Bu konuyu kimseye anlatamadığım için buraya yazıyorum. Beş aylık hamileyim. Ben de biraz titizlik var. Geçen hafta cumartesi sabahı eşim krep yapar mısın dedi. Beraber hazırlıyoruz genelde. Ben krep yaparken o da salatalık domates falan yıkıyordu. Daha önce de bir kaç kez uyarmama rağmen sebzeleri sadece suya tutuyor gerçekten yıkamıyor. Uyarınca kızdı ben daha soyacam bunları falan diye. Bi türlü siniri geçmedi. Sabredip bir şey dememeye çalıştım. 10 dk kadar söylendi. Ben ama cidden temiz yıkamıyorsun dedim. İyice kızdı sesini yükseltti. Daha doğrusu bağırdı. Ben çok rahatsız olurum bana bağırılmasından da bağırmaktan da. Gitti bir de balkonun kapısını tekmeledi. Ben de böyle kahvaltı yapamam diye kızdım.Benim basit bir uyarıma böyle tepki veriyorsan defolup gidersin bu evden dedim. Ve domates salatalık doğradığı tabağı yere attım.
Salona geçtim eşim de hızla arkamdan geldi. Terliğiyle popoma hızla vurdu. O an kendimi çok kötü hissettim. Hamileyim, o istedi diye krep yapıyordum, titizliğimi zaten biliyordu sakince uyarmıştım ben onu. Çok kötü hissetmemle beraber popoyada olsa nasıl bana vurur diye önce tokat attım. Sonra da boğazını yüzünü çizdim tırnaklarımla. O da bana tokat attı koltuğa itti. Yatak odasına geçtim. Yatağa girdim. Kafama yorganı çekip ağlıyordum ki tekrar geldi yüzü fena çizilmiş ben nasıl insan içine çıkacam diye bir tokat daha attı. Ben daha da kötü oldum gözümün önünde ütü vardı piriz kısmıyla kafasına vurdum. Kafasından kan akmaya başladı. Sanırım küçük bir kırık oluştu. Ama kan aktı. Bu tabi hala kendine acıyo. Bak ne oldu beğendin mi dedi. Ben de evet ölmeni istiyorum bizi bu hale soktuğun için dedim.
İçeri geçti yüz milyon kere bu evden git dedim. Boşanıcam senden çık git yoksa ben gidcem dedim. Gitmiyorum dedi. Böyle olmaz acınacak durumdayız. İnsanlar hamile eşlerine ayrıca önem verirken senin bağırman yetmiyormuş gibi bir de geldin vurdun dedim. Öğretmenin öğrencisine vurması gibiymiş terlikle popoma çok da hızlı vurmamış falan. Ben salona geçtim ama durmadan ağlıyorum karnım sertleşiyor. Hamile halimle bunları yaşadığım için çok üzüldüm. Gidip tekrar tokat attım defol git bu evden ailenin yanına boşanıcaz dedim. Azıcık adamsan boşanırız dedim. Keşke senle evleneceğime evli bir tanıdığın ismini vererek onla evlenseydim. O kişi eşine çocuklarına karşı çok iyi tavırlı olduğu için böyle dedim. Eşimin sürekli basit şeylerden kavga çıkarmasından bunaldım çünkü. Benim en tahammül edemediğim şey saygısızlık ve basit olaylar nedeniyle tartışma vs. Defalarca söyledim bunu ama bir türlü beynine sokamadım ki hamile halimle bana bunları yaşattı. Üstelik hamileliğimin 2. ayında kanamalarım olmuştu riskli bir hamilelik yani.
Krize girip girip çıktım resmen. Olduğu odaya tekrar tekrar gidip evi terk etmesini istedim. Gitmiyorum da boşanmıyorum da. Mahkemeye de versen boşanmam dedi. Birkaç saat sonra gittim mutfaktan ince oklavayı buldum. Aldım alalı kullanmak da nasip olmamıştı. Aldım olduğu odaya gittim. Oklavayı görünce güldü ne yapacaksın dedi. Seni dövecem dedim. İyi tamam döv için soğusun dedi. Kalk arkanı dön dedim. Kalktı döndü. Kaç defa vuracan dedi. Ağzımdan 80 çıktı. Tamam dedi. Poposuna, alt- üst bacaklarına, 80 defa vurdum. Son 10 tanesinde ağlayacak gibi oldu. Sonra salona geçtim ben. Ama hala içim soğumadı. Geldi yanıma bacaklarını poposunu gösterdi bayağı kızarmış. Bir gün sonra yine gösterdi. Poposu morarmış. Ben az bile oldu sana dedim. Zaten acıyo acıyo diye yavaşlattın beni dedim. O da sen canisin dedi. Gerçekten de içim soğumadı. Doğacak çocuğum inşaallah sana baba demez dedim ve eğer bu çocuk antisosyal hiperaktif salak bir şey olursa senin gerzekliğin yüzünden dedim. Ağladım... Onun da gözleri doldu. Ama olayı ateşleyen de oydu.
Olayın üstünden bugün 7. gün.. hafta içi işten dönüşte gelip bana sarılmaya çalışıyo ihtiyacım var liütfen diyip.. Dün bir geceliğine şehir dışından gelen bir arkadaşım yatılı misafir olarak geldi. Ona yemek hazırlamama evi toparlamama bayağı yardımcı oldu. Arkadaşıma kavgalı olduğumuzu çaktırmadık... bugün gitti arkadaşım. Ben yine ayrı odada oturuyorum yemeği ayrı yiyorum. İşteyken normalim ama bugün eve geldiğimde ağlama krizine girdim yine.. Sürekli boşansam mı diye düşünüyorum. Çok üzülüyorum çok iğrenç şeyler bunlar.
dargınlıklar geçince çok daha utanç verici oluyor eşler için. Tepkilerimizi kontrol altımda tutmak zorundayız diye düşünüyorum. Çokk geçmiş olsun inşallah birdaha olmaz...
