merhabalar dün arkadaşım sayesinde yazdıklarınızı okudum. ben 22 yaşındayım üniversite son sınıf öğrencisiyim. benim de doğuştan rahmim yokmuş bunu öğrendiğimde 16 yaşındaydım. ultrasonla bakıldı daha sonra emar çektiler fakat uterus izlenemedi sonucu ile karşılaştım. o dönem lisedeydim ve en yakın arkadaşımın da omuriliğinde kist vardı türkiyede hacettepedeki doktorların 1 hafta ömür biçtiği arkadaşım almanyaya gidip bir dizi ameliyat geçirip gelmişti. almanyada bir tıp dergisine mucize kız olarak da bir başlık atılıp tedavisi anlatılmıştı.
ben de hastalığımı öğrendiğimde çok kötü olmuştum. 16 yaşındaki bir kız olarak çocuğumun olmayacağını öğreniyorum bunu düşünebilmek için küçüktüm. ben de pek kimseye söylemedim yanlız normalde çok aktif bir öğrenciyken o dönem içime fazla kapanmıştım tüm hocalar ailemi çağırıp konuşmuşlardı. yaşadıklarımı rehberlik hocama anlattım bana önce erkek arkadaşımın olup olmadığını sordu, yok dedim sonra da erkeklerden mi hoşlanıyorsun diye sordu. zaten düşünemez haldeyken hepten çökmüştüm. böyle bir soruyu aklım almıyordu elbette ben kadındım normal olarak erkeklerden hoşlanmam gerekti rahmimin olmaması beni erkek yapmazdı. sonra yaşadıklarımı içime attım, saçkıran oldum(oysa saçlarım bnm için çok özeldi). cildiyeye gittim beni psikoloğa yönlendirdi ama gitmedim aklıma arkadaşım geldi o nasıl kendi atlattıysa bir hafta ömür biçilirken o hayata sımsıkı tutunduysa ben de üstesinden gelirim dedim, kendi kendime rahim oluşturamasam da o buhranlı dönemi atlattım. o dönem bana en çok destek olan ve ağlayıp rahatlamamı sağlayan babamdı, konuyu biliyordu asla bnmle konuşmadı ama gidip gelip bana sarıldı, o kadar içten sarıldı ki o an, kızım sen benimsin herşeyimsin ben hep yanındayım, dediğini hissettim ve sadece o sarılınca ağlayabiliyordum. annem de elbette üzülmüştü çok defa başka hastanelere gitmeyi konuştuk ama önce öss den sonraya atmayı istemiştim, öss den sonra da üniden den sonraya atmayı istedim...
aradan 6 yıl geçmiş bu yıl üni bitiyor. o dönemden beri hiç erkek arkadaşım olmadı ya ben kaçtım ya da nasip değilmiş bilmiyorum elbette hoşlandıklarım çok oldu ama bir flört yaşamadım. 2 yıl önce bezmialem(vakıf gureba) hastanesine gittik tıp okuyan bir arkadaşımla. oradaki doktordan daha çok hakimdik konuya yani faydası olmadı.
şimdi ciddi manada tüylenme sorunu yaşıyorum. genetik testimde herşey normal, böbreklerim var ve normal boyutlarında, yumurtalıklarım var ama adet görmemiş bir kızın yumurtalığı gibi(yani olması gerekenden küçük)..
şimdi ne yapmalıyım bilmiyorum. doktora gitmeli miyim, ne zmn gitmeliyim, beni nasıl bir süreç bekliyor, ben tek başıma bunların üstesinden gelebilir miyim, evlenir miyim, çocuğum olur mu, bir çocuk mu sahiplenirim, evleneceğim kişiye(şimdi yok ama olursa) ne zmn bunu söylemeliyim, benim evleneceğim kişi nasıl biri olmalı ben bu yükü birinin omuzlarına yükleyebilir miyim.... bunlar aklımda var olan cevapsız sorular..