Huzur kalmadı

Zezemeze .!.:

Merhabalar.

İki yıllık evliyim, bir de bebeğim var. Eşim geçen hafta korona oldu çok şükür tat koku kaybı dışında bir semptom görünmedi yani oldukça hafif atlattı süreci. İki üç güne tamamen iyileşmiş olur diye umuyoruz.

Eşim kendini izole etsin diye yatak odasına kapandı ben de salonda yatmaya başladım bu süreçte. Yalnız tam da bebeğimin diş çıkarma dönemine denk geldi. Bebeğim normalde odasında beşikte uyuyor ama özellikle şu diş dönemlerinde gece 17276252 kere uyanıyor. Böyle zamanlarda dayanacak gücüm kalmadığı için yanıma alırdım birlikte uyurduk. Ama şimdi yatak odasına giremediğim için ve salondaki koltuklar da açılmadığı için bebeğimi yanıma alamadım. Sonuç olarak bir haftadan fazladır gece sürekli uyanıyor odasına gidip geri uyutuyorum, sandalyede tamamen dalmasını bekleyip salona geçiyorum. Haliyle bende uyku diye bir şey kalmadı çok çok yorgunum. Bu derece uykusuzluk da sinir yaptı iyice bende maalesef. Genelde eşimle birbirimize giriyoruz tartışıp duruyoruz ben küsüyorum vs ruhen bitik durumdayım. Artı bu şehirde kimsem yok, olsa da Pandemi yüzünden göremem. Bütün gün evde bebek bakıyorum, uyumuyor yemiyor bu aralar kafayı yemek üzereyim artık. Bugün olan şeyi sormak istiyorum size ben mi bu ruhsal durumum yüzünden abartıyorum yoksa eşim haksız mı?

Sabah yine uykusuz yorgun uyandım. Bebeğimle ilgilendim falan sonra eşimin yanına gittim kahvaltıyı bebeğin sabah uykusundan sonra mı istersin diye o da öyle yapalım dedi tamam dedim. Bu arada yorgunum yüzüm asık falan ama ona karşı özel bir tavrım yoktu.

Neyse bebeğimi uyuttum, çabucak geri kalktı tekrar uyutmaya çalış derken yine gerildim iyice. Sonra uyandı bebeğim, aldım salona götürdüm. Eşim geldi, "kızım napıyorsun bebeğim" falan diye uzaktan baktı güldü gitti. Dikkatinizi çekerim bana bir şey demek yok. Ya aşırı bozuldum anlatamam. Ben zaten uykusuz yorgun stresliyim bi de bu halimle sana da iyi bakmaya çalışıyorum gelmişsin çocuğumuza bir şeyler diyorsun beni görmezden gelip gidiyorsun bu ne demek ya? O kadar sinirlendim ki anlatamam. Sonra da gitti annesiyle konuştu. Ben de bravo dedim çocuğunla annenle ilgilen ama bi de karın var hatırlatırım dedim. Yok işte sabah sinirliydin falan diye geveledi bir şeyler. Ya bu adamın evlilik tanımı bu mu ben anlamıyorum. Normal zamanda tamam ama sinirliyse mutsuzsa ölü taklidi yapayım kendi kendine halletsin demek değil mi bu? Gerçekten çok öfkeliyim artı eşimin beni sevmediğini düşünüyorum, bir insanı severseniz asıl böyle zor zamanında yanında olmaz mısınız?

Çok öfkeli ve çok mutsuzum. Abartıyor muyum?

Genişletmek için tıkla...

Zezemeze .!.:

Merhabalar.

İki yıllık evliyim, bir de bebeğim var. Eşim geçen hafta korona oldu çok şükür tat koku kaybı dışında bir semptom görünmedi yani oldukça hafif atlattı süreci. İki üç güne tamamen iyileşmiş olur diye umuyoruz.

Eşim kendini izole etsin diye yatak odasına kapandı ben de salonda yatmaya başladım bu süreçte. Yalnız tam da bebeğimin diş çıkarma dönemine denk geldi. Bebeğim normalde odasında beşikte uyuyor ama özellikle şu diş dönemlerinde gece 17276252 kere uyanıyor. Böyle zamanlarda dayanacak gücüm kalmadığı için yanıma alırdım birlikte uyurduk. Ama şimdi yatak odasına giremediğim için ve salondaki koltuklar da açılmadığı için bebeğimi yanıma alamadım. Sonuç olarak bir haftadan fazladır gece sürekli uyanıyor odasına gidip geri uyutuyorum, sandalyede tamamen dalmasını bekleyip salona geçiyorum. Haliyle bende uyku diye bir şey kalmadı çok çok yorgunum. Bu derece uykusuzluk da sinir yaptı iyice bende maalesef. Genelde eşimle birbirimize giriyoruz tartışıp duruyoruz ben küsüyorum vs ruhen bitik durumdayım. Artı bu şehirde kimsem yok, olsa da Pandemi yüzünden göremem. Bütün gün evde bebek bakıyorum, uyumuyor yemiyor bu aralar kafayı yemek üzereyim artık. Bugün olan şeyi sormak istiyorum size ben mi bu ruhsal durumum yüzünden abartıyorum yoksa eşim haksız mı?

Sabah yine uykusuz yorgun uyandım. Bebeğimle ilgilendim falan sonra eşimin yanına gittim kahvaltıyı bebeğin sabah uykusundan sonra mı istersin diye o da öyle yapalım dedi tamam dedim. Bu arada yorgunum yüzüm asık falan ama ona karşı özel bir tavrım yoktu.

Neyse bebeğimi uyuttum, çabucak geri kalktı tekrar uyutmaya çalış derken yine gerildim iyice. Sonra uyandı bebeğim, aldım salona götürdüm. Eşim geldi, "kızım napıyorsun bebeğim" falan diye uzaktan baktı güldü gitti. Dikkatinizi çekerim bana bir şey demek yok. Ya aşırı bozuldum anlatamam. Ben zaten uykusuz yorgun stresliyim bi de bu halimle sana da iyi bakmaya çalışıyorum gelmişsin çocuğumuza bir şeyler diyorsun beni görmezden gelip gidiyorsun bu ne demek ya? O kadar sinirlendim ki anlatamam. Sonra da gitti annesiyle konuştu. Ben de bravo dedim çocuğunla annenle ilgilen ama bi de karın var hatırlatırım dedim. Yok işte sabah sinirliydin falan diye geveledi bir şeyler. Ya bu adamın evlilik tanımı bu mu ben anlamıyorum. Normal zamanda tamam ama sinirliyse mutsuzsa ölü taklidi yapayım kendi kendine halletsin demek değil mi bu? Gerçekten çok öfkeliyim artı eşimin beni sevmediğini düşünüyorum, bir insanı severseniz asıl böyle zor zamanında yanında olmaz mısınız?

Çok öfkeli ve çok mutsuzum. Abartıyor muyum?

Genişletmek için tıkla...

Kedilibebekli .!.:

Merhabalar.

İki yıllık evliyim, bir de bebeğim var. Eşim geçen hafta korona oldu çok şükür tat koku kaybı dışında bir semptom görünmedi yani oldukça hafif atlattı süreci. İki üç güne tamamen iyileşmiş olur diye umuyoruz.

Eşim kendini izole etsin diye yatak odasına kapandı ben de salonda yatmaya başladım bu süreçte. Yalnız tam da bebeğimin diş çıkarma dönemine denk geldi. Bebeğim normalde odasında beşikte uyuyor ama özellikle şu diş dönemlerinde gece 17276252 kere uyanıyor. Böyle zamanlarda dayanacak gücüm kalmadığı için yanıma alırdım birlikte uyurduk. Ama şimdi yatak odasına giremediğim için ve salondaki koltuklar da açılmadığı için bebeğimi yanıma alamadım. Sonuç olarak bir haftadan fazladır gece sürekli uyanıyor odasına gidip geri uyutuyorum, sandalyede tamamen dalmasını bekleyip salona geçiyorum. Haliyle bende uyku diye bir şey kalmadı çok çok yorgunum. Bu derece uykusuzluk da sinir yaptı iyice bende maalesef. Genelde eşimle birbirimize giriyoruz tartışıp duruyoruz ben küsüyorum vs ruhen bitik durumdayım. Artı bu şehirde kimsem yok, olsa da Pandemi yüzünden göremem. Bütün gün evde bebek bakıyorum, uyumuyor yemiyor bu aralar kafayı yemek üzereyim artık. Bugün olan şeyi sormak istiyorum size ben mi bu ruhsal durumum yüzünden abartıyorum yoksa eşim haksız mı?

Sabah yine uykusuz yorgun uyandım. Bebeğimle ilgilendim falan sonra eşimin yanına gittim kahvaltıyı bebeğin sabah uykusundan sonra mı istersin diye o da öyle yapalım dedi tamam dedim. Bu arada yorgunum yüzüm asık falan ama ona karşı özel bir tavrım yoktu.

Neyse bebeğimi uyuttum, çabucak geri kalktı tekrar uyutmaya çalış derken yine gerildim iyice. Sonra uyandı bebeğim, aldım salona götürdüm. Eşim geldi, "kızım napıyorsun bebeğim" falan diye uzaktan baktı güldü gitti. Dikkatinizi çekerim bana bir şey demek yok. Ya aşırı bozuldum anlatamam. Ben zaten uykusuz yorgun stresliyim bi de bu halimle sana da iyi bakmaya çalışıyorum gelmişsin çocuğumuza bir şeyler diyorsun beni görmezden gelip gidiyorsun bu ne demek ya? O kadar sinirlendim ki anlatamam. Sonra da gitti annesiyle konuştu. Ben de bravo dedim çocuğunla annenle ilgilen ama bi de karın var hatırlatırım dedim. Yok işte sabah sinirliydin falan diye geveledi bir şeyler. Ya bu adamın evlilik tanımı bu mu ben anlamıyorum. Normal zamanda tamam ama sinirliyse mutsuzsa ölü taklidi yapayım kendi kendine halletsin demek değil mi bu? Gerçekten çok öfkeliyim artı eşimin beni sevmediğini düşünüyorum, bir insanı severseniz asıl böyle zor zamanında yanında olmaz mısınız?

Çok öfkeli ve çok mutsuzum. Abartıyor muyum?

Genişletmek için tıkla...

Kedilibebekli .!.:

Merhabalar.

İki yıllık evliyim, bir de bebeğim var. Eşim geçen hafta korona oldu çok şükür tat koku kaybı dışında bir semptom görünmedi yani oldukça hafif atlattı süreci. İki üç güne tamamen iyileşmiş olur diye umuyoruz.

Eşim kendini izole etsin diye yatak odasına kapandı ben de salonda yatmaya başladım bu süreçte. Yalnız tam da bebeğimin diş çıkarma dönemine denk geldi. Bebeğim normalde odasında beşikte uyuyor ama özellikle şu diş dönemlerinde gece 17276252 kere uyanıyor. Böyle zamanlarda dayanacak gücüm kalmadığı için yanıma alırdım birlikte uyurduk. Ama şimdi yatak odasına giremediğim için ve salondaki koltuklar da açılmadığı için bebeğimi yanıma alamadım. Sonuç olarak bir haftadan fazladır gece sürekli uyanıyor odasına gidip geri uyutuyorum, sandalyede tamamen dalmasını bekleyip salona geçiyorum. Haliyle bende uyku diye bir şey kalmadı çok çok yorgunum. Bu derece uykusuzluk da sinir yaptı iyice bende maalesef. Genelde eşimle birbirimize giriyoruz tartışıp duruyoruz ben küsüyorum vs ruhen bitik durumdayım. Artı bu şehirde kimsem yok, olsa da Pandemi yüzünden göremem. Bütün gün evde bebek bakıyorum, uyumuyor yemiyor bu aralar kafayı yemek üzereyim artık. Bugün olan şeyi sormak istiyorum size ben mi bu ruhsal durumum yüzünden abartıyorum yoksa eşim haksız mı?

Sabah yine uykusuz yorgun uyandım. Bebeğimle ilgilendim falan sonra eşimin yanına gittim kahvaltıyı bebeğin sabah uykusundan sonra mı istersin diye o da öyle yapalım dedi tamam dedim. Bu arada yorgunum yüzüm asık falan ama ona karşı özel bir tavrım yoktu.

Neyse bebeğimi uyuttum, çabucak geri kalktı tekrar uyutmaya çalış derken yine gerildim iyice. Sonra uyandı bebeğim, aldım salona götürdüm. Eşim geldi, "kızım napıyorsun bebeğim" falan diye uzaktan baktı güldü gitti. Dikkatinizi çekerim bana bir şey demek yok. Ya aşırı bozuldum anlatamam. Ben zaten uykusuz yorgun stresliyim bi de bu halimle sana da iyi bakmaya çalışıyorum gelmişsin çocuğumuza bir şeyler diyorsun beni görmezden gelip gidiyorsun bu ne demek ya? O kadar sinirlendim ki anlatamam. Sonra da gitti annesiyle konuştu. Ben de bravo dedim çocuğunla annenle ilgilen ama bi de karın var hatırlatırım dedim. Yok işte sabah sinirliydin falan diye geveledi bir şeyler. Ya bu adamın evlilik tanımı bu mu ben anlamıyorum. Normal zamanda tamam ama sinirliyse mutsuzsa ölü taklidi yapayım kendi kendine halletsin demek değil mi bu? Gerçekten çok öfkeliyim artı eşimin beni sevmediğini düşünüyorum, bir insanı severseniz asıl böyle zor zamanında yanında olmaz mısınız?

Çok öfkeli ve çok mutsuzum. Abartıyor muyum?

Genişletmek için tıkla...

Kedilibebekli .!.:

Merhabalar.

İki yıllık evliyim, bir de bebeğim var. Eşim geçen hafta korona oldu çok şükür tat koku kaybı dışında bir semptom görünmedi yani oldukça hafif atlattı süreci. İki üç güne tamamen iyileşmiş olur diye umuyoruz.

Eşim kendini izole etsin diye yatak odasına kapandı ben de salonda yatmaya başladım bu süreçte. Yalnız tam da bebeğimin diş çıkarma dönemine denk geldi. Bebeğim normalde odasında beşikte uyuyor ama özellikle şu diş dönemlerinde gece 17276252 kere uyanıyor. Böyle zamanlarda dayanacak gücüm kalmadığı için yanıma alırdım birlikte uyurduk. Ama şimdi yatak odasına giremediğim için ve salondaki koltuklar da açılmadığı için bebeğimi yanıma alamadım. Sonuç olarak bir haftadan fazladır gece sürekli uyanıyor odasına gidip geri uyutuyorum, sandalyede tamamen dalmasını bekleyip salona geçiyorum. Haliyle bende uyku diye bir şey kalmadı çok çok yorgunum. Bu derece uykusuzluk da sinir yaptı iyice bende maalesef. Genelde eşimle birbirimize giriyoruz tartışıp duruyoruz ben küsüyorum vs ruhen bitik durumdayım. Artı bu şehirde kimsem yok, olsa da Pandemi yüzünden göremem. Bütün gün evde bebek bakıyorum, uyumuyor yemiyor bu aralar kafayı yemek üzereyim artık. Bugün olan şeyi sormak istiyorum size ben mi bu ruhsal durumum yüzünden abartıyorum yoksa eşim haksız mı?

Sabah yine uykusuz yorgun uyandım. Bebeğimle ilgilendim falan sonra eşimin yanına gittim kahvaltıyı bebeğin sabah uykusundan sonra mı istersin diye o da öyle yapalım dedi tamam dedim. Bu arada yorgunum yüzüm asık falan ama ona karşı özel bir tavrım yoktu.

Neyse bebeğimi uyuttum, çabucak geri kalktı tekrar uyutmaya çalış derken yine gerildim iyice. Sonra uyandı bebeğim, aldım salona götürdüm. Eşim geldi, "kızım napıyorsun bebeğim" falan diye uzaktan baktı güldü gitti. Dikkatinizi çekerim bana bir şey demek yok. Ya aşırı bozuldum anlatamam. Ben zaten uykusuz yorgun stresliyim bi de bu halimle sana da iyi bakmaya çalışıyorum gelmişsin çocuğumuza bir şeyler diyorsun beni görmezden gelip gidiyorsun bu ne demek ya? O kadar sinirlendim ki anlatamam. Sonra da gitti annesiyle konuştu. Ben de bravo dedim çocuğunla annenle ilgilen ama bi de karın var hatırlatırım dedim. Yok işte sabah sinirliydin falan diye geveledi bir şeyler. Ya bu adamın evlilik tanımı bu mu ben anlamıyorum. Normal zamanda tamam ama sinirliyse mutsuzsa ölü taklidi yapayım kendi kendine halletsin demek değil mi bu? Gerçekten çok öfkeliyim artı eşimin beni sevmediğini düşünüyorum, bir insanı severseniz asıl böyle zor zamanında yanında olmaz mısınız?

Çok öfkeli ve çok mutsuzum. Abartıyor muyum?

Genişletmek için tıkla...

Kedilibebekli .!.:

Merhabalar.

İki yıllık evliyim, bir de bebeğim var. Eşim geçen hafta korona oldu çok şükür tat koku kaybı dışında bir semptom görünmedi yani oldukça hafif atlattı süreci. İki üç güne tamamen iyileşmiş olur diye umuyoruz.

Eşim kendini izole etsin diye yatak odasına kapandı ben de salonda yatmaya başladım bu süreçte. Yalnız tam da bebeğimin diş çıkarma dönemine denk geldi. Bebeğim normalde odasında beşikte uyuyor ama özellikle şu diş dönemlerinde gece 17276252 kere uyanıyor. Böyle zamanlarda dayanacak gücüm kalmadığı için yanıma alırdım birlikte uyurduk. Ama şimdi yatak odasına giremediğim için ve salondaki koltuklar da açılmadığı için bebeğimi yanıma alamadım. Sonuç olarak bir haftadan fazladır gece sürekli uyanıyor odasına gidip geri uyutuyorum, sandalyede tamamen dalmasını bekleyip salona geçiyorum. Haliyle bende uyku diye bir şey kalmadı çok çok yorgunum. Bu derece uykusuzluk da sinir yaptı iyice bende maalesef. Genelde eşimle birbirimize giriyoruz tartışıp duruyoruz ben küsüyorum vs ruhen bitik durumdayım. Artı bu şehirde kimsem yok, olsa da Pandemi yüzünden göremem. Bütün gün evde bebek bakıyorum, uyumuyor yemiyor bu aralar kafayı yemek üzereyim artık. Bugün olan şeyi sormak istiyorum size ben mi bu ruhsal durumum yüzünden abartıyorum yoksa eşim haksız mı?

Sabah yine uykusuz yorgun uyandım. Bebeğimle ilgilendim falan sonra eşimin yanına gittim kahvaltıyı bebeğin sabah uykusundan sonra mı istersin diye o da öyle yapalım dedi tamam dedim. Bu arada yorgunum yüzüm asık falan ama ona karşı özel bir tavrım yoktu.

Neyse bebeğimi uyuttum, çabucak geri kalktı tekrar uyutmaya çalış derken yine gerildim iyice. Sonra uyandı bebeğim, aldım salona götürdüm. Eşim geldi, "kızım napıyorsun bebeğim" falan diye uzaktan baktı güldü gitti. Dikkatinizi çekerim bana bir şey demek yok. Ya aşırı bozuldum anlatamam. Ben zaten uykusuz yorgun stresliyim bi de bu halimle sana da iyi bakmaya çalışıyorum gelmişsin çocuğumuza bir şeyler diyorsun beni görmezden gelip gidiyorsun bu ne demek ya? O kadar sinirlendim ki anlatamam. Sonra da gitti annesiyle konuştu. Ben de bravo dedim çocuğunla annenle ilgilen ama bi de karın var hatırlatırım dedim. Yok işte sabah sinirliydin falan diye geveledi bir şeyler. Ya bu adamın evlilik tanımı bu mu ben anlamıyorum. Normal zamanda tamam ama sinirliyse mutsuzsa ölü taklidi yapayım kendi kendine halletsin demek değil mi bu? Gerçekten çok öfkeliyim artı eşimin beni sevmediğini düşünüyorum, bir insanı severseniz asıl böyle zor zamanında yanında olmaz mısınız?

Çok öfkeli ve çok mutsuzum. Abartıyor muyum?

Genişletmek için tıkla...