Hiperaktivite bozukluğu olabilir imiş.

Bence cocugu tahammulun onemli olmadigi, insanlarin konusarak degil bedensel sekilde antrenman yaptigi bir spora verin. Misal futbol, basketbol, eskrim, yuzme. En iyisi yuzme hic ses seda yok herkes suda cunku.

Siz calisin yoksa kafayi yiyecek gibi duruyorsunuz. Bence doktora bunu acikca soyleyin, ben calisicam ama cocuga bakacak kimse de yok tam gun versem olur mu diyin.

Söyledim aslında. Ben çok bunaldım çalışmam lazım dedim. Lakin ısrarla tam günü kaldırmaz bu çocuk dedi. Düşünün ki biz bu konuşmayı yaparken oğlum musluğa parmağını sokmaya çalışıyordu.
 
Bildiğin korkuyorum evden çıkmaya, çalışmaya. Hem deli gibi istiyor, hem yaşayacaklarımı bildiğimden cesaret edemiyorum. Bugün doktora gidip geldim sinir hastası oldum resmen. Minibüste durmaz, yolda yürümez. Doktorun odasını savaş alanına çevirir. Bezdum :)

Zorlanacaksin idrak orasi bir gerçek, ama hep böyle kalmayacak.
 
ikinci bi doktor görüşü alsanız, belki tam gün kreş olur der başka doktor.

Araştırıyorum bunu da. Haseki hastanesi için iyi yorumlar yapıyorlar. Oraya götüreceğim bir de. Önceden de uzmana götürdüm. Hepsi yaşı küçük pek bir şey yapılamaz deyip duruyor. Oturun evde bir güzel delirin ailece diyorlar.
 
Devlet okullarının kayıt dönemi geçmiş olabilir. Biz 2 sene önce bu zamanlarda gittiğimizde öyle demişlerdi.
Uzmanla tam konuşamadık dediniz ya, aslında çocuk oyun alanında oynarken önce sizinle konuşup sonra çocuğu gözlemlemesi gerekirdi. En azından biz uyku terörü sebebiyle çocuk psikiyatristine gittiğimizde öyle yapmıştı. Başka bir uzmandan da görüş alabilirsiniz.
 
İşe başla ve tam gün yanına al.
İyi imkan ve olanak sağlamak için çocuğuna para lazım.
Hafta sonları da spora götürürsün.
Hem sen biraz açılır nefes alırsın, hemde oğlun için yapılması gerekenleri yapmış olursun.

Para olmayınca, imkansızlıktan çocuk kendi haline bırakılmış gibi bir şey olur.
Yarım gün kreşe gitmekle olacağını zannetmiyorum.
 
Kendi alanınız dışında yarım gün de olsa çalışmayı düşündünüz mü? Yani siz çalışmazsanız kafayı yiyeceksiniz belli, ee çocuğunuza da tam gün kreş önerilmiyor. En azından 5 yarım gün kreşe gider hafta içi, siz de yarım gün çalışırsınız... Bir bakıcı ya da aile üyesi desteği her şeyi çözerdi ama işte çoğu şey paraya bakıyor.

Ya da psikologun dediği gibi yarım günle azar azar başlasanız kreşe, belki iyi gelir, uyum gösterir, o zaman birkaç ay sonra tam güne geçirir, siz de tam zamanlı işe başlarsınız.

Ya da kendi planınızı uygulayın, tam gün yanınıza alın çocuğunuzu. Ama tamamen kendinizden fedakarlık yapmak, kendinizi eve kapamak hata olur gibi duruyor. Çünkü sizin psikolojiniz iyi olmayacak, ee bu çocuğunuzu da etkileyecek.
 
Araştırıyorum bunu da. Haseki hastanesi için iyi yorumlar yapıyorlar. Oraya götüreceğim bir de. Önceden de uzmana götürdüm. Hepsi yaşı küçük pek bir şey yapılamaz deyip duruyor. Oturun evde bir güzel delirin ailece diyorlar.
Çapa yada iyi diyorlar.Bizim bir tanıdık götürürdü oraya.
 
Size hicbir maddi katkisi olmasa bile mutlaka calisin. Evden cikmaniz lazim.

Bakici isi nasil zorlanabilir acaba? Aile en son cozum belki ama, bence boyle bir durumda zorlanabilir, maddi destek olabilirler mi acaba diye. Artik bu saglik meselesi haline gelmis gibi cunku. Ya da ne bileyim mesela cocuklu bir bakici bulsaniz, siz onun cocugunu krese goturseniz, o da evde sizinkine baksa... oyle bir sey mumkun olur mudur ki? Belki oyle tanidik vardir cocugunu gondermek isteyen, ama imkani olmayan.
 
Merhaba hatunlar
Beni ve oğlumu bazılarınız bilir. Özellikle anne olmak isteyenler oğlumla ilgili yazdıklarımda dehşete kapılıyor. Velhasılı nihayet 36 aya geldik ve ben uzmana götürdüm oğlumu bugün. Görüşme esnasında asla durmadığı için çok verimli bir görüşme olamadı lakin aksini beklemiyordum zaten.

Odadaki damacanayı devirme, klavyeye rastgele basıp sistemi çökertme, sürekli kapıyı açma eylemlerinden fırsat buldukça dinlemeye çalıştı uzmanımız. Gelişim testi istedi onu yaptıracağız.

Gelelim benim tıkandığım noktaya. O kadar yoruldum ki yazmaya takatim yok. Umarım toparlayabilirim cümleleri. Uzman, kesin tanının 5-6 yaştan önce konulamadığını, gelişimsel hiperaktivite bozukluğundan şüphelendiğini, buna ek olarak sosyal iletişim probleminin olduğunu söyledi. Mutlaka üç yarım gün kreşe gitmesi gerektiğini, eğer mümkünse bir de spor dalıyla uğraşması gerektiğini söyledi.

Tam da bu noktada tıkanıyoruz. Ben okul öncesi öğretmeniyim. Devlet memuru değilim, özelde çalıştım yıllarca. Bu yıl çalışmaya başlayacaktım. Planım böyleydi. Oğlumu da tam gün çalıştığım kuruma götürecektim. Lakin uzman, beş tam günün böyle bir çocuğa faydadan çok zarar vereceğini, yarım gün gitmesi gerektiğini söyledi. Oğluma kalan yarım günde bakacak kimse yok, dolayısıyla benim işe başlama hayallerim suya düşüyor ki zaten depresyonun dibindeydim, hepten batacağım... Eşimin maaşı ile oğlumu hem kreşe hem spora göndermem imkansız. Benim çalışmam lazım.

Sabahtan beri ne yapacağımı düşünüyorum. Oğlumun gelişim göstermesi için bu söylenenleri yapmam gerek. Bunlar için, çalışmam gerek. Çalışsam oğluma bakacak kimse yok. Hadi bir şekilde dişimizi sıkalım, mutfak masrafından kısalım gerekirse, yine de oğlumu kreşe göndereyim desem.... Dostlar ben çok yıprandım. Üç yıldır tükendim tam manasıyla. Evden çıkmak istiyorum artık. Çalışmak istiyorum.

Öyle bir durumdayım ki, ya bir sene daha oğlum için fedakarlık yapıp evde olacak ve epey maddi sıkıntı çekeceğim. Ya da bu konuda uzmanı dinlemeyip oğlumu tam gün kreşe götüreceğim. Ne yapmalıyım, nasıl bir yol izlemeliyim bana bir fikir verin. Belki aranızda bu sorunu yaşayanlar ya da bu konuda uzman olanlar vardır. Yönlendirirseniz çok sevinirim.

Ek olarak, İstanbul'da devletin sağladığı 3 yaş aktiviteleri varsa bilgilendirirseniz çok sevinirim.

Edit: şu an oğlum yine çıldırmış durumda. Konuyu zor açtım. Hemen cevap veremeyebilirim. Fırsat bulunca cevap yazacağım.

Başka bir uzmana daha götürün bence. Belki farklı bir öneride bulunur. Sonuçta önemli bir karar, birden fazla uzmana tanışmakta fayda var. Sonra bir de siz kendiniz için bir terapiste gidip, kendiniz için danışıp, ondan sonra karar verin.
 
Geçen aklıma geldin merak etmiştim biliyorsun ki herkes daha farklı şeylerden şüphelenmişti( yazıp öyle çocukları olanları gücendirmek istemem) dolu tarafına bakmak lazım çoğu çocuk gibi hiperaktif sadece

Ben senin yerinde olsam sanırım tam gün kreş ve çalışmayı seçerdim. Hafta sonları birkaç saatliğinede jimnastiğe veya yüzmeye götürürsün
 
Ahhah ben büyük oğlumdan neler çektim.Bir ağlamaya başladımı 2 saat 3 saat susmazdı.Bazen

sinir krizinin eşiğine geliyordum.Sabah olsun istemiyordum gene başlayacak ağlamaya diye.

Ama öyle sağa sola saldırması yoktu.Senin işin daha zor.Şimdi 25 yaşında o çocuk gitti yerine

efendi bir genç adam geldi.Ne ergenliğini bildim ne başka konuda sorun yaşadık.Ama 6 yaşına

kadar kök söktürdü.

Ben durumu onun istediğini herşeyi yapmayarak buldum.Kafam kaldırmayacaksa amuda kalk

dese kalkıyordum ama iyi hissediyorsam hayır dedim mi saatlerce ağlıyordu ama asla dediği

olmuyordu.Yavaş yavaş ağlama süresi azaldı ve geçti.

 
Ben de bunu düşünüyorum ama oğluma ne kadar tahammül edebilirler tam gün onu bilemiyorum.
36. ayda sosyallesme başlar, oğlunuzun uyum sağlayacağını düşünüyorum... aynı örnek kizkardesimde (40 aylik)var, 3 gundur kreşin alıştırma egitimine gidiyor, herkes çok memnun, öğretmenler beklediğimizden iyi demişler kızkardeşine...
 
Istanbulda değilim ama belediyenin vardir diye düşünüyorum. Ben tekirdağ yim. Yüzme kulupleri var oğlum gidiyor aylik 160 lira , istanbulda daha cok seçenek olabilir. Arkadaşım istanbulda 4 yaşında simdi kizini belediyenin yüzme kursuna yazirdi. Ayligini bilmiyorum sordum cevap yazınca yazarim. Suansa yazdi 15 tl ymis. jimnastik varmis
 
Bana kalirsa tam gun krese ver. Kuzulassin biraz ..gorsun bakalim ,rahat batiyor bizim bebelere heralde. Benimki de simarir da simarir . Daha kucuk gerci 20aylik.. hiperaktif mi diye ben de dusunmeye basladim ..
Ya ben senin yerinde olsam kendim uygun buldugum cozumu devreye sokardim tam gun kres yani. Doktorlar herseyi kesin net bilcek diye bisey yok cocugunu sen taniyosun. O bi saat gorduýse anca yani...
 
Her cocuk farkli ama bende kendi cocugumdan bahsedeyim size belki iciniz rahatlar biraz

Oglum suan 11 yasinda,kücükken o kadar zor bir bebekti ki anlatamam size 2 yasina kadar gece uykusu yoktu.günduz uyudugu zaman uyanmasin diye dua ederdim cunku uyanik oldugu zaman sürekli aglar,etrafi karistirmak ister,kapi anahtarlariyla oynama takintisi vardi birde

2.5 yasinda hala konuşamadigi için ( sadece baba ve dede diyebiliyordu ) krese gönderdik.oradaki ögretmen bile bi problemi oldugunu düşünmüş ( bunu bize sonra söyledi tabi ) tam gün ve hergün krese gitti.( kres ögretmeninin istegi ile gelisim testi yaptirdik bide doktora gidip )

Kreşte uslu ve sakin durdumu hayır tabi ki. Orda herkes aktivite yaparken hic katilmadi oglum sürekli duvar kenarlarinda oturmuş.yada kapi pencere gibi şeylerle oynamiş.

2-3 ay gecti ve ögretmenin bile sorunlu olarak düşundügü oglum konuşmaya başladı ve hatta ingilizce şarkilar ezberledi.cok sukur uyum sagladi sosyallesti.MaşaAllah şuan dersleri de cok başarili.benim cocugum evde yanliz oldugu için böyle oldugunu düşünuyorum ben.ayrica bende sosyal bi insan degildim ve ilk cocuk acemiligi vardi.bir yere gitmek istemezdim durmaz diye.

Size tavsiyem tam gün verin kreşe ve sizde çalisin .mümkünse calistiginiz yerde olmasin cocugunuz.baska bir krese gitsin.daha fazla verim alirsiniz bence
 
Araştırıyorum bunu da. Haseki hastanesi için iyi yorumlar yapıyorlar. Oraya götüreceğim bir de. Önceden de uzmana götürdüm. Hepsi yaşı küçük pek bir şey yapılamaz deyip duruyor. Oturun evde bir güzel delirin ailece diyorlar.

işte bu konuda işini hakkı ile yapan doktor bulmak lazım. üzüldüm durumunuza gerçekten çok zor. insanın kendi evladı da olsa bıkar yani, bıkmışsınız. umarım yaş aldıkça düzelir.
 
X