- 2 Kasım 2013
- 7.797
- 37.031
-
- Konu Sahibi Idrakyollariiltihabi
- #1
Merhaba hatunlar
Beni ve oğlumu bazılarınız bilir. Özellikle anne olmak isteyenler oğlumla ilgili yazdıklarımda dehşete kapılıyor. Velhasılı nihayet 36 aya geldik ve ben uzmana götürdüm oğlumu bugün. Görüşme esnasında asla durmadığı için çok verimli bir görüşme olamadı lakin aksini beklemiyordum zaten.
Odadaki damacanayı devirme, klavyeye rastgele basıp sistemi çökertme, sürekli kapıyı açma eylemlerinden fırsat buldukça dinlemeye çalıştı uzmanımız. Gelişim testi istedi onu yaptıracağız.
Gelelim benim tıkandığım noktaya. O kadar yoruldum ki yazmaya takatim yok. Umarım toparlayabilirim cümleleri. Uzman, kesin tanının 5-6 yaştan önce konulamadığını, gelişimsel hiperaktivite bozukluğundan şüphelendiğini, buna ek olarak sosyal iletişim probleminin olduğunu söyledi. Mutlaka üç yarım gün kreşe gitmesi gerektiğini, eğer mümkünse bir de spor dalıyla uğraşması gerektiğini söyledi.
Tam da bu noktada tıkanıyoruz. Ben okul öncesi öğretmeniyim. Devlet memuru değilim, özelde çalıştım yıllarca. Bu yıl çalışmaya başlayacaktım. Planım böyleydi. Oğlumu da tam gün çalıştığım kuruma götürecektim. Lakin uzman, beş tam günün böyle bir çocuğa faydadan çok zarar vereceğini, yarım gün gitmesi gerektiğini söyledi. Oğluma kalan yarım günde bakacak kimse yok, dolayısıyla benim işe başlama hayallerim suya düşüyor ki zaten depresyonun dibindeydim, hepten batacağım... Eşimin maaşı ile oğlumu hem kreşe hem spora göndermem imkansız. Benim çalışmam lazım.
Sabahtan beri ne yapacağımı düşünüyorum. Oğlumun gelişim göstermesi için bu söylenenleri yapmam gerek. Bunlar için, çalışmam gerek. Çalışsam oğluma bakacak kimse yok. Hadi bir şekilde dişimizi sıkalım, mutfak masrafından kısalım gerekirse, yine de oğlumu kreşe göndereyim desem.... Dostlar ben çok yıprandım. Üç yıldır tükendim tam manasıyla. Evden çıkmak istiyorum artık. Çalışmak istiyorum.
Öyle bir durumdayım ki, ya bir sene daha oğlum için fedakarlık yapıp evde olacak ve epey maddi sıkıntı çekeceğim. Ya da bu konuda uzmanı dinlemeyip oğlumu tam gün kreşe götüreceğim. Ne yapmalıyım, nasıl bir yol izlemeliyim bana bir fikir verin. Belki aranızda bu sorunu yaşayanlar ya da bu konuda uzman olanlar vardır. Yönlendirirseniz çok sevinirim.
Ek olarak, İstanbul'da devletin sağladığı 3 yaş aktiviteleri varsa bilgilendirirseniz çok sevinirim.
Edit: şu an oğlum yine çıldırmış durumda. Konuyu zor açtım. Hemen cevap veremeyebilirim. Fırsat bulunca cevap yazacağım.
Beni ve oğlumu bazılarınız bilir. Özellikle anne olmak isteyenler oğlumla ilgili yazdıklarımda dehşete kapılıyor. Velhasılı nihayet 36 aya geldik ve ben uzmana götürdüm oğlumu bugün. Görüşme esnasında asla durmadığı için çok verimli bir görüşme olamadı lakin aksini beklemiyordum zaten.
Odadaki damacanayı devirme, klavyeye rastgele basıp sistemi çökertme, sürekli kapıyı açma eylemlerinden fırsat buldukça dinlemeye çalıştı uzmanımız. Gelişim testi istedi onu yaptıracağız.
Gelelim benim tıkandığım noktaya. O kadar yoruldum ki yazmaya takatim yok. Umarım toparlayabilirim cümleleri. Uzman, kesin tanının 5-6 yaştan önce konulamadığını, gelişimsel hiperaktivite bozukluğundan şüphelendiğini, buna ek olarak sosyal iletişim probleminin olduğunu söyledi. Mutlaka üç yarım gün kreşe gitmesi gerektiğini, eğer mümkünse bir de spor dalıyla uğraşması gerektiğini söyledi.
Tam da bu noktada tıkanıyoruz. Ben okul öncesi öğretmeniyim. Devlet memuru değilim, özelde çalıştım yıllarca. Bu yıl çalışmaya başlayacaktım. Planım böyleydi. Oğlumu da tam gün çalıştığım kuruma götürecektim. Lakin uzman, beş tam günün böyle bir çocuğa faydadan çok zarar vereceğini, yarım gün gitmesi gerektiğini söyledi. Oğluma kalan yarım günde bakacak kimse yok, dolayısıyla benim işe başlama hayallerim suya düşüyor ki zaten depresyonun dibindeydim, hepten batacağım... Eşimin maaşı ile oğlumu hem kreşe hem spora göndermem imkansız. Benim çalışmam lazım.
Sabahtan beri ne yapacağımı düşünüyorum. Oğlumun gelişim göstermesi için bu söylenenleri yapmam gerek. Bunlar için, çalışmam gerek. Çalışsam oğluma bakacak kimse yok. Hadi bir şekilde dişimizi sıkalım, mutfak masrafından kısalım gerekirse, yine de oğlumu kreşe göndereyim desem.... Dostlar ben çok yıprandım. Üç yıldır tükendim tam manasıyla. Evden çıkmak istiyorum artık. Çalışmak istiyorum.
Öyle bir durumdayım ki, ya bir sene daha oğlum için fedakarlık yapıp evde olacak ve epey maddi sıkıntı çekeceğim. Ya da bu konuda uzmanı dinlemeyip oğlumu tam gün kreşe götüreceğim. Ne yapmalıyım, nasıl bir yol izlemeliyim bana bir fikir verin. Belki aranızda bu sorunu yaşayanlar ya da bu konuda uzman olanlar vardır. Yönlendirirseniz çok sevinirim.
Ek olarak, İstanbul'da devletin sağladığı 3 yaş aktiviteleri varsa bilgilendirirseniz çok sevinirim.
Edit: şu an oğlum yine çıldırmış durumda. Konuyu zor açtım. Hemen cevap veremeyebilirim. Fırsat bulunca cevap yazacağım.