İçimde bitmeyen duyguları dökmek istediğim için....

maydanozca06 .!.:

Daha evvelden kayınvalide görümce vakasını anlatmıştım. Aynı şekilde kocamla olan sorunlarıda. Yaşım 26 içimde bitmeyen bir savaş var. Bitmeyen bir kin. Bir kızım var. Balık baştan kokmuştu evlilik öncesi ama ben oralı olmamıştım. BÜYÜK BİR KEŞKE DİLİMDE.Daha sonra ardı sırası kesilmeyen düğünde bir Volkan olan kin ve öfke dört senelik evliliğimin de her yanını sardı. Gitmek bilmiyor. Tabi düğünden sonrada ardımdan devam ettirdikleri yalanlar iftiralarda cabası. Evliliğimin ilk gününden beri mutluluk nedir bilmedim sanırım önce ailesi kaynaklıydı bu yüzden eşime çok yüklenmiyordum. Ama sonraları onlar durmak bilmedi, eşimde uydumakıllılık yaptı. 3 sene sonra ancak düzeldi. Onlara inanmayı ancak kesti tamamen olmasada ama üç senede hastalık sahibi olmam ve saçımın beyazlaması bana kâr kaldı. Yine de o ilk günlerin uydumakıllığını zaman zaman hissediyorum. Bu yüzden de ona karşı öfkemi azaltamıyorum.Her kavgada boşanmaya götürüyorum cümlelerimi. Fakat her defasında ayrılmak istemiyorum diyor yada ağlıyor. Ailesine göre ben ruh hastasının, çirkinin kötünün tekiyim. Oğulları mükemmel ötesi, yakışıklı vs vs. Ve tek amaçları var o da ayırmak kaldı ki bunu kendi akrabaları bile söylüyor. Aslında sorunum şu; bu kadar nefret ettiğim ailesine eşimin çocuğumun fotoğraf ve videolarını atması özellikle de görümceme atması ( ki onun bebeği ilk doğduğunda bana göstermemelerini söylemiş foto nazar değdirirmişim) o benim bebeğimin her halini gördü oysaki biraz çocukça biliyorum ama yengesi değilim düşmanıyım onun gözünde ve ilk günden beri böyleler. Sorunum şu, eşimin resti çekememesi. Az soğuk davransa belki cüret edemeyecek bir daha saçmalıklarına. Böyle şeytanlarla uğraşmak, her gün bi koltuk köşesinde kendimi ağlayarak bulmak beni çok yıprattı. Onlardan uzakta yaşıyorum. Ama bir mesaj bir arama bile o günümü mahvedebiliyor. Her neyse son zamanlarda eşime çok ilgisizim. Kavgalı değiliz. Ama bana bir nasılsın dediğinde nötr yaşıyorum işte diyorum neden öylesin senin bi çocugun var diyor ona annelik yapmıyorum demedim ki dedim. Nötrüm yaşıyorum işte dedim. Sanırım üç senedir bu duyguları taşıyorsam bitecek gibide durmuyor.

Genişletmek için tıkla...

maydanozca06 .!.:

Daha evvelden kayınvalide görümce vakasını anlatmıştım. Aynı şekilde kocamla olan sorunlarıda. Yaşım 26 içimde bitmeyen bir savaş var. Bitmeyen bir kin. Bir kızım var. Balık baştan kokmuştu evlilik öncesi ama ben oralı olmamıştım. BÜYÜK BİR KEŞKE DİLİMDE.Daha sonra ardı sırası kesilmeyen düğünde bir Volkan olan kin ve öfke dört senelik evliliğimin de her yanını sardı. Gitmek bilmiyor. Tabi düğünden sonrada ardımdan devam ettirdikleri yalanlar iftiralarda cabası. Evliliğimin ilk gününden beri mutluluk nedir bilmedim sanırım önce ailesi kaynaklıydı bu yüzden eşime çok yüklenmiyordum. Ama sonraları onlar durmak bilmedi, eşimde uydumakıllılık yaptı. 3 sene sonra ancak düzeldi. Onlara inanmayı ancak kesti tamamen olmasada ama üç senede hastalık sahibi olmam ve saçımın beyazlaması bana kâr kaldı. Yine de o ilk günlerin uydumakıllığını zaman zaman hissediyorum. Bu yüzden de ona karşı öfkemi azaltamıyorum.Her kavgada boşanmaya götürüyorum cümlelerimi. Fakat her defasında ayrılmak istemiyorum diyor yada ağlıyor. Ailesine göre ben ruh hastasının, çirkinin kötünün tekiyim. Oğulları mükemmel ötesi, yakışıklı vs vs. Ve tek amaçları var o da ayırmak kaldı ki bunu kendi akrabaları bile söylüyor. Aslında sorunum şu; bu kadar nefret ettiğim ailesine eşimin çocuğumun fotoğraf ve videolarını atması özellikle de görümceme atması ( ki onun bebeği ilk doğduğunda bana göstermemelerini söylemiş foto nazar değdirirmişim) o benim bebeğimin her halini gördü oysaki biraz çocukça biliyorum ama yengesi değilim düşmanıyım onun gözünde ve ilk günden beri böyleler. Sorunum şu, eşimin resti çekememesi. Az soğuk davransa belki cüret edemeyecek bir daha saçmalıklarına. Böyle şeytanlarla uğraşmak, her gün bi koltuk köşesinde kendimi ağlayarak bulmak beni çok yıprattı. Onlardan uzakta yaşıyorum. Ama bir mesaj bir arama bile o günümü mahvedebiliyor. Her neyse son zamanlarda eşime çok ilgisizim. Kavgalı değiliz. Ama bana bir nasılsın dediğinde nötr yaşıyorum işte diyorum neden öylesin senin bi çocugun var diyor ona annelik yapmıyorum demedim ki dedim. Nötrüm yaşıyorum işte dedim. Sanırım üç senedir bu duyguları taşıyorsam bitecek gibide durmuyor.

Genişletmek için tıkla...

maydanozca06 .!.:

Her kavgada boşanmaya götürüyorum cümlelerimi

Genişletmek için tıkla...

maydanozca06 .!.:

Ama bana bir nasılsın dediğinde nötr yaşıyorum işte diyorum

Genişletmek için tıkla...