O kadar da değil ya hu.Bi de umrunda değil ben alınmışım falan. Sabah o muhabbet geçtikten sonra konuşmuyorum hiç taktığı yok adamın yazıklar olsun. Yok eminim artık sevmiyor beni, çocuk olmasa ayrılırdık belki de.
Hiç öyle düşünmüyorum.Orta yada agir sonucta bu adam onemli bi hastalik geciriyor.kizim kolikti uykusuzlugun ne demek oldugunu cok iyi biliyorum ama hastalik varken uykusuzlukta neymis.
Bu aralar böyleyim biraz ama sakin kafayla düşününce de böyle hissediyorum. Ben zor bir dönemden geçiyorum bu aralar kendimi baya kötü hissediyorum, bunalımdayım. Bir de üstüne uyku yüzü görmemek eklendi. Benim eşim ise yanımda olmak yerine beni kendi halime terk edip takılmaya devam etmek istiyor. Benim evlilik tanımım bu değil. Ben onun zor zamanında yanında olmalıyım, o da benim. Niye evlendik ki Allah aşkına?Allah sabır versin kardeş
Acaba duygusal olarak iniş çıkış mı yaşıyorsunuz bu ara?
Hayatı nasıl böyle uçlarda yaşayabiliyorsunuz? Yoksa hep mi böyleydiniz?
Olabilir evet ama kendimi düzeltmeye çalışıyorum o da biliyor bunu neden yardım etmiyor? Artık öfkemi kontrol altında tutmaya çalışıyorum mesela dün geldim salona saat geç olmuştu. Uyuyabilir miyim dedim yani gitsin de ışığı kapatıp yatayım diye. O da kalktı "iyi, yat zıbar" dedi bana düşünebiliyor musunuz? Gayet de sakin söylemiştim bu arada öyle öfkeli değil. Buna rağmen cevap vermedim çok sinir oldum içimden çünkü laf dalaşı olacaktı biliyorum.Bence sen eşini öfkenle bezdirmişsin şuan gerçekten ona ihtiyacın olmasına rağmen görmezden geliyor nasılsa normal zamanda da yaranamıyorum diye
Evlilik tanımlarınız uymuyorsa ve düzelemeyecek durumdaysa boşanın o zaman.Bu aralar böyleyim biraz ama sakin kafayla düşününce de böyle hissediyorum. Ben zor bir dönemden geçiyorum bu aralar kendimi baya kötü hissediyorum, bunalımdayım. Bir de üstüne uyku yüzü görmemek eklendi. Benim eşim ise yanımda olmak yerine beni kendi halime terk edip takılmaya devam etmek istiyor. Benim evlilik tanımım bu değil. Ben onun zor zamanında yanında olmalıyım, o da benim. Niye evlendik ki Allah aşkına?
Tüm uğraşım çocuğum değildi normalde, bir konu hakkında çalışıyorum bu aralar evden. Okumalar, notlar vs ama çalışmalarım da aksadı uykusuzluktan hiçbir şey yapamıyorum. Uykusuzluğa dayanıklı biriyim normalde ama benim bebeğim 1 aylıkken bile problemsiz bir uykuya sahipti o yüzden son zamanlarda uykusu berbat hale gelince adapte olamadım belki de.Kusura bakmayın ben sizinle empati yapamıyorum işe gitmiyosunuz sanırım tüm uğraşınız evinizde bir çocuğunuzdur diye düşünüyorum. uykusuz kalmalı pek bir hayatınız mı olmadı da eşiniz hasta olmasına rağmen ilgi isteyen taraf siz oluyorsunuz? hastalığı ileri seviyede olabilirdi buna şükretmeniz gerekirken olay çıkarmaya gerek yok. ortalama iki haftalık bi süreçten bahsediyoruz kocanızın hiç mi hatrı yok. tam tersine karım bana böyle trip atsaydı asıl küsen kişi ben olurdum. böyle düşüncelerle kendinizi harap etmeyin bağışıklığınızı düşürmeyin. koltukta yatmayı bırakın yere yatın. telefonla "beni hiç mi özlemedin" diye bi mesaj atın sohbetiniz yerine gelsin bu nedir ayol.
Evet ben de bunu düşünüyorum, evlilikten beklentiler farklı sanırım, sürekli aklımda zaten bu fikir. Birkaç ayın birikmişliği bu, sadece bundan boşanılmaz tabiki.Evlilik tanımlarınız uymuyorsa ve düzelemeyecek durumdaysa boşanın o zaman.
Böylece psikolojik olarak daha rahat olursunuz.
Çocuğu tel uyutmaya devam etmeniz gerekecek ama eğer çocuk sizde kalacaksa.
Benim bebeğimde aynı durumda saat başı uyanıyor ve ben de günün içinde çok huysuz ve gergin oluyorum. Ama alınmanızı gerektirecek Bi durum yok inanın. Üstünüze gelmek istememiştir. Bişey dese siz de ters cevap verecektiniz büyük ihtimalle. Ben öyle yapıyorum çünkünasılsın dese 'sence nasıl olabilirim' diye tersliyorum adamı.
Sizi sadece damdan dusenler anlar bknz. Ben :) evliliginizin bu sekilde devam etmeyecegini bebek buyudukce herseyin rayina oturacagini dusunuyorum kendi adima da bu umutla hayatta kaliyorum :) bebeginiz kac aylik?Ne istiyorum biliyor musunuz? Günlerdir uyumayan, yemeyen bir bebekle stres olup bebeğe yansıtmamaya çalışan, koltukta yatıp bel ağrısından canı çıkan, tüm bunlara rağmen eşine de yardımcı olmaya çalışan karısına bir çift güzel söz söylesin, insan gibi hal hatır sorsun istiyorum. Ne prenseslik ama!
Ayrıca benden iyi durumda kendisi bile sadece tat alamıyorum halı sahaya bile giderim çağırsalar diye espri yapıyordu. Zaten artık tat da alıyor büyük oranda hiçbir şeyi yok. Bense enkaz gibiyim.
yani erkekler kadınlara göre olaya daha duygusal bakmaktansa mantıksal yaklaşıyor bence her erkek için geçerli değil tabiki.Benim derdim karantina yorgunluğu değil ki zaten ekstra bir şey yapmıyorum. Benim derdim uykusuzluk yorgunluk bende had safhada olmasına rağmen iki çift güzel sözü şefkati esirgeyen kocam.
Cok haklısınız, geçimli ve vicdanlı bir esse bu zor günler geciyor. İllaki beklentileri söylemek lazım. Yoksa yapmıyorlarSizi sadece damdan dusenler anlar bknz. Ben :) evliliginizin bu sekilde devam etmeyecegini bebek buyudukce herseyin rayina oturacagini dusunuyorum kendi adima da bu umutla hayatta kaliyorum :) bebeginiz kac aylik?
Ya soylemeden gecemeyecegim, siz herseyin en iyisine layik bir kadinsiniz, gecen yine konunuzu gordum uzuldum. Sizin degerinizi bilmeyenler utansin, siz kendinizi yipratmayin. Insallah evinize huzur gelsin, cani gonulden diliyorum esinizle ortak bir paydada bulusup mutlu olmanizi.Cok haklısınız, geçimli ve vicdanlı bir esse bu zor günler geciyor
Sorunların ve patlamaların büyüğü bu sebeplerden çıkıyor ortaya. Talep etmiyoruz!Bu konuları okuyunca kendi yaşadıklarımi dışarıdan görüp cok mutsuz oluyorum. Sabahtan akşama kadar cocuklarla tek ilgileniyorum. Eşim işten gelince ben genelde derse giriyorum, o yemeklerini yediriyor. Sonra bizim yemekleri tabaklara koyuyor yiyoruz geç saatte. Ben bebeği uyutmaya gidiyorum. Uyutup salona gelince on dk sonra uyanıyor. Tekrar uyut tekrar uyansin tekrar uyut tekrar uyansin. Sabaha kadar ayni. Sabah olunca erkenden yine aynı rutin başlıyor. Sinirlerim bozuluyor. Çünkü ben bunları yaparken eşim telefon, kulaklık ve kumandayı alip uzaniyor. Haftada tek bir dizi izlemek istiyorum, mümkün değil. O bebeğin yanında dursun ben salonda kitap okuyayım çay içeyim istiyorum bazen. Filmini bebeğin yanında izleyebilir ama beyfendi çay, meyve, çerez keyfi yapıyor. Ben hepsinden mahrum. Ha bana da ayiriyor gelince yerim diye ama ben bebek uyutma nöbetindeyim. Sabaha kalıyor hepsi. Yarım saat fırsat bulur gelirsem şans eseri, yere uzanıyorum. Beyfendi TV izlemese bile TV karşısındaki koltuğa uzanmış oluyor. Bize de halı kalıyor. İnsan bir kalkar.
Her gün aynı, her gün.
Eskiden de böyle ilgisizdi. Dugunumuzun ertesi günü, kumanda telefon alıp koltuğa uzandı. Yıllar böyle geçti.
Allah razı olsun. Gönlü güzel olan sizsiniz, bu cok bariz. İyi dilekleriniz size de dilerimYa soylemeden gecemeyecegim, siz herseyin en iyisine layik bir kadinsiniz, gecen yine konunuzu gordum uzuldum. Sizin degerinizi bilmeyenler utansin, siz kendinizi yipratmayin. Insallah evinize huzur gelsin, cani gonulden diliyorum esinizle ortak bir paydada bulusup mutlu olmanizi.
Aynen öyle. Ben şu an talepte bulunmayi bıraktım çünkü iletişim kurmuyoruz artık başka sebeplerden. Ama geçen gün TV'nin fişini çekip modemi kapattım. Ben her gece yatak odasına tikilip bir dizi bile izleyemiyorsam sen de izlemeyeceksin diye fırçayı bastım.Sorunların ve patlamaların büyüğü bu sebeplerden çıkıyor ortaya. Talep etmiyoruz!
Bugün şu saatlerde bebek senin, ben şunu yapacağım deyin mesela.
Salona girdiğinizde "hadi tatlım sıra bende koltuğu bana bırak" deyin yada yanına sizde sığışın. Zaten rahatsız olursa kendisi kalkacaktır.
Bebek akşam inatla uyumadıysa belli bir saatten sonra eşinize devredin görevi.
Talep etmeden alamayız, anca kafamızda kurup yine en büyük zararı kendimize veririyoruz.
Anlattığınız kısımda bir problemden göremedim, bence asıl sorun şu cümleyi kuruyor olmanız. Bi zahmet bu kadar yükü olan bir kadına yardım etsin eşiniz, sizin bunu soruyor olmanızı anlayamadım ya, beyefendi paşalar gibi kahvaltı saatini belirliyor.sonra eşimin yanına gittim kahvaltıyı bebeğin sabah uykusundan sonra mı istersin diye o da öyle yapalım dedi tamam dedim
Ben de bebeğe tek bakıyorum ama sizin bebek daha zormuş küçük mü kaç aylık?Bu konuları okuyunca kendi yaşadıklarımi dışarıdan görüp cok mutsuz oluyorum. Sabahtan akşama kadar cocuklarla tek ilgileniyorum. Eşim işten gelince ben genelde derse giriyorum, o yemeklerini yediriyor. Sonra bizim yemekleri tabaklara koyuyor yiyoruz geç saatte. Ben bebeği uyutmaya gidiyorum. Uyutup salona gelince on dk sonra uyanıyor. Tekrar uyut tekrar uyansin tekrar uyut tekrar uyansin. Sabaha kadar ayni. Sabah olunca erkenden yine aynı rutin başlıyor. Sinirlerim bozuluyor. Çünkü ben bunları yaparken eşim telefon, kulaklık ve kumandayı alip uzaniyor. Haftada tek bir dizi izlemek istiyorum, mümkün değil. O bebeğin yanında dursun ben salonda kitap okuyayım çay içeyim istiyorum bazen. Filmini bebeğin yanında izleyebilir ama beyfendi çay, meyve, çerez keyfi yapıyor. Ben hepsinden mahrum. Ha bana da ayiriyor gelince yerim diye ama ben bebek uyutma nöbetindeyim. Sabaha kalıyor hepsi. Yarım saat fırsat bulur gelirsem şans eseri, yere uzanıyorum. Beyfendi TV izlemese bile TV karşısındaki koltuğa uzanmış oluyor. Bize de halı kalıyor. İnsan bir kalkar.
Her gün aynı, her gün.
Eskiden de böyle ilgisizdi. Dugunumuzun ertesi günü, kumanda telefon alıp koltuğa uzandı. Yıllar böyle geçti.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?