Özetle ilk evlilik kararını tamamen yanlış ve akıl almaz gerekçelerle vermişsiniz, yürümeyecegi başından belliymiş görmek istememişsiniz.
Beklenen olmuş yürümemiş, hala yanlış gerekçelerle evliliğe devam etmek istemişsiniz.
Ve hala sizi bu duruma sürükleyenin kocanız olduğunu sanıyorsunuz. Ama degil. Kendiniz yapmışsınız.
Ve endişelenerek söylüyorum ki daha beterini de yapacaksınız. Boşanacaksınız, ailenizin yanına dönmek yıpratıcı olacak, simdiden baslayan imalar, laf sokmalar, kısıtlamalar, mutlu olamıcam kaygılarınız daha da artacak.
Günün sonunda biz sizi belki bugunden 1 yıl sonra yeniden hatalı bi iliskiye yelken acarken bulacagız.
Cünkü kendi hatalarınızla yüzleşmiyorsunuz, hala benimki koca degilmiş ondan böyle oldu kafasındasınız. Görücü usulü tanışma, 1 ay nişan, adamın insan olup olmadıgı belli olmazken o kadarcık zamanda koca olacagı fikrine ben nasıl kapıldım diye hic sormuyosunuz mesela.
anladın sen
baska biryuvan olacak Allahtan hep hayırlısını iste sen iyi olki iyi insanlar çıksın karsına düşünme Kabullen
aileside çok müdahale etti bize en ufak tartışmada kışın gelip yanınızda kalacaz siz duzelmiyorsunuz esim tartisinca bana cocuksun bayan olmayi ogren kadın gibi kadın ol derdi 23 yasindayim ona göre çocuk olabilirim kendisi 32 yaşındaydı en son bana erkek gibi evde geziyorsundedi patladım ya insan nasıl 9 aylik karisina bunu der dedim iki erkek aynı evde durmaz böyle kadinligimieleştirirsen bu evlilik yurumez bir gün giderim dedim sen bilirsin ben gidene dur demem dedi yıkıldım ertesi gün babamlarin evine geldim bir kaç gün sonra esimle konusmaya gittim bu işe bir nokta koyalım diye babannesi beni eve almadı yüzüme kapıyı kapattı esim niye geldin git dedi hiç biri sahip cikmadi bana dedim esime kimse yüzüme bakmasın ben seni seviyorum yeniden değerlendirelim dedim herkesten özür dinleyelim dedim yok dedi elimden tutmadı tekrardan babam lara geldim madem beni istemiyor beni istemeyeni bende istemiyorum açtım davayi sonra tekrar düşmeye başladm Kurulu yuva bozulmasın diye aradım davayı çekeyim dedim bana dediği babam seni istemiyor bir araya gelirsekte ailemle oturcaz ama annmlere bir kaşını çat babanlari arar kızınız bize huzur vermiyor gelin götürün derim dedi bir insan nasıl sürekli gülerek gezer kabul etmedim neyime güvenerek kabul edeyim . 2 ay oldu neredeyse ne aradılar ne sordular suçum neydi diyorum çok cabaladim olmadı kime ne Yaptım da bunlar başıma geldi diyorum. Çok zor durumdayim çok çaresizim bunun içinmi evlendim o gelinliği giyindim ki diyorum babamlarin yanında kendimi fazlalikgibi hissediyorum napacambilmiyorum babamlarda baskı yapıyor sürekli yanlız bir yere gidemiyorum yanlız birakmiolar mutlu olmak için güzel yuvam olsun diye çocuklarim olsun diye evlendim böyle oldu neden hiç cabalamiyor etrafımızda o kadar çok bosanmak istemeyen karısını bırakmak istemeyen insan varken bana neden esim sahip çıkmıyor neden aramiyor niçin birşeyleri düzeltmek istemiyor çok yorgunum bedenende ruhende enkaz altında kalmış gibiyim annem sürekli başıma kalkıyor hemen bir sözle gelmeyecektir diyor 
