• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

İçimde bitmeyen duyguları dökmek istediğim için....

maydanozca06

maydanozca06

Üye
Kayıtlı Üye
10 Temmuz 2021
225
244
18
Daha evvelden kayınvalide görümce vakasını anlatmıştım. Aynı şekilde kocamla olan sorunlarıda. Yaşım 26 içimde bitmeyen bir savaş var. Bitmeyen bir kin. Bir kızım var. Balık baştan kokmuştu evlilik öncesi ama ben oralı olmamıştım. BÜYÜK BİR KEŞKE DİLİMDE.Daha sonra ardı sırası kesilmeyen düğünde bir Volkan olan kin ve öfke dört senelik evliliğimin de her yanını sardı. Gitmek bilmiyor. Tabi düğünden sonrada ardımdan devam ettirdikleri yalanlar iftiralarda cabası. Evliliğimin ilk gününden beri mutluluk nedir bilmedim sanırım önce ailesi kaynaklıydı bu yüzden eşime çok yüklenmiyordum. Ama sonraları onlar durmak bilmedi, eşimde uydumakıllılık yaptı. 3 sene sonra ancak düzeldi. Onlara inanmayı ancak kesti tamamen olmasada ama üç senede hastalık sahibi olmam ve saçımın beyazlaması bana kâr kaldı. Yine de o ilk günlerin uydumakıllığını zaman zaman hissediyorum. Bu yüzden de ona karşı öfkemi azaltamıyorum.Her kavgada boşanmaya götürüyorum cümlelerimi. Fakat her defasında ayrılmak istemiyorum diyor yada ağlıyor. Ailesine göre ben ruh hastasının, çirkinin kötünün tekiyim. Oğulları mükemmel ötesi, yakışıklı vs vs. Ve tek amaçları var o da ayırmak kaldı ki bunu kendi akrabaları bile söylüyor. Aslında sorunum şu; bu kadar nefret ettiğim ailesine eşimin çocuğumun fotoğraf ve videolarını atması özellikle de görümceme atması ( ki onun bebeği ilk doğduğunda bana göstermemelerini söylemiş foto nazar değdirirmişim) o benim bebeğimin her halini gördü oysaki biraz çocukça biliyorum ama yengesi değilim düşmanıyım onun gözünde ve ilk günden beri böyleler. Sorunum şu, eşimin resti çekememesi. Az soğuk davransa belki cüret edemeyecek bir daha saçmalıklarına. Böyle şeytanlarla uğraşmak, her gün bi koltuk köşesinde kendimi ağlayarak bulmak beni çok yıprattı. Onlardan uzakta yaşıyorum. Ama bir mesaj bir arama bile o günümü mahvedebiliyor. Her neyse son zamanlarda eşime çok ilgisizim. Kavgalı değiliz. Ama bana bir nasılsın dediğinde nötr yaşıyorum işte diyorum neden öylesin senin bi çocugun var diyor ona annelik yapmıyorum demedim ki dedim. Nötrüm yaşıyorum işte dedim. Sanırım üç senedir bu duyguları taşıyorsam bitecek gibide durmuyor.
 
maydanozca06 .!.:
Daha evvelden kayınvalide görümce vakasını anlatmıştım. Aynı şekilde kocamla olan sorunlarıda. Yaşım 26 içimde bitmeyen bir savaş var. Bitmeyen bir kin. Bir kızım var. Balık baştan kokmuştu evlilik öncesi ama ben oralı olmamıştım. BÜYÜK BİR KEŞKE DİLİMDE.Daha sonra ardı sırası kesilmeyen düğünde bir Volkan olan kin ve öfke dört senelik evliliğimin de her yanını sardı. Gitmek bilmiyor. Tabi düğünden sonrada ardımdan devam ettirdikleri yalanlar iftiralarda cabası. Evliliğimin ilk gününden beri mutluluk nedir bilmedim sanırım önce ailesi kaynaklıydı bu yüzden eşime çok yüklenmiyordum. Ama sonraları onlar durmak bilmedi, eşimde uydumakıllılık yaptı. 3 sene sonra ancak düzeldi. Onlara inanmayı ancak kesti tamamen olmasada ama üç senede hastalık sahibi olmam ve saçımın beyazlaması bana kâr kaldı. Yine de o ilk günlerin uydumakıllığını zaman zaman hissediyorum. Bu yüzden de ona karşı öfkemi azaltamıyorum.Her kavgada boşanmaya götürüyorum cümlelerimi. Fakat her defasında ayrılmak istemiyorum diyor yada ağlıyor. Ailesine göre ben ruh hastasının, çirkinin kötünün tekiyim. Oğulları mükemmel ötesi, yakışıklı vs vs. Ve tek amaçları var o da ayırmak kaldı ki bunu kendi akrabaları bile söylüyor. Aslında sorunum şu; bu kadar nefret ettiğim ailesine eşimin çocuğumun fotoğraf ve videolarını atması özellikle de görümceme atması ( ki onun bebeği ilk doğduğunda bana göstermemelerini söylemiş foto nazar değdirirmişim) o benim bebeğimin her halini gördü oysaki biraz çocukça biliyorum ama yengesi değilim düşmanıyım onun gözünde ve ilk günden beri böyleler. Sorunum şu, eşimin resti çekememesi. Az soğuk davransa belki cüret edemeyecek bir daha saçmalıklarına. Böyle şeytanlarla uğraşmak, her gün bi koltuk köşesinde kendimi ağlayarak bulmak beni çok yıprattı. Onlardan uzakta yaşıyorum. Ama bir mesaj bir arama bile o günümü mahvedebiliyor. Her neyse son zamanlarda eşime çok ilgisizim. Kavgalı değiliz. Ama bana bir nasılsın dediğinde nötr yaşıyorum işte diyorum neden öylesin senin bi çocugun var diyor ona annelik yapmıyorum demedim ki dedim. Nötrüm yaşıyorum işte dedim. Sanırım üç senedir bu duyguları taşıyorsam bitecek gibide durmuyor.
Genişletmek için tıkla...
Sorun KV ya da görümce değil eşiniz. Baştan evliliğiniz kötü başlamış ve öyle devam etmiş. Bir şeyler belli ki kopmuş içinizde. Boşanır mısınız bilmem ama kocanız bu şekilde davranmaya devam ettikçe bu durum sizi daha çok yorar
 
Sizin eşinizin ailesi evinize gelip, karışıyorlar mı? Sadece eşinizle mi görüşüyorlar? Eşinizden ailesinden tamamen kopmasını bekleyemezsiniz. Ama madem bu kadar sıkıntı yaratıyorlar size, gidiş gelişi kesersiniz, sadece eşiniz görüşür, çocuğunuzu onlara götürür.
 
Sizin duygularınız ve söyledikleriniz de normal değil yalnız, olaylara geniş çerçeveden bakmayı deneyim. Ayrıca kin öyle bir silahtır ki, sadece sahibini öldürür. Kanser bile eder adamı, bu duyguyu çok taşımayın üzerinizde.
 
Konudan konuya atlamışsınız biraz
Fotoğraf konusuna gelince bosverin atsın aman siz onunkini görmemişsiniz çokta zırt:işsiz:zaten sevmiyorsunuz bosverin bebegide kendine kalsın

Eşiniz kısmına gelince bence onlara karşı soğuk olmasını istemeyin çünkü aynı şeyi eşim istese kesinlikle yapmam ben kendisi anlasamiyor olabilir ama sırf o anlaşamıyor diye ben ailemle bagımı asla kesmem
 
Tabii oğlu da brad pitt erkek anaları oğullarını bulunmaz hint kumaşı zannettirmeye bayılıyor. Allah sabır versin ne yaparsınız bilmiyorum ama babamda yıllarca babannemin saçma laflarına dolup gelirdi en son biz büyüdük git ananla yaşa dedik de düzeldi yoksa boşanmalarını istemiştik.
 
Daldan dala atlayarak yazmışsınız, karışık olmuş biraz.
Ya psikolojik destek alın, kendi içinizde halledemiyorsunuz belli ki, ya da aile terapisi alın içinizi dökün, eşinizin ne istediğinizi anlamasını sağlayın. Başka çare yok gibi.
 
maydanozca06 .!.:
Daha evvelden kayınvalide görümce vakasını anlatmıştım. Aynı şekilde kocamla olan sorunlarıda. Yaşım 26 içimde bitmeyen bir savaş var. Bitmeyen bir kin. Bir kızım var. Balık baştan kokmuştu evlilik öncesi ama ben oralı olmamıştım. BÜYÜK BİR KEŞKE DİLİMDE.Daha sonra ardı sırası kesilmeyen düğünde bir Volkan olan kin ve öfke dört senelik evliliğimin de her yanını sardı. Gitmek bilmiyor. Tabi düğünden sonrada ardımdan devam ettirdikleri yalanlar iftiralarda cabası. Evliliğimin ilk gününden beri mutluluk nedir bilmedim sanırım önce ailesi kaynaklıydı bu yüzden eşime çok yüklenmiyordum. Ama sonraları onlar durmak bilmedi, eşimde uydumakıllılık yaptı. 3 sene sonra ancak düzeldi. Onlara inanmayı ancak kesti tamamen olmasada ama üç senede hastalık sahibi olmam ve saçımın beyazlaması bana kâr kaldı. Yine de o ilk günlerin uydumakıllığını zaman zaman hissediyorum. Bu yüzden de ona karşı öfkemi azaltamıyorum.Her kavgada boşanmaya götürüyorum cümlelerimi. Fakat her defasında ayrılmak istemiyorum diyor yada ağlıyor. Ailesine göre ben ruh hastasının, çirkinin kötünün tekiyim. Oğulları mükemmel ötesi, yakışıklı vs vs. Ve tek amaçları var o da ayırmak kaldı ki bunu kendi akrabaları bile söylüyor. Aslında sorunum şu; bu kadar nefret ettiğim ailesine eşimin çocuğumun fotoğraf ve videolarını atması özellikle de görümceme atması ( ki onun bebeği ilk doğduğunda bana göstermemelerini söylemiş foto nazar değdirirmişim) o benim bebeğimin her halini gördü oysaki biraz çocukça biliyorum ama yengesi değilim düşmanıyım onun gözünde ve ilk günden beri böyleler. Sorunum şu, eşimin resti çekememesi. Az soğuk davransa belki cüret edemeyecek bir daha saçmalıklarına. Böyle şeytanlarla uğraşmak, her gün bi koltuk köşesinde kendimi ağlayarak bulmak beni çok yıprattı. Onlardan uzakta yaşıyorum. Ama bir mesaj bir arama bile o günümü mahvedebiliyor. Her neyse son zamanlarda eşime çok ilgisizim. Kavgalı değiliz. Ama bana bir nasılsın dediğinde nötr yaşıyorum işte diyorum neden öylesin senin bi çocugun var diyor ona annelik yapmıyorum demedim ki dedim. Nötrüm yaşıyorum işte dedim. Sanırım üç senedir bu duyguları taşıyorsam bitecek gibide durmuyor.
Genişletmek için tıkla...
Saçlarını beyazlatan bu kadar stresli bir evliliği bitirmek için neyi bekliyorsun? Kaç kurtar kendini de çocuğunu da. Sen mutlu olmazsan çocuğunu da mutlu edemezsin.
 
Destek almak zorundasınız artık. Çözemeyeceginiz kadar büyümüş düğümler.

Yani bakın 22 yaşında evlilik, evlilik oturmadan çocuk, daha bu yaşta sinir stres hastalık, mutsuz bir evlilige sahipsiniz. Eşiniz anlattığınıza göre seviyor sizi. Gidin beraber destek alin. Yada bosanin. Bu kadar dert sinir stresle çok yaşanmaz zaten.
 
maydanozca06 .!.:
Her kavgada boşanmaya götürüyorum cümlelerimi
Genişletmek için tıkla...

maydanozca06 .!.:
Ama bana bir nasılsın dediğinde nötr yaşıyorum işte diyorum
Genişletmek için tıkla...
Bunlar bana göre boşanma sebebi.
Her kavgada bunu söylüyorsunuz ama bir gün eyleme geçerse bence siz buna da cesaret edemez ve pişman olursunuz.
Bu arada tek sorun eşinizde. Ve bence siz ondan çoktan gitmişsiniz.
Ya boşanın ya da her şeyi unutup mutlu olmaya çalışın.
 
O aileye karşı bu kadar yoğun duygu beslemeyi bırakın. Hergün ağlayacak kadar neden önemsiyorsunuz sevmediğiniz insanları. Çocuğunuz da varmış gözünüzde bu kadar abartmayın insanları. Gitsin görüşsün eşiniz ileride sırf o insanlar için kendize verrdiğiniz bu zarara üzüleceksiniz.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

F
Evlilikte sorunlar,abartiyo muyum
9 10 11
Yorumlar
213
Görüntüleme
45K
Tweety009
T
Elif
Evlilik sorunları
Yorumlar
2
Görüntüleme
12K
qadife
qadife
**SU**
Evlilik Sorunlari Ve Tedavileri
Yorumlar
5
Görüntüleme
3K
kk-delisi
kk-delisi
Back