki evin önü. Bu akşam dev gibi bi fare gördüm annem sürüsüyle var diyor. Üst katımıza küçük bi ev yaptırmıştı annem, sağolsun şimdi o eve beni geçirecek. Bu aşağıya yemeğe yatmaya filan ineriz büyük ihtimalle. Ama daha orası için kendi başıma hiç bişey yapamadım çocukları gözden bi an ayırmaya bile gelmiyor bu eşya dolu evde her gün acayip dağıtıp batırıyorlar. Hep dikkatimi onlara vermek zorundayım. Biri uyusa biri uyanık oluyor. Doğru dürüst iş yapamıyorum annemi bekliyorum. O evin bi kaç yapılacak yeri var özellikle de onu bekliyorum ama annem evde durmuyor nasıl olacak bilmiyorum. Bura doğup büyüdüğüm yer ben bekarken hep resmen ev işiyle savaş halindeyim ama ev iyi durumdaydı o zaman. Şimdi hiç baş edemiyorum ne ev işiyle ne çocuklarla. Annem evde dursun çocukların bakımını da ev işini de beraber yapalım istiyorum ama durdurmak mümkün değil. Bana bir şeyler söyler misiniz mücadele edebilmem için güç verir misiniz?
 
Bence hemen evine dön. İki çocuğun sağlıkla yaşayacağı yer değil orası. Birini fare ısırır veya pis bir şeyi ağızlarına alırlarsa az işiniz çok olur. O kadar sağlıksız bir ortamda iki çocukla işiniz ne zaten? Kendi evinizde bakmaktan kat kat zor olur orada.
 
Bence hemen evine dön. İki çocuğun sağlıkla yaşayacağı yer değil orası. Birini fare ısırır veya pis bir şeyi ağızlarına alırlarsa az işiniz çok olur. O kadar sağlıksız bir ortamda iki çocukla işiniz ne zaten? Kendi evinizde bakmaktan kat kat zor olur orada.
Kendi evime dönme durumum yok şu an. Başka bi şehirde yapayalnız evde hiç duramam. Orda çok zor çok kötü günler geçirdim eşim varken de yalnız gibiydim iyice sinir gelmişti o durumdan ailesi de cabası annesi aşırı zor geliyordu bana özellikle kışları köyden geliyorlar her gün çağırıyorlar gitmiyordum ama burnumdan geliyordu. Eşim hiç hayır demiyordu kendi başına kaç gün üst üste oraya gidiyordu, hafta sonu onlara gitmeme gibi bi durum hiç. Yoktu daha sabahtan kv arar evde asla rahat vermezdi. Beraber yaşamıyorduk ama sürekli üstümdeydi gölgesi. Şu an onlara maruz kalmadığım için şükür ediyorum her gün. Ama tükenmiş durumdayım elimden sanki hiç bir iş gelmiyor. Burda bişeyler yapacak motivasyonu gücü kendimde bulup ayağa kalkabilirsem o üstteki evi temizleyip burdan biraz eşya götürüp çocuklarımla orda daha rahat ederim
 
Eşinizden ayrı mısınız,tatil için mi annenize gittiniz yoksa kalıcı mı ? Eğer kalıcı ise çok sağlıklı görünmüyor yaşadığınız yer.
Kalıcı geldim diyim çok girmek istemiyorum orasına, ben sizce annemin her gün getirmeye devam ettiği ve daha önce yığınla eve doldurduğu eşyalarla baş edebilir miyim, bu eve çeki düzen verebilir miyim? Bir şey de attırmıyor ben de o haddi görmüyorum kendimde
 
Çalışmadan duramıyor sanırım hayatı çalışmak olmuş. Hepimiz annemizin evine gidince illa biriken eşyalar oluyor fazlalık bize göre ama onlara göre değil bunu at şunu at anne lazım değilse neden bekletiyorsun gibi... Kizlar evden gittikten sonra mı böyle oluyor bilmiyrm. Çok şükür ki anneniz yine size bir yer verebilmiş bu çok güzel birşey.. sizin icin üst kat yapılacaksa annenizle güzelce konusun anne bir iki gün idare etsek de yapılsa deyin. Bu konuşmadan sonra anneniz evde kalamiyorsa yine siz ustayı çağırın ve yaptırın iki çocuk zor olur tabiki ama bu durum böylede gitmez. Yardımcı olunacak birşey olursa kardeşiniz çocuklarınızla ilgilenebilirse ya da yardım isteyebileceğiniz arkadaşınız varsa çocuklar ile ilgilenebilecek işiniz hallolur. Yoksa çocuklu annenin müsait zamanı olmuyor cocuklarla iş bir arada yürüyor malesef.
 
Anneniz varyemez ve istifçi.
İkisi de ciddi rahatsızlık bana göre.
Çalışmaya da ihtiyacı yokki. Şu saatten sonra birlikte bir yaşam kurup hem çocuklara bakar hem de "normal" şartlarda çalışabilirsiniz.
Ama muhtemelen anlamayacaktır,dinlemeyecektir yani.
Siz sıvayın kolları taşının üst kata. Yaşanabilir hale getirin gerisini içerdeyken yaparsınız.
Yazık çocuklara o evde.
Hatta 11 yaşındaki kardeşiniz de annenizin dağınıklığına farelere pisliğe maruz kalıyor, ona da üzüldüm.
 
Başka gidebileceğim yer yok annemle kalmak güzel ama annem evde dursa işleri beraber yapsak çocuklara beraber baksak. Ama durduramıyor hiç bi güç
Eşinizden ayrılırsanız geçim nasıl olacak ,anneniz mi size bakacak ? Ayrıca bebek ne bulursa agzına atıyodur cok dıkkat lazım ne kadar çok esya o kadar risk bi dk gozden ayırmamak lazım . kardeşinz rahatsız olmuyo mu durumdan ? Allah kolaylık versın kendı evını bır an önce yeeleştırıp gecmeye bakın bence bebekler açısından sizede kolaylık olur .
 
Kac yaşına gelmis kadinin huyunu değiştiremezsiniz bu saatten sonra. Ben olsam o eve karismazdim bi şekilde kendi evinizi duzmenin yolunu bulun annenizi beklerseniz çocuklarınız orada hasta olur
Haklısınız.. Allah korusun.ben hemen yarın bir şeyler yapmak istiyorum ama tembellik mi çöktü üstüme bilmiyorum bi türlü adım atıp o evde bişeyler yapmaya başlayamadım çocukları idare etmek zor ama ben de buraya geldiğimden beri mücadele eden bi halde değilim saldım kendimi, enerjim çok düşük
 
Haklısınız.. Allah korusun.ben hemen yarın bir şeyler yapmak istiyorum ama tembellik mi çöktü üstüme bilmiyorum bi türlü adım atıp o evde bişeyler yapmaya başlayamadım çocukları idare etmek zor ama ben de buraya geldiğimden beri mücadele eden bi halde değilim saldım kendimi, enerjim çok düşük
Öyle bir evde ne kadar kalırsanız modunuz o kadar düşer. Annenizde cocuklara asla bakmaz bence ona guvenmeyin. Bismillah diyip bir işten başlayın. Kendi düzeniniz olunca sizde daha mutlu olursunuz emin olun
 
Anneniz varyemez ve istifçi.
İkisi de ciddi rahatsızlık bana göre.
Çalışmaya da ihtiyacı yokki. Şu saatten sonra birlikte bir yaşam kurup hem çocuklara bakar hem de "normal" şartlarda çalışabilirsiniz.
Ama muhtemelen anlamayacaktır,dinlemeyecektir yani.
Siz sıvayın kolları taşının üst kata. Yaşanabilir hale getirin gerisini içerdeyken yaparsınız.
Yazık çocuklara o evde.
Hatta 11 yaşındaki kardeşiniz de annenizin dağınıklığına farelere pisliğe maruz kalıyor, ona da üzüldüm.
Varyemez ve istifçi.iki kelime de o kadar doğru ki. Evet kardeşimin çok sıkıntılı, acınacak durumları var ilgisizlikten. İnşallah gücümü toplarım, enerjim o kadar düştü ki buraya geldiğimden beri, bir şey yapacak gücü toparlayamadım
 
Varyemez ve istifçi.iki kelime de o kadar doğru ki. Evet kardeşimin çok sıkıntılı, acınacak durumları var ilgisizlikten. İnşallah gücümü toplarım, enerjim o kadar düştü ki buraya geldiğimden beri, bir şey yapacak gücü toparlayamadım
Başlarsanız devamı gelir. Salmayın kendinizi.
İki çocuğunuz, kardeşiniz, en çok da kendiniz için yapmalısınız.
Annenizle yine de bir konuşma da yapabilirsiniz fayda eder etmez, belki ufak da olsa bir değişim olur.
İnşallah olur.
Hayatınızda kolaylık dilerim🌺
Keşke evlilik birliğiniz bozulmasaydı da demek istiyorum, o konulara girip üzmeyeyim ama şu durumun ceremesini sadece siz çekmeseydiniz keşke...
Neyse.
İnşallah *iyi* olursunuz hep🤗
 
X