Merhabalar herkese,
Nişanlımdan ayrıldım, severek ayrıldık, üstünden tam 2 koca yıl geçti.Aileler anlaşamadı, kendi aramızda problemler vardı beni iş arkadaşlarımdan bile kıskanması, aşırı suskun olması,sinirini yönetememesi,aileme terbiyesizlik yapmaları,bana değer verdiğini hissetmemem, gönül almayı bilmemesi,bana aldığı maddi anlamda komik hediyeler...Yılbaşı hediyesi olarak plastik gece lambası, ilk sevgililer günü hediyesi olarak mutfak önlüğü, benim ısrarımla aldığı tektaşın(modeli seçmedim sadece tektaşım osun istiyorum dedim) 179 tl olduğunu tesadüfen öğrenmem(burda yanlış anlaşılmasın paraya değer vermem ama insan ister istemez düşünüyo, misal çok sevdiğin değer verdiğin montunu en iyi kuru temizlemeciye götürür bi sürü para verip temzilettirirsin çünkü ona değer verirsin öyle değil mi.Manevi olarak değer verilen şeye maddi olarak da değer veriyoruz yani...)gibi sebepler.10 ay nişanlı kaldık, ben doğuda öğretmendim, o batıda polis.Evlenince doğuya tayin isteyecekti.Nikaha 2 hafta düğüne 2 ay kala yani, kavga ettik, çok sık kavga ediyoduk zaten son zamanlarda, anında beni faceden sildi, ailene söyle bitti dedi.Tamam dedim ama söylemedim, 1 hafta boyunca bana resmen eziyet etti aileme söylemem için.Israrla söylemedim çünkü biliyorum sinirinden yapıyor, biz barışıcaz.Derken babası eniştemin babasına gitmiş, beni ve ailemi kötüleyen bi yığın söz söyledikten sonra barıştıralım çocukları demiş.Tabi bu sözler babamın kulağına gelince annem-babam asla istemedi barışmamı.Ben de sevdiğim halde o an geri dönmek istemedim çünkü aramızda kalması gereken bi konu vardı, söz vermiştik birbirimize aramızda kalacak diye ve onu bile babasına söylemiş, babası da eniştemin babasına...Başımdan aşağı kaynar sular döküldü duyduğumda.
Araya bi iki kişi soktular, evime bi çiçek gönderdiler barışmak için, o şahıs birazcık dil ucuyla dil döktü ama benim canım çok yanmıştı.geri adım atmadım.Atamadım.Gururumdan mı sinirimden mi bilmiyorum.2 koca yıl oldu biteli, biz bu süreçte 2-3 ayda bir konuşmaya devam ettik.İkimizin de pişmanlığı apaçık ortadaydı, ikimizin de hayatına başkası girmedi.Ne yaptık biz dedik durduk kendimize.Sonra ayrıldıktan tam 1,5 yıl sonra hadi dedik tekrar. Hiç bi şey olmamış gibi kaldığımız yerden devam etmeye başladık,bu sefer ben batıda o doğuda.1 ay devam ettikten sonra ki benim ayaklarım yere basmıyodu o kadar aşığım çünkü,dedi ki biz niye konuşuyoruz bazı şeylere hayatta bi kere şans verilir ben vazgeçtim.Dünyam başıma yıkıldı.7 aydır resmen yalvarıyorum... bunu bize ikinci kez yapma diye yalvardım, batıyı bırakıp doğuda polis eşi olmayı kabullendim, ailemi ikna ederim dedim, maddi manevi hiç bi şey istemiyorum düğün bile yapmasak olur dedim,ne istiyosan her şey öyle olsun dedim.İkna edemedim.En başta ben ağlarken benle birlikte ağladı, olmaz dedi.Ben ısrar ettikçe çirkinleşti, hakaret etti,engelledi, küçümsedi, alay etti...İçim öyle bi yanıyo ki.7 ayda 7 yıl yaşlandım, çirkinleştim, mahvettim kendimi,bi şey yiyemiyorum, hiç bi şeyden hayattan yaşamaktan zevk almıyorum.tam kaybettim derken onu yeniden bulmanın sevinci öyle sıcak öyle büyüktü ki....Çok seviyorum onu.Vazgeçemiyorum.Hayatında kimse yok.bana dönmesi için her şeyi yaptım, yapmadığım tek şey yanına gitmek.Son kozumu kullanıp yanına gitmeyi düşünüyorum en batıdan en doğuya...Belki diyorum görünce dayanamaz, sonra diyorum ya benle görüşmek bile istemezse defol git derse....Daha kötü olur muyum?Sizce ne yapmalıyım, çok kötüyüm çok çok..
