Ben de baska yerde yasamak istemem diye dusunuyorum ama cevremde gordugum iki uc ornek var. Yaslaninca degisirler mi bilemem, saclari dipten sari cikiyor simdilik, Almandan cok Alman oldular.
En kısa zamanda okuyacağım. Teşekkür ederim, umarım bulabiliriz orta yolu. İyice kafamda tartıp düşüneyim, haftasonu bir sofra da ben hazırlarım konuşuruz artık, bakalım.:)
tamamini okuyamadim ne yalan soyleyim ancak son secimde tercihini biliyorsaniz o bile yeter sizin icin karar vermeyeMerhaba Hanimlar,
Gelecek romanimin ilk bolumuyle karsinizdayim
Heheh saka tabi ama nasil olduysa roman bolumune donustu derdim, kisaltamadim lutfen kusura bakmayin. Sonuna kadar okumayi basaran, fikir belirten herkese simdiden tesekkur ederim.
Bir bucuk senelik bir iliskim var. Bir ay kadar once zorunluluktan dolayi tek basima eve ciktim. Bu konuda kendisinin inanilmaz yardimlari oldu, evi kendisi buldu, tasinirken esyalarimi nakliye parasi olmasin diye o aldi goturdu arabayla kac sefer yapip. Ilk gunler alisayim diye her gun geldi kendi yemek yapti ( halam ve babamla yasadigim evde mutfaga giremiyordum malesef, yemek yapmasini halamin kirk yilda bir disari ciktigi zamanlardaki denemelerim haric pek bilmem. ) Hala da ben ogreneyim diye ya da yorulmayayim diye yapar yemek. Butun ay ev alisverisimi o yapti evden eti eksik etmedi, haftasonlari iznimiz denk gelince guzel sofralar kuruyor, karsilikli sohbetler ediyoruz vs vs. Maddi manevi bir seyimi eksik ettigini gormedim.
Eksikleri ise tabi ki var, ornegin sinirli bir yapisi var ve fazla mantik adami. Kendi mantigina uymayan bir seyi katiyen Kabul etmez. Ve kendi dogrularini degistirmez. Birseye ikna olmasi da cok zordur. Bir huyumdan ya da yaptigim birseyden rahatsiz oldugunda bunu bir kenara yazar, icinde biriktirir, ima yoluyla anlamami bekler ve ben anlamayip hala ayni seyleri yaptigimda da sen hep boyle yapiyorsun, anlamiyorsun vs diyerek kavga cikarir. Bu huyunu malesef geciremedik.
Asil konuya geceyim. Gectigimiz Cuma aksami yine bir sofra kurmus sohbet ediyorduk. Her sey cok guzel giderken konu birden bir turlu anlasamadigimiz kadin erkek konusuna geldi. Ardindan da ulkenin durumuna. Fazla ayrintiya girmeden nasil anlatabilirim bilmiyorum ama soyle ozetleyeyim, ben icinde bulundugumuz durum daha kotuye giderse ulkede kalmak istemedigimi, bu tarz savaslarin bana anlamsiz geldigini ve dunyaya bir kez geldigim icin bu hayati huzur icinde yasamak istedigimi savundum. Sokaga cikarken korkmadan cikabilmeyi, cocuklarim olursa onlarin mutlu ve rahat bir gelecegi olmasini istedigimi ve hayatimin en guzel yillarini ne olacagi belirsiz bir savas icin kaybetmek istemedigimi anlattim. Dunya var oldugundan beri insanlar birbiriyle savas icinde ve bu bana o kadar aptalca geliyor ki, tek bir ulkeye ait degilim butun dunya benim ve nerede huzur bulursam oraya gitmeliyim diye dusundugumu anlattim. Ote yandan kendisi bu ulke ve ulkenin gelecegi icin kaninin son damlasina kadar savasacagini dogru olanin bu oldugunu savundu. Ardindan sinirlenmeye basladi ve insanlari sevmeyen bencil bir insan benimle olamaz diye bir cumle kurdu. Ben de o anki hararetle tamam o zaman git diye bagirdim ve o kalkip gitmeye hazirlaninca da pisman oldum onu durdurmaya kalktim. Bir sure kavgamiz devam etti ve siddetlendi, birbirimize bagirdik cagirdik. Sonra sakinlesti ortalik ama gercekten cok kotu bir kavgaydi.
Ertesi gun birkac kere aradi gun icinde nasilim diye, Aksam son aradiginda konusmak istedi kavga konusunda, sozlerinin arkasinda oldugunu, ideolojisi olmayan bir insanla birlikte olamayacagini soyledi yine. Bencil olmakla ovunen biriyle nasil birlikte kalabilirmis. Boyle bir durum olmasa da sanirim tartismada oyle yansittim asla bencil olmakla ovunmedim ama ona anlatamadim. Beni evden kovdun dedi, bu ev bizim mabedimiz sen mutlu olasin diye yaptik herseyi nasil kovarsin buradan hadi kovdun sonra gitmeye kalkinca niye beni durdurmaya calisiyorsun dedi. Ben laflarimin arkasindayim ama sen arkasinda duramiyorsun dedi. Yine ekledi ben her zaman savastim ve savasmaya devam edicem, istiyorum ki kadinim ben mucadeleden yoruldugumda bile gelsin bana cesaret versin, yapabilirsin diye guc versin. Iliskimizi gozden gecirmemiz gerektigini soyledi. Bazi konularda cok mutlu oldugunu ama bazi seylerde de mutlu olmadigini belirtti. Cok ani sinirlenmelerim varmis ve o anda ne dedigimin farkinda olmuyormusum, agzima geleni soyluyormusum halbuki soz konusu o ise cumlelerime dikkat etmem gerekirmis, bu konuda hassasmis ama bir turlu degismemisim. Sonra pisman olup da uzulen yine ben oluyormusum magdur hep benmisim. Uyumlu degilmisiz, ona evden git demem ozellikle uzmus ama bu farkli ideoloji konusunu da es gecmedi. Otur dusun bazi seylerin degismesi gerekiyor, oturup konusalim konusacak birsey var mi onu da bilmiyorum cunku degismiyorsun sen dedi. Bu fevriliklerine devam edemezsin, ben zaten sinirli biriyim senin beni sakinlestirmen gerekiyor, ben senin oyuncagin da degilim git de gideyim gel de geleyim agzindan cikanlara dikkat et boyle devam etmez vs baya konustu. Ben cok konusmadim, ozur diledim ani tepkim icin, oyle demek istemedigimi soyledim bir anlik kizginlikla oldu dedim ama insanlar bi anlik kizginlikla adam olduruyor ama onun geri donusu yok, o zaman surekli kotu seyler yapalim ama oyle yapmak istemedim diye cikalim icinden oyle sey mi olur dedi susturdu. Sonra kapattik telefonu dusun bunlari diyerek.
Sonraki gun de arkadasinin dugunu vardi, gun icinde bir kez aradi gidiyorum birazdan diye. Ben de gun boyu hicbir sey yapamadim, agladim oturdum. Aksamina yazdi ugrayayim istersen dugunden donunce diye ben de olur dedim. Geldi birseyler ictik, yattik uyuduk. Sabah erkenden kalktik bayadir disari cikmiyorsun kahvaltiyi disarida yapalim dedi ciktik, avm ye goturdu evin eksiklerini aldik. Geldik o gunle ertesi gunun yemegini yapti o sirada birlikte dizi izledik. Aksama dogru da gitti yani ne kavgayla ilgili birsey konustuk ne aramizdaki farklarla ilgili. Hatta cok guzel de birgun gecirdik.
Simdi benim derdim ve merak ettigimse su,
O kadar ciddi bir kavga ettik, neden birden kapandi konu ve hicbir sey olmamis gibi iliskimize devam ettik? Oturup konusmak icin uygun bir zaman mi bekliyor yoksa bana kendisi otur dusun dedigi icin benim onu karsima alip bak ben boyle dusundum ettim hadi konusalim dememi mi? Aslinda konumuz o farkliligimiz degildi de ben ona git dedigim icin onun acisini mi cikardi sonar hala arkasindayim diyerek yoksa gercekten boyle mi dusunuyordur?
Ani tepkilerim olmus olabilir, git deyip durdurmaya calismakla da hata ettim biliyorum ama Bana bencil vs demesine, ideolojin yok demesine gercekten cok kirildim ve uzuldum cunku gercekten oyle bir insan degilim. Boyle bir farklilik gercekten onun dedigi gibi birlikteligin devamina engel bir sey mi? Soz konusu ona destek olmamsa eger, cok hakli bulmasam da onun kendi savasinda mutlaka ona destek olurum. Daha once isle sorunlar yasayip cikmak istediginde ona cikmasini istememe ragmen kalip savas diyen de benim, neden baska bir sey icin yaninda olmayayim? Kacmak uzerine bir ideolojim yok aksine kendimi bildim bileli hep birseyler icin savastim ki o da bunu cok iyi biliyor ama ona vatani savas bambaska birsey gibi geliyor sanirim anlayamiyorum.
Insanlari sevmedigim konusunda bir miktar hakli ama tamamen degi. Isim geregi surekli insanlarla iletisim halindeyim ve insanlara yardim etmekten mutluluk duyuyorum, birilerini gulumsetince benim de icim guluyor. Iyi insanlar her zaman var ve onlar icin herseyi yapmaya hazirim ama insanligin genel olarak kotu oldugu dusuncesini degistiremiyorum malesef. Gecmisim ve gordugum onca sey bu onyargiyi kiramiyor icimde. Ama bu demek degil ki onu bu yuzden sevemem.
Bunlari oturup anlatmali miyim ona yoksa zaten konu kapanmisken beklemeli konusmamali miyim? Kalbimi genisletip herkes guvenmeyi, sevmeyi denemeli miyim? Yoksa oldugum insan olarak mi kalmaliyim? Ideolojim gercekten yanlis mi, boyle farkli dusunurken birlikte olamaz miyiz yoksa orta bir yol bulabilir miyiz?
Yani ben ne yapayim?
eve de cikiyor hatta yardim edeyim bir an once ciksin da pijama partisi yapalim
Merhaba Hanimlar,
Gelecek romanimin ilk bolumuyle karsinizdayim
Heheh saka tabi ama nasil olduysa roman bolumune donustu derdim, kisaltamadim lutfen kusura bakmayin. Sonuna kadar okumayi basaran, fikir belirten herkese simdiden tesekkur ederim.
Bir bucuk senelik bir iliskim var. Bir ay kadar once zorunluluktan dolayi tek basima eve ciktim. Bu konuda kendisinin inanilmaz yardimlari oldu, evi kendisi buldu, tasinirken esyalarimi nakliye parasi olmasin diye o aldi goturdu arabayla kac sefer yapip. Ilk gunler alisayim diye her gun geldi kendi yemek yapti ( halam ve babamla yasadigim evde mutfaga giremiyordum malesef, yemek yapmasini halamin kirk yilda bir disari ciktigi zamanlardaki denemelerim haric pek bilmem. ) Hala da ben ogreneyim diye ya da yorulmayayim diye yapar yemek. Butun ay ev alisverisimi o yapti evden eti eksik etmedi, haftasonlari iznimiz denk gelince guzel sofralar kuruyor, karsilikli sohbetler ediyoruz vs vs. Maddi manevi bir seyimi eksik ettigini gormedim.
Eksikleri ise tabi ki var, ornegin sinirli bir yapisi var ve fazla mantik adami. Kendi mantigina uymayan bir seyi katiyen Kabul etmez. Ve kendi dogrularini degistirmez. Birseye ikna olmasi da cok zordur. Bir huyumdan ya da yaptigim birseyden rahatsiz oldugunda bunu bir kenara yazar, icinde biriktirir, ima yoluyla anlamami bekler ve ben anlamayip hala ayni seyleri yaptigimda da sen hep boyle yapiyorsun, anlamiyorsun vs diyerek kavga cikarir. Bu huyunu malesef geciremedik.
Asil konuya geceyim. Gectigimiz Cuma aksami yine bir sofra kurmus sohbet ediyorduk. Her sey cok guzel giderken konu birden bir turlu anlasamadigimiz kadin erkek konusuna geldi. Ardindan da ulkenin durumuna. Fazla ayrintiya girmeden nasil anlatabilirim bilmiyorum ama soyle ozetleyeyim, ben icinde bulundugumuz durum daha kotuye giderse ulkede kalmak istemedigimi, bu tarz savaslarin bana anlamsiz geldigini ve dunyaya bir kez geldigim icin bu hayati huzur icinde yasamak istedigimi savundum. Sokaga cikarken korkmadan cikabilmeyi, cocuklarim olursa onlarin mutlu ve rahat bir gelecegi olmasini istedigimi ve hayatimin en guzel yillarini ne olacagi belirsiz bir savas icin kaybetmek istemedigimi anlattim. Dunya var oldugundan beri insanlar birbiriyle savas icinde ve bu bana o kadar aptalca geliyor ki, tek bir ulkeye ait degilim butun dunya benim ve nerede huzur bulursam oraya gitmeliyim diye dusundugumu anlattim. Ote yandan kendisi bu ulke ve ulkenin gelecegi icin kaninin son damlasina kadar savasacagini dogru olanin bu oldugunu savundu. Ardindan sinirlenmeye basladi ve insanlari sevmeyen bencil bir insan benimle olamaz diye bir cumle kurdu. Ben de o anki hararetle tamam o zaman git diye bagirdim ve o kalkip gitmeye hazirlaninca da pisman oldum onu durdurmaya kalktim. Bir sure kavgamiz devam etti ve siddetlendi, birbirimize bagirdik cagirdik. Sonra sakinlesti ortalik ama gercekten cok kotu bir kavgaydi.
Ertesi gun birkac kere aradi gun icinde nasilim diye, Aksam son aradiginda konusmak istedi kavga konusunda, sozlerinin arkasinda oldugunu, ideolojisi olmayan bir insanla birlikte olamayacagini soyledi yine. Bencil olmakla ovunen biriyle nasil birlikte kalabilirmis. Boyle bir durum olmasa da sanirim tartismada oyle yansittim asla bencil olmakla ovunmedim ama ona anlatamadim. Beni evden kovdun dedi, bu ev bizim mabedimiz sen mutlu olasin diye yaptik herseyi nasil kovarsin buradan hadi kovdun sonra gitmeye kalkinca niye beni durdurmaya calisiyorsun dedi. Ben laflarimin arkasindayim ama sen arkasinda duramiyorsun dedi. Yine ekledi ben her zaman savastim ve savasmaya devam edicem, istiyorum ki kadinim ben mucadeleden yoruldugumda bile gelsin bana cesaret versin, yapabilirsin diye guc versin. Iliskimizi gozden gecirmemiz gerektigini soyledi. Bazi konularda cok mutlu oldugunu ama bazi seylerde de mutlu olmadigini belirtti. Cok ani sinirlenmelerim varmis ve o anda ne dedigimin farkinda olmuyormusum, agzima geleni soyluyormusum halbuki soz konusu o ise cumlelerime dikkat etmem gerekirmis, bu konuda hassasmis ama bir turlu degismemisim. Sonra pisman olup da uzulen yine ben oluyormusum magdur hep benmisim. Uyumlu degilmisiz, ona evden git demem ozellikle uzmus ama bu farkli ideoloji konusunu da es gecmedi. Otur dusun bazi seylerin degismesi gerekiyor, oturup konusalim konusacak birsey var mi onu da bilmiyorum cunku degismiyorsun sen dedi. Bu fevriliklerine devam edemezsin, ben zaten sinirli biriyim senin beni sakinlestirmen gerekiyor, ben senin oyuncagin da degilim git de gideyim gel de geleyim agzindan cikanlara dikkat et boyle devam etmez vs baya konustu. Ben cok konusmadim, ozur diledim ani tepkim icin, oyle demek istemedigimi soyledim bir anlik kizginlikla oldu dedim ama insanlar bi anlik kizginlikla adam olduruyor ama onun geri donusu yok, o zaman surekli kotu seyler yapalim ama oyle yapmak istemedim diye cikalim icinden oyle sey mi olur dedi susturdu. Sonra kapattik telefonu dusun bunlari diyerek.
Sonraki gun de arkadasinin dugunu vardi, gun icinde bir kez aradi gidiyorum birazdan diye. Ben de gun boyu hicbir sey yapamadim, agladim oturdum. Aksamina yazdi ugrayayim istersen dugunden donunce diye ben de olur dedim. Geldi birseyler ictik, yattik uyuduk. Sabah erkenden kalktik bayadir disari cikmiyorsun kahvaltiyi disarida yapalim dedi ciktik, avm ye goturdu evin eksiklerini aldik. Geldik o gunle ertesi gunun yemegini yapti o sirada birlikte dizi izledik. Aksama dogru da gitti yani ne kavgayla ilgili birsey konustuk ne aramizdaki farklarla ilgili. Hatta cok guzel de birgun gecirdik.
Simdi benim derdim ve merak ettigimse su,
O kadar ciddi bir kavga ettik, neden birden kapandi konu ve hicbir sey olmamis gibi iliskimize devam ettik? Oturup konusmak icin uygun bir zaman mi bekliyor yoksa bana kendisi otur dusun dedigi icin benim onu karsima alip bak ben boyle dusundum ettim hadi konusalim dememi mi? Aslinda konumuz o farkliligimiz degildi de ben ona git dedigim icin onun acisini mi cikardi sonar hala arkasindayim diyerek yoksa gercekten boyle mi dusunuyordur?
Ani tepkilerim olmus olabilir, git deyip durdurmaya calismakla da hata ettim biliyorum ama Bana bencil vs demesine, ideolojin yok demesine gercekten cok kirildim ve uzuldum cunku gercekten oyle bir insan degilim. Boyle bir farklilik gercekten onun dedigi gibi birlikteligin devamina engel bir sey mi? Soz konusu ona destek olmamsa eger, cok hakli bulmasam da onun kendi savasinda mutlaka ona destek olurum. Daha once isle sorunlar yasayip cikmak istediginde ona cikmasini istememe ragmen kalip savas diyen de benim, neden baska bir sey icin yaninda olmayayim? Kacmak uzerine bir ideolojim yok aksine kendimi bildim bileli hep birseyler icin savastim ki o da bunu cok iyi biliyor ama ona vatani savas bambaska birsey gibi geliyor sanirim anlayamiyorum.
Insanlari sevmedigim konusunda bir miktar hakli ama tamamen degi. Isim geregi surekli insanlarla iletisim halindeyim ve insanlara yardim etmekten mutluluk duyuyorum, birilerini gulumsetince benim de icim guluyor. Iyi insanlar her zaman var ve onlar icin herseyi yapmaya hazirim ama insanligin genel olarak kotu oldugu dusuncesini degistiremiyorum malesef. Gecmisim ve gordugum onca sey bu onyargiyi kiramiyor icimde. Ama bu demek degil ki onu bu yuzden sevemem.
Bunlari oturup anlatmali miyim ona yoksa zaten konu kapanmisken beklemeli konusmamali miyim? Kalbimi genisletip herkes guvenmeyi, sevmeyi denemeli miyim? Yoksa oldugum insan olarak mi kalmaliyim? Ideolojim gercekten yanlis mi, boyle farkli dusunurken birlikte olamaz miyiz yoksa orta bir yol bulabilir miyiz?
Yani ben ne yapayim?
var oyleleri, ben bastan beri oyle olamadim.. 
Arkadas degil de akrabalarim. Bana da garip geliyor, orada yasasam bile oyle olmazdim. Mutlular valla, Deutschland ueber alles in der Welt'mis.hahay
evin girisinde nazar boncuklu paspasim, domuz icki ve gece gezmesi tabumdan taviz vermeden tam zit karakterim ve zit kulturden olan esimle gecinip gidiyoruz,o beni boyle keci inadimla, absent olmamla sevdigini soyler, uyum saglamak icin onlardan daha cok burali olmaya calismak bana garip geliyo ne yalan soyleyim.
insallah arkadaslariniz mutlu yasarlar orda
