Hiçbir şey yapmayı istememek

_rose_ .!.:

Merhabalar, buraya daha önce de 25 yaşındayım dgs ile mühendisliğe geçiş yapsam artık çok mu geç olur diye bir konu açmıştım. Aynı zamanda yüksek lisans yapıyorum ama şu sıralar geç kalmışlık hissi beni o kadar ele geçirdi ki bunalıma girdim sanki Sürekli kendime kızıyorum keşke en başından mühendislik okusaydım diye mezun olduğum bölümden çok pişmanım. Hatta sadece okul mevzusu değil kendimi hiçbir alanda uzmanlaşamamış yaşıtlarımın çok gerisinde kalmış hissediyorum. Çocukluğumdan beri neye başlasam hep yarım bıraktım. En basiti piyano öğrenmek istiyordum ders almaya başladım lise döneminde 3.derste sıkıldım diye bıraktım. Ses eğitimine gönderildim sıkıldım bıraktım. İngilizce öğreneyim dedim bir başlıyorum bu sefer ispanyolca da öğreneyim almancaya da bakayım yapıp en sonunda hepsini bırakıyorum, resim çiziyordum o da yarım kaldı tabi. Mezun olduğum bölüm iletişim aslında grafikerlik, kurgu gibi alanlara yönelebilirdim adobe yazılımlarıyla uğraşmayı seviyordum yine sıkıldım bıraktım. Psikiyatriye gittim, devlete bunlardan bahsetmemiştim hiç yaşadığım kaygılardan, umutsuzluktan, mutsuz hissetmekten bahsettim daha çok lustral yazıldı evet kaygılarım azaldı azalmasına ama üzerimdeki hiçbir şey yapmayı istememe dürtüsü geçmiyor. Belki şımarıklık yaptığım belki tembellik bilmiyorum ama mesela teze başlayayım artık diye ne zaman bir makale okumaya, bir araştırma yapmaya başlamak istesem oturuyorum masa başına 2. paragrafta aklım uçuyor daha da odaklanamıyorum. Biliyorum ki tezi anca son 1 ay kala dünyadan koparak yazabilirim anca. Bilgisayar programlama bölümümde de aynı şekilde aöften okuyorum, vizeler 2 hafta sonra yok bir türlü çalışmaya başlayamadım. Canlı derslere girdim 5 dakika dinliyorum, 6. dakikada yine kafam başka alemlerde. Böyle olunca çalışmıyorum, yarın başlarım öbür gün başlarım şu bu yaparak iyice erteleyerek sorumluluklarımı biriktiriyor ve yeniden bunalıma giriyorum. Çok özeniyorum başladığı her işi başarıyla bitiren istikrarlı insanlara. Kendimdense bıktım, kilo vermekten kitap okumaya, ders çalışmaktan bir dizi izlemeye, dil öğrenmekten bir hobimi geliştirmeye hepsi mi yarım kalır, kalıyor işte. Son zamanlarda iyice had safhaya ulaştı bu durum ne yapacağım ben bu kendimle?

Genişletmek için tıkla...

celebrian .!.:

Aynı sizin gibiyim bende
Dikkat eksikliğiniz olabilir psikoloğa ya da psikiyatriye gidebilirsiniz

Genişletmek için tıkla...

Laale .!.:

Herhangi teşhisi konulan bir rahatsızlığın var mı yoksa genel olarak mı sıkılgansındır?

Genişletmek için tıkla...

Aylakkadin .!.:

Dikkat eksikligin olabilir mi?
Uzman değilim ama yıllarca aynı şekilde yaşamış birisi olarak söylüyorum.
Herkes maymun iştahlı derdi oysa o iş öyle değildi.
Birde kendine fazla yukleniyorsun. Daha 25 yaşındasın. 32 yaşında sevdiği işi yapmaya cesaret eden birisi olarak söylüyorum. Hhayat kısa diyor herkes ama o iş oyl e değil .
Kendine zaman ver ve başla. Basladigin işi asla bırakmama sözü ver.
Derslerin mutlaka kayıtları vardır oradan hızlandırılmış izle. Canlı ders benim içinde çekilmez bir süreç.

Genişletmek için tıkla...

_rose_ .!.:

Peki siz gittiniz mi bir teşhis konuldu mu size?

Anksiyete bozukluğu için Lustral kullanıyorum şu anda ama bunlardan bahsetmemiştim doktora. Tabi devlete gittiğim için max 10 dakika kaygıların var şu bu diye altında yatan sebepler de sorulmamıştı.


Dikkat eksikliğinden şüphelenmeye başladım ama belirtileri arasında çoğunlukla çocuklukta hiperaktivite falan da deniliyor. Aksine çok sakin bir çocuktum. Ama hiç ders çalışabilen biri olamadım. Gerçekten canlı dersler zulüm gibi. Siz nasıl kurtuldunuz peki bu durumdan ilaç falan kullandınız mı?

Genişletmek için tıkla...

Aylakkadin .!.:

Ben bir dönem ilaç kullandım. Fakat ilaç bana şahane bir etki yapmadı. Tersi bir durum oldu.
Ben ilaç kullanmıyorum. Ama kendimi tanıyorum artık. Aklımın o an ölsem o ise odaklanamacagini bildiğim için bırakıyorum. Fakat sonra başladığımda bu.isi yapmak için bir saatin var diyorum kendime. O bir saatte ne yapabilirsem yapıyorum sonra yine bir dağıtıyorum kendimi sonra yine bir saat.
(Fakat bir saati toparlamam bile ölüm gibi zor oldu)
Ayrıca bende hareketli değilim. Ama aklım hareketli
Mesela kimse ÖSYM sınavlarını yetistiremez. Ama benim için o surelerin uzunluğu işkence gibi oluyor. 5 ay hazirlandigim sınavda 1.5 saat aralıklarla kendimi dinlendirerek dayandım. Ve son 15 soruyu okuyamadım. Erken çıktım.

Genişletmek için tıkla...

Yuppiyayye .!.:

Mükemmelliyetçi bir yapınız mı var?Bir işe başlarken bütün ayrıntılarını öğrenmeye çalışıp, en iyisini yapmalıyım yoksa yapmamın bir anlamı yok mu diyorsunuz?Böyle bir durum varsa, doğal akışına bırakamıyorsanız bir yerden sonra aşırı stres oluşturuyor bu durum ve aslında çok basitken işi çok zorlaştırmış oluyoruz.Bende benzer süreçler geçirdim benim problemlerim buydu.Başlayıp sıkılınca bıraktığım çok şey var, hala tam olarak çözemedim.Bazen mesleki yada özel (hobi amaçlı ilgilenilmiş,ilgi alanı vs) konularda çok şey bildiğini iddia eden insanlarla karşılaşıyorum , sonra anlıyorum ki aslında benden daha az vakıf konuya.Oysa ben kendimi yetersiz görüyordum.Bir konunun uzmanı olmak çok başka birşey, o konuda birşeyler bilmek başka.Mesela bir dilbilimci kadar dile hakim olmak ayrı birşey, derdini anlatabilecek kadar bilmek ayrı,yada piyanoda Fazıl Say olmak ayrı birşey bir iki parça çalabilmek ayrı.Sonuç olarak mükemmelliyetçilik malesef kötü bir şey, insanın şefkini kırıyor, yapacaklarından da geri koyuyor ve daha işe başlamadan zaten ben bunu yapamam demenize ve tembelleşmenize sebep oluyor.

Genişletmek için tıkla...

rabbitgirl .!.:

Mühendislik kazanmak, okumak bitirmek, bu sektörde artık içi çok boşaldı, herkes mühendis, itüden, odtüden mezun olan da aynı en ücra üniversiteden de, her şey torpil üzerinden dönüyor
Onu yerine çalışmaya başlayıp iş hayatında tecrübe kazan derim

Genişletmek için tıkla...