Ben kac gundur sadece korkuyorum. Yiyip icemiyorum surekli dusuncelerde veya agliyirum. Aksi gibi ayni yerde calisiyoruz. Kiza bulasmasindan korkuyirum. Evet ne soyleseniz dogru o cok yanlis biri yaptiklari affedilmez, normalde olsa su an ayrilik acisina uzulup ondan nefret ediyor olmam lazim ama benim ondan nefret edecek halim bile yok sucluluk duygusundan. Neydi neden boyle oldu nerede hata yaptim neden onu sevdim diye uzulecegime ona hpv bulasmismidir diye uzuluyorum acimi bile yasayamiyorum.. Bir de hep gormek zorunda oldugum birisi. Oyle olmasa cok kolaydi. Veya beni terketmemis olsa eskisi gibi surekli iletisimde olsak daha rahat dusunurdum. Biz kadinlar terkedilmeyi asla kabullenemeyiz, simdi ben hem terkedilmis hem de hastalikli durumunda olacagim. Cok uzuluyorum, sadece dua ederken rahatliyorum, kendimi gectim ona veya kiza bulasmasin diye dua ediyorum. Soylemeye calistim bi ara gozumu karartip ama beceremedim acikcasi . Nasil soylenir ki ne denir konuya nasil giris yapilir ben daha kendimle bile konusamazken bunu