hep insanları büyük görmekten oluyor, evde kardeşinle annenle nasıl konuşuyorsan onlarla da öyle konuş, sıkma kendini, herkes sonuçta aynı yani, kimsenin kimseden üstünlüğü yok, rahat ol, bu arada zayıflama konusunda biran önce başla sonuçlarını görünce kendine güvenin daha falza gelicek ve mutlu olucaksın
öncelikle bilgisayarı kaldır evden..sonra spora yazıl ve kendini zorla..yürüyüş yap..arkadaşlarınla daha sık görüş konuşmaktan çekinme...
Teşekkürler. Önceden çok zayıftım ve birden kilo aldım. Zayıflamaya başlamam lazım. Sorun şu ki evdekiler birşey anlattığım zaman beni dinliyorlar. Ama dışarıda bir grup içinde konuştugum zaman ya duymuyorlar yada araya laf giriyor sürekli bir türlü konuşamıyorum
Bu sizi duymamaları ve araya lafların girmesi meselesi, sizin özgüvensiz konuşmanızdan kaynaklanıyor büyük ihtimalle. Bir şeyler söylüyormuş gibi değil de ağzınızda bir şeyler geveliyormuş gibi konuşursanız insanlar da hemen sizi dinlemeyi kesip başka konular açarlar ya da duymazdan gelirler.Teşekkürler. Önceden çok zayıftım ve birden kilo aldım. Zayıflamaya başlamam lazım. Sorun şu ki evdekiler birşey anlattığım zaman beni dinliyorlar. Ama dışarıda bir grup içinde konuştugum zaman ya duymuyorlar yada araya laf giriyor sürekli bir türlü konuşamıyorum
bilgisayarı kaldırmam imkansız iki iş birden yapıyorum ve işim bilgisayarda. Chat yaptığım da yok sadece film bakıyorum ama izleyemiyorum. Arkadaşlarımla görüşüyorum. ama kimse dinlemiyor beni.
ozman bilgisayarda işini yap ve kapat..dinlettir kendini girişken ol..arkadaşların pek konuşmadığını biliyordur heralde..onlara değiştiğini ispatla..giyin süslen gez..spora muhakkak git..toplu olarak deilde 2 kişi yada tek tek görüş arkadaşlarınla hem konuşursun hemde özgüvenin yerine gelir..
Evet ozman konuşabiliyorum. ama kalabalık olduğumuzda kendi sesimi duyuramıyorum. Bilgisayara hafta sonları bakıyorum öyle boş boş bakmamak içinde kültür merkezine yazıldım. sporada yazılmam lazım. tek sorunum vakit bulamamak. ve ne konuşacağımı pek bilmiyorum.
Hiç birşeyi beceremeyen bir BEN var karşınız da. İnsanlarla konuşamayan, aşık olamayan, zayıflayamayan, hiçbirşey öğrenemeyen bir beden ve ruh.
Çok sıkıldım bu durumdan 27 yaşıma girdim. Değişmek istiyorum. Olmuyor. Hep erteliyorum. Spora gideceğim diyorum. Saate bakıyorum eve 8.30 da gelmişim. Hafta sonları birşey yapayım diyorum. olmuyor. Beynim durmuş gibi sadece bilgisayara bakıyorum. Yada sadece öylece oturuyorum. Çok ama çok tembelleştim. Bir dil öğrenmek istiyorum ama kahrolası beynime girmiyor. Biraz sosyalleşeyim diye kültür merkezin de görevli oldum. Millet konuştu konuştu insanlar nasıl bu kadar rahat konuşabilir diye düşündüm sürekli. Kendimi çok ezik hissettim insanların yanında. Arkadaşlarımın yanındada öyleyim. Herkes birşey konuşuyor. Ben birşey söylediğim zaman ya beni duymuyorlar yada araya laf giriyor. sözümü bitiremiyorum ve böyle böyle bende susmayı öğrendim. Konuşmak istiyorum gerçekten ama nasıl ne konuşacağımı bilmiyorum. Ve internet üzerinde konuştuğum zaman ise çenem hiç durmuyor. Her konuda konuşabiliyorum. Tabi İkili muhabbet edebiliyorum fakat utana sıkıla. Ve 25 yaşındayken kendime söz vermiştim 30 yaşına gelene kadar her konuda mükemmel bir kadın olacağım diye. 2 sene geçti ve hiçbirini yapamamak çok canımı sıkıyor.
ve insanlar beni çok küçük görüyorlar ve ciddiye bile almıyorlar. Gerçekten değişmek istiyorum. Ama şu tembelliğimi bir türlü yenemiyorum.
Akıcı konuşmadığınız için sözünüz kesiliyordur. Politikacılara verilen hitabet derslerinden alabilirsiniz. Kişisel gelişimcileri hiç sevmem ama onların programlarına katılın bence.
Ama lütfen kurs bitiminde 'ben dünyanın hakimiyim,bütün insanlar benim kölem,herkes benim kulum,ben evreni tek parmağımla havaya kaldırabilirim' gibi fantastik şeyler düşünmeyin :)
NEDEN İNSANLARA BAKARAK KENDİNİ KÜÇÜMSÜYORSUN.. Arkadaş önemli bir olgu..Ama çok ta gerekli değil ki seni dinlemeyen bir arkadaş grubu..Çıkar hayatından gitsin..
Bazen çok konuşmaktan hiç konuşmamak iyidir ki sen derdini anlatabilecek kadar da gayet konuşma dili olan birisin..hayat kendinin önemli olduğunu ve tek değerli olanın kendinin olduğunu düşün..
spor inan en kolayı.. hafta sonu 2 saatini ayırabilirsin..Bu hayat senin ve öldüğün zmn kimse seninle ölmeyecek..Tadını çıkart.
Teşekkürler. Bende bazen böyle düşünüyorum. Ama tek başıma nereye kadar götüreceğimi bilmediğimden ve arkadaşlarımı sevdiğimden vazgeçemiyorum. Ama spora mutlaka gideceğim.